Γράφει ο Γιώργος Τσέκας
Tα φαντάσματα στην ελληνική επαρχία δεν είναι ακίνδυνα πνεύματα, είναι στοιχειά, δεν εμφανίζονται σε γοτθικά νεκροταφεία που δεσπόζουν μεγαλοπρεπή και επιβλητικά αγάλματα, δεν σέρνουν αλυσίδες βαριές και ασήκωτες, δεν φορούν λευκά σεντόνια, δεν τρίζουν σαν τις ψυχές που δεν βρίσκουν ανάπαυση οι εσωτερικές σκάλες στο διάβα τους, δεν γλυστράνε στο καλογυαλισμένο δάπεδο ή το ξύλινο παρκέ της έπαυλης ή του αρχοντικού, δεν σκοτώνουν πρώτα τους υπηρέτες και τις υπηρέτριες του σπιτιού. Δεν παραμονεύουν τα απογεύματα λίγο πριν σερβίρει το τσάι ο μπάτλερ...
Τα φαντάσματα στην ελληνική επαρχία δε σβήνουν την φωτιά στο τζάκι πριν εμφανιστούν στο σαλόνι που κάθεται στην δερμάτινη πολυθρόνα σχεδόν αποκοιμισμένος ο λόρδος, κληρονόμος του σπιτιού. Στην ελληνική ύπαιθρο τα φαντάσματα είναι σαν ρίζες από αιωνόβια δέντρα, στριμώχνονται κάτω από τις πέτρες και χώνονται μέσα στο χώμα βαθιά και τα σπίτια που τα σφιχταγκαλιάζουν από τα θεμέλια έως την καμινάδα της ξυλόσομπας τα ρημάζουν μπαίνουν στους τοίχους και μικραίνουν τα δωμάτια τα κάνουν στενά και πνιχτά, βαραίνουν, χαμηλώνουν τα ταβάνια και κλειδώνουν τα παραθυρόφυλλα για να στραγγίξουν την ανάσα και να τσακίσουν τις ελπίδες. Δεν υπάρχουν εδώ φαντάσματα που μπαίνουν σαν πνεύματα από τις διπλές μπαλκονόπορτες σαν γλυκό αεράκι και ανεμίζουν τις κουρτίνες σαν μπουν στο δώμα. Εδώ δεν έχει φως, δεν έχει αθωότητα. Το υπερφυσικό είναι ένα σωρό δαίμονες που σου τρώνε τα σωθικά ασύγγνωστα και αλύπητα. Η νύχτα εδώ δεν ζητάει συγχώρεση - ζητάει εκδίκηση, θέλει να φέρει στην επιφάνεια ό,τι έχει θαφτεί, να ξυλιάσει το κόκκαλο, να σου δείξει τη βρώμα και το βάρος του χρόνου που σε καταπλακώνει σαν αβάσταχτη κολώνα, στέρεη και αδύναμη ταυτόχρονα. Τα μακρινά γαυγίσματα σκύλων, που ξεσκίζουν τη σιωπή και ξυπνούν παλιές πληγές είναι κάλεσμα. Η αίσθηση πως κάποιος αγγίζει το λαιμό σου, απαλά και παγερά, σαν φύλλο που πέφτει αργά, σιγοκαίει τη σάρκα. Το στοιχειό σε αυτή τη γη δεν προστατεύει το μέρος όπου πέθανε, εδώ βρίσκεται για να το διαλύσει και ότι και όποιον έζησε σε αυτό. Εδώ φυτρώνει και θεριεύει το αρχέγονο κακό. Εδώ ριζώνει και βλασταίνει η αέναη εκδίκηση και η κατάρα. Τα ποτίζουν με αίμα, δάκρυα και ιδρώτα η βαριά η μοίρα του τόπου, αυτές οι κουρασμένες προσμονές και ο εκκωφαντικός αντίλαλος από απαγορευμένες λέξεις.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ:
Γιώργος Τσέκας
Ηeavy metal lover, bad decision taker, satan worshipper, storyteller, collector of mistakes...
Γιώργος Τσέκας
Ηeavy metal lover, bad decision taker, satan worshipper, storyteller, collector of mistakes...
Γιώργος Τσέκας
Ηeavy metal lover, bad decision taker, satan worshipper, storyteller, collector of mistakes...
