Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας
Απόψε έβαλα να ακούσω ένα άλμπουμ βινυλίου που τσίμπησα σχεδόν τυχαία, από τους δίσκους που βρίσκονται γύρω μου. Βασικά, βρίσκονται γύρω μου επειδή πριν μήνες ξεκίνησα να βάζω τους δίσκους μου στο Discogs αλλά και να τους βάζω αλφαβητικά στην θέση τους και αυτή την στιγμή φτάσαμε να είναι σε ντάνες μέσα στο σπίτι…
Τέλος πάντων, απόψε στο επισκευασμένο μου στέρεο, ξαναλέω, έβαλα να ακούσω το Brilliant Trees, το πρώτο σόλο άλμπουμ του David Sylvian μετά την διάλυση των Japan τo 1982.
Η αλήθεια είναι πως όλοι είχαμε εντυπωσιαστεί τότε από τους Japan και κυρίως απο άλμπουμ όπως το Tin Drum, ας πούμε.
Προσπαθούσαμε να καταλάβουμε τι κάνει το μπάσο του Mick Karn να ακούγεται έτσι και τότε κάτι άλλο πετιόταν και σου τραβούσε την προσοχή...
Για όποιον δεν τους είχε ακούσει, θα έκανε μεγάλη χάρη στον εαυτό του, να ψάξει τόσο για το άλμπουμ που προανέφερα όσο και για το Gentlemen Take Polaroids, ή να πάρει την συλλογή Oil on Canvas για να καταλάβει τι εστί βερίκοκο…
Αρχικά, στο Brilliant Trees πιστεύει κανείς πως ο Sylvian θα αναπαράγει τον ήχο των Japan, μια εντύπωση που ίσως δημιουργείται με το «Pulling Punches», το κομμάτι που ανοίγει το άλμπουμ, αλλά μέχρι το τρίτο τραγούδι τα πράγματα έχουν ξεκαθαρίσει αρκετά.
Να υπενθυμίσω πως το 1984 που κυκλοφόρησε τούτος ο δίσκος, έπεφτε γενικότερα πολύς πειραματισμός στην μουσική από καλλιτέχνες όπως ο Peter Gabriel, ας πούμε, και είχε ξεκινήσει και ένα φλερτάκι γενικά με την world music και την jazz, ενώ οι Japan χρησιμοποιούσαν ήδη προηχογραφημένες ταινίες (οι πρόγονοι των samplers). Εδώ, συμβάλλει πολύ στο ψάξιμο ο Αμερικάνος τρομπετίστας Jon Hassell, ο οποίος είχε συνεργαστεί με τον Gabriel, τον Eno, τους Talking Heads, τον Ry Cooder και τους Tears for Fears σε ethnic καταστάσεις…
Τα τύμπανα στο άλμπουμ παίζει ο αδερφός του Sylvian, o Steve Jansen, o οποίος ήταν ο ντράμερ των Japan και ένα χρόνο αργότερα θα κυκλοφορούσε το άλμπουμ Worlds in a Small Room με τον πληκτρά των Japan, τον Richard Barbieri, ο οποίος επίσης παίζει τα πλήκτρα στο Brilliant Trees (στην Ελλάδα έγινε περισσότερο γνωστός ως ο κημπορντίστας των Porcupine Tree).
Οι δουλειές αυτών των δύο τυπάδων έχουν μεγάλο ενδιαφέρον...
Στη δεύτερη πλευρά του Brilliant Trees, το μέλλον αποκαλύπτεται με το «Weathered Wall», μιας και ο Sylvian αρχίζει να δημιουργεί το μουσικό τοπίο του Gone to Earth, του άλμπουμ που θα κυκλοφορήσει μετά από δύο χρόνια και που είναι ένα από τα αγαπημένα μου.
Ο Holger Czukay των Can, παίζει γαλλικό κόρνο (προς το τέλος εκείνης της δεκαετίας θα ξανασυνεργαστεί με τον Sylvian σε δύο δίσκους, το Plight & Premonition και το Flux and Mutability), ενώ ο Ryuichi Sakamoto συνυπάρχει σε δύο τραγούδια της δεύτερης πλευράς και σε ένα της πρώτης.
Είναι τόσο παράξενη αυτή η σχέση του Sakamoto με τον Sylvian: ο Ιάπωνας λατρεύει τη δυτική κουλτούρα και ο Άγγλος την ιαπωνική με αποτέλεσμα, τις δυο προηγούμενες χρονιές, να έχουν ήδη δημιουργήσει μια ιδιόμορφη μίξη στα σινγκλ «Bamboo Houses» και «Forbidden Colours» (εγώ είχα λιώσει στο παίξιμο και το «Heartbeat»).
Με τέτοια ονόματα στο άλμπουμ (παραλείπω και κάποια για να μην γίνει τηλεφωνικός κατάλογος το ποστ) πως θα μπορούσε να μην είναι καλό;
Την παραγωγή έκανε ο Sylvian με τον Steve Nye, έναν έμπειρο παραγωγό που είχε κάνει και δίσκους των Japan, των Roxy Music, των XTC, το Joe’s Garage του Zappa, ενώ αργότερα θα συνεργάζονταν και πάλι.
Τώρα… δεν θέλω να γράψω τι έκανε ο Sylvian στη συνέχεια, γιατί αν ξαναγράψω για άλλο δίσκο του δεν θα έχω τι να πω…
Στιχουργικά, στο Brilliant Trees υπάρχουν αναφορές σε συγγραφείς, στοχαστές και καλλιτεχνικές προσωπικότητες που επηρέαζαν εκείνη την εποχή τον Sylvian , συμπεριλαμβανομένων των Jean-Paul Sartre, Pablo Picasso και Jean Cocteau. Για παράδειγμα, το τραγούδι «Ink in the Well» αναφέρεται στην ταινία του Cocteau, Το Αίμα του Ποιητή, και στο μυθιστόρημα του Sartre Η Εποχή της Λογικής. Πολλοί από τους στίχους εκφράζουν επίσης την αναζήτηση του Sylvian με διάφορες μορφές πνευματικότητας.
Άφησα για το τέλος, επειδή δεν με ενδιαφέρει καθόλου, την πληροφορία ότι αυτό ήταν το πιο επιτυχημένο του άλμπουμ, φτάνοντας στο νούμερο 4 των αγγλικών τσαρτ.
Ο Sylvian δεν είναι μουσικός των τσαρτ. Είναι μουσικός – τελεία και παύλα.
Αν όμως, και λεω ΑΝ, τα τσαρτ εκείνη την εποχή ήταν ειλικρινή, τότε αυτό κάτι σημαίνει για το πόσο πιο ανοιχτά ήταν τα αυτιά του κόσμου στην δεκαετιά του '80. Επειδή όμως αμφιβάλω για τα τσαρτ, σταματάω εδώ…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ
και πολλές άλλες ιστορίες για μεγάλες σκιές και άλλα ενδιαφέροντα από τον Μιχάλη Πούγουνα ΕΔΩ
BLOG και ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ ΤΟΥ MIΧΑΛΗ ΠΟΥΓΟΥΝΑ:
https://tribe4mian.wordpress.com/
ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΙΣ ΕΚΠΟΜΠΕΣ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΠΟΥΓΟΥΝΑ στο Blackout Radio Show...
Μιχάλης Πούγουνας
Ο Μιχάλης Πούγουνας γεννήθηκε το 1965 στην Αθήνα. Σπούδασε σκηνοθεσία κιν/φου, έχει κάνει δυο ντοκιμαντερ με τιτλο Όταν η Καλλιθέα Πήγαινε Cinema (υπάρχουν στο YouTube) και βραβεύτηκε για την ταινία μικρού μήκους “Vlad ο Δαιμων” στο Διεθνες Φεστιβαλ Ταινιών της Πάτρας. Ήταν ιδρυτικό μέλος και τραγουδιστής των Flowers of Romance απο το 1981 ως το 1998 και των Nexus απο το 1999 ως το 2005. Το 2000 δημιούργησε την ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρία Cyberdelia ενω απο το 2011 μεχρι σήμερα παρουσιάζει την δύωρη ραδιοφωνική εκπομπή The Blackout Radio Show with Mike Pougounas που μεταδίδεται απο ενα Αμερικάνικο ραδιοφωνικό σταθμό στα FM, τρεις Αγγλικούς ιντερνετικούς, έναν Ελληνικό κι έναν Κυπριακό. Έχει κυκλοφορήσει το βιβλίο “Rock’n’Roll rules ok?” με κείμενα σχετικά με την αλληλεπίδραση του ροκ και της κοινωνίας, καθως και τα μυθιστορήματα «To Κλειδί της Εύας» και «Μαύρο Χιόνι». Απο το 2006 είναι ο τραγουδιστής των New Zero God. Έχει κυκλοφορήσει συνολικά 13 στούντιο άλμπουμ.
Μιχάλης Πούγουνας
Ο Μιχάλης Πούγουνας γεννήθηκε το 1965 στην Αθήνα. Σπούδασε σκηνοθεσία κιν/φου, έχει κάνει δυο ντοκιμαντερ με τιτλο Όταν η Καλλιθέα Πήγαινε Cinema (υπάρχουν στο YouTube) και βραβεύτηκε για την ταινία μικρού μήκους “Vlad ο Δαιμων” στο Διεθνες Φεστιβαλ Ταινιών της Πάτρας. Ήταν ιδρυτικό μέλος και τραγουδιστής των Flowers of Romance απο το 1981 ως το 1998 και των Nexus απο το 1999 ως το 2005. Το 2000 δημιούργησε την ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρία Cyberdelia ενω απο το 2011 μεχρι σήμερα παρουσιάζει την δύωρη ραδιοφωνική εκπομπή The Blackout Radio Show with Mike Pougounas που μεταδίδεται απο ενα Αμερικάνικο ραδιοφωνικό σταθμό στα FM, τρεις Αγγλικούς ιντερνετικούς, έναν Ελληνικό κι έναν Κυπριακό. Έχει κυκλοφορήσει το βιβλίο “Rock’n’Roll rules ok?” με κείμενα σχετικά με την αλληλεπίδραση του ροκ και της κοινωνίας, καθως και τα μυθιστορήματα «To Κλειδί της Εύας» και «Μαύρο Χιόνι». Απο το 2006 είναι ο τραγουδιστής των New Zero God. Έχει κυκλοφορήσει συνολικά 13 στούντιο άλμπουμ.
Μιχάλης Πούγουνας
Ο Μιχάλης Πούγουνας γεννήθηκε το 1965 στην Αθήνα. Σπούδασε σκηνοθεσία κιν/φου, έχει κάνει δυο ντοκιμαντερ με τιτλο Όταν η Καλλιθέα Πήγαινε Cinema (υπάρχουν στο YouTube) και βραβεύτηκε για την ταινία μικρού μήκους “Vlad ο Δαιμων” στο Διεθνες Φεστιβαλ Ταινιών της Πάτρας. Ήταν ιδρυτικό μέλος και τραγουδιστής των Flowers of Romance απο το 1981 ως το 1998 και των Nexus απο το 1999 ως το 2005. Το 2000 δημιούργησε την ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρία Cyberdelia ενω απο το 2011 μεχρι σήμερα παρουσιάζει την δύωρη ραδιοφωνική εκπομπή The Blackout Radio Show with Mike Pougounas που μεταδίδεται απο ενα Αμερικάνικο ραδιοφωνικό σταθμό στα FM, τρεις Αγγλικούς ιντερνετικούς, έναν Ελληνικό κι έναν Κυπριακό. Έχει κυκλοφορήσει το βιβλίο “Rock’n’Roll rules ok?” με κείμενα σχετικά με την αλληλεπίδραση του ροκ και της κοινωνίας, καθως και τα μυθιστορήματα «To Κλειδί της Εύας» και «Μαύρο Χιόνι». Απο το 2006 είναι ο τραγουδιστής των New Zero God. Έχει κυκλοφορήσει συνολικά 13 στούντιο άλμπουμ.
