Συνέντευξη: ΕΙΡΗΝΗ ΠΟΛΙΤΟΥ

Πριν λίγες μέρες με… Πήρε ο Δρόμος και βρέθηκα στο Γκάζι, στο θέατρο 104 όπου παίζονταν η παράσταση Θα σε πάρει ο δρόμος, ένα έργο που βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του συγγραφέα Σάκη Σερέφα, σε σκηνοθεσία της Στέλλας Σερέφογλου με πρωταγωνιστές τη Λένα Γιάκα κι τον Γιάννη Δρακόπουλο. 

Μέσα από δέκα διαφορετικές ιστορίες ανθρώπων που τους βρήκαν τα ζόρια ξαφνικά, βιώνουμε τη καθημερινότητα, τη δική τους και τη δική μας. Είναι οι ιστορίες των φίλων μας, των δικών μας ανθρώπων. Πόσες φορές δεν έχουμε προγραμματίσει κάτι το οποίο την τελευταία στιγμή ανατρέπεται; Έτσι κι εδώ. Όμως, αυτοί οι άνθρωποι δεν το έβαλαν κάτω μα συνέχισαν τον δρόμο τους. 

Η Στέλλα Σερέφογλου είδε το έργο με μια σύγχρονη ματιά και μας έβαλε στη διαδικασία να σκεφτούμε το παρακάτω. Όσο κι αν μας πάρει ο δρόμος, εμείς θα προχωρήσουμε. Αυτή είναι η φυσιολογική ροή των πραγμάτων. Οι πρωταγωνιστές, με μια αμεσότητα και με μια αλήθεια, μας έκαναν να αισθανθούμε όλα όσα ένιωθαν κι εκείνοι. Η ανάγκη του ανθρώπου για επικοινωνία είναι τόσο μεγάλη που δεν την αγγίζει ούτε ο χρόνος που περνά. Ο Γιάννης Δρακόπουλος και η Λένα Γιάκα μας το πέρασαν αυτό στην πρώτη ιστορία με έναν γλυκόπικρο, αλλά και σαρκαστικό τρόπο. Οι δυσκολίες στις σχέσεις των ζευγαριών, η απώλεια, ο φόβος, οι αντοχές, είναι εκφάνσεις της ζωής που η σκηνοθέτιδα φωτίζει με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Στο τέλος, όλα φεύγουν μακριά, τα διώχνει ο ανεμιστήρας της ζωής μας κι εμείς συνεχίζουμε τον δρόμο μας.

Η Στέλλα Σερέφογλου μας έκανε τη τιμή να μας πει λίγα λόγια για αυτή την παράσταση. 

Merlin’s: «Εξαιρετικές ερμηνείες, τρυφερότητα, χιούμορ, οξυδερκής σκηνοθεσία», είναι μερικές μόνο από τις κριτικές κοινού που μπορεί κανείς να ανιχνεύσει γύρω του αναζητώντας πληροφορίες για τη παράσταση. Αλήθεια, εσύ τις συμμερίζεσαι; 

Στέλλα: Χαίρομαι για όσα ακούω και διαβάζω για την παράσταση. Αυτό που μπορώ να πω, είναι ότι έχουμε δουλέψει πολύ, τόσο σε ό,τι αφορά το κείμενο και τη δραματουργία όσο και το πώς όλο αυτό συντονίζεται επί σκηνής. 

Merlin’s: Τι είναι αυτό που κατά τη γνώμη σου αγγίζει το θεατή;

Στέλλα: Η αμεσότητα του κειμένου, το πόσο αληθινό είναι, βγαλμένο από την ίδια τη ζωή. Οι ήρωες είναι ουσιαστικά αντιήρωες, μπορείς να ταυτιστείς μαζί τους κι ενώ οι ιστορίες τους μοιάζουν παράδοξες, τελικά δεν είναι και τόσο. Ένα άλλο στοιχείο που τον αγγίζει, είναι η εναλλαγή σκοτεινού χιούμορ και συναισθήματος σε μικρές μα δυνατές δόσεις. 

Merlin’s: Όλα διαδραματίζονται μέσα σε μια κουζίνα. Τι σημαίνει για σένα αυτό το δωμάτιο.

Στέλλα: Η κουζίνα είναι χώρος συγκέντρωσης, εστία, μαζευόμαστε δηλαδή γύρω από ένα τραπέζι και μοιραζόμαστε στιγμές. Είναι χώρος μεταμορφώσεων, δηλαδή ίδια υλικά μπορούν να δημιουργήσουν κάθε φορά και κάτι διαφορετικό, ανάλογα με τον τρόπο που θα τα συνδυάσεις. Είναι επίσης χώρος εξομολογήσεων και αυτό ταιριάζει πολύ με το έργο του Σερέφα, μιας και οι ήρωες του έχουν ανάγκη να πουν την ιστορία τους, να εξομολογηθούν. 

Merlin’s: «Δεν αρκεί να τον θέλεις τον άλλον, πρέπει να μπορείς να τον αντέχεις κιόλας». Πόσο σημερινή είναι αυτή η φράση;

Στέλλα: Πολύ! Παλιότερα η φράση μπορεί να ήταν «δεν αρκεί να τον αντέχεις τον άλλον, καλό είναι να τον αγαπάς και λίγο!» Σήμερα επιλέγουμε σύντροφο, επιλέγουμε να μείνουμε μαζί του ή όχι. Συχνά βλέπουμε ζευγάρια να χωρίζουν όχι γιατί έπαψαν να αγαπιούνται αλλά επειδή δεν αντέχει ο ένας τον άλλον. Ο τρόπος που έχω σκηνοθετήσει τη φράση αυτή στην παράσταση έχει μία δόση αυτοσαρκασμού, γιατί δεν είμαι απόλυτα πεπεισμένη ότι η αγάπη δεν περικλείει κι αυτό το κομμάτι «αντοχής» μας στις ιδιαιτερότητες, τα κουσούρια του άλλου.

Merlin’s: Είσαι αισιόδοξη λοιπόν για τον άνθρωπο ή απλά μας παρασύρει το ρεύμα και συνεχίζουμε μηχανικά να παράγουμε ζωή;

Στέλλα: Δεν μπορώ να πω ότι νοιώθω αισιόδοξα, όχι, ίσως καμία φορά νοιώθω κάπως τρυφερά. Αυτό που λες ισχύει, μας παρασύρει το ρεύμα, η ρουτίνα, κι εκεί που όλα έχουν ένα συγκεκριμένο ρυθμό, μία κανονικότητα όπως πολλοί επιθυμούν, έρχεται μία στιγμή όπου τα πάντα ανατρέπονται. Αυτή άλλωστε είναι η ομορφιά και η δυσκολία της ζωής, αυτό ακριβώς το στοιχείο ανατροπής που μας ξεβολεύει, μας αλλάζει και μας υπενθυμίζει τη θνητότητά μας. 

Merlin’s: Φαντάζομαι ότι το παρατεταμένο χειροκρότημα του κοινού θα αποτελέσει το έναυσμα για την επόμενη σου δουλειά. Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;

Στέλλα: Το έναυσμα θα το δώσει κυρίως η ανταπόκριση όσον αφορά την προσέλευση. Δεν κάνουμε θέατρο ή ταινίες για τους φίλους μας. Τα άμεσα μελλοντικά μου σχέδια είναι να ολοκληρώσω το σενάριο της πρώτης μου μεγάλου μήκους μιας και τον Δεκέμβριο του 2016, πέρασα το πρώτο στάδιο εγκρίσεων από το Κέντρο Κινηματογράφου. Όσον αφορά τα θεατρικά μου σχέδια, έχω δύο διαφορετικές ιδέες, δεν ξέρω όμως ακόμα σε ποια θα καταλήξω. Ο παράγοντας που θα καθορίσει την τελική επιλογή δεν είναι τόσο καλλιτεχνικός αλλά κυρίως οικονομικός. Αν δεν βρω λίγα χρήματα ή κάποιον που να ενδιαφερθεί να το αναλάβει παραγωγικά, που είναι και το πιο σίγουρο, θα κινηθώ πάλι σε μικρό σχήμα, αλλιώς θα δουλέψω ένα έργο, το οποίο επιθυμώ να σκηνοθετήσω εδώ και πολύ καιρό. 

«Θα σε πάρει ο δρόμος», Θέατρο 104, Ευμολπιδών 41, Γκάζι,

Σκηνοθεσία: Στέλλα Σερέφογλου

Παίζουν: Λένα Γιάκα, Γιάννης Δρακόπουλος

24 Απριλίου – 30 Μαΐου (Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:15)