Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας
To «Stargazer» είναι το magnum opus της συνεργασίας ανάμεσα στον συνήθως μαυροντυμένο Βρετανό κιθαρίστα Ritchie Blackmore και τον Αμερικανό Ronnie James Dio, ένα πετράδι του στέμματος, όπως γράφτηκε κάπου, τόσο σαν σύνθεση όσο και σαν ενορχήστρωση, που όσο κυλάει ο χρόνος χτίζεται και χτίζεται και χτίζεται, μέχρι να κορυφωθεί, και ν’ αρχίσει να χτίζεται από την αρχή με ένα σωρό υλικά, ενώ ο ρυθμός είναι εξοντωτικός με έντονα στοιχεία Μέσης Ανατολής...
Τις προάλλες είχα μια κουβέντα με έναν πολύ καλό μου φίλο για τον Ronnie James Dio, τον Ritchie Blackmore και τους Rainbow. Από όλους τους ανθρώπους που γνωρίζω και ακούν ροκ μουσική, ο Κώστας είναι ο πλέον ειδικός σε ό,τι αφορά τους Deep Purple. Έχει απίστευτο έντυπο και δισκογραφικό υλικό από όλο το γενεαλογικό δέντρο της μπάντας και όσων μουσικών και συγκροτημάτων συνδέονται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο με αυτήν, είναι μέλος σε σχετικά φαν κλαμπ, έχει παρακολουθήσει αρκετές συναυλίες τους στο εξωτερικό (όπως τις δυο πρώτες στης τελευταίας αναβίωσης των Rainbow στη Γερμανία), και γενικά ξέρει τα πράγματα σε βάθος – αισθάνομαι μια κρυφή περηφάνια όταν τον ακούω να λέει σε φίλους ότι εγώ τον έβαλα για πρώτη φορά σε αυτό το «κλίμα», όταν γνωριστήκαμε στην πρώτη γυμνασίου πριν από κάμποσες δεκαετίες. Μισό αιώνα αργότερα, συνεχίζουμε, ευτυχώς, να τα λέμε συχνά πυκνά.
Η συζήτηση περιστράφηκε γύρω από το πόσο καταπληκτικό είναι το «Stargazer» των Rainbow, πόσο απίθανα ερμηνεύει ο Dio τους δικούς του επικούς και σχεδόν «βαγκνερικούς» στίχους του (μια από της πιο δυνατές ερμηνείες της καριέρας του), μιλήσαμε αρκετά για την εισαγωγή και για τα ρέστα που δίνει ο μακαρίτης Cozy Powell μπουκάροντας με τα τύμπανα, για τις περίπλοκες μελωδίες και τα θεϊκά σόλο του Ritchie Blackmore, και για τη φοβερή ενορχήστρωση με τη συμβολή της Φιλαρμονικής Ορχήστρας του Μονάχου, υπό τη διεύθυνση του μαέστρου Rainer Pietsch. Σύμφωνα με τον ίδιο τον Blackmore, είχε γράψει όλη τη μουσική του τραγουδιού στο τσέλο – «μετά τους Deep Purple είχα σιχαθεί την κιθάρα».
Το «Stargazer», το πρώτο κομμάτι της δεύτερης πλευράς του Rising, του δεύτερου άλμπουμ των Rainbow που κυκλοφόρησε το 1976, ένα χρόνο μετά το ομώνυμο ντεμπούτο τους (Ritchie Blackmore’s Rainbow, αν προτιμάτε), αφηγείται την οπερετική ιστορία ενός μάγου-μεσσία που η προσπάθειά του να πετάξει οικοδομώντας έναν πύργο προς τα άστρα καταλήγει στην υποδούλωση ενός τεράστιου αριθμού ανθρώπων. Η φρίκη αυτής της τυφλής αφοσίωσης παρουσιάζεται από την οπτική ενός πιστού ο οποίος, μολονότι συναισθάνεται τη ματαιότητα αυτού του απελπιστικού εγχειρήματος, το προσπερνά αδιάφορα, ή αποδέχεται τις ζοφερές θυσίες που πρέπει να κάνουν αυτοί οι άνθρωποι εξαιτίας της πίστης τους και πάνω σε αυτό το μαρτύριο βασίζεται κάθε στίχος. Πράγματα που ο Ronnie James Dio, τα αποδίδει με μια φοβερά πειστική και συγκλονιστική φωνή.
O Dio και ο Blackmore στο στούντιο με τον παραγωγό του Rising, Martin Birch, που πέθανε τον Αύγουστο του 2020
Πρωτο-power metal; Συμφωνικό rock; Epic metal; Σκέτο hard rock; Πείτε το όπως θέλετε. Στα οκτώμισι λεπτά, το καθ’ όλα δυσοίωνο «Stargazer» είναι για μένα το καλύτερο τραγούδι της μπάντας που έφτιαξε ο Blackmore αμέσως μετά την αποχώρησή του από την τρίτη σύνθεση των Deep Purple (Mark III) και το άλμπουμ Stormbringer. Αρχικά, ο ιδιότροπος, πλην όμως βιρτουόζος κιθαρίστας, ήθελε να ηχογραφήσει ένα σόλο άλμπουμ, τελικά όμως κατέληξε να ονομάσει την μπάντα Rainbow και στο Rising κράτησε τον Dio (αυτό δα του έλειπε!) και αντικατέστησε τα άλλα τρία μέλη που είχαν ηχογραφήσει το πρώτο, ομώνυμο άλμπουμ με τον μακαρίτη πλέον Cozy Powell (έναν από τους καλύτερους ντράμερ που έχουν περάσει ποτέ από το ροκ στερέωμα), τον Αμερικανό πληκτρά Tony Carey και τον Σκωτσέζο μπασίστα Jimmy Bain.
To «Stargazer» είναι το magnum opus της συνεργασίας ανάμεσα στον συνήθως μαυροντυμένο Βρετανό Blackmore και τον Αμερικανό Dio, ένα πετράδι του στέμματος, όπως γράφτηκε κάπου, τόσο σαν σύνθεση όσο και σαν ενορχήστρωση, που όσο κυλάει ο χρόνος χτίζεται και χτίζεται και χτίζεται, μέχρι να κορυφωθεί, και ν’ αρχίσει να χτίζεται από την αρχή με ένα σωρό υλικά, ενώ ο ρυθμός είναι εξοντωτικός με έντονα στοιχεία Μέσης Ανατολής. Η Stratocaster του Blackmore είναι ασυγκράτητη στα αξεπέραστα σόλα του που έχουν επηρεάσει γενιές ταλαντούχων μουσικών – αυτά που παίζει γκρεμίζουν κάστρα. Από την αρχή ως το τέλος, τα τύμπανα του Powell υποφέρουν από τα ανελέητα χτυπήματά του, τα πλήκτρα του Carey δένουν απόλυτα με την ορχήστρα των εγχόρδων απογειώνοντας το κομμάτι, ενώ το μπάσο του Bain είναι, πολύ απλά, ένας παλλόμενος ογκόλιθος. Και αυτή η φωνή του Dio… Αυτός ο κοντοπίθαρος αρχιερέας του hard rock με το τεράστιο βιμπράτο λαρύγγι, είναι παραπάνω από τα μισά λεφτά και το εύρος της φωνής του τροφοδοτεί το κομμάτι με εντυπωσιακή ενέργεια. Όταν τραγουδάει «Look at his tower of stone, I see a rainbow rising», τον πιστεύεις τόσο που σηκώνεις τα μάτια και βλέπεις μπροστά σου τον πέτρινο πύργο με το ουράνιο τόξο να διαγράφεται από πάνω του.
Κάτι τέτοια και πλείστα ακόμη συζητούσαμε τις προάλλες με τον φίλο μου, τον Κώστα και τον ευχαριστώ ιδιαίτερα για τις αναμνήσεις και τις πληροφορίες που σε κάθε μας συνάντηση (είναι συχνές, ευτυχώς) φορτώνει τον ταραγμένο μου εγκέφαλό μου με πληροφορίες γύρω από το σύμπαν των Deep Purple και όλης της «φαμελιάς» τους…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ:
Mick Farren: Ο αναγεννησιακός άνθρωπος του βρετανικού rock and roll...
Οι Pink Floyd και η πρώτη συναυλία με τετραφωνικό ηχοσύστημα...
Stacia Blake: Χορεύοντας για τους Hawkwind...
Ginger Baker: Η ιστορία ενός από τους σημαντικότερους ντράμερ όλων των εποχών...
Γιάννης Καστάναρας
Ο Γιάννης Καστάναρας είναι καθ' έξιν και κατ΄ επάγγελμα slacker, συνεκδότης και executive producer (ο,τι κι αν σημαίνει αυτό το πράγμα) του φανζίν Merlin's Music Box.
Γιάννης Καστάναρας
Ο Γιάννης Καστάναρας είναι καθ' έξην και καθ΄ επάγγελμα slacker, συνεκδότης και executive producer (ο,τι κι αν σημαίνει αυτό το πράγμα) του φανζίν Merlin's Music Box.
Γιάννης Καστάναρας
Ο Γιάννης Καστάναρας είναι καθ' έξην και καθ΄ επάγγελμα slacker, συνεκδότης και executive producer (ο,τι κι αν σημαίνει αυτό το πράγμα) του φανζίν Merlin's Music Box.
