Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

Στο παρόν κείμενο, το πέμπτο μέρος είναι συγκεντρωμένες μερικές σύντομες προσωπικές απόψεις για πολύ ενδιαφέρουσες, κατά την ταπεινή μου γνώμη, κυκλοφορίες από μπάντες της ημεδαπής που άκουσα τους τελευταίους μήνες και έχουν δημοσιευτεί  στον προσωπικό μου λογαριασμό και στον λογαριασμό του Merlin's Music Box στο facebook. Είναι πολύ ενθαρρυντικό που συνεχώς εμφανίζονται τόσο καλές δουλειές με μεράκι, υπομονή, επιμονή και έμπνευση από νέα, κυρίως, παιδιά, που ξοδεύουν χρόνο και χρήμα για να πραγματώσουν τα όνειρά τους στη μουσική. Να παρακολουθείτε τη σκηνή και να τη στηρίζετε και να τη σέβεστε, γιατί πραγματικά της αξίζει...

  

LEFTOVER BULLETS - Flower

Με πολλαπλές ρίζες σφηνωμένες στο hard rock και το metal, οι Leftover Bullets «κλέβουν» ιδέες αριστερά και δεξιά, από Metallica μέχρι AC/DC (ένας συνδυασμός που λειτουργεί όμορφα στο «The Flower»), Slayer («Buata Camessa») και Rage Against The Machine, φλερτάρουν έξυπνα με τη μελωδία και με το epic metal («Don’t Need To Save Me», «Captain Sad» - το δεύτερο κάτι ανάμεσα σε Rainbow εποχής Dio και Queen), στιγματίζουν τους πολιτικούς και την αναλγησία τους («Helpless»), κρούουν τον κώδωνα του τεχνολογικού κινδύνου και των ψυχοφαρμάκων («John Konnor Vs A.I.» και «When The Light Is Out»), ξέρουν να γίνονται βρόμικοι («No Majesty», το bonus track) κι έχουν κι ένα χαοτικό οργανικό τραγούδι που η εισαγωγή του ακούγεται σαν πένθιμο εμβατήριο («The Wrong Poem»).

Στο Flower, τον τρίτο ολοκληρωμένο δίσκο τους, οι Leftover Bullets είναι καλά διαβασμένοι παρουσιάζοντας μια δουλειά με πολλούς παρονομαστές και μια ποικιλία τραγουδιών που, μολονότι διαφέρουν μεταξύ τους, όλα μαζί στη σειρά δίνουν τη εντύπωση ενός ενιαίου συνόλου.

Τέσσερα χρόνια μετά το Tell Mama We’re Doing OK, το νέο άλμπουμ του κουιντέτου από τη Θεσσαλονίκη ανεβάζει τον πήχη ψηλότερα και πείθει ότι η αναμονή άξιζε τον κόπο... Το Flower κυκλοφορεί σε περιορισμένο αριθμό βινυλίων και CD και σε ψηφιακή μορφή.

facebook

official site

bandcamp

 

 

ZABRAHANA - Whales Dream In Purple EP

H heavy progressive προσέγγιση στον ήχο των zabrahana είναι πολύ πετυχημένη στην πρώτη κυκλοφορία των Θεσσαλονικιών σε ένα 18λεπτο και κάτι ΕΡ με τίτλο «Whales Dream In Purple», μαζί με τη μυστικότητα γύρω από την ταυτότητα των μελών του κουαρτέτου – υποψιάζομαι ότι το παράξενο όνομά τους έχει να κάνει με τα πρώτα γράμματα των επωνύμων τους και μπράβο μου αν το κατάλαβα σωστά!

Η φωνή της τραγουδίστριας είναι σίγουρα ένα μεγάλο ατού, καθώς οι τρεις μουσικοί ξετυλίγουν πίσω της περίπλοκες μελωδίες και σκληρά ριφ, απόδειξη ότι το φροντιστήριό τους σε μπάντες όπως οι Opeth και (ναι!) οι Tool έχει αποδώσει γόνιμους καρπούς.

Καθένα από τα τέσσερα τραγούδια που απαρτίζουν το «Whales Dream In Purple» έχει δική του δυναμική και μια ποικιλία ρυθμικών σχημάτων και «υπόγειων» σόλο της κιθάρας που εναλλάσσονται ισορροπημένα χτίζοντας τη συνολική δομή. Οι στίχοι είναι σκοτεινοί («snakes are crawling now all over my skin»), μελαγχολικοί («one day I’ll cut my hair, cause I can’t smell your scent no more»), αλλού περισσότερο ποίηση παρά τραγούδι (“Whales dream in purple, the current once confessed»), και η φωνή που τους προφέρει είναι άλλοτε χαστούκι κι άλλοτε χάδι.

Οι Zabrahana είναι άλλη μια μπάντα που με την πρώτη της ηχογράφηση φαίνεται να δηλώνει πως ήρθε για να μείνει, οπότε απολαύστε το «Whales Dream In Purple» και αναμείνατε στα ηχεία σας για περισσότερα…

facebook

linktr.ee

youtube

 

ANOMALOS KOSMOS - Liminal Escapism

Oι Anomalos Kosmos είναι ένα instrumental ντουέτο από τη Θεσσαλονίκη που ηχογραφεί ζωντανά και, όπως εξηγούν τα μέλη, ακολουθεί τη μεγάλη σχολή του jamming και των αυτοσχεδιασμών, εξερευνώντας τους ουδικούς/οριακούς χώρους (σύμφωνα με την ψυχολογία, αν διαβάζω σωστά, ουδικός χώρος είναι ένα μέρος όπου τα σύνορα αίρονται και είναι δυνατόν να συναντηθούν οι χώροι διαφορετικών τάξεων), τη μονοτονία, την αναμονή και την απώλεια.

Το Liminal Escapism είναι το τρίτο άλμπουμ του συγκροτήματος. Είναι κινηματογραφικό, είναι progressive, είναι avant-garde, είναι απαιτητικό αλλά πάνω απ’ όλα είναι ένας καμβάς πάνω στον οποίο οι Anomalos Kosmos απλώνουν τις μπογιές τους για να δημιουργήσουν έναν πίνακα που μπορεί να αντανακλά τον σκοτεινό κόσμο καθενός από εμάς. Αν κλείσεις τα μάτια και αφεθείς στους ήχους που δημιουργούν με τα όργανα και τις λούπες οι δυο μουσικοί, δεν είναι δύσκολο να φανταστείς, με τον δικό σου, βέβαια, τρόπο, τις δυστοπικές εικόνες που «περιγράφουν» οι εύστοχες πινελιές του συγκροτήματος.

Οι Anomalos Kosmos, μέσα στη γενικότερη «ανωμαλία» ενός κόσμου που για πρώτη φορά μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο βρίσκεται στο κατώφλι να γίνει παρανάλωμα της μοχθηρίας των ισχυρών, «ξεχνούν» τον Λόγο, δεν δίνουν απαντήσεις, αλλά προσφέρουν τη μουσική τους για όποιον αναζητά έστω και ένα προσωρινό καταφύγιο από τους θορύβους της καθημερινότητας…

bandcamp

facebook

 

CITIZEN JIM - Μπασταρδούπολη

Trip-hop («Μπασταρδούπολη»), απροσδόκητη heavy metal γκρούβα («Γύρω Γύρω Όλοι») funky-progressive νοστιμιές («3 Χρόνια Αναμονή…»), μια δίλεπτη πινελιά που φέρνει στο νου το «On The Run» του The Dark Side Of The Moon («Ολιγόλεπτο Διάλειμμα»), μουσική υπόκρουση κινηματογραφικής καταδίωξης με φρανκζαπικές χορωδιακές εκλάμψεις («Βερκιγγετόριξ»), ακραίος πειραματισμός («Μπισκοτοπωλείο»), hip-hop («Βιβλίο Ανοιχτό») – όλα αυτά και πολλά άλλα βρίσκει κανείς στην Μπασταρδούπολη, το νέο, πέμπτο στη σειρά, άλμπουμ των Citizen Jim, διανθισμένα με ιδιότυπο αφηγηματικό σουρεαλιστικό χιούμορ, όπου τα πάντα… ρει –κυριολεκτικά– καθώς ο αφηγητής μανιπουλάρει λέξεις και φράσεις που άλλοτε σε κάνουν να κοντοστέκεσαι αμήχανα κι άλλοτε να σκας ένα τεράστιο χαμόγελο σαν να έχεις μόλις γευτεί μια κουταλιά πεντανόστιμης τούρτας!

Δεν ξέρω σε ποιο ακριβώς κοινό μπορεί να απευθύνεται μια μπάντα όπως οι Citizen Jim, αλλά αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι οι τύποι έχουν να προσφέρουν κάτι αληθινά διαφορετικό από αυτά που ακούμε συνήθως. Μπλέκουν πολλά είδη χωρίς να φλυαρούν πουθενά, σαν συγκρότημα φαίνεται να έχουν μελετήσει καλά αυτό που θέλουν να κάνουν και το κάνουν με τόλμη, και οι διαθέσεις τους μοιάζουν τρελόπαιδων που ξεκίνησαν να παίζουν για πλάκα και κατέληξαν σε κάτι πολύ καλό και ενδιαφέρον. Η Μπασταρδούπολη, εξάλλου, είναι η πόλη όλων μας και δεν είναι καθόλου φανταστική. Εύγε!

facebook

bandcamp

 

BLEND MISHKIN & SOUL SUGAR - Theory of Mind

Ω… Αυτή η μαγεία του Hammond! Αυτός ο κελαρυστός ήχος που λάτρεψαν τόσοι και τόσοι μουσικοί, από τον Jimmy Smith και τον Booker T. Jones, μέχρι τον Brian Auger και τον Jon Lord, τους Specials και τον James Taylor. Αυτό το ηλεκτρικό όργανο που κατασκευάστηκε το 1935 και έκτοτε, 90 χρόνια αργότερα, δεν παύει να συναρπάζει μουσικούς και απλούς ακροατές... Ένα καλό σόλο σε Hammond είναι σκέτη απόλαυση.

Και αυτή είναι η αλήθεια που βασικά κρύβεται στο "Theory of Mind", τη συνεργασία του Blend Mishkin (κατά κόσμον, Γιώργος Μαντάς) και του Παριζιάνου οργανίστα Soul Sugar (κατά κόσμον, Guillaume Metenier) που κυκλοφόρησε πρόσφατα και που με «στοιχειώνει» τις τελευταίες μέρες. Έχω παρακολουθήσει διακριτικά τον πρώτο, έχω δει πώς μπορεί να καθοδηγεί μια μπάντα στη σκηνή και να ταξιδεύει το ακροατήριο σχεδόν στα… πάντα –από τη Τζαμάικα ως την Αφρική κι από τα βάθη της Ανατολής ως την jazz, τη soul και τη rock– τρατάροντας τον ακροατή ένα σωρό πετυχημένες μουσικές συνταγές. Τον Soul Sugar τον αγνοούσα μέχρι να ακούσω αυτόν τον δίσκο, αλλά η ατμόσφαιρα που παράγει με το Hammond του και με τα άλλα πλήκτρα που χρησιμοποιεί στο άλμπουμ είναι τόσο γλυκιά και ταυτόχρονα τόσο επιβλητική, που κάνει το “Theory of Mind” να ακούγεται σαν θεία μελωδία. Αν μάλιστα προσθέσετε τις φωνές του Georges Perin, της Thalia Palivida και του Σενεγαλέζου Jeffrey Diop σε αντίστοιχα τραγούδια, να είστε σίγουροι ότι θα ακούσετε ένα άλμπουμ με πολλές ευχάριστες εκπλήξεις…

facebook

bandcamp

youtube

 

 ROBERT SIN - Inward The Course Of The Empire Takes Its Way

Πάνω σε ένα λευκό καμβά, ο Robert Sin (a.k.a Λάμπρος Καράμπαλης) ζωγραφίζει τις λυρικές ροκ μπαλάντες του και μέχρι το τέλος της ακρόασης του Inward The Course Of The Empire Takes Its Way, του νέου του άλμπουμ, αυτός ο καμβάς έχει γεμίσει χρώματα, χρώματα σκοτεινά και λαμπερά που αφηγούνται ρομαντικές ιστορίες για λεμονιές και άνθη κάκτου, ιστορίες για τον θάνατο και την απώλεια, ιστορίες ενδοσκόπησης που διαδραματίζονται στο… παντού και στο πουθενά.

Είναι αυτές οι μελωδίες με την «americana» υφή και την ψυχεδελική υπόκρουση που τις έχουμε ανάγκη σαν ένα σάουντρακ για ιδιαίτερες στιγμές ή όταν για κάποιον ανεξήγητο λόγο θέλουμε να εντείνουμε τη θλίψη μας επειδή κάτι στράβωσε και η σκέψη δυσκολεύεται να το χωνέψει.

Και μπορεί όλοι οι ήρωες του Robert Sin να είναι πεθαμένοι, μπορεί τίποτε να μην έχει πλέον σημασία, αλλά η υπνωτική αύρα που εκπέμπουν τα ηχεία σε κάθε στιγμή του “Inward…” πρέπει να περιέχει κάποια μαγική ουσία, ειδάλλως δεν εξηγείται πώς όλη αυτή η γλύκα που πλανιέται στην ατμόσφαιρα έχει τη δύναμη να καθηλώνει – αισθάνεσαι μια πνευματική αγαλλίαση που σπανίως προκύπτει στις μέρες μας από την ακρόαση ενός δίσκου. Μπορεί και κάποια λύπη.

Η παρουσία εκλεκτών συνεργατών είναι ένα επιπλέον στοιχείο που συμβάλλει στη συνολική δομή του άλμπουμ: ο Κώστας Σιδηροκαστρίτης από τους Terrapin στην κιθάρα, ο σπουδαίος Νίκος Σιδηροκαστρίτης στα τύμπανα, και οι Θοδωρής Καράμπαλης στα πλήκτρα και Εύη Χασαπίδη-Watson στο μπάσο, αμφότεροι από τους She Tames Chaos, συνοδεύουν τον Robert Sin σε αυτό το όμορφο, γεμάτο μελωδικές συγκινήσεις, μουσικό ταξίδι…

bandcamp

facebook

youtube

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ:

Μερικά συγκεντρωτικά αποτελέσματα εγχώριων μουσικών προϊόντων...

Συγκεντρωτικά αποτελέσματα εγχώριων μουσικών προϊόντων (Tρίτο Mέρος)...

Μερικά δισκάκια εγχώριας παραγωγής που μου έφτιαξαν το κέφι 

Συγκεντρωτικά αποτελέσματα εγχώριων μουσικών προϊόντων (Tέταρτο Mέρος)...