ΚΡΑΑΚ: "Οι σύγχρονες δομές «επικοινωνίας» σε συνδυασμό με την αδυναμία του μέσου ανθρώπου να τις διαχειριστεί ψύχραιμα έχουν δημιουργήσει ένα χαοτικό περιβάλλον γεμάτο επικριτικούς εγωκεντρικούς βασιλιάδες του μικρού δικού τους κόσμου"...

Details: Published: Thursday, 07 November 2019 09:51; Written by Γιάννης Καστανάρας

Συνέντευξη στον Αλέξη Καλοφωλιά και στον Γιάννη Καστανάρα

Οι ΚΡΑΑΚ είναι από τις περιπτώσεις των συγκροτημάτων που κάνουν κάποιον να κοιτάξει προς αυτούς μέσα από το ίδιο το όνομά τους. Ξεκίνησαν ως τρίο αυτοσχεδιασμού το 2014 και στην πορεία προστέθηκαν άλλα δύο μέλη για να καταλήξουν ως κουαρτέτο, με τη μουσική τους να παίρνει πιο συγκεκριμένη μορφή και ύφος. Η μπάντα αποτελείται από τους: Άγγελο Κώττα (μέλος επίσης των OmegaRay) στο μπάσο το Moog και τη φωνή, ο οποίος είναι και o υπεύθυνος και για τη συγγραφή των στίχων της μπάντας, τον Αντρέα Μπικουβαράκη στα τύμπανα (επίσης μέλος των doomers Okwaho και των Sounds like Barley), τoν Ντον Σταυρινό στη τρομπέτα, επίσης μέλος των CHICKN και τον Κώστα Πετρόπουλο στη κιθάρα. Πριν από μερικούς μήνες κυκλοφόρησαν το πρώτο ομώνυμο άλμπουμ τους, μια DIY κυκλοφορία σε μορφή βινυλίου και σε ψηφιακή μορφή (περισσότερα για το άλμπουμ ΕΔΩ), και μ' αυτά και μ' αυτά ήρθε η ώρα να απαντήσουν σε μερικές ερωτήσεις του Merlin's Music Box.

Ποια είναι τα σημαντικότερα πράγματα που κατά τη γνώμη σας πρέπει να ξέρει ο κόσμος για τους ΚΡΑΑΚ;

Ότι ο επόμενος δίσκος μπορεί να είναι κάτι πολύ διαφορετικό από τον προηγούμενο και η επόμενη συναυλία επίσης. Σαφώς και θα υπάρχει μια κοινή αισθητική, ένας χαρακτήρας, αλλά είτε στιχουργικά είτε μουσικά η δημιουργικότητά μας πηγάζει από της αίσθησης τα επίκαιρα. Κατά τα άλλα οι ΚΡΑΑΚ είναι ένα Rock αλλά κυρίως Roll group.

Ποια ήταν η διαδικασία της ηχογράφησης του άλμπουμ από την αρχή ως το τέλος; Ποια ήταν η καλύτερη και ποια η χειρότερη στιγμή της;

Ξεκινήσαμε για single αλλά στην πορεία διαπιστώσαμε πως αν δεν προχωρήσουμε για δίσκο, η μπάντα με την παρούσα σύνθεση δεν θα έβγαζε ποτέ κάτι ολοκληρωμένο. Κατά τα άλλα, ξέρεις… πρώτος δίσκος, πιστεύεις πως έχεις το σούπερ υλικό, το ακούς ηχογραφημένο και κάτι σου φταίει, είναι η ενορχήστρωση, είναι το τέμπο, είναι το τραγούδι το ίδιο, είναι ότι τελικά μπορείς λιγότερα απ’ όσα νόμιζες… ό,τι και να ήταν κάναμε το καλύτερο που μπορούσαμε και με αυτό είμαστε ευχαριστημένοι. Το πρώτο σκέλος της ηχογράφησης έγινε στο στούντιο με κωδικό «Ηλεκτρική Λεωφόρος» που είχε στήσει ο Γιάννης Βούλγαρης στο Urban, γράψαμε πέντε κομμάτια εκεί σε δύο διαφορετικές φάσεις, ουσιαστικά την πρώτη πλευρά του δίσκου: «Εν πλω», «Άνθρωπος στη σελήνη», «Κατάρα της Σιωπής», «Ωδή στον τσαμπουκά» και «Άιλ οφ μαν TT». Στο μεσοδιάστημα, δουλέψαμε αρκετά στο Studio 9 του Ντόν και στο σπίτι του Γιάννη, ενώ το δεύτερο σκέλος ξεκίνησε και ολοκληρώθηκε στο νέο χώρο που νοίκιασε ο Γιάννης στο Νέο Ηράκλειο: Μεγάλη αίθουσα, ποιοτικές προενισχύσεις, καλά μικρόφωνα και στον τοίχο της υποδοχής κρεμασμένα δεκάδες εξώφυλλα λαϊκών, έντεχνων και pop δίσκων από μέσα 70’s μέχρι μέσα 90’s να δεσπόζουν και να σου θυμίζουν πεντοχίλιαρα σε κωλότσεπη δεύτερης ποιότητας glossy υφασμάτινου παντελονιού! Εκεί γράψαμε την δεύτερη πλευρά: «Ουτοπία», «Τι κάνω εδώ», «Τηλέγραφος», «Σε χτυπά η φωνή τους». Πιο άνετοι και συνειδητοποιημένοι σε σχέση με το υλικό και την διαδικασία και με καλύτερη δυναμική να προκύπτει από τις μεταξύ μας σχέσεις, το κόλπο προχώρησε και ολοκληρώθηκε με πιο σταθερή ροή και πιο δημιουργικά.

Καλύτερη και χειρότερη στιγμή για μια διαδικασία που κράτησε παραπάνω από ένα χρόνο και δεν είχε γεγονότα που να αλλάξουν άρδην την πορεία της, μάλλον δεν μπορούν ακριβώς να διατυπωθούν. Συνέβησαν διάφορα, αλλά όχι κάτι τόσο δραστικό.
Μερικές στιγμές που ξεχώρισαν πάντως ήταν όταν ήρθε ο παλιός μας κιθαρίστας (και πάντα εν δυνάμει δημιουργικό μέλος της ομάδας), Αλέκος (Ευθυμιάδης), να γράψει, υπήρχε πολύ καλή ενέργεια στον χώρο και η αίσθηση ότι αυτή την στιγμή το κάνουμε, εδώ και τώρα το κάνουμε! Εξίσου καλή στιγμή, με διαφορετικές ποιότητες όμως, ήταν η ηχογράφηση της εισαγωγής στο Εν πλω, Studio 9, ψηλό ποτήρι, Ντον Σταυρινός.

Τώρα που ξανακούτε ολοκληρωμένο το άλμπουμ υπάρχουν πράγματα που θα θέλατε να είχατε προσθέσει ή αφαιρέσει;

Ναι, αρκετά, αλλά δεν έχει σημασία. Ένα πάντως που αξίζει να αναφερθεί είναι η εκτέλεση και ηχογράφηση του «Ωδή στον τσαμπουκά», το τραγούδι είναι φόρος τιμής σε προσωπικότητες που αντέδρασαν δημιουργικά μέσα στην διαχρονικά δυσχερή ελληνική πραγματικότητα και δημιούργησαν ρεύματα για τις επόμενες γενιές. Η εκτέλεση και ηχογράφηση που περιέχεται στον δίσκο θα μπορούσε να είναι σε καλύτερο επίπεδο.

Αν συνοψίζατε σε λίγες λέξεις τη στιχουργική θεματική του άλμπουμ σας, ποιες θα ήταν αυτές;

Η αντίληψης της ύπαρξης σαν στοιχείο εξέλιξης του κόσμου.

Πιστεύετε ότι στις μέρες μας μπορούν να υπάρξουν ενεργοί καλλιτεχνικοί πυρήνες που τα μέλη τους μπορούν να αλληλεπιδρούν δημιουργικά; Πώς θα μπορούσε να γίνει αυτό;

Ναι, μπορούν και οφείλουν. Η εποχή μας ενισχύει τον ατομισμό, ο ατομισμός την διαίρεση και η διαίρεση τον κανιβαλισμό. Αυτές ήταν πάντα οι πρακτικές καταστολής της εκάστοτε εξουσίας, αυτές είναι και σήμερα• απλά αλλάζουν τα μέσα. Οι σύγχρονες δομές «επικοινωνίας» σε συνδυασμό με την αδυναμία του μέσου ανθρώπου να τις διαχειριστεί ψύχραιμα έχουν δημιουργήσει ένα χαοτικό περιβάλλον γεμάτο επικριτικούς εγωκεντρικούς βασιλιάδες του μικρού δικού τους κόσμου. Αν υπάρχει δυνατότητα αντίδρασης, αυτή βρίσκεται μέσα στην ποιοτική επικοινωνία, την κατανόηση και την διάθεση για ανάπτυξη ουσιαστικών σχέσεων.

Η τέχνη σε κάθε της έκφανση είναι μέσο επικοινωνίας, ούτε χρώματα ούτε νότες ούτε τίποτα, κατά βάση πρόκειται για ένα κώδικα αισθητικής επικοινωνίας. Αλίμονο αν δεν πιστεύουμε πως μπορούν να υπάρξουν αλληλεπιδράσεις.

Τον περασμένο χειμώνα, εκτός ΚΡΑΑΚ, σε συνεργασία με το Studio 9 δημιουργήθηκε ένα σχέδιο με τον κωδικό «Άγνωστη Ζώνη». Η κεντρική ιδέα ήταν κάθε μήνα να μελετάμε ένα λογοτεχνικό κείμενο και στην συνέχεια να βρισκόμαστε με σκοπό να μεταφέρουμε την ατμόσφαιρα του με τα όργανά μας, με στόχο ένα τραγούδι για κάθε βιβλίο. Να σου πω τι έγινε• βρεθήκαμε έξι φορές: η πρώτη ήταν ανιχνευτική, η δεύτερη δημιουργική, η τρίτη επίσης, από την τέταρτη και μετά μαζευτήκαμε πολλοί και μετά πιο πολλοί και όταν αυτό συμβαίνει χρειάζεται ένα πιο αυστηρό πλαίσιο λειτουργίας. Στο δια ταύτα λοιπόν και κλείνοντας την απάντηση στο δεύτερο σκέλος της ερώτησης, η “Άγνωστη Ζώνη” θα ξανατρέξει (όταν είναι η ώρα) και θα συμμετέχουν και εικαστικοί, αλλά με μια βασική διαφορά, η ομάδα θα είναι κλειστή, το πλαίσιο και ο στόχος θα είναι ακόμα πιο συγκεκριμένο και ο τρόπος λειτουργίας επίσης.

Ποια πιστεύετε ότι είναι η θέση μιας σχετικά σταθερής καλλιτεχνικής δομής όπως μια ροκ εν ρολ μπάντα σε μια εποχή ρευστότητας όπως η σημερινή; Τη θεωρείτε ικανή να εκφράσει την πολυμορφία των αναζητήσεων της; Πιστεύετε στις μπάντες ή στα πρότζεκτ;

Καταρχάς πιστεύουμε στις σωστές υποδομές και την καλή επικοινωνία μέσα στην ομάδα. Η κάθε εποχή έχει τους δικούς της κανόνες και σήμερα δεν προχωράς χωρίς σωστές υποδομές, αντιθέτως υπάρχουν φαινόμενα σχημάτων με μέτρια μουσική τα οποία προοδεύουν μόνο και μόνο λόγο των υποδομών τους. Από εκεί και έπειτα, για τον επόμενο δίσκο, σκοπεύουμε να ανοίξουμε τον πυρήνα των ανθρώπων που συμμετέχουν στο ΚΡΑΑΚ και αυτό θα γίνει μέχρι να βρεθεί το σημείο ισορροπίας, πρωτίστως χαρακτηριοδομικά και ακολούθως καλλιτεχνικά.
Μην ξεχνάς αυτό που λέμε παραπάνω, ο επόμενος δίσκος μπορεί να είναι κάτι πολύ διαφορετικό. Μάλλον πάμε για μπάντα project λοιπόν.

Ποια είναι η πείρα σας από τις ζωντανές εμφανίσεις σας μέχρι τώρα; Πιστεύετε ότι υπάρχει ένα δίκτυο χώρων και διοργανώσεων ικανό να στηρίξει τη ζωντανή έκφραση του έργου σας;

Έχουμε παίξει ορισμένα live, Αθήνα, Χανιά, Ηράκλειο, Πάτρα, Λάρισα και Καλαμάτα. Γενικά περνάμε καλά, ο κόσμος φαίνεται να περνάει καλά επίσης. Ναι, υπάρχουν πιο πολλά club και χώροι από ποτέ, αν έχεις διάθεση και χρόνο μπορείς να παίξεις σε πολλές πόλεις με ικανοποιητικές συνθήκες. Τα εγχώρια φεστιβάλ είναι επίσης αρκετά και με αξιόλογες διοργανώσεις.

Αν σας δινόταν η ευκαιρία, με ποιον μουσικό που θαυμάζετε, θα θέλατε να τζαμάρετε;

Πρέπει να είναι μουσικός απαραίτητα; Πρέπει να είναι ζωντανός; Υπόθεση είναι, οπότε λέμε ότι γουστάρουμε: Pablo Picasso

Ποια είναι η θέση σας για τη σημερινή κοινωνικοπολιτική κατάσταση στην Ελλάδα; Πιστεύετε ότι οι καλλιτέχνες πρέπει να παίζουν ενεργό ρόλο και αν ναι, ποιος κατά τη γνώμη σας θα μπορούσε να είναι αυτός;

Δεν ξέρω ποιος είναι ο ρόλος του καλλιτέχνη ούτε καν ποιος λογίζεται σαν καλλιτέχνης δεν ξέρω. Θέλεις δεν θέλεις η αισθητική σου κοινωνεί των εσώτερο κόσμο σου, μόνο αυτό μπορώ να πω, τι κι αν ψαράς τι κι αν λογοτέχνης, μουσικός η γλύπτης. Σύμφωνα με αυτή λοιπόν τη λογική, η κοινωνία χρειάζεται ανήσυχους, τολμηρούς, ενημερωμένους και δημιουργικούς ανθρώπους, ο καθένας από το μετερίζι του να σπρώχνει λίγο πιο πέρα. Για την Ελλάδα τώρα, η κρίση ήταν, είναι και θα είναι βαθιά και πολυπαραγοντική. Δεν έχει να κάνει με την οικονομία αλλά με τις διαστρεβλωμένες αξίες, την ανήθικη ηθική και ό,τι από αυτά πηγάζει. Είμαστε χώρα διαιρεμένη με πολύ αδύναμα αντανακλαστικά και σφιχτά δεμένοι με την σκοτεινή πλευρά της Θρησκείας. Δεν πιστεύω πως μπορεί να αλλάξει κάτι αν δεν περάσουν 10, 15 γενιές, κάνα δύο αιώνες σαν να λέμε, στις οποίες οι άνθρωποι θα γαλουχηθούν με βάση την ανοιχτή λογική που η γλώσσα, αλλά κυρίως το κλίμα, αυτού του τόπου προσφέρει. Αρκεί μονάχα να παρατηρήσει κάποιος ορισμένα ενδεικτικά παραδείγματα Ελλήνων επιστημόνων μεταναστών, για να καταλάβει πως πέρα από όποια ειδική εκπαίδευση έλαβαν, η ανοιχτή λογική ήταν ο κρίσιμος παράγοντας για την πρόοδό τους.

Πέντε καλλιτέχνες που σας επηρέασαν σαν συγκρότημα...

The Velvet Underground
Stooges
Pink Floyd
Beastie Boys
Brian Eno

FACEBOOK

BANDCAMP