Γράφουν ο Νίκος Καρδάκος και ο Γιώργος Τσέκας
φωτό: Θωμάς Σακκάς
Στην απομόνωση προσπαθείς με νύχια και με δόντια να μη χάσεις τη δημιουργικότητά σου, τη φαντασία σου.
Όχι στην απομόνωση της φυλακής. Μέχρι τώρα ήμουν αρκετά τυχερός και τα σκυλιά της ασφάλειας δεν με έκλεισαν στα κολαστήρια.
Μιλώ για τη σύγχρονη απομόνωση. Που νιώθεις κάθε μέρα να σου ρουφάει κάθε τι καλό.
Κλείνω τα μάτια και εικόνες δημιουργούνται στο μυαλό μου. Για δες, η φαντασία μου, ζωντανή μπροστά μου.
Ο ενθουσιασμός μου θρυμματίζεται. Κομματιάζεται.
Οι εικόνες εναλλάσσονται.
~
Ένα δέντρο που ζούσε πολλά χρόνια κοντά μου, κόπηκε.
Όταν ανοίγω το παράθυρο δε το βλέπω πια.
~
Οι δρόμοι της γειτονιάς έρημοι. Με μόνη εξαίρεση τους βασανιστές. Τριγυρνούν και σκοτώνουν, χτυπάνε, βιάζουν.
Και όλα αυτά , με την ευχή του κράτους.
~
Ένας άνθρωπος αφήνει την τελευταία του πνοή στο σπίτι του.
Μόνος του.
Τον βρήκανε μετά από μια εβδομάδα. Παγωμένο.
Στο τηλέφωνο του είχαν πει να μείνει σπίτι.
Δεν είχαν χώρο στην εντατική.
Εκείνος έμεινε. Δεν είχε άλλη επιλογή.
Δεν είχε κανέναν.
Την ώρα που άφηνε τον κόσμο, η τηλεόραση στο σαλόνι έπαιζε ρεπορτάζ για τα εκατομμύρια που δόθηκαν σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς.
~
Ένα νησί.
Στις ακτές του πτώματα. Είναι τόσα πολλά.
Κάποιοι χάρηκαν.
Είπαν “Καλά να πάθουν, ας έμεναν στη χώρα τους να πολεμήσουν”.
Μετά πήγαν στην εκκλησία και προσευχήθηκαν στον θεό να τους έχει καλά.
~
Κ’άλλες εικόνες. Η μία χειρότερη απ΄την άλλη.
Σταματάω. Δεν αντέχω άλλο.
Στρίβω ένα τσιγάρο και δυναμώνω τη μουσική όσο πάει.
Να ξεπεράσει τον ήχο της απελπισίας μας.
Έστω για λίγο.
Η καύτρα του τσιγάρου φωτίζει το πρόσωπο.
Είναι σκυθρωπό και κουρασμένο.
~
Ζούμε μια φάρσα. Κακοστημένη. Ανόητη και εντελώς απονενοημένη.
Οι δρόμοι δεν είναι άδειοι. Στοιβαγμένα σκουπίδια έξω από τους κάδους φτιάχνουν σωρό από ακρωτηριασμένα όνειρα.
Λείπουν οι φίλοι σου, η οικογένεια σου, οι γείτονες, οι γνωστοί, οι τουρίστες, οι μετανάστες, οι περαστικοί, οι άγνωστοι. Μόνο μπάτσοι με καφέ στα χέρια αραχτοί να κόβουν κίνηση. Λείπουν οι άνθρωποι, λείπουμε εμείς.
Η βροχή ακούγεται σαν φωνές από παιδιά, σαν ψίθυροι εραστών, σαν γέλια τρελών, σαν κλάμα από βιολί.
Κατάρα έπεσε στην πόλη και από τα σπλάχνα της δεν βγαίνει πια βοή, ούτε κραυγή, ούτε θρήνος. Η βροχή φτιασιδώνει τον θάνατο.
~
Περπατάω και φωτογραφίζω εικόνες μιας δυστοπίας, ενός κακού ονείρου που δεν λέει να τελειώσει. Οι φυλακές γυρίζουν τα ρολόγια αλλά σου αφήνουν το ξυπνητήρι για να μην τρελαθείς και να μην σταματήσεις να δουλεύεις. Η ελπίδα σε κρατάει ζωντανό και παραγωγικό.
Ξοδεύεις το χρόνο σου μπροστά σε μια οθόνη αγοράζοντας πράγματα που δεν τα χρειάζεσαι, μα τα λαχταράς, αλλά λυπάσαι αυτούς που πάνε για δουλειά μέσα στο χτικιό για να τα αποκτήσεις. Είναι και αυτοί στον δρόμο, σου φέρνουν τυλιγμένη μια δόση ευτυχίας, μια παραγγελία ενσαρκωμένης καταναλωτικής μανίας, βουλιμικής επιθυμίας. Κατανάλωσε για να υπάρχεις.
Ξέχασα πως είναι να κυκλοφορείς στους δρόμους. Δεν πέρασε και τόσος καιρός όταν μπορούσες να δεις πως ζούσε η πόλη, πως ανέπνεε, πως υπέφερε, πως διασκέδαζε, πως ξεγελιέται αλλά και πως άλλαζε σαν ένας οργανισμός ζωντανός και αυτόνομος, πριν μετατραπεί σαν το αχανές προαύλιο μιας πελώριας φυλακής που το διαμέρισμα μας λειτουργεί σαν ένα κελί.
Οι εικόνες είναι γεμάτες από φως. Από τους ηλεκτρικούς στύλους με το αρρωστημένο τους κίτρινο. Δεν με ενοχλεί που είναι θρυμματισμένες γιατί εξακολουθούν να είναι ζωντανές σε πείσμα της θλίψης και της απελπισίας που βασιλεύουν.
Μια επιφάνεια, ένα σκούρο πανί ο ουρανός πάνω από την πόλη που προβάλλονται πάνω του από προτζέκτορα οι ζωές των ανθρώπων της. Η πόλη ξάφνου έγινε μια πελώρια σκηνή και εμείς κομπάρσοι φοβισμένοι και δειλοί αδυνατώντας να δούμε κάποια αχτίδα στον ορίζοντα.
Μπορεί και να μην θέλουμε να δούμε. Συνηθίσαμε στα κλουβιά μας, μάθαμε γυμνοί και ντρεπόμαστε ντυμένοι...
Θα σβήσω τις φωτογραφίες μόλις φτάσω σπίτι. Να έχω δικαιολογία να ξαναβγώ αύριο.
Γιώργος Τσέκας
Ηeavy metal lover, bad decision taker, satan worshipper, storyteller, collector of mistakes...
Γιώργος Τσέκας
Ηeavy metal lover, bad decision taker, satan worshipper, storyteller, collector of mistakes...
Γιώργος Τσέκας
Ηeavy metal lover, bad decision taker, satan worshipper, storyteller, collector of mistakes...
