Reviews

Electric Lords - Ρωσική stoner επέλαση...

Οι Fu Manchu έχουν την τιμητική τους στο ντεμπούτο άλμπουμ των Ρώσων stoners Electric Lords που κυκλοφόρησε πριν από ένα σχεδόν χρόνο. Με ψυχεδελικές προσμίξεις, με φαζαριστές κιθάρες που ξύνουν τα ηχεία και με ένα vintage seventies εξώφυλλο (σχεδιασμένο από τον Bob Diddle), το μοσχοβίτικο κουαρτέτο μετρά έξι χρόνια ζωής και συνεχίζει ακάθεκτο έπειτα από ένα ΕΡ (Pyramid, 2013) και τέσσερα σινγκλ (στο ένα από αυτά διασκευάζουν το “I Love You All The Time” των QOTSA). Το High Voltage Kingdom μπορεί να μην κρύβει ιδιαίτερες εκπλήξεις, αλλά η μπάντα ξέρει να ελίσσεται αρκετά καλά στο είδος που εκπροσωπεί και να διεκδικεί μια θέση στη σχετικά νέα stoner ρωσική σκηνή. Όσο για τη θεματολογία των κομματιών; Κοσμοναύτες, Βαλκυρίες, ξέφρενες κούρσες και τα συναφή.

Ορφέας Κάππα “It's ΟΚ” (EP, free online)

Γράφει ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΖΗΒΑΣ

Τον Ορφέα Κ. τον γνωρίζω αρκετά χρόνια. Πρόκειται για έναν άνθρωπο που αν ζούσε στις ΗΠΑ τον καιρό των Beatniks θα πρωταγωνιστούσε σε κάποιο βιβλίο του Κέρουακ, σε ένα ποίημα του Γκίνσμπεργκ, σε ένα στιγμιότυπο παρέα με τον Μπάροουζ. Εδώ όμως δεν θα αναλύσω τη πολυτάραχη, πολυσχιδή και τόσο ενδιαφέρουσα ζωή του, της οποίας στιγμές της μπορείτε να διαβάσετε στο blog του: http://okosmosapokatw.blogspot.gr/ , (η γραφή του στη beat “λογοτεχνία” είναι σπαρακτικά υπέροχη).
Ο Ορφέας εκτός από ταξιδιώτης, γραφιάς σε στιγμές αναμονής από τα ταξίδια του σε διάφορες επαρχιακές πόλεις και νησιά, είναι πάνω από όλα μουσικός. Παίζει καταπληκτικό κλαρίνο, όχι από αυτό που ακούμε στα πανηγύρια, από το άλλο που ακούμε σε σκοτεινά παρακμιακά μπαράκια που βρωμάνε χυμένο μπέρμπον, ξερατά, μοναξιά και απόγνωση. Εκεί που ο καπνός από τα τσιγάρα δεν σε αφήνει να βλέπεις στα δύο μέτρα, κάνοντας τα μάτια σου να κλείνουν ερμητικά και αφήνοντας ανέπαφα μόνο τα αυτιά σου – να τα χαϊδεύει η μουσική.
Μια τέτοια μουσική σαν του Ορφέα σε ταξιδεύει ταυτόχρονα σε κάποιο πεζόδρομο του Ηρακλείου Κρήτης, σε κάποιο στενό στο Μοναστηράκι της Αθήνας, σε κάποιο καταγώγιο της Θεσσαλονίκης, σε κάποιο μοτέλ της Νέας Ορλεάνης, από εκείνα που προβάλλει ο Τζάρμους με τις ταινίες του – μέσα από την απόγνωση του άστεγου Τομ Γουέιτς, τις ηδονές του Τζων Λιούρι σε ένα βρώμικο δωμάτιο αγκαλιά με μια ανήλικη, τα κελιά μιας επαρχιακής φυλακής του αμερικάνικου νότου ή ενός επαρχιακού αστυνομικού τμήματος κάποιας ελληνικής επαρχιακής πόλης όπου ξυπνάς με πόνους και μελανιές σε όλο σου το σώμα, δίχως να θυμάσαι πώς κατέληξες εκεί.
Αυτή είναι η μουσική του Ορφέα, την οποία μεγαλόδωρα προσφέρει ελεύθερα σε όλο τον κόσμο, μιας και δεν είναι δυνατόν να ανήκει σε αυτόν αποκλειστικά, όπως και ο ίδιος δεν ανήκει σε έναν άνθρωπο αποκλειστικά. Ο Ορφέας δεν έχει καμιά σχέση με τον «ένδοξο» μυθικό συνονόματό του. Ο Ορφέας είναι ένα αλέγκρο ματζόρε που αφηγείται μικρές, μεθυσμένες ιστορίες από αυτές που οι περισσότεροι θα ντρέπονταν να πουν ότι τις έχουν ζήσει, αλλά ακόμη περισσότεροι θα ήθελαν να τις ζήσουν χωρίς ωστόσο να το τολμήσουν. Ακούστε και κάνετε δική σας τη μουσική του Ορφέα και να είστε σίγουροι ότι ένα στραβό χαμόγελο θα σχηματιστεί στα χείλη του κι ένα βλέμμα γεμάτο αναίδεια θα εισβάλει στα μάτια σας. Αυτό θα είναι το “ευχαριστώ” του και να είστε βέβαιοι ότι θα γίνετε κι εσείς μέρος των ιστοριών του, έστω κι αν οι δρόμοι σας δε διασταυρωθούν ποτέ.
Το EP “Ιt’s ΟΚ” ηχογραφήθηκε στο Underhouse Studio του Βόλου, γενέθλιας πόλης του Ορφέα Κάππα, από τον Λάμπρο Ζαφειρόπουλο και τον Σπύρο Χαρμάνη, μέσα σε μία λίμνη από μπύρες. Ο Ορφέας, εκτός από κλαρίνο, τραγουδά και παίζει κιθάρες, μπαγλαμά και τζουρά. Τύμπανα παίζει ο Σπύρος Χαρμάνης και κόντρα μπάσο ο Ben Fox.

Κατεβάστε ελεύθερα από εδώ:

bandcamp

Επισκεφθείτε το blog του ΕΔΩ

Διαβάστε κείμενο του Ορφέα Κάππα στο Merlin's ΕΔΩ

Αντώνης Ζήβας

Ο Αντώνης Ζήβας είναι D.J. ραδιοφωνικός παραγωγός και record sellector εδώ και 28 έτη. Παράλληλα έχει υπάρξει μπασίστας σε διάφορες γνωστές-άγνωστες Punk και Alternative μπάντες από τη δεκαετία του '80 ως τις μέρες μας, ενώ ανήκει στο απροστάτευτο υπό εξαφάνιση είδος των δισκοπωλών. Γεννήθηκε στη Πάτρα, αλλά διάλεξε να ζήσει για πάρα πολλά χρόνια στη Κρήτη, όπου και απέκτησε τη Κρητική υπηκοότητα, την οποία διατηρεί ακόμη με πείσμα. Τα τελευταία χρόνια κατοικεί στη κοιλιά του τέρατος που ονόμασαν Αθήνα, περιφέροντας το σάρκιον του σε διάφορα Booth της Αθηναϊκής νύχτας και μία φορά την εβδομάδα τα μεσημέρια των Σαββάτων, ξαποστένει στο μικρόφωνο του metadeftero.gr, μέσα από την εκπομπή Reclaim The Music

Αντώνης Ζήβας

To Archetypes των Cyanna Mercury: Αρχέτυπο για ένα κοινό που (δια)μορφώνεται μέσω μιας νέας "ακροαστικής" κουλτούρας...

Μια ψυχεδελική λιτανεία που από τα σπλάχνα της ξεπηδούν αέρινες μορφές, άλλοτε σκοτεινές κι άλλοτε φωτεινές, το φως και το σκοτάδι εναλλάσσονται σε αποκαλυπτικούς ρυθμούς, ο χώρος και ο χρόνος γίνονται ένας ορμητικός χείμαρρος που διοχετεύει τα αφρισμένα νερά του σε υπόγεια ρεύματα διανύοντας στοές όπου αντηχούν κραυγές και θρηνωδίες αρχαίων σαμάνων και σεληνιασμένων προγόνων. Κάθε στιγμή στο Archetypes μετράει, δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις και οι Cyanna Mercury τεκνοποιούν ένα μουσικό είδος αχαρακτήριστο, πολύμορφο, μια μουσική πανδαισία για το rock του μέλλοντος. Το παράξενο και το φανταστικό μεταμορφώνονται σε ερωτικές απεικονίσεις, ολοζώντανα ηχητικά κλιπάκια, παντού «υπάρχουν φωνές μικρές σαν ψίθυροι» και αναπάντητα ερωτήματα: Γιατί καταρρέουμε; Γιατί σκοτώνουμε την παιδικότητά μας;

Sküma – Sküma (self-released EP, 2017)

Οι Sküma έρχονται από το Ηράκλειο Κρήτης και παρουσιάζουν το πρώτο τους και ομώνυμο EP. Πρόκειται για ένα live session που ηχογραφήθηκε στο Groove Studio και περιέχει 4+1 (bonus) κομμάτια.
Έχουμε να κάνουμε με μία κλασική heavy rock δουλειά με πολύ καλοδουλεμένες συνθέσεις και riffs. Οι κιθάρες παίζουν μεταξύ βρωμιάς και καθαρού ήχου σε σημεία, κάτι που έχει δέσει πολύ ωραία με το απαραίτητο groove σε αυτό τον ήχο.
Τα φωνητικά αν και έχουν πολύ καλές προοπτικές, θέλουν ακόμα αρκετή δουλειά, καθώς σε σημεία έδειχναν να ξεφεύγουν από το δέσιμο της υπόλοιπης μουσικής. Έχουν όμως μια ιδιαίτερη χροιά και το ότι ως επί το πλείστον είναι “καθαρά” και όχι “βρώμικα” (αν και προσωπικά μου αρέσουν τα βρώμικα φωνητικά) έρχεται σε ωραία αντίθεση με τα βαριά riffs. Αν δουλευτούν μπορούν να ανεβάσουν πολλά επίπεδα την μπάντα.

OMEGARAY: "ΟΙ ΑΝΑΣΕΣ ΓΕΝΝΑΝΕ ΤΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ ΚΑΙ Η ΜΕΡΑ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΞΑΝΑ"

από τον ΚΩΣΤΑ ΖΗΣΗ

Τελειώνοντας εκείνη η μέρα με βρήκε να ιχνηλατώ στα στενά της Οικονόμου, της Σολωμού αλλά και λίγο παραπέρα στην Μάρνης,
κρατώντας υπό μάλης το ολόφρεσκο NOISE FULL OF LOVE του Μπάμπη Λάσκαρι και σε μια παραπλανητική αντιδιαστολή με αυτό,
σαν ξενιστής μέσα απο τα ακουστικά,στο κέντρο αποφάσεων της αφεντιάς μου το επίσης ολόφρεσκο Ω-RAY των OMEGARAY.
Μέχρι το ξημέρωμα αλλά και στις νύχτες που ακολούθησαν ένιωσα πως το βιβλίο ερμηνεύει έξοχα το αριστουργηματικό αποτέλεσμα
της παρέας του Γιώργου Καρανικόλα, μιας παρέας που χάνεται και μετασχηματίζεται στο ΦΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΚΙΑ ΤΟΥ τριανταένα χρόνια πριν
αλλά και ακόμα πιο πίσω κάπου εκεί στα 1982 σαν LAST DRIVE και σαν ένας ατέρμονας κυκλικός χορός σε μια αέναη μάχη με χρόνο
και δαίμονες πάλι εδώ..εξάλλου όπως έγραψε η Ζυράννα Ζατέλλη "Το πριν ήταν τώρα με άλλη όψη, μα αυτό κανένας νους
δεν είναι έτοιμος να το συλλάβει χωρίς να απολεσθεί. Και καμία λέξη".

Επιστροφή στο τώρα με την χρονομηχανή των OMEGARAY με στίχο ελληνικό, ποιητικό και ευθέως ανάλογο με έναν συνονθύλευμα ήχων
φιλτραρισμένων μέσα από μιά παλιά phonic και πολλά πολλά μικρόφωνα. Έξι τραγούδια γραμμένα μέσα σε εικοσιτέσσερις μόλις ώρες,
ένα στουντιακό λάιβ άλλοτε μυσταγωγικής έκστασης με δόσεις διονυσιακής λατρείας και άλλοτε μέσα από κιθαριστικά ντελίρια που
ακροβατούν άλλοτε ανάλαφρα και άλλοτε βίαια πάνω και μέσα στις δεκαετίες που μας έχουν ταξιδέψει μέχρι εδώ.
Τραγούδια που συνιστούν σοβαρό λόγο για αμέτρητες ραδιοφωνικές ή κατ’ οίκον υπερβάσεις, αν και το ιδανικό θα ήταν μέσα από αυτά
να επαναπροσδιορίσει ο καθένας από εμάς την ομορφιά που, άλλος λίγο άλλος πολύ, την έχουμε χάσει.
Δεν θα ήθελα να κατατάξω κάπου αυτήν την εξόχως εξαιρετική δουλειά, πιστεύω ακράδαντα ότι όλα τα καλά πάντα επιστρέφουν,
έτσι κι εδώ στο Ω-ray βυθιζόμαστε στην μανία του ήχου παίρνοντας έτσι τις απαραίτητες ανάσες, από αυτές που γεννάνε τους στίχους.
Σε αναμονή της όποιας συνέχειας...

bandcamp

facebook

Κώστας Ζήσης
Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη,γεγονός που με σημάδεψε άθελά μου,στην ζωή μου μέχρι τώρα. Μεγάλωσα τόσο ανέμελα,ώστε να μην θέλω να παίζω ποδόσφαιρο με τα άλλα παιδιά,αλλά να κυνηγάω φαντάσματα, πράγμα που συνεχίζω να κάνω ακόμα άλλωστε. Το Πολυτεχνείο στάθηκε η αφορμή να επαληθευτούν όλοι μου οι φόβοι,αλλά και να μυηθώ με όλο το τελετουργικό της εποχής εκείνης στην μεγάλη του ροκεντρολ σχολή. Η μυρωδιά του ξύλου απορροφά πια σημαντικό μέρος της δημιουργικής μου διάθεσης... Κινούμαι μεταξύ στεριάς και θάλασσας ενώ ο ουρανός και τα περιεχόμενά του παραμένει ο επόμενος στόχος.

Κώστας Ζήσης
Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη,γεγονός που με σημάδεψε άθελά μου,στην ζωή μου μέχρι τώρα. Μεγάλωσα τόσο ανέμελα,ώστε να μην θέλω να παίζω ποδόσφαιρο με τα άλλα παιδιά,αλλά να κυνηγάω φαντάσματα, πράγμα που συνεχίζω να κάνω ακόμα άλλωστε. Το Πολυτεχνείο στάθηκε η αφορμή να επαληθευτούν όλοι μου οι φόβοι,αλλά και να μυηθώ με όλο το τελετουργικό της εποχής εκείνης στην μεγάλη του ροκεντρολ σχολή. Η μυρωδιά του ξύλου απορροφά πια σημαντικό μέρος της δημιουργικής μου διάθεσης... Κινούμαι μεταξύ στεριάς και θάλασσας ενώ ο ουρανός και τα περιεχόμενά του παραμένει ο επόμενος στόχος.

Κώστας Ζήσης
Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη,γεγονός που με σημάδεψε άθελά μου,στην ζωή μου μέχρι τώρα. Μεγάλωσα τόσο ανέμελα,ώστε να μην θέλω να παίζω ποδόσφαιρο με τα άλλα παιδιά,αλλά να κυνηγάω φαντάσματα, πράγμα που συνεχίζω να κάνω ακόμα άλλωστε. Το Πολυτεχνείο στάθηκε η αφορμή να επαληθευτούν όλοι μου οι φόβοι,αλλά και να μυηθώ με όλο το τελετουργικό της εποχής εκείνης στην μεγάλη του ροκεντρολ σχολή. Η μυρωδιά του ξύλου απορροφά πια σημαντικό μέρος της δημιουργικής μου διάθεσης... Κινούμαι μεταξύ στεριάς και θάλασσας ενώ ο ουρανός και τα περιεχόμενά του παραμένει ο επόμενος στόχος.

Bat Signal – Straight Out Of Midnight (self-release, 2017)

Γράφει ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΖΑΝΟΓΛΟΣ

Yπάρχουν στην Θεσσαλονίκη από το 2014 και ήδη με τρεις κυκλοφορίες στο ενεργητικό τους, οι Bat Signal παρουσιάζουν την, όχι και τόσο, νέα δουλειά τους με τίτλο Straight Out Of Midnight. Γιατί το λέω αυτό; Το Straight Out Of Midnight αποτελεί τον πρώτο full-length δίσκο της μπάντας (μετά από ένα demo/ κασέτα και ένα EP), ο οποίος κυκλοφόρησε αρχικά διαδικτυακά τον Οκτώβριο του 2016 και την περασμένη άνοιξη κυκλοφόρησε και σε βινύλιο.

Tο Hotshot των Whereswilder: Φάρμακο για τις γεροντικές παθήσεις του rock 'n' roll

(φωτο: Theo Vranas)

Το δεύτερο άλμπουμ των Whereswilder είναι ένα αμάλγαμα ήχων που σπάνια εμφανίζεται στη σύγχρονη δισκογραφία. Από το πρώτο της κιόλας άλμπουμ Yearling (Six Dogs Records, 2014), η αθηναϊκή μπάντα είχε κάνει περισσότερο από αισθητή την παρουσία της και τώρα, με το δεύτερο ολοκληρωμένο πόνημά της, έρχεται να παγιώσει τη διαφορετικότητά της. Είναι πραγματικά απόλαυση να ακούς ένα δίσκο από την αρχή ως το τέλος και να διαπιστώνεις η δημιουργικότητα δεν πηγάζει από εύκολες ατραπούς, αλλά μέσα από δύσκολους πειραματισμούς που καταλήγουν σε άψογα ολοκληρωμένες συνθέσεις.

Tuber: "Out Of The Blue" (cd, βινύλιο 180 γρ. και digital download)

Καύσωνας εν Αθήναις και στα ηχεία ο νέος δίσκος των Tuber. Δυνατός συνδυασμός. Ο δεύτερος full length δίσκος των Σερραίων Tuber με τίτλο Out of the Blue, κυκλοφόρησε την τελευταία μέρα του περασμένου Μαΐου και είχε το πολύ δύσκολο έργο να διαδεχθεί το εξαιρετικό Desert Overcrowded του 2013.
Η νέα δουλειά των Tuber μας συστήνει από το πρώτο κιόλας κομμάτι του δίσκου μια πιο ηλεκτρονική στροφή. Ένα πάντρεμα που δένει εξαιρετικά και σε συνδυασμό με την επίσης πιο heavy στροφή στις συνθέσεις. Οι κιθάρες σε σημεία έχουν βαρύνει και τα riffs είναι πιο στακάτα, κάτι που προσωπικά με κέρδισε.

George Zervos: For Your Love (TheLyst Records)

Φωτογραφια: Abies S.

Το σκηνικό που στήνει ο Γιώργος Ζερβός (κινητήριος μοχλός των Swingin’ Cats) είναι απλό και έξοχα λειτουργικό. Στόχος του είναι το fan, η διασκέδαση που λέμε, και σε αυτό τα καταφέρνει περίφημα. Έχοντας παρακολουθήσει τις προάλλες την κυριολεκτικά «ζωντανή» παρουσίαση του πρώτου άλμπουμ του στο Gazarte, ομολογώ ότι με εντυπωσίασε η επικοινωνία του Ζερβού και των πολύ καλών μουσικών που τον συνόδευσαν με το κοινό, ένα κοινό που βρισκόταν εκεί για να διασκεδάσει επειδή ο Γιώργος αυτό ακριβώς κάνει: είναι ένας διασκεδαστής που ξεσηκώνει τον κόσμο με το πρώτο άγγιγμα των χορδών της κιθάρας.