"Turn off your mind, relax, and float downstream..."

του Γιάννη Καστανάρα

Δεν θυμάμαι που βρισκόμουν στις 8 Δεκέμβρη 1980, όταν έμαθα για τον θάνατο του Lennon... Αλλά μπορώ να το φανταστώ. Λόγω διαφοράς ώρας με τη Νέα Υόρκη, πρέπει να το πληροφορήθηκα την επόμενη μέρα το πρωί από το ραδιόφωνο που είχε σχεδόν μονίμως ανοιχτό η μάνα μου στην κουζίνα. Θυμάμαι όμως όταν άκουσα εκείνο το τραγούδι του για τους Beatles, το A Day In The Life, και πόσο με είχε εξιτάρει τότε....

Ήμουν μικρός, τέλη δημοτικού, και είχα πάει με τη μάνα μου στο "Δισκοπωλείον Mini" στο Τέρμα Ιπποκράτους για να μου αγοράσει τη διπλή συλλογή της μπάντας "1967-1978" - την "μπλε", που λέμε - μαζί με τη συλλογή των Creedence, "More Creedence Gold". Και θυμάμαι εκείνο το μαγικό, χοροπηδηχτό, ενίοτε μονότονο πιάνο, εκείνα τα "ξέμπαρκα" τύμπανα, εκείνο το oρχηστρικό χάος, εκείνες τις σκόρπιες λέξεις που έπιανα με τα λίγα αγγλικούλια που μου μάθαινε μια κυρία στο σπίτι, εκείνη τη "μακρινή" φωνή που ήταν σαν να έβγαινε μέσα από ντουλάπα - όλα αυτά που με έκαναν να το βάζω και να το ξαναβάζω στο ρημαδοπικάπ του σπιτιού, σκρατσάροντας άθελά μου τη βελόνα (ακόμα το κάνω). Εντάξει, είχε βάλει λίγο και ο Paul το χεράκι του, αλλά το κομμάτι είναι οπωσδήποτε John. Ακόμα και σήμερα το θεωρώ ένα από τα καλύτερα τραγούδια που έχω ακούσει ποτέ στη ζωή μου και σίγουρα είναι το τραγούδι των Beatles που ακούω ξανά και ξανά. Ακόμα και αυτή τη στιγμή που γράφω...