Sonic Youth

  • H Kim Gordon για τον Kurt Cobain: "Πάνω στη σκηνή ήταν απίστευτο να βλέπεις να ξεχύνονται όλα εκείνα τα συναισθήματα που πήγαζαν από τα βάθη του κορμιού του"...

    της Kim Gordon* (μετάφραση: Γιάννης Καστανάρας)

    Την πρώτη φορά που είδα μαζί τους Nirvana μαζί με τον Thurston [Moore, τον κιθαρίστα των Sonic Youth και πρώην σύζυγό της Κim Gordon] ήταν στο Maxwell’s τον περίφημο χώρο συναυλιών στο Χόμποκεν του Νιού Τζέρσι. Ο Bruce Pavitt, ο ιδρυτής της δισκογραφικής εταιρείας Sub Pop, μου είχε πει ότι αν μου άρεσαν οι Mudhoney, που πράγματι μου άρεσαν, τότε θα «λατρέψεις τους Nirvana». Και πρόσθεσε: «Πρέπει να τους δεις live. O Kurt Kobain μοιάζει με τον Χριστό. Ο κόσμος τον λατρεύει. Νομίζεις ότι περπατάει πάνω στο ακροατήριο».

  • Lydia Lunch: Ιέρεια του no wave και μια ασυγκράτητη μηχανή διαμαρτυρίας σε έναν πόλεμο που δεν τελειώνει ποτέ...

    Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

    Πριν από το #MeToo, πριν από το κίνημα Riot Grrl, υπήρχε η Lydia Anne Koch, γνωστή περισσότερο στους καλλιτεχνικούς κύκλους ως Lydia Lunch, μια τραγουδίστρια, ποιήτρια, συγγραφέας και ηθοποιός που γεννήθηκε στις 2 Ιουνίου 1959 στο Ρότσεστερ του Μεγάλου Μήλου. Κεντρική φιγούρα της no wave σκηνής στα τέλη της δεκαετίας του '70, η Lunch έχει ακολουθήσει μια καριέρα τεσσάρων και πλέον δεκαετιών μετατρέποντας την ουσία της ζωής της σε μια απροκάλυπτη, ζόρικη και συναρπαστική τέχνη. Σύμφωνα με το περιοδικό Kerrang!, το τραγούδι«Death Valley 69», μια συνεργασία της Lunch με τους Sonic Youth που συμπεριλήφθηκε στο άλμπουμ του συγκροτήματοςBad Moon Rising (Blast First, 1985), είναι «ένα από τα 50 πιο καταχθόνια τραγούδια που γράφτηκαν ποτέ». Ποιο ήταν το σχόλιο της Lunch σε αυτή την «τιμητική» διάκριση; «Προφανώς δεν έχουν ακούσει τα άλλα 49 που έχω γράψει…» 

  • Sonic Youth: Το τέλος... (Σάο Πάολο, Βραζιλία, 14/11/2011)

    της Kim Gordon*

    Μετάφραση: Γιάννης Καστανάρας

    Όταν βγήκαμε στη σκηνή για την τελευταία μας συναυλία, η βραδιά αφορούσε μόνο τα αγόρια. Εμφανισιακά, λίγο πολύ όλα έμοιαζαν πάνω κάτω όπως έμοιαζαν τα τελευταία τριάντα χρόνια. Το μέσα τους, ωστόσο, ήταν διαφορετική ιστορία.
    Ο Θέρστον χτύπησε δυο φορές στον ώμο τον Μαρκ Ίμπολντ, τον μπασίστα μας, και διέσχισε με δρασκελιές τη σκηνή έχοντας πίσω του τον Λι Ρανάλντο, τον κιθαρίστα μας, με τον Στιβ Σέλεϊ, τον ντράμερ μας, να τους ακολουθεί. Η χειρονομία του Θέρστον μου φάνηκε πολύ ψεύτικη, παιδιάστικη, σαν μια ψευδαίσθηση. Ο Θέρστον έχει πολλούς γνωστούς αλλά ποτέ δεν είχε κουβεντιάσει κάτι προσωπικό με τους ελάχιστους άνδρες φίλους του ούτε ήταν από τους τύπους που χτυπούν τον άλλο στον ώμο φιλικά. Με τη χειρονομία αυτή ήταν σαν να φώναζε, Επέστρεψα. Είμαι ελεύθερος. Είμαι σόλο.

  • Steve Albini: O πρώην κιθαρίστας των Sonic Youth, Thurston Moore, γράφει για τον σπουδαίο παραγωγό και μουσικό...

    Γράφει ο Thurston Moore (μετάφραση-προσαρμογή: Γιάννης Καστανάρας)

    Όπως και η μουσική που λάτρευε και στην οποία είχε αφιερώσει τη ζωή του –punk και πειραματική δράση, καχυποψία και αντίσταση σε κάθε ίχνος εκμετάλλευσης– ο Steve Albini ήταν ένα άτομο γεμάτο πάθος και αντιφάσεις. Φαινόταν να έχει πλήρη συνείδηση και μια ακέραια αντίληψη των αντιφάσεων ανάμεσα στην καπιταλιστική αποικιοκρατία της μουσικής βιομηχανίας και στις σοσιαλίζουσες τάσεις του ανεξάρτητου μουσικού κόσμου. Από απίστευτα νεαρή ηλικία και με το ευφυές πάθος ενός διανοούμενου μπορούσε να επινοεί διάφορους λόγους για να αποφεύγει τα χειριστικά γρανάζια των αναξιόπιστων «μεγάλων» δισκογραφικών εταιρειών και, μολονότι ήταν απόλυτα σοβαρός ως προς τις αναλύσεις του για τέτοια πράγματα, τελικά o Albini είχε την ικανότητα να τα διαγράφει όντας ζωντανός μέσα σε ένα παράλογο σύμπαν. Σε αντιπαραβολή με το σταθερά βλοσυρό ύφος του, υπήρχε πάντα ένα γνήσια εκφραστικό χαμόγελο.

FEATURED VIDEOS

  • 1

Login