Συνέντευξη: Μιχάλης Πούγουνας

Με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του Dig What You Need, του νέου άλμπουμ των θρυλικών Undertones, με ρώτησαν εάν θα ήθελα να κάνω μια συνέντευξη για την εκπομπή μου με τον κιθαρίστα τους Damian O'Neill. Φυσικά, δεν ήμουν κουτός να αρνηθώ και έτσι είχα μια κουβεντούλα με ένα από τα ιδρυτικά μέλη ενός από τα σημαντικότερα punk rock συγκροτήματα που έβγαλε η Βόρεια Ιρλανδία, αν όχι το σημαντικότερο.

Φτιάξατε τους Undertones στο Derry το 1974. Τι ονειρευόσασταν όταν το κάνατε αυτό και ποιοι μουσικοί σας είχαν επηρεάσει;

Ασφαλώς, δεν κάναμε όνειρα ότι θα γινόμασταν διάσημοι ή κάτι τέτοιο. Φτιάξαμε το συγκρότημα επειδή αγαπούσαμε την μουσική και οι επιρροές μας εκείνη την εποχή ήταν οι Beatles, οι Rolling Stones, οι Creedence Clearwater Revival και το R'n'B της δεκαετίας του ’60. Μόλις είχαμε ανακαλύψει τους Stooges, τους New York Dolls, τους MC5 και κατόπιν, φυσικά τους Ramones -νομίζω το καλοκαίρι του 1976- και λίγο αργότερα τους Buzzcocks. Αλλά ήταν εκείνο το πρώτο άλμπουμ των Ramones που άλλαξε τα πάντα για εμάς, με εκείνα τα σύντομα τραγούδια, τα περισσότερα με αστείους στίχους, χωρίς σόλα κιθάρας και με το υπέροχο εξώφυλλο. 

Υπάρχει μια πολύ όμορφη ταινία σχετικά με την ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία που μας ανακάλυψε, την Good Vibrations Records, και θα συνιστούσα σε όποιον δεν την έχει δει να το κάνει. Δημιουργός του label ήταν ο Terri Hooley, ο οποίος μετέτρεψε το δισκοπωλείο του σε δισκογραφική εταιρία, κυκλοφορώντας ιρλανδικά συγκροτήματα όπως οι Undertones, οι Outcasts, oι Rudi και πολλοί άλλοι, μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 2000.

Το πρώτο σινγκλ σας, το ιστορικό πλέον "Teenage Kicks", είχε κυκλοφορήσει από την εταιρεία Good Vibrations. Θα ήθελες να μου πεις πως έγινε και το κυκλοφόρησε ο Terri Hooley;

Αρχικά δεν γνωρίζαμε την ύπαρξη της Good Vibrations αλλά είχαμε έναν κοινό φίλο, τον Bernie, που ήξερε τον Terri στο Μπέλφαστ. Του έδωσε το demo που είχαμε γράψει σε κασέτα και του είπε ότι ήμασταν έτοιμοι να διαλυθούμε. Ο Terri μας λυπήθηκε και συμφώνησε απρόθυμα να χρηματοδοτήσει την κυκλοφορία του "Teenage Kicks".

Πώς είναι η αίσθηση του να έχεις γράψει τραγούδια όπως το "Teenage Kicks", το  "Get Over You" και το "My Perfect Cousin", τα οποία έχουν αγαπηθεί από ένα ακροατήριο που καλύπτει τρεις γενιές;

Σίγουρα είναι πολύ ευχάριστο να ξέρεις πως κάποια συγκεκριμένα τραγούδια που έχεις γράψει σημαίνουν πολλά για τον κόσμο. Βασικά, μας πήρε πολύ χρόνο για να εκτιμήσουμε πόσο καλά ήταν εκείνα τα τραγούδια. Υπάρχει μια ποιότητα και μια απόλυτη ειλικρίνεια σε αυτό παίζει ρόλο το ότι ο John O'Neil ήταν ένας υπέροχος συνθέτης, με λίγη βοήθεια από τους υπόλοιπους. Επίσης η μοναδική χροιά του Feargral Sharkey τα έκανε πραγματικά μοναδικά.

Το 1983 οι Undertones διαλύθηκαν και τα μέλη ακολούθησαν διαφορετικές πορείες.

Γιατί διαλυθήκατε το 1983; Σταματήσατε να παίζετε μουσική;

Σταματήσαμε να κάνουμε πετυχημένους δίσκους από το 1982 και κατόπιν κάναμε το λάθος να απέχουμε για ένα μεγάλο διάστημα από τις συναυλίες εκείνη την χρονιά. Η δυναμική μας βρισκόταν στο να παίζουμε ζωντανά και έτσι ξεχάσαμε πώς να είμαστε συγκρότημα. Οι σχέσεις μεταξύ μας ήταν πάντα λίγο τεταμένες, ειδικότερα ανάμεσα στον Feargral και τον John, των οποίων η σχέση ούτως ή άλλως δεν ήταν ποτέ η πιο δυνατή. Επίσης, η ηχογράφηση του άλμπουμ The Sin Of Pride ήταν χρονοβόρα, μια αρκετά μεγάλη εμπειρία για να είμαι ειλικρινής, και τελικά ήταν αυτό που σκότωσε την μπάντα.

Επανασυνδεθήκατε πάντως το 1999 με νέο τραγουδιστή, τον Paul McLoon και τέσσερα χρόνια αργότερα κυκλοφορήσατε το άλμπουμ Get What You Need. Τι σας έκανε να επανασυνδεθείτε και περί τίνος ήταν αυτός ο δίσκος; 

Παρά τις όποιες οικονομικές προσφορές που μας έκαναν εκείνα τα χρόνια για να επανασυνδεθούμε, δεν μας φαινόταν σωστό. Ωστόσο, όσο γερνάς μαλακώνεις και έτσι όταν ένα καινούργιος πολυχώρος άνοιξε στο Ντέρι το 1999, μας ζήτησαν να ανασυγκροτηθούμε για τα επίσημα εγκαίνια και τότε νιώσαμε ότι ήταν η σωστή στιγμή για να το κάνουμε. Δεν μπήκαμε στον κόπο να ρωτήσουμε τον Feargral για επειδή ξέραμε ότι θα μας έλεγε όχι, οπότε πήραμε τον συμπολίτη μας Paul McLoon στην θέση του. Μερικά χρόνια αργότερα, ο John συνέθεσε το "Thrill Me" που κατά την ταπεινή μου γνώμη ίσως και να είναι ένα από τα καλύτερα τραγούδια του. Είχαν γράψει και οι υπόλοιποι κάποια τραγούδια κι έτσι φάνηκε λογικό να ηχογραφήσουμε υλικό για ένα άλμπουμ. Είχε πλάκα, επειδή ήταν ένας δίσκος επιστροφής στις ρίζες, ειδικότερα επειδή δεν υπήρχε καμιά εταιρία να μας πιέζει.

Πως ήταν το κοινό στις συναυλίες σας στην δεκαετία του ’70; Υπήρχε βίαιη ατμόσφαιρα;

Σε όλες τις συναυλίες της δεκαετίας του ’70 υπήρχε μια ένταση στην ατμόσφαιρα. Έτσι ήταν τα πράγματα τότε. Ευτυχώς το κοινό μας ήταν εκεί για να νιώσει την έξαψη της συναυλίας παρά για να αρχίζει καυγάδες, οπότε δεν υπήρχε ποτέ προβλήματα στις εμφανίσεις μας.

Τι θα ήσασταν αν δεν ήσασταν μουσικοί;

Εγώ προσωπικά φαντάζομαι ότι θα ήμουν δημόσιος υπάλληλος. Είχα ξεκινήσει να δουλεύω στο δημόσιο μερικές εβδομάδες πριν υπογράψουμε στην Sire Records τον Οκτώβριο του 1978, οπότε τώρα μπορεί να ήμουν συνταξιούχος με μια αξιολάτρευτη παχυλή σύνταξη. Ο Michael Bradley και ο Paul είναι παραγωγοί σε διαφορετικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς [σημείωση: ο Paul είναι γνωστός ραδιοφωνικός παραγωγός στην Ιρλανδία, αλλά και ηθοποιός δουλεύοντας σε μεταγλωττίσεις ταινιών]. Ο Billy Doherty μόλις συνταξιοδοτήθηκε από μια τεχνολογική εταιρία και ο John που έγραψε το "Teenage Kicks" είναι αυτός με τα λεφτά!

Το νέο σας άλμπουμ, τιτλοφορείται Dig What You Need και συλλέγει τα καλύτερα τραγούδια από τα δύο άλμπουμ που κάνατε μετά την επανένωσή σας. Το Get What You Need του 2003 και το Dig Yourself Deep του 2007. Κάνατε και στα δύο ψηφιακή επεξεργασία και θα κυκλοφορήσουν για πρώτη φορά σε βινύλιο. Επιπροσθέτως, όλα τα τραγούδια έχουν ξαναμιξαριστεί από τον παραγωγό Paul Tipler (έχει συνεργαστεί στο παρελθόν με Stereolab, Elastica, Idlewild, Placebo, Julian Cope, The House Of Love). Αισθάνεσαι ότι υπάρχει μεγάλη διαφορά στη σημερινή μουσική βιομηχανία από εκείνη του 1970 και του 1980;

Αρχικά, βγαίνει τόση πολλή μουσική σήμερα σε σχέση με τότε που πιστεύω ότι είναι πολύ πιο δύσκολο να ξεχωρίσεις. Ωστόσο, χάρη στην τεχνολογία δεν χρειάζεσαι πλέον ένα μεγάλο μπάτζετ για να φτιάξεις ένα άλμπουμ, οπότε από μόνο του αυτό είναι καλό. Υπάρχει πάντα νέα συναρπαστική μουσική που πρέπει να ψάξεις για να τη βρεις. Οι εταιρείες σήμερα ενδιαφέρονται να υπογράψουν ήπιες και ακίνδυνες μπάντες που κατά τη γνώμη μου έχουν ένα πολύ γενικευμένο ήχο. Αυτό είναι κάπως θλιβερό αλλά δεν με εκπλήσσει. Ήθελα να κυκλοφορήσω αυτή την συλλογή εδώ και καιρό καθώς ήξερα ότι τα καλύτερα τραγούδια των δύο άλμπουμ θα έκαναν ένα εξαιρετικό μονό. Και επίσης τα ρεμιξ του Paul Tipler έχουν εξελίξει τον ήχο συνολικά.

Θέλεις να μου πεις την σημερινή σύνθεση της μπάντας; Έχει παίξει κάποιος με άλλους καλλιτέχνες;

Είμαστε εγώ [Damian O'Neill] στην κιθάρα και, φυσικά, ο αδελφός μου ο John, επίσης στην κιθάρα, είναι ο Mickey Bradley στο μπάσο, o Billy Doherty στα τύμπανα και τελευταίος, ο Paul McLoon, ο πιο πρόσφατος στην παρέα, στα φωνητικά. Εγώ και ο John παίξαμε στους That Petrol Emotion μετά την διάλυση του 1983. Ο John έπαιζε επίσης σε ένα σχήμα που λεγόταν Rare στην δεκαετία του ’90, ενώ εγώ έκανα διάφορες μουσικές συνεργασίες κυρίως παίζοντας κιθάρα, αλλά κυκλοφόρησα επίσης δύο σόλο άλμπουμ και ετοιμάζω ένα καινούργιο.

Για να συμπληρώσω εγώ τις λεπτομέρειες εδώ, πως μετά την διάλυση του 1983, ο Feargal Sharkey, έλαβε μια πρόσκληση από τους Vince Clarke (πρώην Depeche Mode και Yazoo και αργότερα Erasure) και Eric Radcliffe του synthpop ντουέτου The Assembly να τραγουδήσει στο single "Never Never", το οποίο κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 1983 και έφτασε στο νούμερο 4 στα charts του Ηνωμένου Βασιλείου.

Ο δε John O'Neill μαζί με τον φίλο του, επίσης κιθαρίστα Raymond Gorman (πρώην Bam Bam And The Calling) και τον ντράμερ Ciaran McLaughlin (πρώην The Corner Boysformed) δημιούργησαν τους That Petrol Emotion. Μετακόμισαν στο Λονδίνο, όπου συμφώνησαν με τον Damian O'Neill (ο οποίος όχι μόνο συμφώνησε να αφήσει την κιθάρα για να παίξει μπάσο, αλλά απέρριψε και την πρόταση να συμμετάσχει στους Dexys Midnight Runners προκειμένου να συνεργαστεί με τους TPE). Το μικρόφωνο ανέλαβε ο Αμερικανός Steve Mack. Το δεύτερο άλμπουμ του συγκροτήματος και το ντεμπούτο τους σε μεγάλη εταιρεία λεγόταν Babble (κυκλοφόρησε το 1987 στην Polydor Records) μπήκε στα charts της Μεγάλης Βρετανίας και κέρδισε παγκόσμια αναγνώριση. Ψηφίστηκε ως ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς από τους κριτικούς του περιοδικού Rolling Stone.  Στο Ηνωμένο Βασίλειο, το σινγκλ "Big Decision" κυκλοφόρησε το 1987 και έφτασε στο νούμερο 42. Αυτή ήταν η υψηλότερη θέση που κατέλαβε τραγούδι του συγκροτήματος στα charts.

Το 1998 είχε κυκλοφορήσει το ηλεκτρονικό ΕΡ No Flies On Frank. 

Το 2001, ο Damian O'Neill κυκλοφόρησε το πειραματικό ηλεκτρονικό άλμπουμ A Quiet Revolution στην εταιρία του Alan McGee, Poptones. Ακόμα, έχει κυκλοφορήσει με το ψευδώνυμο X-Valdez το 12" "Higher Grace" ενορχηστρωμένο από τον Xavier Jamaux και με την Athena Constantine στα φωνητικά. Από το 2012 ο Damian O'Neill μαζί με τρεις από τους μουσικούς που έπαιζαν μαζί του στους That Petrol Emotion, τον Raymond Gorman, τον Ciaran McLaughlin και τον Brendan Kelly, παίζουν krautrock με το όνομα The Everlasting Yeah, και το πρώτο τους LP κυκλοφόρησε το 2014 με τον τίτλο Anima Rising. Τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς, κυκλοφόρησε το σόλο σινγκλ  "Trapped in a Cage" στην Overground Records σε περιορισμένη κυκλοφορία 500 αντιτύπων ενώ το 2018, ως Damian O'Neill And The Monotones κυκλοφόρησε το άλμπουμ Refit Revise Reprise.

Πως ήρθατε σε επαφή με τον John Peel; Θεωρείς ότι έπαιξε μεγάλο ρόλο στην καριέρα σας και τι άποψη έχεις για εκείνον;

Ακούγαμε την εκπομπή του John Peel με θρησκευτική ευλάβεια κάθε βράδυ και συμπτωματικά του στείλαμε το ντέμο μας την άνοιξη του 1978. Ως εκ θαύματος, ο John μας απάντησε με πολύ θετικά σχόλια και βασικά μας ενθάρρυνε να συνεχίσουμε και να μην διαλυθούμε. Φυσικά, όταν αργότερα η Good Vibrations κυκλοφόρησε το "Teenage Kicks" ο John το αγάπησε αμέσως και άρχισε να το παίζει συνεχώς στην εκπομπή. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να υπογράψουμε με την Sire, οπότε εύκολα μπορείς να πεις ότι χρωστάμε στον John όλη μας την καριέρα. Ήταν ένας αξιαγάπητος άνθρωπος. Πολύ μετριόφρων, αν αναλογιστείς την φήμη του και την επιρροή που ασκούσε, ενώ ήταν και πολύ ντροπαλός. Η αγάπη του για την μουσική δεν είχε όρια.

Το Dig What You Need θα διατίθεται από τις 11 Μαρτίου και κατόπιν θα φύγετε για περιοδεία με 9 εμφανίσεις στην Μεγάλη Βρετανία για να ακολουθήσουν η Γερμανία, η Νορβηγία, η Σουηδία και η Δανία. Πότε κάνατε την τελευταία σας περιοδεία;

Η τελευταία περιοδεία ήταν στην Μεγάλη Βρετανία και μετά στις ΗΠΑ τον Μάιο του 2019. Ο CVID-19, φυσικά, ήταν η απόλυτη καταστροφή για την ζωντανή μουσική, οπότε ας ελπίσουμε πως σύντομα θα επιστρέψουμε όλοι στην κανονικότητα.

Οι Neville Staple Band (η μπάντα του πρώην τραγουδιστή των Specials) θα είναι οι επίσημοι προσκεκλημένοι σας στο Σέφιλντ ενώ οι Hugh Cornwell Electric σε Νόρθαμπτον, Λονδίνο, Μπραϊτον, Φρομ, Κάρντιφ, Νιουκαστλ, Μάντσεστερ και Λίβερπουλ. Είναι φίλοι σας ο Neville Staple και ο Hugh Corwell; Έχετε ξαναπαίξει μαζί στο παρελθόν;

Ναι, κάναμε την περιοδεία στην Μεγάλη Βρετανία που ανέφερα νωρίτερα, με τους Neville Staple Band. Φανταστικό συγκρότημα και αξιολάτρευτοι άνθρωποι. Σχετικά με τον Hugh Cornwell, είχαμε ανοίξει για τους Stranglers κάποτε, παλιά, το 1978, και είχαμε μια σύντομη γνωριμία μαζί του αλλά πέρσι ήμασταν στο ίδιο πρόγραμμα σε ένα ανοιχτό φεστιβάλ. Οπότε ανυπομονούμε να τους συναντήσουμε στην περιοδεία μας.

Ποια είναι τα πέντε αγαπημένα σου άλμπουμ;

To Funhouse των Stooges, το ομώνυμο των New York Dolls, τo Back in the USA των MC5, το Beggar’s Banquet των Rolling Stones και το Roots του Curtis Mayfield.

Που μπορούμε να βρούμε τα άλμπουμ σας;

Σε όλα τα ενημερωμένα δισκοπωλεία, φυσικά στο διαδίκτυο, ενώ το νέο Dig What You Need μπορείτε να το προμηθευτείτε και από το bandcamp των Undertones... 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ:

The Undertones: Teenage Kicks, John Peel, Terri Hooley. Η ιστορία ενός από τα ομορφότερα pop-punk τραγούδια

Gang of Four: Μια συμμορία με όπλο τη μουσική...

Μικρές ιστορίες για μεγάλες σκιές (μουσική από ένα επισκευασμένο πικάπ, μέρος 3ο): Magazine: "Secondhand Dayligh

 

BLOG και ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ ΤΟΥ MIΧΑΛΗ ΠΟΥΓΟΥΝΑ:

https://tribe4mian.wordpress.com/

https://newzerogod.com/home

ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΙΣ ΕΚΠΟΜΠΕΣ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΠΟΥΓΟΥΝΑ στο Blackout Radio Show...