Γράφει η Φαίη Φραγκσικάτου
- «Έχεις χάσει τη χαρά. Χωρίς χαρά είμαστε νεκροί».
- «Πώς θα την ξαναβρώ;»
-«Βρες αυτούς που την έχουν και άσε την τελειότητά τους να σε γεμίσει».
«Εδώ η χαρά, εδώ και η εγκατάλειψη. Λίγο μεσκάλ. Λίγο κωλοβάρεμα, αλλά κυρίως δουλειά. Έτσι ζω, σκέφτομαι». Βρισκόμαστε στα μέσα της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα. Μια γυναίκα κοντά στα εβδομήντα γράφει ένα βιβλίο που η ίδια το ονοματίζει «οδικό χάρτη της ζωής της». Γράφει για ταξίδια, για τη ζωή της με τον άντρα της πριν εκείνος πεθάνει, για την ανάγκη της να συνδεθεί με τους λογοτέχνες που θαύμασε. Για το πώς άλλαξε η σχέση της με το χρόνο μεγαλώνοντας, το χρόνο που πέρασε σαν «ρολόι χωρίς δείκτες». Η γυναίκα αυτή, εκτός από συγγραφέας υπήρξε διάσημη μουσικός του πανκ ροκ. Μιας μουσικής που δεν προδιαθέτει για ρομαντικές περσόνες, οι οποίες ερωτεύονται τον «άνθρωπο άγγελο απ το Ντιτρόιτ», ούτε επιδιώκουν ενδοσκοπικά ταξίδια αναζήτησης του εαυτού τους. Όμως, στο βιβλίο αυτό καταγράφεται η νοσταλγία ενός μεγάλου έρωτα, πολλά ταξίδια μικρών και μεγάλων αποστάσεων με προορισμό πολλές διαστάσεις, μια διαρκής ανάγκη για καταγραφή των καθημερινών, απλών και σύνθετων στιγμών, για αφήγηση των ονείρων. Μια καταγραφή της ψηλάφησης του φαινομένου της ζωής. Της ζωής, όπως συμβαίνει. Όπως συνέβη σε αυτή τη γυναίκα.
Το βιβλίο λέγεται M train, η γυναίκα ονομάζεται Patti Smith. Οι λέξεις της ανοιχτές σε πολλαπλές αναγνώσεις χωρίς αμφισημίες. Απλές, ζεστές, συγκινητικές. Ο χρόνος της ευτυχίας που πέρασε γι’ αυτήν σαν «ρολόι χωρίς δείκτες», όπως περιγράφεται από τις λέξεις της, μοιάζει αντιστρόφως ανάλογος, ωστόσο παράξενα οικείος με τον χρόνο των βαρυποινιτών των αμερικάνικων φυλακών που χτυπάνε στα χέρια τους τατουάζ με ρολόγια χωρίς δείκτες. Πολλοί έγραψαν ότι το βιβλίο αυτό έχει σχέση με την απώλεια και την θλίψη. Εγώ θα έλεγα ότι το βιβλίο αυτό έχει σχέση με τη ζωή την ίδια και την ενεργό αγάπη, όπως την περιγράφει ο Ντοστογιέφσκι στους αδερφούς Καραμάζοφ. Το ύφος της Patti Smith δεν διανθίζεται με συμβολισμούς και διανοητικές κατασκευές. Οι λέξεις λιτές, η ροή του λόγου συνεχής, πηγαία και σε κίνηση. Το ταξίδι ζωής όπως διανύθηκε, όπως συνεχίζεται, ο κύκλος όπως διαγράφεται. Η αναζήτηση της χαράς ως φυσική περιέργεια για τη ροή των πραγμάτων, η αποδοχή της απώλειας, το διάνυσμα του χρόνου, η ζωή η ίδια.
«Μήπως έχετε δει το παλτό μου; Είναι μαύρο και χωρίς ιδιαίτερες λεπτομέρειες, με τριμμένα μανίκια και ξεφτισμένο ποδόγυρο. Μήπως έχετε δει το παλτό μου; Είναι το παλτό που κάνει τους νεκρούς να μιλούν».
Το βιβλίο M train της Patti Smith κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Κέδρος σε μετάφραση τους Αλέξη Καλοφωλιά.
Άλλα κείμενα της Φαίης Φραγκισκάτου στο Μerlin's ΕΔΩ
Φαίη Φραγκισκάτου
Η Φαίη Φραγκισκάτου γεννήθηκε το 1974 στην Αθήνα. Η μουσική μπήκε στη ζωή της με το τουμπου τουμπου ζα, που της τραγουδούσε η μαμά της όταν έκλαιγε. Συνεχίζει να ζει στην Αθήνα. Συνεχίζει ν ακούει τη φωνή του Παύλου Σιδηρόπουλου.
Κλαίει ακόμα καμιά φορά, κι ας μεγάλωσε.
Φαίη Φραγκισκάτου
Η Φαίη Φραγκισκάτου γεννήθηκε το 1974 στην Αθήνα. Η μουσική μπήκε στη ζωή της με το τουμπου τουμπου ζα, που της τραγουδούσε η μαμά της όταν έκλαιγε. Συνεχίζει να ζει στην Αθήνα. Συνεχίζει ν ακούει τη φωνή του Παύλου Σιδηρόπουλου.
Κλαίει ακόμα καμιά φορά, κι ας μεγάλωσε.
Φαίη Φραγκισκάτου
Η Φαίη Φραγκισκάτου γεννήθηκε το 1974 στην Αθήνα. Η μουσική μπήκε στη ζωή της με το τουμπου τουμπου ζα, που της τραγουδούσε η μαμά της όταν έκλαιγε. Συνεχίζει να ζει στην Αθήνα. Συνεχίζει ν ακούει τη φωνή του Παύλου Σιδηρόπουλου.
Κλαίει ακόμα καμιά φορά, κι ας μεγάλωσε.
