Γράφει ο Γιώργος Τσέκας
Κάτω από την πόλη ήχους αν ακούς που μοιάζουν με τραγούδι
Χορό έχουν στήσει αυτοί που κουβαλάν τον κόσμο
Με ροκ εν ρολλ και θάνατο μεταλλικό
Ποτίζουν τα τσιμέντα αλκοόλ και ιδρώτα...
Της κόλασης οι αρουραίοι δεν προσμένουν στους ουρανούς βασίλειο
Η γη τους φτάνει για να περπατούν
Να τραγουδούν και να ερωτεύονται
Να ροκανίζουν τα σανίδια της σκηνής
Που άθλιοι στήσανε άνθρωποι και παριστάνουν τους θεούς
Βγαίνουν τις νύχτες και μετρούν τα αμαρτήματα του κόσμου
Κρίνουν για να κριθούν/με συνειδήσεις να αναμετρηθούν και να πέσουν όρθιοι
Και δεν τους καίγεται καρφί η γνώμη των αρχόντων
και των σκυλιών τους Αφεντικά δεν έχουν στο σβέρκο τους
Δεν ψάχνουν ήλιους για να φωτιστούν
Αρκεί η δάδα των ψυχών τους την πόλη να την κάψει
Φωτιά να βάλει στα κελιά που μάντρωσαν κορμιά με βλέμματα αδειανά
Στάχτη να κάνει τους καθρέπτες που θολώνουν την αλήθεια...