Με αφορμή τη παρουσίαση του τελευταίου τους δίσκου Imprisoned Words of Fear που έγινε στο ΚΥΤΤΑΡΟ στις 22/1, η Ειρήνη Πολίτου ανακρίνει μεταξύ οίνου και τσίπουρου τους Jargon, Γιώργο Παγίδα και Χριστίνα Μαραγκού των Verbal Delirium… μιας από τις πιο χαρακτηριστικές μπάντες του progressive rock στην Ελλάδα.  

Merlin's: Πριν λίγες μέρες σας απολαύσαμε στη παρουσίαση του καινούριου σας δίσκου Imprisoned Word of Fear στο ΚΥΤΤΑΡΟ. Ποιες είναι οι εντυπώσεις σας από εκείνη τη βραδιά;  

Jargon: Είμαστε πάρα πολύ ευχαριστημένοι, πήγε όπως θα θέλαμε. Είχαμε αρκετό κόσμο, παίξαμε καλά, είχαμε καλό ήχο. Η όλη διοργάνωση ήταν καλή και νομίζω ότι από όλες τις πλευρές είμαστε ευχαριστημένοι από αυτό το live, ενώ η ανταπόκριση του κόσμου ήταν πολύ θετική. Είναι αυτό που δεν ξέραμε και ουσιαστικά περιμέναμε να δούμε. Απ’ ότι φαίνεται άρεσε ο καινούριος δίσκος και τον έχει αγκαλιάσει ο κόσμος.  

Γιώργος: Η αλήθεια είναι αυτή. Είναι από τις πιο όμορφες στιγμές που είχαμε ζήσει γενικότερα ως μουσικοί. Ήμασταν λίγο αγχωμένοι και γενικότερα ανήσυχοι για το πώς θα πάει η συναυλία και τι υποδοχή θα έχουν τα καινούρια κομμάτια από τον κόσμο. Άλλο είναι να ακούς το CD και να σου λέει ο άλλος τι ωραίο είναι αυτό που έχετε βγάλει κι άλλο να στο παίζουν ζωντανά. Αλλά τελικά ήταν πολύ θερμή η υποδοχή και ακούσαμε από αρκετό κόσμο ότι τα κομμάτια live βγάλανε διαφορετικό συναίσθημα, πιο έντονα συναισθήματα, και μια πιο άμεση επαφή με τον κόσμο από ότι το CD. Αυτό πάει να πει ότι τουλάχιστον το αποδώσαμε καλά. Κι από εκεί και πέρα περάσαμε αυτό που θέλαμε να πούμε μέσα από τη μουσική μας.  

Merlin's: Ποια ήταν η πορεία σας μέχρι σήμερα;  

Jargon: Ως Verbal Delirium ξεκινήσαμε το 2006. Αλλάξαμε πάρα πολλούς μουσικούς από τότε. Ξεκινώντας το 2006, δουλέψαμε κάποια κομμάτια, στην ουσία αυτά τα τραγούδια είναι ο δίσκος που ακούσατε τώρα, ο καινούριος δίσκος, τα οποία αρχικά ηχογραφήθηκαν σαν demo. Το 2007 το demo Imprisoned Words of Fear το μοιράσαμε απλά χέρι με χέρι σε κάποιους γνωστούς μας, σε φίλους και σε κάποιους άγνωστους. Δεν είχε κυκλοφορήσει ποτέ επίσημα. Σαν demo ήταν ok, αλλά γενικότερα εγώ δεν έμεινα πολύ ευχαριστημένος από τη παραγωγή αλλά και εκτελεστικά αφού ήμασταν πιο νέοι, με λιγότερη εμπειρία και θεωρώ πως δεν αποδώσαμε όπως έπρεπε αυτά που έπρεπε. Έτσι, το άφησα στην άκρη έχοντας στο μυαλό μου ότι κάποια στιγμή θα το ηχογραφήσω και θα το κυκλοφορήσω επίσημα. Μετά είχαμε κάποιες αλλαγές στα μέλη, φύγανε τα παιδιά που είχαμε δουλέψει μαζί το υλικό, ήρθαν κάποιοι άλλοι. Υπήρξαν δυο-τρία χρόνια γενικότερης αναζήτησης με διάφορους μουσικούς. Καταλήξαμε τέλη 2008 με 2009 σε ένα βασικό κορμό με κάποιους ανθρώπους και ξεκινήσαμε να δουλεύουμε, αλλά πάνω σε άλλο υλικό, αυτό που ακούσατε στον πρώτο δίσκο που βγήκε το 2010, το So Close and Yet So Far Away. Στη πορεία πάλι είχαμε κάποιες αλλαγές μελών. Γενικότερα όταν τελειώνει η ηχογράφηση ενός δίσκου έχουν αλλαγές μελών. Κάπου εκεί γνωρίστηκα με τη Χριστίνα, η οποία ουσιαστικά ανέλαβε την μπάντα σαν μάνατζερ. Από εκεί και μετά υπάρχει γενικότερα μια ανοδική πορεία. Πολλά live. Κάναμε όσα περισσότερα live μπορούσαμε σε όλους τους μικρούς ή και μεγαλύτερους χώρους στην Αθήνα. Δουλέψαμε καινούριο υλικό. Κυκλοφορήσαμε τον δεύτερο δίσκο From the Small Hours of  Weakness και η Χριστίνα κατάφερε να μας κλείσει κάποια live σε λίγο μεγαλύτερους χώρους. Βρήκε τον τρόπο να παίξουμε στο εξωτερικό. Παίξαμε στον διαγωνισμό Europe Marathon. Ήταν η πρώτη φορά που βγήκαμε έξω, στο Βερολίνο. Ακολούθησε ένα live στο ProgPower τον Οκτώβριο του 2013, μια πάρα πολύ ωραία εμπειρία. Παίξαμε ονόματα του χώρου όπως οι Fates Warning, οι Shadow Gallery και άλλες μπάντες.  

Χριστίνα: Ουσιαστικά ήμασταν η πρώτη ελληνική μπάντα που έπαιξε στο ProgPower. 

Jargon: Κάπου εκεί πάλι είχαμε κάποιες αλλαγές μελών. Μετά τον δεύτερο δίσκο σταθεροποιήθηκαν τα μέλη.  

Γιώργος: Μέχρι και το Summer’s End στην Ουαλία το 2014 ήμασταν οι ίδιοι. Δηλαδή η αλλαγή που κάναμε ήταν ο ντράμερ.  

Jargon: Η αλλαγή έγινε από το From the Small Hours of Weakness. Πρόσφατα αλλάξαμε ντράμερ. Ήταν ίσως η πρώτη αλλαγή που είχαμε από τότε. Μετά ήρθε το Summer’s End που προανέφερε ο Γιώργος, στην Ουαλία. Και αυτό πολύ ωραίο φεστιβάλ. Κάπου εκεί αποφάσισα ότι είχε έρθει η ώρα να δουλέψουμε ξανά το Imprisoned Words of Fear. Θεώρησα ότι ήταν  η κατάλληλη στιγμή. Δουλέψαμε αυτό τον δίσκο, φτάσαμε στη παρουσίαση τώρα, και ήδη έχουμε κλείσει αρκετά live στο εξωτερικό.  

Χριστίνα: Τον περασμένο Ιούνιο βρήκαμε δισκογραφική.  

Jargon: Ο τελευταίος δίσκος κυκλοφόρησε από τη Bad Elephant Music. Τον ερχόμενο Μάρτιο θα παίξουμε στο HRH στην Ουαλία μαζί με πάρα πολλά ονόματα του χώρου. Την επόμενη μέρα θα παίξουμε στο Manchester με τους Mothertongue και τους We are Kin, μπάντες οι οποίες ανήκουν στο δυναμικό της δισκογραφικής μας. Στις 16 Ιουλίου σε ένα charity festival στο Λονδίνο και στις 17 Δεκεμβρίου στην Ολλανδία. Θα είναι το πρώτο δικό μας live ουσιαστικά. Θα παίξουμε μόνοι μας.  

Χριστίνα: Θα είναι έξω από το Ρότερνταμ είναι και πιθανόν να κλείσουμε εκεί κι άλλα live.   

Merlin's: Μέσα στο 2016 μπήκατε σε αρκετές τοπ λίστες περιοδικών και ραδιοφώνων. Ήταν μια δικαίωση για τον νέο σας δίσκο και μια ώθηση για να κάνετε περισσότερα πράγματα στο μέλλον;  

Jargon: Σίγουρα μετράει το να μπαίνεις στις λίστες, είναι ελπιδοφόρο.  

Γιώργος: Αλλά δεν είναι και αυτοσκοπός.  

Jargon: Γιατί υπάρχουν και πολλές περιπτώσεις δίσκων που κυκλοφόρησαν, πολλές φορές θάφτηκαν, αλλά με τα χρόνια απόκτησαν άλλο στάτους και πολλοί αναθεώρησαν τις απόψεις τους. Αυτό νομίζω αποδεικνύει ότι δεν είναι πάντα η φρέσκια και πρώτη εντύπωση που έχεις από ένα δίσκο. Οι κριτικές ήταν πάρα πολύ καλές και το ότι μπήκαμε σε πάρα πολλές λίστες επίσης ήταν πάρα πολύ ενθαρρυντικό. Και σίγουρα αυτό βοηθάει και σου δίνει δύναμη.  

Γιώργος: Το αξιοσημείωτο, βέβαια, και το αξιοπερίεργο, είναι ότι στις λίστες μπήκαμε κυρίως από ξένα media. Η αποδοχή που είχαμε από ελληνικά media ήταν πολύ κατώτερη του αναμενόμενου.

Jargon: Ήταν πιο συγκρατημένο το ελληνικό κοινό στην αποδοχή του. Μιλάμε για τα sites.  

Γιώργος: Ήταν ένα σημείο προβληματισμού, όχι τόσο πολύ για το αποτέλεσμα της δικής μας δουλειάς, όσο γενικότερα για το πού πρέπει να στοχεύσουμε στο μέλλον.  

Merlin's: Ανήκετε πλέον στο δυναμικό της Bad Elephant Records UK. Πόσο σας έχει βοηθήσει αυτή η συνεργασία για να κάνετε περισσότερες εμφανίσεις στο εξωτερικό; Υπάρχουν διαφορές μεταξύ ελληνικών και ξένων δισκογραφικών εταιριών;  

Jargon: Δεν μπορούμε να σας πούμε για τις ελληνικές δισκογραφικές γιατί δεν υπήρξαμε ποτέ σε καμιά ελληνική δισκογραφική. Δεν έχουμε άποψη. Ο πρώτος μας δίσκος βγήκε από τη γαλλική Musea Records και τον δεύτερο τον κυκλοφορήσαμε μόνοι μας. 

Γιώργος: Προσεγγίσαμε κάποιες ελληνικές αλλά δεν είχαμε κάποια τύχη. Είχαμε προσεγγίσει την Inner Ear. 

Jargon: Από την Inner Ear είχαμε αρνητική απάντηση. Ωστόσο, στην εποχή μας το να είσαι σε μια δισκογραφική δεν σημαίνει και πάρα πολλά. Αν είσαι στην ΕΜΙ υποθέτω ότι έχεις πολλά οφέλη. Βέβαια, είναι άλλα τα δεδομένα. Αλλά δισκογραφικές που δεν σου προσφέρουν κάτι, παρά μόνο κάποια διανομή όπως έκανε η Musea με τον πρώτο μας δίσκο, ουσιαστικά δεν βοηθάνε σε κάτι. Χίλιες φορές να κυκλοφορήσεις μόνος σου το δίσκο. Η Bad Elephant δεν είναι πολυεθνική, είναι μια αξιοπρεπής δισκογραφική της Αγγλίας, η οποία όμως κάνει ό,τι μπορεί. Δεν έχει πολύ μεγάλη δύναμη αλλά αυτό που περνάει από το χέρι της το κάνει. Είναι πάρα πολύ καλοί άνθρωποι, μας βοηθούν και ασχολήθηκαν πάρα πολύ μαζί μας. Τελειώναμε το δίσκο και ήμασταν στη διαδικασία της μίξης, του master, ήθελαν να ακούν και έλεγαν την άποψη τους. Γενικότερα, είχαν άποψη και αυτό το θέλαμε. Βοηθούν όσο μπορούν. Δεν θα σου κλείσουν live, δεν θα σου κλείσουν περιοδείες, δεν έχουν αυτή τη δυνατότητα, αλλά μας έχουν πει πως θα κάνουν ό,τι μπορούν για να μας φέρουν σε επαφή με όποια γνωριμία. Απόδειξη το live που κλείστηκε στο Manchester. Το ξεκίνησε η Χριστίνα σαν ιδέα, τους το πρότεινε, κι εκείνοι μπήκαν στη μέση, έβαλαν τις δυο μπάντες, μας βρήκαν το venue. Είμαστε ευχαριστημένοι μέχρι στιγμής.  

Γιώργος: Ένα από τα θετικά που είχαν ήταν ότι στις πρώτες συζητήσεις που είχαμε μαζί τους ήταν λίγο πολύ ξεκάθαροι στο μέχρι πού μπορούν να φτάσουν. Μας είπαν ότι μπορούν να φτάσουν μέχρι ενός συγκεκριμένου σημείου.  Μην περιμένετε από εμάς να κάνουμε το booking, ούτε να βγάλουμε βινύλιο, το οποίο είναι κάτι που μας ενδιαφέρει. Από εκεί και πέρα είναι θέμα δική σας επιλογής και κρίσης αν μας θέλετε. Αυτό το εμείς εκλάβαμε ως θετικό.  

Χριστίνα: Και μέχρι στιγμής ήταν πολύ συνεπείς σε όλα. Παραπάνω από όσο περιμέναμε.  

Γιώργος: Και η μπάντα δεν έχει δεσμευτεί τρομερά σε κάτι. Οι όροι της μεταξύ μας σύμβασης ήταν λογικοί. Οι άνθρωποι αυτό που κάνουν το κάνουν από μεράκι.  

Χριστίνα: Δηλαδή και με το live που κλείσαμε στο Μάντσεστερ ξεσηκώθηκαν οι μπάντες που είναι από την πόλη του στυλ «θα έρθουν οι Verbal να παίξουμε».  

Γιώργος: Σημαντικό είναι το πως αντέδρασαν οι μπάντες που ανήκουν στο δυναμικό της Bad Elephant σε μια πρόταση που κάναμε από το πουθενά.  

Merlin's: Στο Imprisoned Words of Fear βλέπουμε αρκετά metal στοιχεία, κάτι που σας διαφοροποιεί από τις προηγούμενες δουλειές σας. Οι αλλαγές αυτές έγιναν ακολουθώντας το ρεύμα της εποχής ή ήταν μια εσωτερική ανάγκη για αλλαγή;  

Jargon: Δεν ήταν το ρεύμα εποχής, απλά θεωρήσαμε ότι μας ταίριαζε σαν ήχος γι’ αυτό το κάναμε. Μας αρέσουν πάρα πολλά είδη μουσικής. Όλοι ακούμε πολλά και διαφορετικά πράγματα. Μας αρέσει η ποικιλομορφία στον ήχο, οπότε προσθέσαμε ένα ακόμη στοιχείο στον ήχο των Verbal. Κι έτσι θα κινηθούμε και στο μέλλον. Στο μέλλον μπορεί να ακούσετε κάτι άλλο που μπορεί να μην έχετε ξανακούσει, γιατί γενικά μας αρέσει να πειραματιζόμαστε και να κάνουμε πολλά και διαφορετικά πράγματα.  

Γιώργος: Σε όλο αυτό το κομμάτι παίζει ρόλο και η σύνθεση. Όχι τόσο στο κομμάτι της σύνθεσης, αφού ουσιαστικά γράφει μόνο ο Jargon, άλλα στο κομμάτι της συνοχής και της ενορχήστρωσης οι ιδέες θα πέσουν από τα υπόλοιπα μέλη. Λίγο πολύ θα περάσουν κι από ένα προσωπικό φίλτρο. Μπορεί ο ντράμερ να βάλει μια metal ιδέα στο παίξιμο του. Κι ο κιθαρίστας, ενδεχομένως.  

Jargon: Οπότε πρόσθεσε τον ήχο. Ξέρω ότι σε κάποιους ξίνισε. Νομίζω όμως ότι σιγά-σιγά ο κόσμος θα καταλάβει ότι ουσιαστικά είναι χαρακτηριστικό του ήχου μας η ποικιλομορφία, το να διαφοροποιούμαστε από δίσκο σε δίσκο.  

Merlin's: Τη μουσική σας τη γράφει αποκλειστικά ο Jargon. Σε κάποιο επόμενο δίσκο υπάρχει η σκέψη να ακούσουμε κομμάτια κι από άλλα μέλη της μπάντας;  

Jargon: Ναι. Ίσως όχι κομμάτια, γιατί τα παιδιά δεν γράφουν, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, ολοκληρωμένες συνθέσεις, αλλά σίγουρα έχουν κάποιες ιδέες. Υπάρχει γενικότερα η σκέψη κάποια στιγμή να δουλέψουμε κάτι όλοι μαζί. Να φέρει ο καθένας ιδέες και να τις δουλέψουμε συλλογικά κι ό,τι βγει. Δεν ξέρουμε πότε θα γίνει αυτό, αλλά κάποια στιγμή θα γίνει.  

Γιώργος: Σε αυτό έχει σημασία τα μέλη της μπάντας τα οποία παίζουν στη παρούσα φάση. Λίγο πολύ έχουμε κατανοήσει το μουσικό όραμα και του Jargon, αλλά και της ίδιας της μπάντας. Να μπούμε σε αυτό που θέλει να παρουσιάσει η μπάντα σαν πρόταση και πάνω σ’ αυτό να δουλέψουμε. Θεωρώ ότι με την τωρινή σύνθεση έχουμε πλέον καταλάβει σε αρκετά μεγάλο βαθμό τι θέλει να παρουσιάσει ο Jargon και οι Verbal Delirium κατ’ επέκταση. Πάνω σε αυτό κινούμαστε. Θεωρούμε ότι οι ιδέες, όταν με το καλό προκύψουν και μπουν στο τραπέζι και, τελικά, αρχίσουμε να τις δουλεύουμε στο στούντιο, θα είναι σε αυτό το μήκος κύματος.  

Jargon: Είναι κάτι που τώρα μπορεί να γίνει. Δεν θα γίνονταν παλιότερα. Παλιότερα αν με ρωτούσες θα σου έλεγα όχι. Θεωρώ ότι τα άτομα που είναι πλέον στους Verbal Delirium έχουν καταλάβει τι είναι αυτή η μπάντα και τι πρόσωπο θέλουμε να δώσουμε ηχητικά προς τα έξω και αυτό θα το έκανα μαζί τους. 

Γιώργος: Σε αυτό θεωρώ ότι παίζει ρόλο το γεγονός ότι ζήσαμε μαζί πράγματα. Το ότι μπλέξαμε με το εξωτερικό είναι μια πολύ καλή δοκιμασία για τη μπάντα. Δένεσαι και μαθαίνεις τον άλλο και από τη καλή του και από την ανάποδη.  

Merlin's: Οι στίχοι των τραγουδιών σας έχουν μια εσωτερικότητα, μια απόγνωση και περιστρέφονται γύρω από τις ανθρώπινες σχέσεις, την απώλεια και το βάθος των συναισθημάτων. Είναι τελικά η καθημερινότητα που βιώνετε ή η διαφυγή από αυτή η έμπνευση για τους στίχους σας;  

Jargon: Και τα δύο μάλλον. Νομίζω ότι γενικότερα τον οποιοδήποτε στιχουργό τον εμπνέει να γράψει για πράγματα, συνήθως τα οποία δεν είναι ευχάριστα. Πάντα οι δύσκολες καταστάσεις είναι αυτές που μας δίνουν ώθηση να κάτσουμε να γράψουμε είτε μουσική είτε στίχο – τουλάχιστον εμένα. Γι’ αυτό και πολύ δύσκολα θα καθίσω να γράψω στίχο όταν αισθάνομαι χαρούμενος. Μάλλον δεν θα το κάνω ποτέ. Όταν νιώθω χαρούμενος δεν μου κάνει μεγάλη ανάγκη να γράψω μουσική. Η μουσική μου δίνει ουσιαστικά την ευκαιρία και νιώθω ευλογημένος γι’ αυτό, δηλαδή να καταφέρνω να αποβάλω από μέσα μου όλα τα άσχημα. Ωραία θα ήταν να γράφουμε μουσική όταν είμαστε χαρούμενοι, αλλά δεν μας έρχεται. 

Merlin's: Ποιοι καλλιτέχνες θεωρείτε ότι έχουν επηρεάσει τον ήχο σας; 

Jargon: Είναι πάρα πολλοί. Ακούω πάρα πολλά πράγματα και κατά καιρούς έχω περάσει από πάρα πολλά είδη μουσικής. Αλλά σε κάθε είδος από αυτά υπάρχουν κάποιοι που με έχουν στιγματίσει. Ξέρω ότι κάποιοι φαίνονται πολύ και κάποιοι ίσως να μην φαίνονται καθόλου στον ήχο μας. Ο ήχος του rock ’n’ roll των 60’s ήταν ο ήχος που άκουγα πολύ, κυρίως παιδί. Οι Beatles ήταν ένα μεγάλο κεφάλαιο. Το κλασικό rock σίγουρα έπαιξε ρόλο. Οι Deep Purple είναι από τις αγαπημένες μου μπάντες. Οι Radiohead και οι Muse είναι μπάντες τις οποίες έχω ακολουθήσει για πολλά χρόνια. Το progressive rock είναι η μεγαλύτερη επιρροή μου γιατί είναι ένα είδος μουσικής που εξακολουθώ να ακούω από τότε που το ανακάλυψα γύρω στα δεκαεφτά. Genesis, Peter Hammill και η Λένα Πλάτωνος από τον ελληνικό χώρο. Επίσης, οι Pain of Salvation, οι Emperor. Τα τελευταία χρόνια άκουσα αρκετά ηλεκτρονική μουσική όπως ΙΑΜΧ, Skrillex, χωρίς να αφήνω απέξω την κλασική μουσική με αγαπημένους τους Σοπέν και Προκόπιεφ. 

Merlin's: Τα τελευταία χρόνια το progressive rock έχει παρουσιάσει μια άνθηση παγκοσμίως. Στην Ελλάδα βλέπετε κάτι αντίστοιχο ή έχουμε ακόμη δρόμο μπροστά μας; 

Jargon: Υπάρχει γενικότερα μια κινητικότητα. Υπάρχει πλέον αρκετός κόσμος που ακούει progressive, αλλά δεν μπορώ να πω ότι υπάρχει πολύ μεγάλο κοινό. Δεν είναι όπως το κοινό του stoner. Ξέρεις ότι υπάρχει ένα κάποιο stoner κοινό στην Ελλάδα και ακολουθεί, παρακολουθεί συναυλίες. Στο progressive υπάρχουν πολλοί που μπορεί να σου πουν ότι ακούν, αλλά δεν υπάρχει ένας σκληρός πυρήνας για να στηρίξει τη σκηνή. Υπάρχουν αρκετές αξιόλογες ελληνικές μπάντες και πάμε πολύ καλά σε αυτόν τον τομέα. Αλλά δεν θα έλεγα ότι υπάρχει ιδιαίτερο κοινό. Μπορεί να θέλει το χρόνο του αυτό. Ίσως είναι ακόμα νωρίς. Στην Ελλάδα εξάλλου ποτέ δεν υπήρχε ιδιαίτερο κοινό γύρω από το progressive. Είναι σίγουρα καλύτερα από ό,τι ήταν κάποτε, αλλά νομίζω ότι έχουμε ακόμα δρόμο.  

Merlin's: Τελειώνοντας, ποια είναι τα σχέδια σας για το μέλλον; 

Jargon: Να συνεχίζουμε να παίζουμε, να βγάζουμε καλή μουσική, να κάνουμε όσα περισσότερα live γίνεται και κυρίως στο εξωτερικό, αυτό θέλουμε. Γιατί εκεί είναι το κοινό που μας ακούει. Και, γιατί όχι, να αποκτήσουμε ακόμη μεγαλύτερο κοινό στην Ελλάδα. Κυρίως όμως να συνεχίσουμε να γράφουμε καλή μουσική. Να κάνουμε αυτό που κάνουμε ακόμα καλύτερα και να εξελισσόμαστε και σαν μουσικοί και σαν άνθρωποι. 

Merlin's: Έχετε σκεφτεί να παίξετε εκτός Αθηνών;  

Γιώργος: Το έχουμε κάνει ήδη, έχουμε παίξει Θεσσαλονίκη. 

Jargon: Έχουμε στο μυαλό μας φέτος να παίξουμε όσο μπορούμε στην υπόλοιπη Ελλάδα. Υπάρχουν άνθρωποι που μας στέλνουν κάποια μηνύματα κατά περιόδους και μας λένε ελάτε να παίξετε.  

Γιώργος: Το αξιοσημείωτο είναι ότι πλέον είναι πιο εύκολο να παίξουμε στο εξωτερικό, παρά να παίξουμε κάπου εκτός Αθηνών. Αυτό είναι που κάνει τρομερή εντύπωση. 

facebook

bandcamp