Ο Θανάσης Μήνας γράφει για τη συνεργασία δύο αγαπημένων βετεράνων του αυστραλέζικου underground.
Οι δυο τους γνωρίστηκαν όταν στα μέσα περίπου της δεκαετίας του ’90 οι Dirty Three άνοιξαν για μια συναυλία του Ed Kuepper στη Μελβούρνη. Τότε ήταν που ο Ed και ο Jim White διασταυρώθηκαν για πρώτη φορά – o δεύτερος γνώριζε βέβαια και έτρεφε μεγάλο σεβασμό για το πρωτοποριακό έργο του πρώτου με τους Saints και τους Laughing Clowns. Από την πλευρά του, ο Kuepper εντυπωσιάστηκε από τη σπάνια αίσθηση του ρυθμού, ποιο σωστά από την πολυρυθμία που χαρακτηρίζει το παίξιμο του White.
Edmund "Ed" Kuepper (Brisbane, 20 Δεκεμβρίου 1955). Γερμανικής καταγωγής κιθαρίστας και τραγουδιστής, ιδρυτικός μέλος των θρυλικών Saints από το 1973. Αποχώρησε το 1979 για να σχηματίσει το πιο πειραματικό post-punk/jazz σχήμα των Laughing Clowns (1979–85) και στη συνέχεια ακολούθησε σόλο καριέρα, ενώ παράλληλα κατά περιόδους ενεργοποιεί και το πιο θορυβώδες σχήμα των Aints! (1991–94, 2017–σήμερα). Έχει κυκλοφορήσει περισσότερα από είκοσι προσωπικά άλμπουμ: Electrical Storm (Hot, 1985), Rooms of the Magnificent (True Tone/Hot, 1987), Everybody's Got To (True Tone/Hot, 1988), Today Wonder (Hot, 1990), Honey Steel's Gold (Hot/Shock, 1991), Black Ticket Day (Hot/Shock, 1992), Serene Machine (Hot/Shock, 1993), Character Assassination (Hot/Shock, 1994), A King in the Kindness Room (Hot/Shock, 1995), I Was a Mail Order Bridegroom (Hot, 1995), Exotic Mail Order Moods (Hot, 1995), Frontierland (Hot, October 1996), Reflections of Ol' Golden Eye (Hot, 1999), Smile ... Pacific (Hot, 2000), Jean Lee and the Yellow Dog (Hot, 2007), Second Winter (Prince Melon, 2012), The Return of the Mail-Order Bridegroom (Prince Melon/Valve, 2014), Lost Cities (Prince Melon/Valve, 2015)
Jim Ronald White (Μελβούρνη, 1962). Ντράμερ, πολυοργανίστας, συνθέτης τραγουδοποιός και παραγωγός. Το 1992 σχημάτισε τους Dirty Three, με τους Warren Ellis στο βιολί και Mick Turner στην κιθάρα. Έχει παίξει επίσης με την PJ Harvey, τον Mark Kozelek (American Music Club), τον Bonnie Prince Billy, την Cat Power, την Courtney Barnett και τον Kurt Vile, τους Smog, τους Blackeyed Susans, τον Kim Salmon (Beasts of Bourbon, Scientists) και την Nina Nastasia. Μαζί με τον Κρητικό λαουτίστα Γιώργο Ξυλούρη έχουν συγκροτήσει το ντουέτο Xylouris/White, ενώ συμμετέχει παράλληλα στο The Hard Quartet, ένα underground rock supergroup που περιλαμβάνει τους Stephen Malkmus (Pavement), Matt Sweeney (Skunk, Chavez) και Emmett Kelly (The Cairo Gang).
Οι δυο τους γνωρίστηκαν όταν στα μέσα περίπου της δεκαετίας του ’90 οι Dirty Three άνοιξαν για μια συναυλία του Ed Kuepper στη Μελβούρνη. Τότε ήταν που ο Ed και ο Jim White διασταυρώθηκαν για πρώτη φορά – o δεύτερος γνώριζε βέβαια και έτρεφε μεγάλο σεβασμό για το πρωτοποριακό έργο του πρώτου με τους Saints και τους Laughing Clowns. Από την πλευρά του, ο Kuepper εντυπωσιάστηκε από τη σπάνια αίσθηση του ρυθμού, ποιο σωστά από την πολυρυθμία που χαρακτηρίζει το παίξιμο του White.
Θα περνούσαν ωστόσο αρκετές δεκαετίες και θα μεσολαβούσαν και άλλες κοινές εμφανίσεις των σχημάτων τους μέχρις ότου οι δύο μουσικοί να αποφασίσουν να συνεργαστούν με πιο συγκεκριμένο πλάνο. Μάλιστα αυτό θα γινόταν εν μέσω πανδημίας, κάποια στιγμή το 2020. Η αρχική ιδέα ήταν να κάνουν οι δυο τους μερικές παραστάσεις μαζί. Θα ήταν υποτίθεται casual. Όμως εν μέσω των περιορισμών on-off και της απειλής του ιού, η περιοδεία εξελίχθηκε σε μια ταραχώδη διαδρομή. Έδωσαν δύο sold out βραδιές στην Όπερα του Σίδνεϊ και άλλη μία συναυλία στο Rising πριν ακυρωθεί το Φεστιβάλ της Μελβούρνης. Άλλες συναυλίες επίσης ακυρώθηκαν και τα σχέδια συνεχώς άλλαζαν την τελευταία στιγμή. Οι περιοδείες ήταν επισφαλείς με τον Ed και τον Jim να είναι αβέβαιοι πότε θα ανακοινωθούν νέα περιοριστικά μέτρα. Ορισμένες φορές αναγκάζονταν να οδηγούν εκτός κομητείας αργά το βράδυ για να περάσουν τους ελέγχους πριν κλείσουν τα σύνορα. Ο Kuepper αναφέρεται σε αυτούς τους ελιγμούς σε ένα σημείο του άλμπουμ, τραγουδώντας «λειτουργούσαμε σαν αντάρτικο στα σύνορα μεταξύ Νέας Νότιας Ουαλίας και Κουίνσλαντ».
Μέσα σε αυτή την αναταραχή σφυρηλατήθηκε ένας μουσικός δεσμός μεταξύ τους. Το δίδυμο άδραξε την ευκαιρία να μπει στο Sound Park Studio της Μελβούρνης. Δουλεύοντας γρήγορα για τέσσερις ημέρες, απαθανάτισαν τη μουσική που έπαιζαν. «Πήραμε αυτό που κάναμε ζωντανά και το φέραμε στο στούντιο», θυμάται ο Ed. «Ήταν σημαντικό να αποτυπώσουμε την αμεσότητα αυτού που κάναμε. Τα πάντα είχαν καθοριστεί ζωντανά. Και οι δύο πιστεύαμε ότι αυτά που κάναμε στη σκηνή λειτουργούσαν πολύ καλά για να μην τα ηχογραφήσουμε. Τα sessions αποδείχθηκαν μια υπέροχη διαδικασία και ηχογραφήσαμε πολύ περισσότερα (κομμάτια) από όσα θα χωρούσαν σε έναν δίσκο».
Το άλμπουμ που προέκυψε, το After the Flood (Remote Control, 2025), περιλαμβάνει τελικά οκτώ κομμάτια. Ο τίτλος αναφέρεται στις σφοδρές πλημμύρες που έπληξαν την περιοχή του Μπρίσμπεϊν του 2022, γεγονός που αποτυπώνεται ιμπρεσσιονιστικά στο καλαίσθητο εξώφυλλο της φωτογράφου και εικαστικού Judi Dransfield Kuepper. Πρόκειται για την σύντροφο του Ed από το 1979∙ έργα της κοσμούν αρκετά από τα εξώφυλλα των δίσκων του.
Οι συνθέσεις/ενορχηστρώσεις συνδυάζουν τους άγριους, άναρχους τυμπανισμούς του White με την περίπλοκη κιθαριστική δουλειά του Keupper, που κυμαίνεται από θορυβώδεις επιθέσεις έως μελωδικά ακομπανιαμέντα. Οι ρυθμοί του White χτυπούν σαν δρεπάνι, δίνοντας μια αίσθηση κινδύνου, ενώ την ίδια ώρα οι κιθάρες του Kuepper στροβιλίζονται στην άκρη της κλιματικής αβύσσου στους Αντίποδες, συνθέτοντας σκηνικά από ένα μετα-αποκαλυπτικό όραμα. Η αδυσώπητη απειλή της καταστροφής του περιβάλλοντος και η κλιματική αλλαγή είναι εξάλλου το concept του άλμπουμ.
Τα περισσότερα από τα οκτώ κομμάτια του δίσκου συνιστούν μια εκ νέου επεξεργασμένη μίνι ρετροσπεκτίβα της μέχρι σήμερα καριέρας του Kuepper. Οι ενορχηστρώσεις παραπέμπουν στο πιο επικό και περιπετειώδες ύφος και στην τεχνοτροπία των Dirty 3, χωρίς όμως να απλώνονται τόσο πολύ σε έκταση και στον χρόνο. Δεν απαντούν μεγάλες εισαγωγές και ατέρμονα τελειώματα. Δεν έχουμε να κάνουμε με μακροσκελή jams, αλλά με τραγούδια. Το πιο πρώιμο τραγούδι που ξανασυστάθηκε εδώ είναι το "Swing For The Crime" των Saints, το οποίο εμφανίστηκε αρχικά το 1978 στο άλμπουμ της αυστραλέζικης μπάντας, Prehistoric Sounds. Φουλ μπλουζάτο, 12μετρο με στακάτο ρυθμό, ο ήχος τρένου που τρέχει μα τα χίλια. Ο jazzy post-punk ήχος των Laughing Clowns ανασυντάσσεται στα “The Crying Dance”, “The Year Of The Bloated Goat” και “Collapse Board”. Και τα τρία συγκαταλέγονται στις καλύτερες στιγμές του δίσκου, σαν να τζαμάρουν οι Giant Sand με τους Velvet Underground υπό την επίβλεψη του Roland Kirk. Η εξόρυξη από τη σόλο καριέρα του ανασύρει στην επιφάνεια κρυμμένα πετράδια όπως το “Demolition” και το “Miracles” (και τα δύο από το άλμπουμ Jean Lee & The Yellow Dog του 2007) και το “The Ruins” (από το Lost Cities του 2015). Το "The 16 Days" εμφανίστηκε αρχικά στο δεύτερο προσωπικό άλμπουμ του Kuepper, το αριστουργηματικό Rooms of the Magnificent του 1986. Στην παρούσα εκτέλεση ακούγεται πολύ πιο τραχύ και βαρυφορτωμένο σε σχέση με το πρωτότυπο.
Ένα εξαιρετικό εν τέλει άλμπουμ που επιβεβαιώνει εκ νέου την κλάση και τις γνωστές και δεδομένες όλα αυτά τα χρόνια τραγουδοποιητικές δεξιότητες του Kuepper, εμποτισμένες εδώ με μια πρόσθετη ένεση καινοτομίας και δημιουργικότητας, καθώς και με την ωμή ενέργεια, τον πριμιτιβισμό που χαρακτηρίζει εν γένει το παίξιμο του White, προσθέτοντας ποικίλες στρώσεις και ηχοχρώματα στον ήχο.
---------------------------------------------------------
Tracklist:
1.The Ruins
2.The Crying Dance
3.The Year Of The Bloated Goat
4.The 16 Days
5.Demolition
6.Swing For The Crime
7.Collapse Board
8.Miracles
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ:
Xylouris White: Mother (Bella Union / ABC Music, 2018
Θανάσης Μήνας
Ο Θανάσης Μήνας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1971. Σπούδασε δημοσιογραφία, είναι ραδιοφωνικός παραγωγός (Rock FM, Ρόδον 94,4, Εν Λευκώ, Στο Κόκκινο) και αρθρογραφεί κυρίως για θέματα σχετικά με τη μουσική και το βιβλίο (Αυγή, Εποχή, Fractal Press, Merlin’s Music Box, Avopolis, The Zone)
Θανάσης Μήνας
Ο Θανάσης Μήνας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1971. Σπούδασε δημοσιογραφία, είναι ραδιοφωνικός παραγωγός (Rock FM, Ρόδον 94,4, Εν Λευκώ, Στο Κόκκινο) και αρθρογραφεί κυρίως για θέματα σχετικά με τη μουσική και το βιβλίο (Αυγή, Εποχή, Fractal Press, Merlin’s Music Box, Avopolis, The Zone)
Θανάσης Μήνας
Ο Θανάσης Μήνας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1971. Σπούδασε δημοσιογραφία, είναι ραδιοφωνικός παραγωγός (Rock FM, Ρόδον 94,4, Εν Λευκώ, Στο Κόκκινο) και αρθρογραφεί κυρίως για θέματα σχετικά με τη μουσική και το βιβλίο (Αυγή, Εποχή, Fractal Press, Merlin’s Music Box, Avopolis, The Zone)
