Γράφει ο Mark Arm (μετάφραση: Γιάννης Καστανάρας)
Οι U-Men είναι ένα από τα καλύτερα συγκροτήματα που έχω δει ποτέ. Ήταν υπνωτικοί, φρενήρεις, δυνατοί και συναρπαστικοί. Ήταν αδύνατο να αντισταθείς, να μην σε απορροφήσει ο παράξενος, σκοτεινά παράλογος κόσμος τους. Ανακάτεψαν αβίαστα τους Sonics, τον Link Wray, τους Pere Ubu και τον Captain Beefheart. Οι συναυλίες τους ήταν χαλαρά, μεθυσμένα χορευτικά πάρτι και καμιά τους δεν έμοιαζε με την άλλη.
Οι U-Men ήταν εξερευνητές του avant-garage και, το σημαντικότερο, ήταν ρόκαραν κολασμένα. Είχα την τύχη να ζω στη γενέτειρά τους και τους έβλεπα κάθε φορά που μου δινόταν η ευκαιρία.
Από το 1983 έως το 1987, ήταν οι αδιαμφισβήτητοι βασιλιάδες του Seattle Underground. Κανείς άλλος ούτε καν τους πλησίαζε. Κυριάρχησαν σε ένα ζοφερό τοπίο που το αποτελούσαν καμιά διακοσαριά άτομα. Ήταν η μόνη μπάντα που μπορούσε να ενώσει τις διαφορετικές υποκουλτούρες και να κάνει και αυτούς τους 200 ανθρώπους να γεμίσουν ένα χώρο.
Αγγλόφιλοι, με gothic εμφάνιση, νεοψυχεδελικοί οπαδοί του MDA [μεθυλαινοδιοξυμεθαμφεταμίνη ], πανκιά με σκέιτμπορντ που στα πάρτι έχεζαν μέσα στις μπανιέρες, mod εκδικητές που βασάνιζαν τους άστεγους με αεροβόλα πιστόλια, κολεγιόπαιδα που θεωρούσαν άχρηστους τους συμμαθητές τους, καλλιτέχνες του industrial, κάποιος τυχαίος τύπος με μουστάκι και διάφοροι εκκεντρικοί που επέμεναν ότι δεν μπορούσες να τους κατατάξεις σε κάποιο είδος: όλοι αυτοί συσπειρώθηκαν γύρω από τους U-Men.
Ο Bruce Pavitt, συνιδρυτής της Sub Pop, κυκλοφόρησε τον πρώτο δίσκο των U-Men, ένα 12ιντσο EP τεσσάρων τραγουδιών στην Bombshelter Records. Μέχρι να ηχογραφήσουν τραγούδια για άλλον ένα δίσκο, ο Bruce είχε μείνει απένταρος για να τον κυκλοφορήσει στην πρώιμη Sub Pop εταιρεία του κι έτσι τους έφερε σε επαφή με τον Gerard Cosloy της Homestead Records.
Αυτό ήταν μεγάλη υπόθεση. Η Homestead είχε μεγάλη φήμη εκείνη την εποχή με πρόσφατες κυκλοφορίες των Foetus, Nick Cave, Sonic Youth και Big Black. Ήμουν σίγουρος ότι η κυκλοφορία του δεύτερου 12”, του «Stop Spinning», θα πρόσθετε τους U-Men στις τάξεις των συγκροτημάτων της Homestead και το παγκόσμιο underground θα γνώριζε επιτέλους τους καλύτερους του Seattle.
Οι U-Men αγόρασαν ένα ροζ σχολικό λεωφορείο και έκαναν μερικές γενναίες απόπειρες να περιοδεύσουν. Εκείνες τις μέρες οι περιοδείες ήταν δύσκολη υπόθεση. Έφτανες στην πόλη και τότε μαθαινες ότι η συναυλία που πίστευες ότι είχε οργανωθεί είχε ακυρωθεί. Η επικοινωνία ήταν δύσκολη και τα υπεραστικά τηλεφωνήματα κόστιζαν ακριβά.
Η μπάντα έμεινε στο Όστιν για ένα μήνα μόνο και μόνο για να παίξει δύο συναυλίες. Έγιναν γρήγορα φίλοι με τους Poison 13, τους Butthole Surfers, τους Scratch Acid, τους Hickoids και τους Tales of Terror. Χωρίς κανένα εισόδημα, λιμοκτονούσαν. Η πείνα και το στρες άνοιξαν κι άλλο τις ρωγμές στους κόλπους του συγκροτήματος και σύντομα ο μπασίστας Jim Tillman το εγκατέλειψε. Αυτό ήταν το τέλος της κλασικής σύνθεσης των U-Men.
Παρέμειναν μια πολύ καλή μπάντα, αλλά με τον Jim ήταν μια σπουδαία μπάντα και δεν ανέκαμψαν ποτέ. Ηχογράφησαν δύο φανταστικά σινγκλ, αλλά στις ζωντανές τους εμφανίσεις κάτι έλειπε. Πρέπει να το ένιωσαν και οι ίδιοι γιατί έδιναν όλο και λιγότερες συναυλίες. Ηχογράφησαν το μοναδικό ολοκληρωμένο άλμπουμ τους, Step on a Bug, για την Black Label.
Τα παράτησαν το 1989, απογοητευμένοι από την κατεύθυνση που ακολουθούσε το underground του Σιάτλ. Οι U-Men δεν είχαν καμία σχέση με το grunge. Η περίπτωσή τους ήταν μοναδική. Τους αγαπούσα και μου λείπουν ακόμα.
Θυμάμαι να σκέφτομαι τότε ότι οι περισσότερες ηχογραφήσεις τους ήταν λίγο αδύναμες και δεν αποτύπωναν τη δύναμη του συγκροτήματος ζωντανά. Τώρα, τριάντα χρόνια μετά, οι δίσκοι τους μου ακούγονται υπέροχοι και είμαστε τυχεροί που υπάρχουν. Είμαι ενθουσιασμένος που η Sub Pop συγκέντρωσε αυτούς τους εδώ και καιρό εξαντλημένους δίσκους και μάζεψε μερικά ακυκλοφόρητα τραγούδια [στη συλλογή U-Men, 2017], έτσι ώστε όλοι να έχουν την ευκαιρία να κάνουν ένα ταξίδι πίσω στο παλιό παράξενο Seattle.
Mark Arm, Σιάτλ, Αύγουστος 2017
(Ο Mark Arm τραγουδάει και παίζει κιθάρα στους Mudhoney)
ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ...
Ο Tom Price (κιθάρα), ο Charlie "Chaz" Ryan (τύμπανα), ο Robin Buchan (μπάσο) και ο John Bigley (φωνητικά), σχημάτισαν το συγκρότημα το 1981. Μετά από ένα χρόνο ο Buchan έφυγε και αντικαταστάθηκε από τον Jim Tillman. Με αυτή τη σύνθεση ηχογράφησαν το πρώτο τους EP U-Men το 1984. Το 1987 κυκλοφόρησαν το single τους Solid Action, μετά το οποίο ο Tillman αποχώρησε από το συγκρότημα. Αντικαταστάθηκε από τον Tom Hazelmyer. Για το πρώτο τους άλμπουμ, Step on a Bug, ο Tony Rasom ανέλαβε το μπάσο. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε το 1988 και το συγκρότημα διαλύθηκε λίγο αργότερα.
Μέλη:
John Bigley — Φωνητικά
Tom Price — Κιθάρα
Chas Ryan — Drums
Jim Tillman — Bass
Robin Buchan – μπάσο (1981–1982)
Tom Hazelmeyer – μπάσο (Νοέμβριος 1987)
Tony Ransom – μπάσο (Ιούλιος 1987–1989)
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ:
Nirvana: Το "Love Buzz", και μερικές φωτογραφίες με γνωστές και άγνωστες πτυχές της μπάντας...
Η τελευταία συναυλία των Nirvana (1η Μαρτίου 1994)...
Τριάντα χρόνια καθαρός θόρυβος: Μια σύντομη αναδρομή στους Mudhoney
Γιάννης Καστάναρας
Ο Γιάννης Καστάναρας είναι καθ' έξιν και κατ΄ επάγγελμα slacker, συνεκδότης και executive producer (ο,τι κι αν σημαίνει αυτό το πράγμα) του φανζίν Merlin's Music Box.
Γιάννης Καστάναρας
Ο Γιάννης Καστάναρας είναι καθ' έξην και καθ΄ επάγγελμα slacker, συνεκδότης και executive producer (ο,τι κι αν σημαίνει αυτό το πράγμα) του φανζίν Merlin's Music Box.
Γιάννης Καστάναρας
Ο Γιάννης Καστάναρας είναι καθ' έξην και καθ΄ επάγγελμα slacker, συνεκδότης και executive producer (ο,τι κι αν σημαίνει αυτό το πράγμα) του φανζίν Merlin's Music Box.
