Αποκλειστική συνέντευξη
Οι Minorfase πήραν σάρκα και οστά το 2017 με την κυκλοφορία ενός πρώτου demo για να ακολουθήσει το EP Thoughts. Τα μέλη συνδέονται με μια τρόπον τινά αδελφική σχέση που ξεκίνησε το 2005 από τα λαϊβάδικα και τις μουσικές σκηνές της Θεσσαλονίκης. Μέσα από μια 12ετία αμέτρητων λάιβ, σε φεστιβάλ, μαγαζιά και μουσικές σκηνές με διάφορα σχήματα είχαν πλέον διαπιστώσει ότι το πάντρεμα των επιρροών τους σε δικό τους υλικό έβγαινε αυθόρμητα.
Κάπου εκεί προέκυψε και το όνομα Minorfase που, όπως λένε, σημαίνει ότι στην ουσία η «φάση» είναι «μινόρε», το βασικό ηχόχρωμα που τους χαρακτηρίζει σαν μουσικούς, ενώ οι μινόρε κλίμακες και τα παράγωγά τους είναι ο πυρήνας των συνθέσεων της μπάντας. Μετά το EP ακολούθησε το άλμπουμ Five Symptoms of Spiritual Αwakening, το οποίο ήταν προτεινόμενο άλμπουμ στο Metal Hammer τον Δεκέμβριο του 2018 και τώρα οιι Minorfase επανέρχονται με ένα νέο δίσκο με τίτλο Νο Place To Rest.
Τι σας ενέπνευσε για τον ήχο και τους στίχους στο τελευταίο σας άλμπουμ;
Οι χρονιές της καραντίνας ήταν αρκετά δύσκολες για όλους μας σε προσωπικό επίπεδο, αλλά και ακόμα περισσότερο αφού μας στέρησε τη δυνατότητα της επαφής στο στούντιο, είτε αυτό σημαίνει πρόβα είτε ωμή μουσική ψυχαγωγία. Έτσι, μπήκαμε ο καθένας σε μια διαδικασία σύνθεσης μελωδιών και στίχων μέσα από την πραγματικότητά του. Με την πρώτη ευκαιρία που μας δόθηκε αρχίσαμε να συνθέτουμε αυτές τις μεμονωμένες ιδέες και τελικά προέκυψαν 15 νέα τραγούδια από τα οποία διαλέξαμε δέκα για την ηχογράφηση του No Place To Rest. Κύρια θεματολογία του δίσκου λοιπόν είναι αυτός ο αλλόκοτος καιρός και η αποξένωση της καραντίνας και των πολέμων των τελευταίων χρόνων μέσα από τη ματιά και τις προσωπικές μας εμπειρίες.
Ποια ήταν η διαδικασία της ηχογράφησης σε σύγκριση με τις προηγούμενες δουλειές σας;
Η βασική διαφορά με τις προηγούμενες ηχογραφήσεις είναι ότι όλα τα όργανα έχουν ηχογραφηθεί ζωντανά στο στούντιο, χωρίς τεχνικές reamping κλπ, κάτι που μολονότι πιο χρονοβόρο το απολαύσαμε τρομερά και καταφέραμε να αιχμαλωτίσουμε την πραγματική χροιά του live ήχου μας.
Στο No Place υπάρχουν διάφορα στοιχεία, από grunge μέχρι nu metal, μέχρι χμ… progressive, θα λέγαμε, αλλά φαίνεται πως τα συνδυάσετε μια χαρά. Πώς τα καταφέρατε;
Αυτό το πάντρεμα είναι κάτι που μας βγαίνει αυθόρμητα. Το συνειδητοποιήσαμε αμέσως στην πρώτη πρόβα που κάναμε με δικό μας υλικό και συνεχίζουμε να το εκμεταλλευόμαστε στις συνθέσεις μας.
Θα το περιέγραφα σαν ένα παζλ, όπου ο καθένας τοποθετεί το αγαπημένο του κομμάτι, αφήνοντας όμως ταυτόχρονα το συγκεκριμένο σχήμα που χρειάζεται για να κουμπώσει το αγαπημένο κόμματι του επόμενου.
Ποια πιστεύετε πώς ήταν η εξέλιξή σας καθώς είχαν περάσει τέσσερα και χρόνια από την τελευταία σας κυκλοφορία;
Το μόνο που μας κράτησε πίσω για τη κυκλοφορία ενός νέου δίσκου ήταν καθαρά οι δυσκολίες της καραντίνας. Σε αυτό το διάστημα όμως, η τριβή που είχαμε ο καθένας μας είτε μελετώντας μεμονωμένα είτε συνθέτοντας και εξερευνώντας νέες μουσικές, μας ανέβασε σε τεχνικό επίπεδο και διεύρυνε ακόμη περισσότερο τα ακούσματά μας. Αυτό φάνηκε αμέσως μόλις ξεκινήσαμε ξανά τις πρόβες σε σημείο που δεν μπορούσαμε να αποφασίσουμε ποια κομμάτια να επιλέξουμε για το νέο άλμπουμ και ποια να αφήσουμε για το επόμενο. Υπάρχει πολύ όρεξη από όλους μας και θα ακολουθήσουν πολλά πράγματα.
Υπάρχουν κάποια συγκεκριμένα στιχουργικά θέματα που σας απασχόλησαν όταν ετοιμάζατε τα κομμάτια;
Τα βασικά θέματα έχουν προκύψει μέσα από την καραντίνα και την αποξένωση που δημιούργησε στην κοινωνία και δυστυχώς παραμένει ακόμη και σήμερα. Στον δίσκο βέβαια περιλαμβάνεται και η άλλη όψη του νομίσματος όπου η ελπίδα και η ευτυχία εξισορροπεί την κατάσταση με το κομμάτι «Odysseus», το οποίο έχει γραφτεί και αφιερώνεται στον γιο του Ηλία, Οδυσσέα.
Στη διάρκεια της ηχογράφησης υπήρξαν κάποιες φάσεις που θυμάστε ιδιαίτερα;
Οι φάσεις που μας έχουν μείνει περισσότερο είναι τα καλοκαιρινά βράδια στο στούντιο για ηχογραφήσεις ή ακροάσεις με παγωμένη μπύρα και το συναίσθημα μια ατελείωτης χαράς που μας έδιναν μακριά από τα άγχη της καθημερινότητας.
Εκτός από τα μέλη της μπάντας, υπήρξαν άλλες συνεργασίες ή βοήθεια στην ηχογράφηση κι αν ναι, ποιες ήταν αυτές;
Αρχικά, θέλουμε να ευχαριστήσουμε τον Γιώργο Κουγιουμτζόγλου και το Coyote studio στην Λάρισα όπου ηχογραφήθηκαν όλα τα φωνητικά για την εξαιρετική δουλειά τους και την άψογη συνεργασία. Στη συνέχεια θέλουμε να ευχαριστήσουμε, τα τρία νέα αδέρφια που αποκτήσαμε, τον Σπύρο Χαρμάνη, τον Λάμπρο Ζαφειρόπουλο και τον Στέλιο Σιόκο από το στούντιο S recordings στο Βόλο, όπου έγιναν όλες οι ηχογραφήσεις των οργάνων και η μίξη του δίσκου, για τα ατελείωτα βράδια μουσικών και ηχητικών εξερευνήσεων και το απίστευτο ταλέντο και επαγγελματισμό τους. Τέλος, να αναφέρουμε την καταπληκτική συνεργασία που είχαμε με τον Cristian Varga και τα Mastervargas studios της Νέας Υόρκης για το master του δίσκου.
Ποιος κατά τη γνώμη σας πρέπει να είναι ο ρόλος των καλλιτεχνών στη σημερινή πολιτική/κοινωνική πραγματικότητα που βιώνουμε;
Πιστεύουμε ότι σε έναν κόσμο που συνεχίζει και αποσαθρώνεται, η μουσική είναι ένα τρομερό εργαλείο που πέρα από την ψυχοθεραπεία που προσφέρει μπορεί και πρέπει να καυτηριάζει κοινωνικά ζητήματα και θέματα, τα οποία πλέον έχουν φτάσει σε σημείο, παρά την σοβαρότητά τους, να μην ενοχλούν κανέναν μέσα στην κοινωνική νάρκωση που ζούμε. Η μουσική είναι η ελπίδα που παραμένει ώστε να ξαναγίνουμε Άνθρωποι.
Ποια είναι τα σχέδιά σας για το επόμενο διάστημα;
Το επόμενο διάστημα έχουν προγραμματιστεί ζωντανές εμφανίσεις με τις πρώτες να είναι στην Λάρισα στις 11/2/23 στο 10ο επετειακό μουσικό φεστιβάλ στο Skyland μαζί με Void Droid, Chipper και Jump Salty και στις 18/2/23 στην αγαπημένη μας Σαλόνικα για την παρουσίαση του δίσκου μαζί με Perfect Mess και Cargo lift στο Eightball.
Οι Minorfase είναι: Άγγελος Μεφσούτ - κιθάρα, Νίκος Καραπατάκης - κιθάρα/φωνητικά, Ηλίας Νικολαΐδης - μπάσο/φωνή Αντώνης Κανάρας - ντραμς
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ
The Bonnie Nettles: «Πάντα στο σήμερα υπάρχει χρόνος να προσθέσουμε και λίγο χθες...»
Οι Planet None από τα Χανιά συστήνονται στο Merlin's και στον κόσμο του...