Είναι γνωστό ότι οι Beatles υπήρξαν γενναιόδωροι με λιγότερο (έως πολύ λιγότερο) γνωστούς καλλιτέχνες και ότι ιδίως το δίδυμο oι Lennon και McCartney (σαν ντουέτο ή καθένας μόνος του) έγραψε τραγούδια που τα ηχογράφησαν ονόματα όπως οι Fourmost (“I’m In Love”), oι Badfinger (“Come and Get It”), η Mary Hopkin (“Goodbye”), η Cilla Black (“It’s For You”) και οι Peter and Gordon (“A World Without Love”), μεταξύ άλλων. Ωστόσο, εκείνο που άφησε ιστορία ήταν το “I Wanna Be Your Man” μια σύνθεση των Lennon/McCartney που οι δυο Beatles είχαν συνθέσει αρχικά για να το τραγουδήσει ο Ringo Starr προκειμένου να συμπεριληφθεί στο δεύτερο στούντιο άλμπουμ του κουαρτέτου από το Λίβερπουλ. Ένα τραγούδι που σε ένα μοναδικό παιχνίδι της μοίρας αποτέλεσε το δεύτερο σινγκλ των Rolling Stones. Οι Beatles είχαν ήδη ηχογραφήσει μια σειρά από επιτυχημένα σινγκλ και ένα εξίσου επιτυχημένο ντεμπούτο LP και μέσα σε λίγους μήνες είχαν γίνει το νέο μεγάλο όνομα της βρετανικής μουσικής σκηνής, στα πρόθυρα να κατακτήσουν την υφήλιο.
Τον Σεπτέμβριο του 1963 οι Rolling Stones δεν είχαν συμπληρώσει ακόμα το δεύτερο χρόνο τους σαν μπάντα, αλλά η παρουσία τους είχε γίνει ήδη αισθητή χάρη σε ένα εξαιρετικό live αμάλγαμα διασκευών αμερικάνικων rhythm and blues τραγουδιών και μιας εντυπωσιακής σκηνικής παρουσίας. Ο Dick Rowe, ο εκπρόσωπος της βρετανικής δισκογραφικής εταιρείας Decca και ο άνθρωπος που είχε απορρίψει τους Beatles προς όφελος της Parlophone, πείστηκε τελικά από τον George Harrison να τσεκάρει τη νέα λονδρέζικη μπάντα και τελικά η Decca υπέγραψε συμβόλαιο με τους Rolling Stones. Τον Ιούνιο του 1963 η εταιρεία κυκλοφόρησε το πρώτο τους σινγκλ, μια διασκευή στο “Come On”του Chuck Berry (με b-side το “Want to Be Loved” του Willie Dixon) που σκαρφάλωσε μέχρι το Νο 21 των βρετανικών charts. Ωστόσο, οι Stones χρειάζονταν κάτι πιο δυναμικό για να φτάσουν στην κορυφή, αλλά ο Mick και ο Keith δεν είχαν καταφέρει ακόμα να γράψουν ένα δικό τους κομμάτι και οι πιέσεις αυξάνονταν τόσο από την εταιρεία όσο και από τον μάνατζέρ τους, Andrew Loog Oldham. Χρειάζονταν ένα δυνατό χιτ.
Με το πέρασμα των χρόνων η ιστορία έχει καταγράψει διαφορετικές απόψεις για την πρώτη και μοναδική συνεργασία ανάμεσα στα δυο μεγαλύτερα βρετανικά συγκροτήματα της δεκαετίας του ’60. Σύμφωνα με τη εκδοχή του John Lennon, o κιθαρίστας των Stones Brian Jones των και κάποιος φίλος έπεισαν τον John και τον Paul να πάνε σε ένα κλαμπ στο Ρίτσμοντ όπου έπαιζαν οι Stones. Ο Mick και ο Keith είχαν ακούσει ότι οι δυο Beatles είχαν ένα ανολοκλήρωτο κομμάτι και τους ζήτησαν να το παίξουν. Ο John και ο Paul το έπαιξαν στο περίπου, οι Stones το γούσταραν, και στη συνέχεια οι δυο Beatles αποσύρθηκαν σε μια γωνιά του μαγαζιού και το ολοκλήρωσαν. Ήταν το “I Wanna Be Your Man”.
Σύμφωνα πάντως με την επικρατέστερη εκδοχή ο Oldham κάλεσε τον Lennon και τον Mc Cartney στο στούντιο όπου έκαναν πρόβα οι Stones. Οι δυο Beatles έβγαιναν από ένα ταξί όταν διασταυρώθηκαν με τον Oldham (σύμφωνα με τον Paul δεν ήταν ο Oldham αλλά ο Mick). Τον ακολούθησαν στο στούντιο και εκεί ολοκλήρωσαν το “I Wanna Be Your Man” πάνω σε μια βασική ιδέα του McCartney. Ο Mick και ο Keith εντυπωσιάστηκαν από την άνεση με την οποία ολοκληρώθηκε το τραγούδι και κάπως έτσι αποφάσισαν ότι έπρεπε να γίνουν και εκείνοι συνθετικό ντουέτο. Ο μύθος μάλιστα θέλει τον Oldham να κλειδώνει το μελλοντικό συνθετικό δίδυμο των Stones στην κουζίνα, απειλώντας ότι θα τους άφηνε να βγουν μόνο όταν εφόσνον σκαρφίζονταν ένα τραγούδι (έτσι γράφτηκε το “As Tears Go By”). Λίγα χρόνια αργότερα, ο Jagger θυμόταν το γεγονός. «Είχαμε ήδη γνωριστεί με τους Beatles και ο Andrew έφερε τον Paul και τον John στην πρόβα μας. Είπαν ότι είχαν ένα τραγούδι – ήταν πολύ δραστήριοι με την έννοια της ταχύτητας με την οποία συνέθεταν κομμάτια. “Έι, Mick”, είπαν, “έχουμε αυτό το ωραίο τραγούδι”. Μας το έπαιξαν και εμείς σκεφτήκαμε πως ακουγόταν αρκετά εμπορικό, κάτι που ψάχναμε».
Οι Rolling Stones ηχογράφησαν το “I Wanna Be Your Man” ένα μήνα αργότερα, φροντίζοντας να το προσαρμόσουν στο δικό τους, ακατέργαστο ήχο. Πρόσθεσαν έναν πιο σκληρό rhythm and blues ρυθμό πίσω από το κομμάτι, ενώ ο Brian Jones έπαιξε τη slide κιθάρα που το χαρακτηρίζει σε μεγάλο βαθμό. Σύμφωνα με τον ντράμερ της μπάντας Charlie Watts, ήθελαν να το κάνουν πιο βρόμικο, στο στυλ του Elmore James. Η Decca το κυκλοφόρησε την 1 Νοεμβρίου 1963 και το τραγούδι σκαρφάλωσε μέχρι το Νο 12 των βρετανικών τσαρτς. Δεν συμπεριλήφθηκε στο επόμενο ούτε σε κάποιο άλλο άλμπουμ του γκρουπ και τελικά εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε 12ιντση μορφή στη συλλογή Milestones (Decca, 1972). Στη δεύτερη πλευρά υπήρχε το “Stoned” (ή “Stones”, όπως κατά λάθος τυπώθηκε στις πρώτες κόπιες), ένα bluesy instrumental κοντά στο ύφος του “Green Onions” των Βooker T and the MGs. Ήταν το πρώτο κομμάτι που θεωρητικά γράφτηκε συλλογικά από τα μέλη της μπάντας με το ψευδώνυμο Nanker/Phelge, ένα όνομα που είχε εμπνευστεί ο Brian Jones.
Σύμφωνα με το έγκυρο ROLLING STONES WORLDWIDE I, An Anthology of original Singles and EP releases 1963-1971 του Christoph Maus αυτό το σινγκλ σε τέσσερις μόνο χώρες σεολόκληρο τον κόσμο κυκλοφόρησε σχεδόν ταυτόχρονα με την πατρίδα τους (δηλαδή Νοέμβριο, το πολύ Δεκέμβριο): Δανία, Βέλγιο (μέχρι εδώ φαίνεται λογικό) και (το πιο παλαβό...) Ελλάδα και Τουρκία! Ακόμα και στις ΗΠΑ ήταν να κυκλοφορήσει στις αρχές του 1964 αλλά τελικά αποσύρθηκε λόγω της λέξης stoned ενώ σε όλες τις άλλες χώρες έπρεπε να μπει το 1964 για να κυκλοφορήσει.
Στις 11 Σεπτεμβρίου 1963, μια μέρα αφότου είχαν προσφέρει το κομμάτι στους Stones, οι Beatles το έπαιξαν μόνο μια φορά στο στούντιο και το ηχογράφησαν κατευθείαν με τον Ringo Starr στα πρώτα φωνητικά. Την επομένη επέστρεψαν στο στούντιο και ηχογράφησαν άλλες έξι εκτελέσεις χωρίς ωστόσο να το ολοκληρώσουν. Έφυγαν για διακοπές και σε αυτό το διάστημα ο παραγωγός τους George Martin πρόσθεσε όργανο. Όταν οι Beatles επέστρεψαν στο στούντιο, ο Ringo πρόσθεσε μαράκες και τελικά το κομμάτι ολοκληρώθηκε στις 23 Οκτωβρίου. Το συγκρότημα από το Λίβερπουλ δεν το κυκλοφόρησε ποτέ σε σινγκλ, απλώς το συμπεριέλαβε στο With The Beatles, το δεύτερο άλμπουμ των Beatles, το οποίο κυκλοφόρησε στην αγορά στις 22 Νοεμβρίου 1963.
Σε μια συνέντευξή του το 1980, λίγο πριν πεθάνει, ο John Lennon θα υποβάθμιζε το κομμάτι λέγοντας: “’Ήταν για πέταμα. Οι μόνες εκτελέσεις του τραγουδιού που υπάρχουν είναι μια με τον Ringo και μια με τους Rolling Stones. Αυτό δείχνει πόσο σημαντικό το θεωρούσαμε: δεν θα τους δίναμε κάτι πολύ καλό, έτσι δεν είναι;»