Συνέντευξη στη Φαίη Φραγκισκάτου
Οι ΘΡΑΞ ΠΑΝΚC είναι ένα συγκρότημα με καταβολές από τη περιοχή της Θράκης, που ενσωματώνει διάφορα μουσικά στοιχεία στον ήχο του. To ομώνυμο πρώτο τους άλμπουμ που κυκλοφόρησε στις 17 του Νοέμβρη αντικατοπτρίζει την πολύχρονη δραστηριότητα της μπάντας, με εμφανή τόσο τα στοιχεία του παρελθόντος, όσο και τα στοιχεία που την κάνουν να εξελίσσεται και να συνεχίζει. Και κάπως έτσι ξεκίνησε μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα που είχαμε τη χαρά να κάνουμε μαζί τους.
Πώς βρεθήκατε και αποφασίσατε να φτιάξετε την μπάντα;
Μας άρεσε πάντα η παραδοσιακή μουσική, αφού από μικρά παιδιά είχαμε την τύχη να έχουμε άμεση βιωματική εμπειρία. Παίζαμε μουσική στις παρέες μας, σε καφενεία, σε κάλαντα και αναβιώσεις εθίμων, πανηγύρια και κάποιες συναυλίες. Με τα χρόνια είχαμε ανάγκη να το εξελίσσουμε κι άλλο όλο αυτό, συνεργαζόμενοι και με άλλους μουσικούς, δοκιμάζοντας άλλες ενορχηστρώσεις και εντάσσοντας διάφορα καινούρια στοιχεία στη μουσική μας. Με αυτά και τα άλλα φτάσαμε στο 2019!!
Αυτή η ένωση του ήχου από το χθες και το σήμερα ξεπερνώντας το φράγμα του χρόνου, γίνεται για εσάς από μόνη της εστία μουσικής δημιουργίας;
Η αυθεντικότητα μιας μουσικής, την καθιστά διαχρονική ούτως η άλλως. Ένα παραδοσιακό τραγούδι, φέρει από μόνο του μια ιστορία, η οποία στην ουσία περιπλανιέται σαν μύθος μεταξύ των ανθρώπων. Τις περισσότερες φορές δε γνωρίζουμε καν τον δημιουργό, και πως μπορεί να ακούγονταν την εποχή που κυκλοφόρησε και το πως δημιουργήθηκε. Προϋπήρχαν τα λόγια; προϋπήρχε η μελωδία; το έφτιαξε ένα άτομο; από ποιο μέρος ξεκίνησε; Αστειευόμενοι θα λέγαμε ότι η πληροφορία αυτή μεταφέρεται μέσα από “σκούριο τηλέφωνο”, όπου η κάθε γενιά τη παραδίδει στην επόμενη μέσα από τη δική της οπτική και τα δικά της μέσα. Το βρίσκουμε τρομερά ενδιαφέρον όλο αυτό, αλλά πάνω απ’ όλα βρίσκουμε τη μουσική αυτή αριστουργηματική, έχουμε ανάγκη να τη φέρνουμε στα μέτρα μας και να προσθέτουμε σ’ αυτή στοιχεία του χαρακτήρα μας και της εποχής μας.
Πιστεύετε ότι το περιβάλλον της σκηνής που έχουμε συνηθίσει να λέμε underground σε Αθήνα Θεσσαλονίκη και επαρχία, είναι ανοιχτό στην πρωτότυπη μουσική δημιουργία που φέρει μέσα της τη μουσική παράδοση ενός τόπου;
Ειδικά τα τελευταία χρόνια το πάντρεμα της παραδοσιακής μουσικής με ποιο σύγχρονες τάσεις, χαίρει μεγάλης απήχησης κυρίως από τον κόσμο της πιο underground σκηνής. Αυτό το κοινό είναι πλέον πολύ ανοιχτό σε τέτοιες δημιουργίες, τις επικροτεί και τις στηρίζει. Φυσικά σπουδαίο ρόλο έπαιξαν τα πλέον αρκετά και πολύ αξιόλογα σύγχρονα μουσικά σχήματα, τα οποία κατάφεραν με σεβασμό, και κυρίως κοινωνική υπευθυνότητα, να επαναπροσδιορίσουν την παραδοσιακή μουσική, να τη βγάλουν από το μουσείο και τον συντηρητισμό των τελευταίων δεκαετιών. Πλέον η μουσική αυτή είναι πιο ζωντανή από ποτέ, εμπνέει, προσεγγίζει τους νέους ανθρώπους, κι αυτούς που για χρόνια παρέμεναν αποστασιοποιημένοι.
Μόλις κυκλοφόρησε το πρώτο σας άλμπουμ αλλά σαν σχήμα έχετε μεγάλη εμπειρία ζωντανών εμφανίσεων. Θα μας πείτε πως πειστήκατε να μπείτε τελικά στο στούντιο και ποια ήταν η διαδικασία της ηχογράφησης;
Πραγματικά είμαστε ένα σχήμα που γνωρίζει πολύ καλά από live, αλλά ποτέ δεν είχαμε ουσιαστική εμπειρία στούντιο. Ειδικά παλιότερα συνηθίζαμε να παίζουμε σε συναυλίες, χωρίς καν να χρειαστεί να κάνουμε κάποια πρόβα, ή να σταντάρουμε κάποια ενορχήστρωση. Σχεδόν εξολοκλήρου οι συναυλίες ήταν ένα τζαμάρισμα! Από την άλλη, λόγω των διαφόρων ασχολιών του ο καθένας, ποτέ δε καταφέραμε να μείνουμε όλοι μαζί σε κάποιο συγκεκριμένο μέρος, έτσι ώστε να χτίσουμε και να δουλέψουμε πάνω σε συγκεκριμένα μοτίβα. Όμως από το 2015, με την άφιξη του Πάνου στο σχήμα, κι αφού πλέον σαν συγκρότημα αρχίσαμε να ωριμάζουμε και να σταθεροποιούμε τα τραγούδια μας, επόμενος στόχος έγινε μια ολοκληρωμένη ηχογράφηση. Πάνω στην αναζήτησή μας για μόνιμο ηχολήπτη, γνωρίσαμε τον Μάρκο, ο οποίος τυχαίνει να συμμετέχει και στο Royal Alzheimer Hall Studio, και φυσικά αποτελεί πλέον και το τέταρτο άτομο του σχήματος!! Οι ηχογραφήσεις όλες είναι ζωντανές, με εξαίρεση τις φωνές και κάποια ακόμα στοιχεία που αναγκαστικά έπρεπε να προσθέσουμε στη πορεία. Γραψίματα ξανά και ξανά, σαν να παίζουμε video game με τρεις χαρακτήρες που κανείς δε πρέπει να κάνεις λάθος μέχρι να τελειώσει το τραγούδι!! Ατέλειωτες ώρες στο στούντιο, με πολύ γέλιο, αλλά και πολλά νεύρα και φυσικά για μας όλο αυτό ένα σχολείο, αφού στη διαδικασία αυτή, ανακαλύψαμε τον ήχο μας, τα λάθη μας, τα δυνατά και αδύνατα σημεία μας και φυσικά ξέρουμε πλέον τι πρέπει να προσέξουμε και πως να δουλεύουμε από δω και στο εξής.
Πως προέκυψε η συγκεκριμένη επιλογή παραδοσιακών κομματιών που περιλαμβάνει το άλμπουμ;
Το άλμπουμ αυτό στην ουσία αντικατοπτρίζει την μέχρι τώρα πορεία μας από την πρώτη πρώτη στιγμή που ξεκινήσαμε μέχρι τη στιγμή που το γράψαμε, αφού πειραματιζόμαστε στα κομμάτια αυτά για πάνω από 10 χρόνια, και επιτέλους καταφέραμε να τα αποτυπώσουμε! Παράλληλα στο δίσκο αυτό, τα κομμάτια είναι με τέτοια σειρά, ώστε να τον ακούει κανείς από την αρχή μέχρι το τέλος σαν ιστορία.
Πρόσφατα κυκλοφόρησατε μαζί με την Δημήτρη Μητσοτάκη ένα κομμάτι με σαφές κοινωνικό και αντιρατσιστικό μήνυμα. Πιστεύετε ότι η μουσική πρέπει να λειτουργεί και σαν όχημα προάσπισης ελευθεριών και δικαιωμάτων του ανθρώπου;
Πάντα η μουσική λειτουργούσε σαν τέτοιο όχημα και φυσικά πρέπει να λειτουργεί κι έτσι. Κάποιες φορές τέτοια μηνύματα περνούν πιο άμεσα, άλλες πιο έμμεσα από τους στίχους, ενώ ακόμα και η μουσική από μόνη της χωρίς λόγια, μπορεί να τα αναδεικνύει. Η μουσική ταξιδεύει, συγκινεί, και πολλές φορές αποτελεί κλειδί για την προσέγγιση της ανθρώπινης συνείδησης. Μέσα απ’ αυτή, ο άνθρωπος επιλέγει πολλές φορές να επαναστατήσει, να βρει κουράγιο ή να μεταδώσει τις ανάγκες και τα πιστεύω του. Άλλωστε είναι ένα εργαλείο και μέσο έκφρασης που μπορεί να ακουμπήσει τις ψυχές των ανθρώπων. Από την άλλη ακόμα και η ίδια η μουσική, μπορεί να πέσει πολλές φορές θύμα ρατσισμού, ταυτοποίησης και εκμετάλλευσης.
To ομώνυμο ντεμπούτο των ΘΡΑΞ ΠΑΝΚC κυκλοφορεί σε CD και ψηφιακή έκδοση και μπορείτε να το παραγγείλετε από το bandcamp της μπάντας.
Oι ΘΡΑΞ ΠΑΝΚC είναι:
Βαϊτσης Χαρακοπίδης (Jr): Γκάιντα / Φωνή
Γιώργος Σταυρίδης: Νταούλι / Φωνή
Πάνος Γκίνης: Κιθάρες
Μάρκος Κουτσιανάς: Ηχοληψία