Του Γκάι Σμόλμαν (Μετάφραση: Στέλιος Μιχ.)
Όπως θυμάται ο Γκάι Σμόλμαν, ένας από τους οργανωτές του Αντιναζιστικού Καρναβαλιού*, στις 28 Μάη 1994, πάνω από 100.000 άτομα συγκεντρώθηκαν στο νότιο Λονδίνο για να στείλουν ένα ηχηρό μήνυμα ενάντια στο ρατσισμό και την ακροδεξιά.
Στο τέλος του 1993 η οργανωτική επιτροπή της Αντιναζιστικής Ένωσης (Anti-Nazi League - ANL) ανακοίνωσε ότι την ερχόμενη χρονιά θα πραγματοποιούσε ένα καρναβάλι, προκειμένου να συμπέσει με αυτό που ελπίζαμε ότι θα ήταν η νίκη απέναντι στο ναζιστικό ΒΝΡ (Βρετανικό Εθνικό Κόμμα) στις τοπικές εκλογές της άνοιξης. Ανάλογες εκδηλώσεις που οργάνωνε το Rock Against Racism στα τέλη της δεκαετίας του ’70 είχαν παίξει καθοριστικό ρόλο στο να αναχαιτίσουμε τις φιλοδοξίες του ναζιστικού Εθνικού Μετώπου (ΝF) 15 χρόνια πριν.
Αλλά τώρα το ΒΝΡ εκπροσωπούσε μια νέα απειλή. Είχαν ανοίξει τα κεντρικά τους γραφεία στο νοτιοανατολικό Λονδίνο και τέσσερις μαύροι και Ασιάτες είχαν δολοφονηθεί στη γειτονιά. Λίγο μετά την τέταρτη δολοφονία, εκείνη του Στέφεν Λόρενς, το ΒΝΡ είχε καταφέρει να εκλέξει τον τοπικό του ηγέτη, τον Ντέρεκ Μπίκον, στο Tower Hamlets, προβάλλοντας μια τραγικά ρατσιστική πλατφόρμα. Ήταν ένας ακραίος νεοναζί και εκείνες οι εποχές ήταν πράγματι αρκετά τρομακτικές.
Η οργάνωση μιας πανεθνικής εκδήλωσης μέσα σε αυτό το κλίμα είχε τις προκλήσεις της. Θέλαμε κάτι μεγάλο που θα ήταν μια γιορτή για τις πολυφυλετικές μας γειτονιές και ταυτόχρονα θέλαμε να στείλουμε ένα ηχηρό μήνυμα ενάντια στους ναζί και τους δεξιούς τροφοδότες τους.
Ευτυχώς όμως, το σοκ από την εκλογή του Μπίκον είχε δραστηριοποιήσει ένα διεθνές κύμα αλληλεγγύης από την πλευρά της μουσικής βιομηχανίας. Ήδη είχαμε οργανώσει μια επιτυχημένη συναυλία στο Brixton Academy με μια νέα μπάντα από τις ΗΠΑ, τους Rage Against the Machine, και τα περίπτερα της Αντιναζιστικής Ένωσης είχαν μόνιμη θέση στα φεστιβάλ και τις συναυλίες.
Υπήρχε βέβαια και μια εξαίρεση. Ήδη από τότε ο Μorrissey μας προκαλούσε δυνατό πονοκέφαλο προβαίνοντας συχνά πυκνά σε ηλίθιες και παιδαριώδεις αναφορές υπέρ της φυλής και του φασισμού, τις οποίες καταδίκαζαν οι πάντες. Ωστόσο, ήταν μια μοναχική φωνή την ίδια στιγμή που το σύνολο της μουσικής σκηνής στήριζε και καλοδεχόταν οργανώσεις σαν τη δικιά μας, εκφράζοντας την αηδία της για τον αναδυόμενο φασισμό.
Μέσα σε ένα κλίμα ενότητας αναζητήσαμε ένα καλό line-up στην κεντρική σκηνή του Μπρόκγουελ Παρκ. Οι φολκ πάνκηδες Levellers και οι ροκάδες Manic Street Preachers ήταν δύο από τις μεγαλύτερες μπάντες εκείνη την εποχή και συνεχίζουν να είναι. Μαζί τους οι Incognito εκπροσωπούσαν τον κόσμο της τζαζ και του φανκ, ενώ χιπχοπάδες όπως οι Urban Species και οι Credit to the Nation ξεσήκωσαν το πάρκο ραπάροντας τις έντονα πολιτικές ρίμες τους. Οι πυκνές μπασογραμές από τους νταμπορεγγάδες African Head Charge και τους Manasseh Sound με τον Achanak από το ανατολικό Λονδίνο, συμπλήρωναν το line up.
Λίγο πιο δίπλα, μια μικρότερη σκηνή φιλοξενούσε δεκάδες κωμικούς, ποιητές και σόλο καλλιτέχνες, συμπεριλαμβανομένου του Tom Robinson, ενός από τα βασικά ονόματα στο πρώτο Aντιναζιστικό Καρναβάλι το 1977.
Αυτό όμως έπρεπε να είναι τόσο διαμαρτυρία όσο και γιορτή. Έτσι, τα 700 λεωφορεία που ναύλωσε η ΑΝL από όλη τη Βρετανία αποβίβασαν τους επιβάτες τους στο Κένινγκτον Παρκ όπου εκφωνήθηκαν ομιλίες από μια σειρά αγωνιστών που κατήγγειλαν το BNP, ανάμεσά τους οι επιζώντες του Ολοκαυτώματος Λίον Γκρίνμαν και Έστερ Μπρούνσταϊν. Στη συνέχεια, μια δυναμική πορεία διαδήλωσε στους δρόμους του Μπρίξτον μαζί με μια μετακινούμενη σκηνή στην οποία έπαιζαν ο Billy Bragg και η πανκ μπάντα SMASH με ένα σετ τραγουδιών που είχαν προβάρει νωρίτερα ειδικά για την περίσταση.
Οι Levellers στο Αντιναζιστικό Καρναβάλι του 1994
Η καρναβαλική διαδικασία ολοκληρώθηκε με ένα γκροτέσκο ομοίωμα του Ντέρεκ Μπίκον στον πάγκο του χασάπη, ειδικά σχεδιασμένο για εμάς από τους Fluck and Law, τους δημιουργούς του σατιρικού κουκλοθέατρου Spitting Image, το οποίο περιέφερε ένας καλλιτέχνης πάνω σε ξυλοπόδαρα.
Ο Μπίκον απέτυχε να επανεκλεγεί στο τοπικό συμβούλιο και η εισβολή που είχε προαναγγείλει το ΒΝΡ στο ανατολικό Λονδίνο, δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Το Καρναβάλι ήταν πιο πολύ μια γιορτή για όλη τη σκληρή και πολλές φορές επικίνδυνη δουλειά που έκαναν εθελοντές ακτιβιστές και συνδικαλιστές, τις εβδομάδες και τους μήνες που προηγήθηκαν των κρίσιμων εκλογών. Για κάθε ώρα που σπαταλήσαμε σε διαμαρτυρίες, εκατοντάδες άλλες είχαν αναλωθεί στην εκστρατεία από πόρτα σε πόρτα ενάντια στο ΒΝΡ και το NF, προκειμένου να αποκαλύψουμε την πραγματική τους φύση στον κόσμο που θα πήγαινε να ψηφίσει για τις επίμαχες έδρες του τοπικού συμβουλίου.
Θα περνούσαν πολλά χρόνια και πολλές αλλαγές στην ηγεσία του ΒΝΡ μέχρι να αποτελέσει ξανά απειλή σε εκλογικό επίπεδο. Από τότε, η οργάνωση Ενωμένοι Ενάντια στον Φασισμό (United Against Fascism - UAF) ήταν o κύριος μοχλός της αντίστασης εναντίον τους στο δρόμο, ενώ ιδρύθηκε η Love Music Hate Racism (LMHR) για να συνεχίσει την πολιτιστική κόντρα με το ρατσισμό, η οποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
* Καρναβάλια έλεγαν οι αντιφασίστες τα μεγάλα αντιφασιστικά φεστιβάλ – συγκεντρώσεις που οργάνωναν από τη δεκαετία του ’70.
Η μετάφραση έγινε από την ιστοσελίδα Stand Up To Racism.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ ΣΤΟ MERLIN'S
Rock Against Racism: Μια ιστορία που το τέλος της δεν έχει γραφτεί ακόμα...
