Στο ρόλο της βιόλας η Φαίη Φραγκισκάτου. Στο ρόλο του τσέλου ο Αντώνης Ζήβας
Το δοξάρι ακούμπησε κερωμένο επάνω στη Λα χορδή της βιόλας παίζοντας τη πρώτη νότα: «Σήμερα βρήκα χρόνο να ανοίξω το μήνυμά σου».
Το Τσέλο συμπλήρωσε τη φράση: «Ο χώρος, ο χρόνος είναι πλαστοί».
Η βιόλα αποκρίθηκε: : «Πού τελειώνει η αλήθεια και πού αρχίζει η μυθοπλασία»;
Το τσέλο έπαιξε μία πέμπτη: «Στην πλάνη του αυτεξούσιου όλα είναι όνειρο στην περιοχή του ονείρου».
Ο διάλογος τους συνεχίστηκε, με τις παρτιτούρες να έχουν πέσει πια στο πάτωμα:
Β: Τίποτε δεν βρισκόταν ατακτοποίητο, πουθενά δεν υπήρχε σκόνη. Καμιά άλλη εκκρεμότητα.
Τ: Οι εφημερίδες γράφουν: «Ένα σαββατοκύριακο χωρίς επανάσταση αποδείχτηκε πιο αιματηρό από έναν ολόκληρο μήνα συνεχούς σχεδόν επανάστασης. Η βία στους δρόμους παραμένει λιγότερο φονική από τη βία στους αυτοκινητόδρομους».
Β: Καμία άλλη εκκρεμότητα...
Τ: Αν το πάθος καταστραφεί, ξαναγεννιέται σαν πάθος για καταστροφή
προσφέρεται ως καταπραϋντικό σε δόσεις.
Β: Ξέρεις τι βρίσκω παράξενο αυτόν τον καιρό; Δε φτιάχνουν τραγούδια για τις χορδές μου. Μόνο σκονισμένες σονάτες βρίσκω του γούστου μου.
Τ: Δοκίμασες καθόλου να θυμηθείς τον Σεντ Κολόμπ; Κάποτε οι νότες του σου προκαλούσαν ταραχή.
Β: Πάει πολύς καιρός από τότε που θυμάμαι να' νιωσα ταραχή... και δε νομίζω ότι το πάθος για καταστροφή είναι κάτι παραπάνω από απλή βαρεμάρα.
Τ: Πως το’ λεγε εκείνο το βιβλίο; «Όλα τα πρωινά του κόσμου έρχονται χωρίς γυρισμό»; ή κάπως έτσι; Πολύ μελόδραμα στη μουσική για έγχορδα, νομίζω ότι θα άντεχα να ζήσω βγάζοντας ήχους απλούς σαν αυτούς που ακούς τη νύχτα στο δάσος. Με ανατριχιάζει όταν βάζουν τις χορδές μου να παίζουν Σούμπερτ....
Β: Δεν υπάρχουν πια δάση. Η επανάσταση έκαψε πρώτα όλα τα δένδρα πριν φτάσει στους δρόμους. Θα’ πρεπε να το θυμάσαι.
Τ: «Ζω στην εποχή που η αποχαύνωση της ανθρωπότητας βρίσκεται σε τέτοιο βαθμό που βιώνει την ίδια της την καταστροφή ως μια ύψιστη αισθητική απόλαυση».
Β: Αυτό θυμίζει εκείνους τους γελοίους τους αυστριακούς ψυχιάτρους με την ροπή του θανάτου και του έρωτα. Δυστυχώς, όλοι τους άκουγαν βιόλα. Δε μπορείς να αποφύγεις τους ακροατές σου αλλά μπορείς να ξεχάσεις τις πολυλογίες τους και τις θηριωδίες των πολέμων τους. Κι έρχεσαι τώρα και συ να που πεις για την αισθητική απόλαυση της καταστροφής. Γιατί αφήνεις τους αποχαυνωμένους ν αγγίζουν τις χορδές σου; Αφού ξέρεις τι θ ακολουθήσει.
Τ: Εν μέσω των κινδύνων αισθάνεσαι την τελειότητα τής στιγμής. Παρά την καρκινική διόγκωση του ελέγχου και της καταστολής, η ανθρώπινη ύπαρξη φαίνεται να δικαιώνεται στην εκ προοιμίου αδυναμία οποιασδήποτε ασφυκτικής δομής να συμπεριλάβει και να περιορίσει την ολότητα του ανθρώπινου δυναμικού. Κάποια στιγμή, ο μηχανισμός «μπουκώνει», βραχυκυκλώνει και... καταστρέφεται, παίρνοντας μαζί του τους ίδιους τους λειτουργούς του. Η ζωή εκρήγνυται, εκδηλώνεται με τον
πιο δυναμικό τρόπο, γιατί πρέπει να συνεχιστεί! Κάθε όριο που της επιβάλλεται και τη δεσμεύει καταστρέφεται εκ των έσω. Κανένας μηχανισμός καταπίεσης δεν μπορεί να παραμείνει εφ’ όρου ζωής. Το καθετί είναι φορέας του τέλους του. Τους ανθρώπους για να τους τρομάξεις πρέπει να τους δείξεις τον εαυτό τους.
Β: Θυμάσαι όμως πόσα καθάρματα έχουν αγγίξει τις χορδές σου. Θυμάσαι το ταξίδι σου μέχρι αυτό εδώ το βασιλικό ωδείο, όπου μόνο σε εκδηλώσεις αρχηγών κρατών σε βγάζουν απ την προθήκη σου για να παίξεις ανούσια κομμάτια σε ορχήστρες με αρχιμουσικούς που φοράνε φράκο. Είσαι παλιός, όπως κι εγώ γι’ αυτό είμαστε εδώ. Μας βλέπουν πολύτιμα αντικείμενα που επέζησαν των αιώνων. Αλλά αλήθεια, επιζήσαμε επιλέγοντας να ξεχάσουμε. Ποτέ δεν ξεχνάμε στ αλήθεια, έτσι δεν είναι; Ξέρεις πως ήταν όταν στον δρόμο πέθαιναν απ’ την ευλογιά και την πανούκλα και στα κλειστά διαμερίσματα παίζαν τις χορδές μου σε κουαρτέτα χορτάτων με περούκες; Είσαι πιο νέος βέβαια από μια βιόλα ντα γκάμπα αλλά ξέρεις. Ναι, οι άνθρωποι είναι φορείς του τέλους τους και έλκονται από το σκοτάδι τους μέχρι τέλους. Οι ελάσσονες κλίμακες δεν υπάρχουν σε κανένα άλλο ον που παράγει ήχο. Δημιουργήθηκαν απ τον άνθρωπο για να ηχήσουν το ανθρώπινο σκοτάδι.
Τ: Μιλάς για τον κόσμο του χθες. Αυτόν που σαν τον βιβλικό αναστημένο άνθρωπο βγάζει στον ήλιο τις επουλωμένες του πληγές. Αυτές τις ίδιες που είχαν προκαλέσει τον πρώτο του θάνατο, με τέτοια αίσθηση ρουτίνας, γρηγορότερα από όσο μπορεί να ανασυντίθεται. Μια νεκρή φύση, έργο συνεργείου κατεδαφίσεων, ένα καλειδοσκόπιο φωτεινών κομματιών από γυναικεία σώματα, θα συγκέντρωνε την πιο βαθιά μου στοργή. Από ήττα σε ήττα κι από εξέγερση σε εξέγερση, η ιστορία συνεχίζεται. Όταν η ιστορία λέει «αντίο», λέει στη πραγματικότητα «εις το επανειδείν». Απλά κάνω αυτό που μου αναλογεί.
Β: Και πως πάει η μελωδία αυτού που σου αναλογεί;
Τ: Η δύναμη της ιδεολογίας της βιομηχανίας του πολιτισμού είναι τέτοια ώστε η συμμόρφωση έχει αντικαταστήσει τη συνείδηση. Θα προσπαθήσω να στο εξηγήσω όσο πιο απλά μπορώ: Διάλεξε επώνυμα προϊόντα για να τα κάνεις δώρο ελπίζοντας μάταια ότι θα σώσεις μια σχέση που έχει πεθάνει. Διάλεξε να κάνεις tag σε κάθε άθλιο μαγαζί που θα κάτσεις για να
νιώσεις τι λογίζεται ως ευτυχία. Διάλεξε το τελευταίο μοντέλο “έξυπνου” κινητού που έφτιαξε στην Κίνα
μια γυναίκα που πήδηξε απ' το παράθυρο και βά’ το στην τσέπη του δερμάτινου perfecto σου που φτιάχτηκε σε ένα σφαγείο της Ασίας. Διάλεξε το Facebook, το Twitter, το Instagram... και χίλιους άλλους τρόπους να φτύσεις τη χολή σου σε αγνώστους. Διάλεξε την συνεχή ενημέρωση του προφίλ σου. Πες στον κόσμο τι έφαγες το πρωί, με την ελπίδα ότι κάποιος κάπου νοιάζεται. Διάλεξε να ψάξεις τους πρώην σου, ελπίζοντας ότι δεν δείχνεις τόσο χάλια όσο αυτοί. Διάλεξε να αναμεταδίδεις, από την πρώτη μαλακία σου μέχρι την τελευταία σου ανάσα, που έχει αναχθεί σε δεδομένα και μόνο.
Διάλεξε 10 πράγματα που δεν ήξερες για διάσημους που αναμετέδωσαν τα gossip νέα, αναμεταδίδοντας τα κι εσύ. Διάλεξε να φωνάξεις για την έκτρωση ό,τι είναι δολοφονία αθώων ψυχών που ο Θεός σου φύτεψε στα σωθικά σου. Διάλεξε αστεία για βιασμούς, εξευτελισμούς και ερασιτεχνικά βίντεο πορνό εκδίκησης, πασπαλισμένα με ένα ατέρμονο κύμα θλιβερού μισογυνισμού.
Διάλεξε ότι το ολοκαύτωμα δεν έγινε ή ότι είναι μία συνωμοσία των Εβραίων.
Διάλεξε μια μίζερη εργασία με μία δίωρη διαδρομή ως εκεί, ευχαριστώντας το αφεντικό σου που σου έκανε την χάρη να σε πληρώνει αν θέλει και όποτε θέλει. Και διάλεξε τα ίδια και χειρότερα για τα παιδιά σου. Αυτά που πολλές φορές λες μέσα σου καλύτερα να μην τα έκανα ποτέ.
Και μετά άραξε και πνίξε τον πόνο με μία δόση από ένα άγνωστο συνθετικό φτηνό ναρκωτικό που έφτιαξε κάποιος στην κουζίνα του. Διάλεξε τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις κι ευχήσου να τα είχες κάνει όλα αλλιώς. Διάλεξε να μην μάθεις από τα λάθη σου. Διάλεξε να βλέπεις την Ιστορία να επαναλαμβάνεται. Διάλεξε την αργή συμφιλίωση με ό,τι σου παραχωρούν να έχεις, παρά με ό,τι πάντοτε ήλπιζες.
Βολέψου με λιγότερα και παίξ’ το γενναία. Διάλεξε την απογοήτευση, και διάλεξε να χάσεις
όσους αγαπούσες. Και καθώς θα χάνονται, ένα κομμάτι σου πεθαίνει μαζί τους.
Μέχρι να καταλάβεις ότι μια ωραία μέρα θα χαθούν όλοι. Και δεν θα σου μείνει τίποτα, ζωντανό ή νεκρό.
Λοιπόν, όλα με ένα λόγο σύντομο, με μια μόνο κουβέντα θα στα πω και βάλτο στο μυαλό σου:
Όλες οι τέχνες των θνητών από τον Προμηθέα είναι!
Φαίη Φραγκισκάτου
Η Φαίη Φραγκισκάτου γεννήθηκε το 1974 στην Αθήνα. Η μουσική μπήκε στη ζωή της με το τουμπου τουμπου ζα, που της τραγουδούσε η μαμά της όταν έκλαιγε. Συνεχίζει να ζει στην Αθήνα. Συνεχίζει ν ακούει τη φωνή του Παύλου Σιδηρόπουλου.Κλαίει ακόμα καμιά φορά, κι ας μεγάλωσε.
Φαίη Φραγκισκάτου
Η Φαίη Φραγκισκάτου γεννήθηκε το 1974 στην Αθήνα. Η μουσική μπήκε στη ζωή της με το τουμπου τουμπου ζα, που της τραγουδούσε η μαμά της όταν έκλαιγε. Συνεχίζει να ζει στην Αθήνα. Συνεχίζει ν ακούει τη φωνή του Παύλου Σιδηρόπουλου.Κλαίει ακόμα καμιά φορά, κι ας μεγάλωσε.
Φαίη Φραγκισκάτου
Η Φαίη Φραγκισκάτου γεννήθηκε το 1974 στην Αθήνα. Η μουσική μπήκε στη ζωή της με το τουμπου τουμπου ζα, που της τραγουδούσε η μαμά της όταν έκλαιγε. Συνεχίζει να ζει στην Αθήνα. Συνεχίζει ν ακούει τη φωνή του Παύλου Σιδηρόπουλου.Κλαίει ακόμα καμιά φορά, κι ας μεγάλωσε.
Αντώνης Ζήβας
Ο Αντώνης Ζήβας είναι D.J. ραδιοφωνικός παραγωγός και record sellector εδώ και 28 έτη. Παράλληλα έχει υπάρξει μπασίστας σε διάφορες γνωστές-άγνωστες Punk και Alternative μπάντες από τη δεκαετία του '80 ως τις μέρες μας, ενώ ανήκει στο απροστάτευτο υπό εξαφάνιση είδος των δισκοπωλών. Γεννήθηκε στη Πάτρα, αλλά διάλεξε να ζήσει για πάρα πολλά χρόνια στη Κρήτη, όπου και απέκτησε τη Κρητική υπηκοότητα, την οποία διατηρεί ακόμη με πείσμα. Τα τελευταία χρόνια κατοικεί στη κοιλιά του τέρατος που ονόμασαν Αθήνα, περιφέροντας το σάρκιον του σε διάφορα Booth της Αθηναϊκής νύχτας και μία φορά την εβδομάδα τα μεσημέρια των Σαββάτων, ξαποστένει στο μικρόφωνο του metadeftero.gr, μέσα από την εκπομπή Reclaim The Music
Αντώνης Ζήβας
Ο Αντώνης Ζήβας είναι D.J. ραδιοφωνικός παραγωγός και record sellector εδώ και 28 έτη. Παράλληλα έχει υπάρξει μπασίστας σε διάφορες γνωστές-άγνωστες Punk και Alternative μπάντες από τη δεκαετία του '80 ως τις μέρες μας, ενώ ανήκει στο απροστάτευτο υπό εξαφάνιση είδος των δισκοπωλών. Γεννήθηκε στη Πάτρα, αλλά διάλεξε να ζήσει για πάρα πολλά χρόνια στη Κρήτη, όπου και απέκτησε τη Κρητική υπηκοότητα, την οποία διατηρεί ακόμη με πείσμα. Τα τελευταία χρόνια κατοικεί στη κοιλιά του τέρατος που ονόμασαν Αθήνα, περιφέροντας το σάρκιον του σε διάφορα Booth της Αθηναϊκής νύχτας και μία φορά την εβδομάδα τα μεσημέρια των Σαββάτων, ξαποστένει στο μικρόφωνο του metadeftero.gr, μέσα από την εκπομπή Reclaim The Music
Αντώνης Ζήβας
Ο Αντώνης Ζήβας είναι D.J. ραδιοφωνικός παραγωγός και record sellector εδώ και 28 έτη. Παράλληλα έχει υπάρξει μπασίστας σε διάφορες γνωστές-άγνωστες Punk και Alternative μπάντες από τη δεκαετία του '80 ως τις μέρες μας, ενώ ανήκει στο απροστάτευτο υπό εξαφάνιση είδος των δισκοπωλών. Γεννήθηκε στη Πάτρα, αλλά διάλεξε να ζήσει για πάρα πολλά χρόνια στη Κρήτη, όπου και απέκτησε τη Κρητική υπηκοότητα, την οποία διατηρεί ακόμη με πείσμα. Τα τελευταία χρόνια κατοικεί στη κοιλιά του τέρατος που ονόμασαν Αθήνα, περιφέροντας το σάρκιον του σε διάφορα Booth της Αθηναϊκής νύχτας και μία φορά την εβδομάδα τα μεσημέρια των Σαββάτων, ξαποστένει στο μικρόφωνο του metadeftero.gr, μέσα από την εκπομπή Reclaim The Music
