Calf - "Evil Solos Deified Mom Dad Deified Solos Live" (self-released, 2017)
Γράφει ο Ελευθεριακός
Το νέο πόνημα κατέφθασε. Οι Καρδιτσιώτες Calf… ξαναχτύπησαν. Στην κυριολεξία, το εννοώ: χτύπησαν πάλι τα νερά της εγχώριας σκηνής με τον δικό τους, διαφορετικό τρόπο, τον θορυβώδη, αποσπασματικό μα συνάμα συνολικό, όπως είναι όλα τα ολοκληρωμένα έργα τέχνης, αν στα αλήθεια υπάρχουν τέτοια. Καταφέρνουν πάλι συντριπτικό πλήγμα στη μουσική κανονικότητα των καιρών μας, στην όποια κανονικότητα της εποχής μας, στις νόρμες και στα έτοιμα σχήματα του μουσικόφιλου κοινού, των προετοιμασμένων αυτιών, των αισθήσεων που ακόμα ωριμάζουν μέσα μας.
Η μουσική των Calf μοιάζει να θέτει ερωτήματα και αφού δεν υπάρχουν στίχοι-απαντήσεις, οι ερωτήσεις τίθενται πιο ωμές, καίριες, επίμονες. Οι ίδιοι δεν δίνουν καμία απάντηση – άλλωστε δεν είναι αυτός ο σκοπός τους. Το αγχωτικά επίμονο μοτίβο τους που διαλύει στο πέρασμα του τις έννοιες του χρόνου και συγκλίνει τις έννοιες του παρόντος του μέλλοντος και του παρελθόντος, τα… επίπονα τύμπανα που λυσσομανούν καίρια, οι κιθάρες που ουρλιάζουν σαν ηλεκτρικοί λύκοι κάτω από φεγγαρόλουστο ουρανό, το μπάσο που αναταράζει τα ήδη ταραγμένα νερά σαν να ανοιγοκλείνουν συνεχώς παλιές πόρτες που οι αναμνήσεις του ξύλου τις φορτώνουν με χίλιες έγνοιες, πεθαμένες πια μα ζωντανές στις μνήμες των ανθρώπων που τις έζησαν – είναι πάλι εδώ.
Η μουσική τους… κάθε κομμάτι τους είναι ένας ιδιαίτερος κόσμος, από τον τίτλο (λ.χ. «Mom Loved The Way She Ought To Love And So She Fell Into A Swamp Of Dark Yellow"), μέχρι την διαχείριση του κιθαριστικού θορύβου, τα περάσματα α λα Sonic Youth, τις metal σκιές, την punk και industrial αίσθηση.
Ο ψυχολογικός κόσμος της μπάντας είναι αδόμητος, διαταραγμένος. Αυτό, στην περίπτωσή τους, λειτουργεί άκρως δημιουργικά γιατί κινητοποιεί τις δυνάμεις τους, ενώ πάνω στην προσπάθεια τους να απαντήσουν σε διάφορες εσωτερικές ερωτήσεις φτιάχνουν τον κόσμο τους με απλά υλικά: θόρυβος, post-punk ενορχηστρώσεις, χιούμορ, ευφάνταστοι τίτλοι, grunge και metal ξεσπάσματα, βιομηχανική αύρα.
Τρία κομμάτια περασμένα μέσα από την μοναδική τεχνοτροπία αυτού του συγκροτήματος.
Θα τους πετύχετε να παίζουν σε κάποια κατάληψη ή αυτοδιαχειριζόμενο χώρο.
Δεν είναι καιρός για να χάνονται τέτοια συγκροτήματα live.
Περιμένω ήδη την επόμενη δουλειά τους.
Calf bandcamp
Ελευθεριακός
Puta Volcano: Harmony of Spheres
Με ένα σωρό αναφορές στο hard rock, οι Puta Volcano από την Αθήνα έχουν έτοιμη την τρίτη δουλειά τους μετά το ΕΡ Represent Victory Below Eye του 2011 (σε παραγωγή του πασίγνωστου Chris Tsangarides) και το άλμπουμ The Sun του 2015. Το Harmony of Spheres είναι ένας «σοφιστικέ» δίσκος με όλη την καλή σημασία της λέξης. Οι Puta Volcano γκρουβάρουν ανελέητα ανάμεσα στο grunge, το stoner και την ψυχεδέλεια, έχοντας επεξεργαστεί τα τρία αυτά είδη γεμίζοντάς τα μελωδικές στιγμές που δένουν έξοχα με τα σκληρά και ιδιαιτέρως χαρακτηριστικά φωνητικά της γοητευτικής Luna Stoner, ενώ οι κιθάρες ξύνουν με κοφτές γραμμές συμβαδίζοντας με ένα καλοστημένο και στιβαρό rhythm section εκτοξεύοντας τα οκτώ κομμάτια στο διάστημα. Το «ηφαιστειακό rock» τους έχει ουσία και περιεχόμενο ακόμα και στις στιγμές που οι τόνοι χαμηλώνουν για να απογειωθούν και πάλι προς τέρψη του ακροατή. Οι progressive αναλαμπές έχουν κι αυτές τη θέση τους διακριτικά σε ορισμένα σημεία, δένοντας με το συνολικό αποτέλεσμα. Το Harmony of Spheres δεν έχει την παραμικρή βαρετή στιγμή, είναι ένα άλμπουμ που πείθει από το πρώτο κιόλας άκουσμα, με στίχους φευγάτους, ταξιδιάρικους και… διαστημικούς.
Read more ...
20
