Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας
Θυμάμαι εκείνο το μεσημέρι που άκουσα το “Fireworks” στην ραδιοφωνική εκπομπή του Γιάννη Πετρίδη και έπαθα σοκ. Είχε κυκλοφορήσει σε επτάιντσο σινγκλ τον Μάϊο του 1982 σαν προάγγελος του άλμπουμ A Kiss in a Dreamhouse, χωρίς ωστόσο να συμπεριληφθεί στο δίσκο και τελικά το βρήκα και το αγόρασα στο Λονδίνο πολύ αργότερα. Φαινόταν όμως ότι το άλμπουμ που επρόκειτο να κυκλοφορήσουν οι Siouxsie & the Banshees θα ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό, και μάλιστα σε μια εποχή που όποιος τολμούσε να εκστομίσει τη λέξη «ψυχεδέλεια» έκανε τους γύρω του να ξεκαρδίζονται στα γέλια.
Είχα αποφασίσει λοιπόν σήμερα να ακούσω το A Kiss in a Dreamhouse, το οποίο θεωρώ το διαμάντι στο στέμμα του συγκροτήματος. Είναι ένας δίσκος που αποτελεί ορόσημο για μια νέα εποχή των Banshees. Κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 1982 και κάτω από την λαμπερή υφή της μουσικής που έγραψε το συγκρότημα, κρύβεται ένα σκοτάδι που επιδείνωναν (αν είναι δυνατόν) ακόμα περισσότερο τα ναρκωτικά, το ποτό και οι τεταμένες σχέσεις που υπήρχαν ανάμεσα στο βρετανικό συγκρότημα.
Εκείνη τη χρονιά, οι Siouxsie & the Banshees είχαν ήδη περιοδεύσει στη Σκανδιναβία και όταν τον Ιούλιο μπήκαν στο στούντιο είχαν ήδη συνθέσει τα τραγούδια “Cascade”, “Painted Bird” και “Green Fingers”. Πέρασαν μια εβδομάδα αυτοσχεδιασμού με αφετηρία μια ορχηστρική εκδοχή του “Fireworks” και συμφώνησαν να μην χρησιμοποιήσουν συνθεσάιζερ.
Την παραγωγή ανέλαβαν να κάνουν οι ίδιοι προκειμένου να πειραματιστούν με νέα όργανα, με έγχορδα, με προηχογραφημένες ταινίες, με καμπανάκια κλπ., και πήραν για ηχολήπτη τους τον Mike Hedges, ο οποίος είχε ήδη συνεργαστεί με τους Cure και τους Bauhaus.
Εκείνη την εποχή, έξω από τον σταθμό του μετρό στο Kensington και στο Covent Garden έπαιζαν οι Humouresque, ένα τρίο με ένα τσέλο και δύο βιολιά. Ήταν η Caroline Lavelle μαζί με την Anne Stephenson και την Virginia Hewes, τρεις κοπέλες που έπαιζαν μπαρόκ τραγούδια στον δρόμο συγκεντρώνοντας χρήματα από τους περαστικούς. Αυτές οι τρεις Κυρίες ακούγονται να παίζουν στο κομμάτι “Obsession” μέσα από το A Kiss in a Dreamhouse, μαζί με άλλη μια τσελίστρια, την Alison Briggs. (Αργότερα συναντάμε τη Lavelle να κάνει φωνητικά και να παίζει τσέλο στο τραγούδι “Home of the Whale” που συμπεριλαμβανόταν στο EP των Massive Attack “Hymn of the Big Wheel” και που άρεσε τόσο πολύ στον William Orbit ώστε της ζήτησε ο ίδιος να αναλάβει την παραγωγή στο πρώτο της άλμπουμ. Το 1995, η Lavelle άρχισε να παίζει με την Loreena McKennitt και από εκεί και πέρα συνεργάστηκε με τον Peter Gabriel, τους Radiohead, τους Muse, τους Waterboys, τον Ryuichi Sakamoto, ακόμα και με τον Βαγγέλη Παπαθανασίου… Οι ταλαντούχοι άνθρωποι ποτέ δεν πάνε χαμένοι έξω από την Ελλάδα).
Το τραγούδι στο οποίο εμφανίζονται οι προαναφερθείσες κοπέλες, δηλαδή το “Obsession”, έχει χαρακτηριστικούς στίχους που υπαινίσσονται την κατάσταση, η οποία εκείνη την εποχή επικρατούσε στους κόλπους των Banshees, καθώς ο Nils Stevenson, ο πρώην σύντροφος της Siouxsie και μάνατζερ του συγκροτήματος, δεν μπορούσε να ανεχτεί την διαφαινόμενη ερωτική σχέση της τραγουδίστριας με τον ντράμερ του συγκροτήματος, Budgie.
Πάνω σε στρώσεις από ανάσες, tubular bells και την ξερή μονότονη κιθάρα του John McGeoch, η Siouxsie τραγουδά:
«Μπήκα κρυφά στο δωμάτιό σου/Ξέσπασα στο δωμάτιό μου
Ακούμπησα εκεί τα πράγματά σου κι άφησα μια μπούκλα από τα μαλλιά μου
Ένα ακόμα σημάδι για σένα.
Μου φώναξες κατάμουτρα να πάω στο διάολο, να φύγω από το σπίτι σου
Ένα ακόμα δείγμα για μένα. Μπορείς να με συγχωρήσεις;
Επειδή δεν μπορώ να καταλάβω τον τρόπο που σκέφτεσαι…»
Μάλιστα, ο Nils Stevenson πήρε πόδι από το συγκρότημα πριν ακόμα αρχίσουν οι ηχογραφήσεις και οι υπόλοιποι φρόντισαν να τον ειρωνευτούν στο εσώφυλλο του δίσκου: “Nellie the Elephant packed his trunk and said goodbye to the circus” (“Ο Nellie αμπαλάρισε την προβοσκίδα του κι αποχαιρέτησε το τσίρκο - Nellie ήταν το παρατσούκλι του Sevenson).
Στην φάση που διένυαν εκείνη την εποχή, οι Banshees έδειχναν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για τους πειραματισμούς των Beatles στο στούντιο (τον Σεπτέμβριο της επόμενης χρονιάς, μάλιστα, θα κυκλοφορούσαν τη διασκευή του “Dear Prudence”), αλλά εδώ το ενδιαφέρον γίνεται εμφανές με τρία τραγούδια: το “Cascade” που ανοίγει το άλμπουμ σαν καταρράκτης με τα tribal τύμπανα του Budgie σε στίχους του Severin, το “Slowdive” που το κλείνει και το “Painted Bird”.
Το A Kiss in a Dreamhouse ήταν και το κύκνειο άσμα ενός από τους μεγαλύτερους κιθαρίστες όλων των εποχών, του Σκωτσέζου John McGeoch, ο οποίος είχε αφήσει τους Magazine για να προσχωρήσει στους Banshees. Το 1982 όμως αντιμετώπιζε πλέον πολύ σοβαρό πρόβλημα αλκοολισμού και όταν κατέρρευσε πάνω στην σκηνή σε μια εμφάνιση του συγκροτήματος στην Μαδρίτη, οι Banshees τον… αποχώρησαν. Το 2004 πέθανε στον ύπνο του σε ηλικία 48 ετών. Τον αντικατέστησε στην κιθάρα ο Robert Smith των Cure, o οποίος έμαθε εκεί την χρήση του βελονιού και του εργόχειρου που αργότερα έκαναν ψυχεδελικά τα άλμπουμ των Cure.
Μέσα από το A Kiss in a Dreamhouse κυκλοφόρησαν δύο σινγκλ, το “Slowdive/Cannibal Roses” και το φοβερό και τρομερό “Melt” με το χριστουγεννιάτικο “Il Est Ne, Le Divin Enfant” στην πίσω πλευρά.
Ο Severin ήταν αυτός που συνέλαβε την ιδέα για τον τίτλο του άλμπουμ παρακολουθώντας ένα ντοκιμαντέρ για κάποιες πόρνες του Χόλιγουντ της δεκαετίας του 1940, οι οποίες έκαναν χειρουργικές επεμβάσεις προκειμένου να μοιάζουν σε διάσημες ηθοποιούς και να ψαρεύουν περισσότερους πελάτες. Το Dreamhouse ήταν ένα πορνείο στο Λος Άντζελες στο οποίο οι πελάτες μπορούσαν να συνευρίσκονται ερωτικά με τέλεια αντίγραφα αστεριών εκείνης της εποχής, όπως η Mae West.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ:
Μικρές ιστορίες για μεγάλες σκιές (μουσική από ένα επισκευασμένο πικάπ): Nina Hagen Band (1978)
Μικρές ιστορίες για μεγάλες σκιές (μουσική από ένα επισκευασμένο πικάπ, μέρος 2ο): P.i.L. "Metal Box", 1979...
Μικρές ιστορίες για μεγάλες σκιές (μουσική από ένα επισκευασμένο πικάπ, μέρος 3ο): Magazine: "Secondhand Daylight"
BLOG και ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ ΤΟΥ MIΧΑΛΗ ΠΟΥΓΟΥΝΑ:
https://tribe4mian.wordpress.com/
ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΙΣ ΕΚΠΟΜΠΕΣ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΠΟΥΓΟΥΝΑ στο Blackout Radio Show...
Μιχάλης Πούγουνας
Ο Μιχάλης Πούγουνας γεννήθηκε το 1965 στην Αθήνα. Σπούδασε σκηνοθεσία κιν/φου, έχει κάνει δυο ντοκιμαντερ με τιτλο Όταν η Καλλιθέα Πήγαινε Cinema (υπάρχουν στο YouTube) και βραβεύτηκε για την ταινία μικρού μήκους “Vlad ο Δαιμων” στο Διεθνες Φεστιβαλ Ταινιών της Πάτρας. Ήταν ιδρυτικό μέλος και τραγουδιστής των Flowers of Romance απο το 1981 ως το 1998 και των Nexus απο το 1999 ως το 2005. Το 2000 δημιούργησε την ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρία Cyberdelia ενω απο το 2011 μεχρι σήμερα παρουσιάζει την δύωρη ραδιοφωνική εκπομπή The Blackout Radio Show with Mike Pougounas που μεταδίδεται απο ενα Αμερικάνικο ραδιοφωνικό σταθμό στα FM, τρεις Αγγλικούς ιντερνετικούς, έναν Ελληνικό κι έναν Κυπριακό. Έχει κυκλοφορήσει το βιβλίο “Rock’n’Roll rules ok?” με κείμενα σχετικά με την αλληλεπίδραση του ροκ και της κοινωνίας, καθως και τα μυθιστορήματα «To Κλειδί της Εύας» και «Μαύρο Χιόνι». Απο το 2006 είναι ο τραγουδιστής των New Zero God. Έχει κυκλοφορήσει συνολικά 13 στούντιο άλμπουμ.
Μιχάλης Πούγουνας
Ο Μιχάλης Πούγουνας γεννήθηκε το 1965 στην Αθήνα. Σπούδασε σκηνοθεσία κιν/φου, έχει κάνει δυο ντοκιμαντερ με τιτλο Όταν η Καλλιθέα Πήγαινε Cinema (υπάρχουν στο YouTube) και βραβεύτηκε για την ταινία μικρού μήκους “Vlad ο Δαιμων” στο Διεθνες Φεστιβαλ Ταινιών της Πάτρας. Ήταν ιδρυτικό μέλος και τραγουδιστής των Flowers of Romance απο το 1981 ως το 1998 και των Nexus απο το 1999 ως το 2005. Το 2000 δημιούργησε την ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρία Cyberdelia ενω απο το 2011 μεχρι σήμερα παρουσιάζει την δύωρη ραδιοφωνική εκπομπή The Blackout Radio Show with Mike Pougounas που μεταδίδεται απο ενα Αμερικάνικο ραδιοφωνικό σταθμό στα FM, τρεις Αγγλικούς ιντερνετικούς, έναν Ελληνικό κι έναν Κυπριακό. Έχει κυκλοφορήσει το βιβλίο “Rock’n’Roll rules ok?” με κείμενα σχετικά με την αλληλεπίδραση του ροκ και της κοινωνίας, καθως και τα μυθιστορήματα «To Κλειδί της Εύας» και «Μαύρο Χιόνι». Απο το 2006 είναι ο τραγουδιστής των New Zero God. Έχει κυκλοφορήσει συνολικά 13 στούντιο άλμπουμ.
Μιχάλης Πούγουνας
Ο Μιχάλης Πούγουνας γεννήθηκε το 1965 στην Αθήνα. Σπούδασε σκηνοθεσία κιν/φου, έχει κάνει δυο ντοκιμαντερ με τιτλο Όταν η Καλλιθέα Πήγαινε Cinema (υπάρχουν στο YouTube) και βραβεύτηκε για την ταινία μικρού μήκους “Vlad ο Δαιμων” στο Διεθνες Φεστιβαλ Ταινιών της Πάτρας. Ήταν ιδρυτικό μέλος και τραγουδιστής των Flowers of Romance απο το 1981 ως το 1998 και των Nexus απο το 1999 ως το 2005. Το 2000 δημιούργησε την ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρία Cyberdelia ενω απο το 2011 μεχρι σήμερα παρουσιάζει την δύωρη ραδιοφωνική εκπομπή The Blackout Radio Show with Mike Pougounas που μεταδίδεται απο ενα Αμερικάνικο ραδιοφωνικό σταθμό στα FM, τρεις Αγγλικούς ιντερνετικούς, έναν Ελληνικό κι έναν Κυπριακό. Έχει κυκλοφορήσει το βιβλίο “Rock’n’Roll rules ok?” με κείμενα σχετικά με την αλληλεπίδραση του ροκ και της κοινωνίας, καθως και τα μυθιστορήματα «To Κλειδί της Εύας» και «Μαύρο Χιόνι». Απο το 2006 είναι ο τραγουδιστής των New Zero God. Έχει κυκλοφορήσει συνολικά 13 στούντιο άλμπουμ.
