Patti Smith

  • 1975: Η Patti Smith απαγγέλλει ποίηση στο Πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης (ηχητικό ντοκουμέντο)

     Οι περισσότεροι γνωρίζουν την Patti Smith πρώτα σαν καλλιτέχνιδα του rock and roll, έπειτα σαν συγγραφέα και τέλος σαν ποιήτρια. Ωστόσο, η τελευταία ιδιότητα της «ιέρειας» του αμερικανικού punk είναι εκείνη που εξακολουθεί να τροφοδοτεί τις άλλες δυο. Για την ίδια πάντως, η αγάπη για την ποίηση και τη λογοτεχνία προϋπήρχε της μουσικής, ενώ το rock υπήρξε απλώς μια ευτυχής «παρέκκλιση», η οποία την έφερε σε επαφή με το ευρύτερο κοινό, αποσπώντας συχνά διθυράμβους για τη γενικότερη πολιτιστική προσφορά της. Στο νεανικό της μυαλό, ο Ρεμπό, ο Αντονέν Αρτό και οι beat ποιητές και συγγραφείς ήταν άρρηκτα συνδεδεμένοι με προσωπικότητες όπως ο Jim Morrison, ο Bob Dylan και ο Keith Richards.

  • Patti Smith, M train: "Το έδαφος που έχουμε καλύψει"...

    Γράφει η Φαίη Φραγκσικάτου

    - «Έχεις χάσει τη χαρά. Χωρίς χαρά είμαστε νεκροί».
    - «Πώς θα την ξαναβρώ;»
    -«Βρες αυτούς που την έχουν και άσε την τελειότητά τους να σε γεμίσει».

    «Εδώ η χαρά, εδώ και η εγκατάλειψη. Λίγο μεσκάλ. Λίγο κωλοβάρεμα, αλλά κυρίως δουλειά. Έτσι ζω, σκέφτομαι». Βρισκόμαστε στα μέσα της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα. Μια γυναίκα κοντά στα εβδομήντα γράφει ένα βιβλίο που η ίδια το ονοματίζει «οδικό χάρτη της ζωής της». Γράφει για ταξίδια, για τη ζωή της με τον άντρα της πριν εκείνος πεθάνει, για την ανάγκη της να συνδεθεί με τους λογοτέχνες που θαύμασε. Για το πώς άλλαξε η σχέση της με το χρόνο μεγαλώνοντας, το χρόνο που πέρασε σαν «ρολόι χωρίς δείκτες». Η γυναίκα αυτή, εκτός από συγγραφέας υπήρξε διάσημη μουσικός του πανκ ροκ. Μιας μουσικής που δεν προδιαθέτει για ρομαντικές περσόνες, οι οποίες ερωτεύονται τον «άνθρωπο άγγελο απ το Ντιτρόιτ», ούτε επιδιώκουν ενδοσκοπικά ταξίδια αναζήτησης του εαυτού τους. Όμως, στο βιβλίο αυτό καταγράφεται η νοσταλγία ενός μεγάλου έρωτα, πολλά ταξίδια μικρών και μεγάλων αποστάσεων με προορισμό πολλές διαστάσεις, μια διαρκής ανάγκη για καταγραφή των καθημερινών, απλών και σύνθετων στιγμών, για αφήγηση των ονείρων. Μια καταγραφή της ψηλάφησης του φαινομένου της ζωής. Της ζωής, όπως συμβαίνει. Όπως συνέβη σε αυτή τη γυναίκα.

  • Patti Smith: «Όταν γράφω ένα ποίημα βρίσκομαι σ' έναν τελείως διαφορετικό κόσμο. Τον κόσμο της απόλυτης μοναξιάς»...

    Μετάφραση: Φαίη Φραγκισκάτου

    Η ποίηση είναι μοναχική υπόθεση. Δε γράφεις ποίηση για το πλήθος. Η ποίηση είναι υψηλή επιδίωξη αυτο-δέσμευσης. Τα τραγούδια είναι για τους πολλούς. Όταν γράφω ένα τραγούδι, φαντάζομαι να το ερμηνεύω, να το προσφέρω. Πρόκειται για μια άλλη μορφή επικοινωνίας. Είναι για τους άλλους...

  • Patti Smith: Δέκα πράγματα που ξέρατε ή δεν ξέρατε γι' αυτήν μέσα από δέκα εικόνες κι ένα σημείωμα του Thurston Moore...

    Ξεδιάλεγμα: Γιάννης Καστανάρας

    H Patti Smith ήταν, και είναι, σκέτη εμπειρία. Κυριάρχησε στα seventies σαν ένας rock and roll μεσσίας που έμοιαζε να υπάρχει μέσα από ένα κενό. Δίχως παρελθόν, δίχως μέλλον – «το μέλλον είναι εδώ», τραγουδούσε. Άκουγα διάφορες ιστορίες, για την κοπέλα με τα κορακάτα μαλλιά που σύχναζε έξω από στούντιο ηχογράφησης γράφοντας ποίηση. Αλλά δεν την ήξερα. Μπορούσα μόνο να αγκαλιάσω την οντότητα όπως τη φανταζόμουν. Ήμουν ευεπηρέαστος κι εκείνη εμφανίστηκε ξαφνικά, σαν εξωγήινη. Την πρώτη φορά που την είδα ήταν σε ένα περιοδικό, το 1975. Ήταν δυο ποιήματα για τρεις επιθυμίες: rock and roll, σεξ και Νέα Υόρκη. Καμία λάμψη, νυκτόβιο βλέμμα, μαύρο δερμάτινο παντελόνι. Κοκαλιάρα και αυθάδης. Άκαμπτο παράστημα. Πόζαρε θαρρείς και ήταν το πιο κούλ αγόρι στην πόλη. Κι αυτό ήταν. Μέσα από τα ποιήματά της μπορούσα να φανταστώ τον κόσμο της. Ήθελα να τη γνωρίσω, να την πάω στον κινηματογράφο, αλλά ήταν τόσο δυσεύρετη και φανταστική. Μόνο στο μέλλον μπορούσα να ελπίζω. Kαι στο μέλλον θα είχα την ευκαιρία να βγω ραντεβού με την Patti Smith, ή, τουλάχιστον, να συναναστραφώ μαζί της. Και το μέλλον φαινόταν κοντά, σαν να συνέβαινε ήδη – και τελικά συνέβη. Είναι εδώ...
    Thurston Moore (Sonic Youth)

FEATURED VIDEOS

  • 1

Login