Παύλος Σιδηρόπουλος

  • «Το '78 με κάποιους φίλους»: Ο Βασίλης Σπυρόπουλος μιλάει στο Merlin's για την ηχογράφηση του «Φλου» και την εποχή του...

    (Πάνω σε μια ιδέα της Φαίης Φραγκισκάτου)

    Υπάρχουν δίσκοι που κάθε νότα τους είναι μια συμπύκνωση και μια παρακαταθήκη. Που στα αυλάκια τους εκφράζουν ότι έχει προηγηθεί και αφομοιωθεί και την ίδια στιγμή ενεργοποιούν τη φαντασία του μέλλοντος, θέτοντας τα όρια με τα οποία θα «παίξουν» οι μουσικοί που θα ακολουθήσουν στο συγκεκριμένο είδος. Αποτυπώνουν αβίαστα το κλίμα μιας εποχής καθώς οι δημιουργοί τους λειτουργούν σαν δίαυλοι της περιρρέουσας ατμόσφαιρας, όπως ορίζεται τη στιγμή που το παλιό αναμετριέται με το νέο. Αναδύονται σχεδόν σιωπηλά, διαχειρίζονται με λεπτότητα και επίγνωση τον πόνο και τις ελπίδες της γενιάς που τους έπλασε και στη συνεχίζουν την πορεία τους μέσα στον χρόνο σχεδόν άφθαρτοι, ασφαλείς μέσα στην πανοπλία της αυθορμησίας που τους γέννησε.

  • Ένα Πάρτι για τον Παύλο... (Κύτταρο, 9 Δεκεμβρίου 2023)

    Γράφει ο Ελευθεριακός

    Παρασκευή βράδυ νομίζω. Χτυπάει το τηλέφωνο. Δεν μπορώ να απαντήσω. Είναι ο φίλος Μήτσος. Στέλνει μήνυμα: «Φίλε, έχω δύο εισιτήρια για αύριο το βράδυ, για το αφιέρωμα στον Σιδηρόπουλο. Πάμε;». «Μήτσο, δεν τα ρωτάνε αυτά» ήθελα να του γράψω, αλλά δεν του το έγραψα. Συναντηθήκαμε την επόμενη ημέρα έξω από το Κύτταρο. Είχα χρόνια να πάω σε συναυλία-αφιέρωμα στον Σιδηρόπουλο. Μία στο Ρόδον θυμάμαι αχνά και κάτι πάλι στο Κύτταρο, αλλά έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε.

  • Τον γιο μου τον βάφτισα Παύλο και όχι τυχαία…

    Γράφει ο Γιάννης Σιδεράκης

    Ήταν Οκτώβριος του 1990 όταν έπαιρνα τις τελευταίες τζούρες ελευθερίας πριν παρουσιαστώ στον ελληνικό στρατό τον Νοέμβριο, στις 19, για να κάνω το καθήκον μου και να γίνω άντρας… Σκάρτα δεκαοχτώ χρονών… Παιδάκι… Κατέβηκα στην Αθήνα, να βρω τον κολλητό μου, να κάνω, όσες αλητείες μπορούσα, να προφτάσω… Όσο προλάβαινα. Ο Αντρέας… Κλασικό φρικιό! Ποτέ λεφτά στην τσέπη, όλα αμάκα, μονίμως, να βρούμε κάτι να πιούμε και «δάγκωμα», όπου και σε όποιον μπορούσε… Εγώ τον αγαπούσα, με είχε μυήσει σε μια ζωή μακρινή από την δική μου, τη ζωή ενός παιδιού μιας μικρής επαρχιακής πόλης. Με είχε περπατήσει, μου είχε δείξει, με είχε ξεβγάλει…Έτσι και τώρα, όλη την μέρα μαζί, γύρω γύρω στα Εξάρχεια, στο κέντρο, να γυρνάμε, να ζούμε, να αναπνέουμε… Σταματάμε στο περίπτερο να πάρουμε τσιγάρα και βλέπω αφίσα… «Παύλος Σιδηρόπουλος, live στο Αν»… Με πήγε λίγο πίσω, με πήγε αλλού…

FEATURED VIDEOS

  • 1