Γιώργος Νικολαΐδης

  • Γιώργος Νικολαΐδης: «Είμαστε τρελοί κι ευτυχισμένοι»... Φωτογραφίζοντας την άγρια πλευρά της δεκαετίας του ’80...

    Αν η δεκαετία του ’70 ήταν το πρόταγμα μιας επανάστασης, η δεκαετία του ’80 ήταν μια ζωντανή και διαρκώς ανανεούμενη διαδικασία εξέγερσης. Είναι η εποχή που η μαζική κουλτούρα αποικίζεται από ένα σαφώς αντιεξουσιαστικό πρόταγμα – όχι όμως με την έννοια μιας ορισμένης πολιτικής ταυτότητας, αλλά ως μια διάχυτη άρνηση σχεδόν αποκλειστικά της νεολαίας. Η μητρόπολη της Αθήνας είναι το πεδίο όπου νέες υποκουλτούρες (αδιανόητες τότε για τον συντηρητισμό του Έλληνα) βρίσκουν έδαφος για να αναπτυχθούν, ώστε λίγο αργότερα να εξυψωθούν συνειδησιακά μέσα από μια πολεμική σύγκρουση που κηρύσσει  το Κράτος και οι πρόθυμοι σύμμαχοί του, τα Μ.Μ.Ε. εναντίον τους. Τα Εξάρχεια, ως το κεντρικό σημείο αναφοράς στον πόλεμο για το έδαφος που κήρυξε η εξουσία, γίνονται το σημείο εκείνο όπου οι αυτόνομες νεανικές ταυτότητες συντίθενται για να δημιουργήσουν όχι μόνο το σύγχρονο αντιεξουσιαστικό/αναρχικό χώρο, αλλά και «υπόγειες» μουσικές  υποκουλτούρες όπως το punk, το new και το dark wave, αλλά και το garage-punk.

  • Με αφορμή τις φωτογραφίες του Γιώργου Νικολαΐδη από το live στο ανοιχτό θεατράκι του Παπάγου τον Ιούνιο του 1985

    ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Γιώργος Νικολαΐδης

    ΚΕΙΜΕΝΟ: Βασίλης Τσόνογλου

    Όλο το σπίτι ανάστα ο Κύριος για μια γαμωκασέτα τριάντα δύο και μισό, χρόνων.

    Κοιτάζω πρόσωπα εποχής στις φωτογραφίες του. 

    Κάποιοι απ’ την κερκίδα δεν υπάρχουν πια. Μετωπικές σε δρόμους ή, εσωτερικές διαδρομές. Κάποιοι άλλοι υπάρχουν αλλιώς πλέον και μερικοί, οι λιγότεροι, γίναν ακόμη περισσότερο ο «εαυτός τους» που έδειχναν και τότε. Όλα καλά. Δεν λείπει τίποτα…

    Μόνον ότι δεν βιώθηκε στο βάθος του, προκαλεί αναπόληση. 

    Ήταν αρχές καλοκαιριού κι έτσι η αισιοδοξία που πρέπει να ξεγελά τις ηλικίες εκείνες ήταν στα ύψη. Ο ήλιος πίσω απ’ τα δέντρα.

    Τα 343 Κιλά Κρέας κατέβηκαν. 

    Ο ήλιος κρύφτηκε κι άφησε ένα κόντρα φως σαν ζαχαρωτό.

  • Πατρίδα μας όλη η γη: Το 20ό ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ όπως το αποτύπωσε ο φακός του ΓΙΩΡΓΟΥ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ (Πάρκο Γουδή, 30 Ιουνίου, 1 & 2 Ιουλίου 2017)

    ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ (με τις θερμότατες ευχαριστίες μας...)

    Την Παρασκευή 30 Ιουνίου, το Σάββατο 1 και την Κυριακή 2 Ιουλίου πραγματοποιήθηκε στο Πάρκο Γουδή το 20ό Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ με τη συμμετοχή ενός τεράστιου πλήθους όλων των ηλικιών (με τη συμμετοχή πάρα πολλών μεταναστών και προσφύγων), το οποίο, παρά τον απίστευτο καύσωνα, πλημμύρισε και δρόσισε με την παρουσία του το χώρο προκειμένου να να διατυμπανίσει ότι "Πατρίδα μας είναι όλη η Γη", ότι "Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες είναι αδέλφια μας", ότι υπάρχουν φυλακισμένοι που κρατούνται χωρίς κανένα αποδεικτικό στοιχείο και ότι η ξενοφοβία, ο ρατσισμός και οι κάθε λογής φασιστικές πρακτικές και ιδέες δεν έχουν πέραση. Τρεις μέρες γεμάτες μουσική και καλλιτεχνικά δρώμενα, συζητήσεις και ομιλίες, έντυπα και βιβλία, εξωτικές και ντόπιες κουζίνες, καλλιτεχνικές δημιουργίες, τρεις μέρες μιας γνήσιας συναδέλφωσης ανθρώπων από διαφορετικές κουλτούρες και γλώσσες και διαφορετικό χρώμα επιδερμίδας. 

  • Χημείο ’85: Η κατάληψη, οι συγκρούσεις, μια ιπτάμενη … τυρόπιτα και μερικές φωτογραφίες εποχής του Γιώργου Νικολαΐδη!

    Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

    Φωτογραφίες της εποχής: Γιώργος Νικολαΐδης

    Θυμάμαι τον Γιώργο Νικολαΐδη πανταχού παρόντα. Σε διαδηλώσεις και συγκρούσεις να τρέχει αριστερά δεξιά, να χώνεται παντού απαθανατίζοντας μοναδικές σκηνές δράσης με τη φωτογραφική του μηχανή, φορώντας το χειμώνα μια ανθρακί καμπαρντίνα και με το μαλλί να ανεμίζει… Οι φωτογραφίες του από τις «νύχτες του Χημείου» περιγράφουν ολοζώντανα τα γεγονότα που συγκλόνισαν την Αθήνα για πέντε μερόνυχτα.

FEATURED VIDEOS

  • 1

Login