Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας
Ο DeVille είχε όλα τα προσόντα για να γίνει ένας μεγάλος ροκ σταρ: εντυπωσιακή εμφάνιση, θεατρική αλλά και πανούργα σκηνική παρουσία, ψυχωμένη φωνή, συνθετικές ικανότητες και μια μουσική ευελιξία που υπερέβαινε τα είδη και περιελάμβανε ροκ και R&B των αρχών της δεκαετίας του '60, ροκαμπίλι, μπλουζ, R&B της Νέας Ορλεάνης, γαλλικό chanson, κάντρι και λάτιν ποπ. Ως επικεφαλής του συγκροτήματος Mink DeVille (1974-1986) και ως σόλο καλλιτέχνης στη συνέχεια, κέρδισε τον έπαινο των κριτικών και τον θαυμασμό πολλών συναδέλφων του.
Ο Willy DeVille γεννήθηκε ως William Paul Borsey Jr. στις 25 Αυγούστου 1950 στο Στάμφορντ του Σινσινάτι. Αυτοδίδακτος κιθαρίστας, εμπνεύστηκε από τα μπλουζ των John Hammond Jr., Muddy Waters και John Lee Hooker και το 1971, καθώς ήταν αποφασισμένος να γίνει μουσικός, μετακόμισε στο Λονδίνο ελπίζοντας να ενταχθεί σε ένα βρετανικό συγκρότημα. Η βρετανική πρωτεύουσα όμως σύντομα τον απογοήτευσε και επέστρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες για να εγκατασταθεί προσωρινά στο Σαν Φρανσίσκο περνώντας το μεγαλύτερο μέρος του 1972 δουλεύοντας τη σκηνική του περσόνα σε κλαμπ της περιοχής.
Το 1974, πίσω στη Νέα Υόρκη, ο DeVille βρέθηκε στο σωστό μέρος την κατάλληλη στιγμή. Σχημάτισε τους Billy DeSade & the Marquis που λίγο αργότερα άλλαξαν όνομα σε Mink DeVille, με τον μπασίστα Ruben Siguenza και τον ντράμερ T.R. «Manfred» Allen Jr., και διαπίστωσε ότι το προσανατολισμένο στις ρίζες ροκ του ήταν ευπρόσδεκτο στην αναδυόμενη πανκ σκηνή της πόλης. Και όταν η ανεξάρτητη εταιρεία CBGB & OMFUG του Hilly Kristall, αφεντικού του περίφημου ομώνυμου κλαμπ, συμπεριέλαβε τρία τραγούδια τους στη συλλογή Live at CBGB's, ξεκαθαρίστηκε ότι η σύνδεσή τους με το punk ήταν πλέον εξασφαλισμένη. Με την απόκτηση δικαιωμάτων εθνικής διανομής του άλμπουμ από την Atlantic, οι Mink DeVille έγιναν ένα από τα σημαντικά, χμμμμ… punk συγκροτήματα της εποχής.
Από το 1977 ως το 1985, όταν το συγκρότημα διαλύθηκε, οι Mink DeVille κυκλοφόρησαν έξι άλμπουμ, αλλάζοντας κατά διαστήματα μέλη, αλλά με τον DeVille πάντα στις επάλξεις για κάτι πρωτότυπο.
Ο Willy DeVille παρέμεινε ενεργός μετά τη διάλυση των Mink DeVille και το 1987 κυκλοφόρησε το ντεμπούτο σόλο άλμπουμ του, Miracle, σε παραγωγή του Mark Knopfler των Dire Straits. Τον επόμενο χρόνο ο καλλιτέχνης μετακόμισε από τη Νέα Υόρκη στη Νέα Ορλεάνη και δυο χρόνια αργότερα κυκλοφόρησε το άλμπουμ Victory Mixture με τη συμμετοχή πλήθους μουσικών της πόλης, ανάμεσά τους κορυφαία ονόματα όπως ο Dr. John, ο Allen Toussaint και ο Eddie Bo. Από latin πάνκης του CBGB, ο DeVille είχε μεταμορφωθεί σε τραγουδιστή της soul και ό,τι τον περιέβαλε ήταν έργο τέχνης.
Ένας θαυμαστής του, ο Bob Dylan, επέμενε ότι ο DeVille έχει μια θέση στο Rock 'n' Roll Hall of Fame, αλλά αυτός ο χαρισματικός και μοναδικός καλλιτέχνης δεν βρήκε ποτέ τη μαζική ανταπόκριση που λαχταρούσε. Η ταραχώδης προσωπική ζωή του με εθισμούς, συζυγικές διαμάχες, ασθένειες και αυτοκτονίες έμπαινε συνεχώς στη μέση.
Ο μποέμ DeVille πλήρωσε το δικό του τίμημα για την αδιαφορία και την άγνοια ενός συστήματος που δεν ανεχόταν την αντικομφορμιστική του προσωπικότητα. Αυτό το σύστημα απαρνήθηκε το ταλέντο του «απροσάρμοστου» Willy μόνο και μόνο επειδή οι κακές του συνήθειες (πάλεψε για δυο δεκαετίες με τον εθισμό του στην ηρωίνη, πριν τελικά αποτοξινωθεί) δημιούργησαν ένα αίσθημα ανησυχίας ανάμεσα στα κυρίαρχα συμβατικά ήθη της εποχής του. Ο τύπος αυτός είχε ξεπροβάλει μέσα από τη σκοτεινή νύχτα της Νέας Υόρκης τραγουδώντας με ένα πανκ ήθος για τον έρωτα και το πάθος, σύμφωνα με το πνεύμα των καλλιτεχνών της σόουλ και της τζαζ των δεκαετιών του ’50 και του ’60, και σκαρώνοντας στιχάκια για τους πληγωμένους και τους κατατρεγμένους με την αντίληψη ενός τζογαδόρου. Η μουσική του και ο τρόπος ζωής του πήγαν κόντρα στο ρεύμα, το ίδιο και η αίσθηση ρομαντισμού που τον κυρίευε – με τον πιο απλό στίχο ήξερε να αποτυπώνει το χαμόγελο μιας πόρνης του δρόμου ή τον παλμό των ανθρώπων του γκέτο. Η γοητεία του ήταν για τους λίγους.
Στη διάρκεια της καριέρας του, ο DeVille πούλησε περισσότερους από ένα εκατομμύριο δίσκους κυκλοφορώντας καμιά δεκαριά σόλο άλμπουμ, κυρίως σε ευρωπαϊκές εταιρείες και αποσπώντας κολακευτικά σχόλια από ομότεχνούς του, όπως ο Ben E. King και ο Dylan. Το 2003 επέστρεψε στη Νέα Υόρκη όπου διαγνώστηκε με ηπατίτιδα C, προφανώς εξαιτίας της εξάρτησής του από την ηρωίνη. Λίγο αργότερα οι γιατροί διαπίστωσαν ότι έπασχε από καρκίνο στο πάγκρεας και ότι τα ψωμιά του ήταν μετρημένα.
O Willie DeVille πέθανε στις 6 Αυγούστου 2009, τρεις εβδομάδες πριν συμπληρώσει τα 59 του χρόνια.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ:
Hilly Kristal, ο πατέρας της punk...
Γιάννης Καστάναρας
Ο Γιάννης Καστάναρας είναι καθ' έξιν και κατ΄ επάγγελμα slacker, συνεκδότης και executive producer (ο,τι κι αν σημαίνει αυτό το πράγμα) του φανζίν Merlin's Music Box.
Γιάννης Καστάναρας
Ο Γιάννης Καστάναρας είναι καθ' έξην και καθ΄ επάγγελμα slacker, συνεκδότης και executive producer (ο,τι κι αν σημαίνει αυτό το πράγμα) του φανζίν Merlin's Music Box.
Γιάννης Καστάναρας
Ο Γιάννης Καστάναρας είναι καθ' έξην και καθ΄ επάγγελμα slacker, συνεκδότης και executive producer (ο,τι κι αν σημαίνει αυτό το πράγμα) του φανζίν Merlin's Music Box.
