Πέρα από την όποια γκρίνια μας για το internet ή τα social media όλοι πλέον ξέρουμε πως σε αυτόν τον ωκεανό παραπληροφόρησης, προπαγάνδας και προβολής της ανθρώπινης κουταμάρας, υπάρχουν και πολλά καλά πράγματα. Ίσως αυτά τα πρώτα χρόνια με το internet να ξεσαλώσαμε μέχρι να μάθουμε πως παίζεται αυτό το νέο παιχνίδι αλλά ελπίζω πως πολλοί από εμάς αρχίζουν πλέον να αντιλαμβάνονται που θα βρουν αυτό που τους ενδιαφέρει. Αυτό που πάντα φυσικά θα προβάλλεται ξεδιάντροπα, είναι σίγουρα το φθηνό προϊόν που προορίζεται για μαζική κατανάλωση. Το καλό πράγμα όμως, αυτό που ενδιαφέρει μια άλλη μερίδα ανθρώπων, υπάρχει στο internet και περιμένει να ανακαλυφθεί…

Κάποια στιγμή, λοιπόν, πριν μερικούς μήνες, άκουγα την εκπομπή ενός Γερμανού φίλου και μου έκανε εντύπωση ένας καλλιτέχνης.

Ο Captain of The Lost Waves εμφανίζεται ζωντανά με το γιουκαλίλι του ή την ακουστική κιθάρα του σε μουσικές εκδηλώσεις απ άκρη σε άκρη στην Αγγλία ως ένας μοντέρνος Vaudeville χαρακτήρας, μια steampunk φιγούρα που τις μέρες εκείνες μόλις είχε κυκλοφορήσει το πρώτο του άλμπουμ, Hidden Gems – Chapter 1.
Ήρθα σε επαφή μαζί του και του είπα ότι θα με ενδιέφερε να παίξω κάποια τραγούδια του στην εκπομπή μου.
Ένας πολύ ευγενικός και καλόκαρδος παραμυθάς με μεγάλο ταλέντο και εξαιρετική φωνή που γεννά συνεχώς μελωδίες για να στολίσει τις ιστορίες του που είναι βγαλμένες από έναν άλλο αιώνα κι από έναν άλλο κόσμο στον οποίο έχουμε όλοι όμως ζήσει…

Ο Captain δεν αποκαλύπτει το μουσικό του παρελθόν και όταν αρχίσει να παίζει δεν νομίζω να ενδιαφέρεται κανείς για το που έπαιζε πριν. Υπάρχει μόνο η μουσική, η πρόζα, το παιχνίδι με το κοινό…Το άλμπουμ του το κυκλοφόρησε ο ίδιος και μπορεί να βρεθεί στην σελίδα του ή στο www.CDBaby.com
Παρακολουθώντας τον από τότε βλέπω με ικανοποίηση ότι παίρνει εξαιρετικές κριτικές τόσο για το άλμπουμ του όσο και για τις εμφανίσεις του.

Την ίδια εποχή που πρωτοανακάλυψα τον Captain, ήρθαμε σε επαφή με τον Charlie Nieland από το Brooklyn της Νέας Υόρκης ο οποίος έπαιζε παλιότερα στους Her Vanished Grace, μια Νεοϋορκέζικη power dream pop μπάντα που είχε την Ελληνίδα, Μαρία Θεοδοσιάδου στο μπάσο. Σήμερα ο Charlie παίζει στους Lusterlit, oι οποίοι δημιουργήθηκαν στο Brooklyn από την Susan Hwang. H Susan είχε την ιδέα να οργανώσει το Bushwick Book Club, ένα χάπενιγκ και τόπο συνάντησης μουσικών με σκοπό να φτιάξουν τραγούδια βασισμένα σε κάποιο βιβλίο που έχουν επιλέξει. Επί μία ώρα λοιπόν, κάθε μήνα ανεβαίνουν στη σκηνή διαφορετικών κλαμπ και παίζουν ζωντανά αυτά τα τραγούδια.Οι Lusterlit έχουν κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα ένα άλμπουμ και δύο EP τα οποία εάν ενδιαφέρεστε, μπορείτε να τα βρείτε στην διεύθυνσή τους στο bandcamp.

Πριν κανα-δυο μήνες έφτασαν στα χέρια μου δυο κυκλοφορίες των The Claypool Lennon Delirium. To άλμπουμ Monolith of Phobos και το μίνι άλμπουμ Lime And Limpid Green. Ο Sean, ασφαλώς, είναι ο μικρός γιoς του John Lennon, ενώ ο έτερος συνεργάτης είναι ο Les Claypool, βασικός τραγουδιστής και μπασίστας των Primus.

To Monolith of Phobos (2016) πήρε το όνομά του από την αποκάλυψη του πρώην αστροναύτη και δεύτερου… σεληνανθρώπου Buzz Aldrin, ότι υπάρχει ένας μονόλιθος στον μυστηριώδη Φόβο – το ένα από τα δύο φεγγάρια του πλανήτη Άρη. Το άλμπουμ κινείται μεταξύ ψυχεδέλειας και prog-rock, με το μπάσο του Claypool να πρωταγωνιστεί, ενώ ο Lennon δημιουργεί όμορφες μελωδίες θυμίζοντας κάτι από τον πατέρα του αλλά δείχνοντας, έτσι κι αλλιώς πως “κατέχει” το θέμα…
Το δεκάιντσο EP "Lime And Limpid Green" κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 2017 σε 3000 αντίτυπα. Εδώ διασκευάζουν τα “Astronomy Domine” των Pink Floyd, “In the Court of the Crimson King” των King Crimson, “Boris the Spider” των Who και, από το 1971, το “Satori” των Γιαπωνέζων psych-prog Flower Travellin' Band.

Στο YouTube υπάρχει ένα πολύ ωραίο περσινό live των Claypool Lennon Delirium από το House of Blues της Βοστόνης, οπού παρουσιάζουν τραγούδια κι από τις δύο κυκλοφορίες που προανέφερα, καθώς και κάποιες διασκευές στο “Thela Hun GinJeet” των King Crimson και στο “Tomorrow Never Knows” των Beatles, στο δε encore παίζουν και δυο διασκευές των Primus.
Mαζί τους στην σκηνή εμφανίζεται ο βραβευμένος πιανίστας και συνθέτης Pete Drungle που έχει γράψει μουσική για καλλιτεχνικές εκθέσεις, ταινίες και θεατρικά, ενώ έχει συνεργαστεί με τους Kronos Quartet, τη Yoko Ono και πολλούς άλλους. Τύμπανα παίζει ο Paulo Baldi, ντράμερ των Cake το 2004 και συνεργάτης του Claypool για δυο χρόνια, ενώ προηγουμένως συμμετείχε στους Deadweight, ένα τρίο από το Σαν Φρανσίσκο. Την παραγωγή στο πρώτο demo των τελευταίων είχε κάνει ο Jason Newsted των Metallica, ενώ συνολικά το συγκρότημα κυκλοφόρησε τρία άλμπουμ (το τελευταίο στην Alternative Tentacles).

Έτσι λοιπόν, υπάρχουν τόσα πολλά ενδιαφέροντα πράγματα εκεί έξω στον κόσμο, τα οποία μπορούν να βρεθούν. Με αρκετό ψάξιμο βέβαια, αλλά σίγουρα δεν θα ήταν και τόσο ωραίο αν τα βρίσκαμε όλα έτοιμα…