ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΚΛΕΙΔΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΝΑ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΥ
Οι Dead Sidewalkers, είναι μια (παλιό) παρέα μουσικών που θέλουν να παραμείνουν έτσι, γιατί αυτό τους αρέσει. Δημιουργήθηκαν τον Σεπτέμβριο του 2016, στα ανύπαρκτα πεζοδρόμια της Αθήνας, έχουν κάνει τέσσερα live και ετοιμάζονται για το πέμπτο τους στο ΙΛΙΟΝ plus την ερχόμενη Παρασκευή 10 Μαΐου (event) παρέα με τους Penny Dreadful και το Merlin's Music Box. Με αφορμή λοιπόν το live βρήκαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με τον τραγουδιστή τους Χάρη Γκελεστάθη, (ex Rockin' Bones) πίνοντας καφέ και καπνίζοντας τσιγάρα.
MMB: Είναι στα άμεσα σχέδιά σας κάποια κυκλοφορία; Υπάρχει υλικό;
Χάρης: Αν όλα πάνε καλά, πιστεύω πως Νοέμβρη-Δεκέμβρη θα γράψουμε. Έχουμε ήδη δύο τραγούδια σαν demo, τα οποία έχουμε ανεβάσει στην σελίδα μας στο facebook και υπάρχουν άλλα τέσσερα στα σκαριά. Έχουν γίνει κάποιες συζητήσεις, βλέποντας και κάνοντας. Πάμε βήμα βήμα.
MMB: Μιας και ανέφερες το facebook, ποια είναι η γνώμη σου;
Χάρης: Πιστεύω πως έχει να κάνει με τη χρήση από τον καθένα, πώς το χρησιμοποιεί και πώς αντιλαμβάνεται αυτή την "πραγματικότητα της facebook κοινότητας". Μπορεί να είναι μια lifestyle φούσκα, μπορεί όμως να γίνει και εργαλείο. Είναι ένα μέσο εύκολης και άμεσης πρόσβασης σε πράγματα που σ' ενδιαφέρουν. Μέσω του facebook, για παράδειγμα, είχα την ευκαιρία να μιλήσω με μέλη συγκροτημάτων από την Αμερική ή την Αυστραλία και να ανταλλάξουμε απόψεις με ανθρώπους που ούτε καν φανταζόμουν ότι θα είχαμε ποτέ επικοινωνία ή ότι θα μοιραζόμασταν μουσικές, σκέψεις και ιδέες. Υπάρχουν και καλά πράγματα εκεί μέσα... Επιμένω στη χρήση που κάνει ο καθένας.
MMB: Μιας και ανέφερες το facebook, ποια είναι η γνώμη σου;
Χάρης: Πιστεύω πως έχει να κάνει με τη χρήση από τον καθένα, πώς το χρησιμοποιεί και πώς αντιλαμβάνεται αυτή την "πραγματικότητα της facebook κοινότητας". Μπορεί να είναι μια lifestyle φούσκα, μπορεί όμως να γίνει και εργαλείο. Είναι ένα μέσο εύκολης και άμεσης πρόσβασης σε πράγματα που σ' ενδιαφέρουν. Μέσω του facebook, για παράδειγμα, είχα την ευκαιρία να μιλήσω με μέλη συγκροτημάτων από την Αμερική ή την Αυστραλία και να ανταλλάξουμε απόψεις με ανθρώπους που ούτε καν φανταζόμουν ότι θα είχαμε ποτέ επικοινωνία ή ότι θα μοιραζόμασταν μουσικές, σκέψεις και ιδέες. Υπάρχουν και καλά πράγματα εκεί μέσα... Επιμένω στη χρήση που κάνει ο καθένας.
ΜΜΒ: Έχετε παίξει ήδη σε κάποια live και σε λίγες μέρες θα βρεθείτε στο ΙΛΙΟΝ plus με τους Maximum High. Έχω παρατηρήσει ότι συνήθως στα live των ελληνικών συγκροτημάτων ο κόσμος είναι λιγοστός. Θυμάμαι ότι στα 90's όποια μπάντα κι αν έπαιζε, είχε κόσμο. Τι έχει συμβεί, πιστεύεις; Είναι η κρίση; Η δυνατότητα να δεις το live απ' τον καναπέ σου μέσω internet; Η δύσκολη καθημερινότητα της Αθήνας;
Χάρης: Μάλλον είναι ένας συνδυασμός καταστάσεων. Στα 90's, για παράδειγμα, υπήρχε μια έκρηξη από διάφορα μουσικά ρεύματα παγκοσμίως, π.χ grunge, stoner, δυνατές μπάντες, νέοι ήχοι για την εποχή εκείνη. Οπότε, εκ των πραγμάτων σχηματίστηκαν πολλά νέα συγκροτήματα και παράλληλα ένα νέο κοινό εμφανίστηκε που διψούσε για ό, τι καινούργιο συνέβαινε στην Αθήνα και σε όλη την Ελλάδα. Σίγουρα το ότι δεν υπήρχε internet έπαιζε κάποιο ρόλο. Θα άκουγες κάτι από στόμα σε στόμα για κάποιο καινούργιο συγκρότημα, θα διάβαζες κάτι σ' ένα fanzine, καλή ώρα το Merlin's Music Box, το οποίο έπαιξε σημαντικό ρόλο εκείνη την εποχή, αλλά έπρεπε να πας στο live για να δεις και να νιώσεις ποιο ήταν πραγματικά αυτό το νέο συγκρότημα που σου είχαν πει. Επίσης, κακά τα ψέμματα, αυτό το κοινό έχει μεγαλώσει. Οι μπάντες που ακούμε και γουστάρουμε πια έχουν ένα ηλικιακό κοινό άνω των 35, το οποίο έχει κάνει οικογένεια, παιδιά, έχει άλλες υποχρεώσεις, είναι πιο δύσκολο να πάει μια καθημερινή να παρακολουθήσει ένα συγκρότημα που του αρέσει. Ενώ, όταν είσαι πιτσιρίκος θα πας στο live κι ας μην έχει νερό να πιεις! Άλλωστε, μπάντες με άλλο ηλικιακό κοινό ή άλλο μουσικό ύφος είναι φουλ.
ΜΜΒ: Όνειρα για τους Dead Sidewalkers;
Χάρης: Να παίζουμε! Να κάνουμε live, να έρχονται οι φίλοι μας και άνθρωποι που δεν ξέρουμε και να περνάμε όλοι καλά.
ΜΜΒ: Θεωρείς τον εαυτό σου οπαδό (του rock and roll) ή καλλιτέχνη;
ΜΜΒ: Θεωρείς τον εαυτό σου οπαδό (του rock and roll) ή καλλιτέχνη;
Χάρης: (γέλια) Ξέρω 'γω; Ο Cave είναι καλλιτέχνης. Πρέπει να είσαι λίγο απ' όλα... Μουσικός, στιχουργός, οπαδός, ακόλουθος. Νομίζω... οπαδοκαλλιτέχνης! (περισσότερα γέλια) Είμαι ο Χάρης με τους φίλους μου. Είναι πιο κοντά σε μένα. Φαντάζομαι ότι έχει να κάνει με τον τρόπο που προσεγγίζεις και θες να επικοινωνήσεις αυτά που αισθάνεσαι. Θέλω να πω, δηλαδή, πως μ' ενδιαφέρει να υπάρχει μια σχέση παρεΐστικη και ανιδιοτελής, όσο είναι δυνατόν, μεταξύ της μπάντας και του κοινού.
ΜΜΒ: Το R'n'R πρέπει να παίζεται δυνατά στα live ή στο σπίτι σου;
Χάρης: Το R'n'R πρέπει να παίζεται δυνατά παντού!!!
ΜΜΒ:...κι ας έχεις τον Σπύρο από πίσω σου;
Χάρης: Αν έχεις τον Σπύρο από πίσω σου, δεν έχεις επιλογή... Πρέπει να παίξεις δυνατά!
ΜΜΒ: Εμφανίζεται το γνωστό τζίνι και σου προσφέρει τη δυνατότητα να προτείνεις στους Dead Sisewalkers να παίξετε με μια ξένη μπάντα, έναν ξένο μουσικό και ότι η επιθυμία σου θα πραγματοποιηθεί. Τι θα τους πρότεινες;
Χάρης: (χωρίς σκέψη) Με τον Greg Sage!
MMB: Μόνο ή με τους Wipers;
Χάρης: Δεν έχω κανένα πρόβλημα! (γέλια) Είτε έτσι είτε αλλιώς, θα γούσταρα πάρα πολύ να παίξω μαζί του! Επίσης θα ήθελα να παίξουμε με τους Last Drive και, αφού υπάρχει το τζίνι, με τους Villa 21, δαγκωτό. Δύο μπάντες που μας άνοιξαν και παράλληλα μας τίναξαν τα μυαλά!
ΜΜΒ: Αγαπημένα σου συγκροτήματα;
Χάρης: Sonics, MC5, Stooges, Radio Birdman, Saints, Last Drive, Villa 21.
ΜΜΒ: Τυχαίο ότι δεν υπάρχει καμία απ' το νησί (Αγγλία);
Χάρης: (σκεπτικός) Γουστάρω πολύ τους Clash και φυσικά και άλλες μπάντες απ' την Αγγλία, αλλά δεν αισθάνομαι ότι μ' έχουν επηρεάσει τόσο πολύ μουσικά.
Μ' αυτά και μ' αυτά η ώρα πέρασε,ο καφές και τα τσιγάρα είχαν τελειώσει και ο Χάρης είχε πρόβα...Ραντεβού στο Ίλιον Plus λοιπόν, την Παρασκευή 10 Νοεμβρίου για πάρτι!
Γιάννης Κλειδής - Έλενα Παλαιολόγου
Εκείνος Σχολή Σταυράκου στην Αθήνα. Εκείνη Τμήμα Πλαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης στα Γιάννενα. Ένας φίλος που έφυγε στα καράβια και το Rock'n'Roll τους ένωσε. Το Garage Punk και μια Αθλητική Ένωσις ήταν, είναι και θα είναι το κερασάκι στην τούρτα της κοινής τους ζωής..!
Γιάννης Κλειδής - Έλενα Παλαιολόγου
Εκείνος Σχολή Σταυράκου στην Αθήνα. Εκείνη Τμήμα Πλαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης στα Γιάννενα. Ένας φίλος που έφυγε στα καράβια και το Rock'n'Roll τους ένωσε. Το Garage Punk και μια Αθλητική Ένωσις ήταν, είναι και θα είναι το κερασάκι στην τούρτα της κοινής τους ζωής..!
