Reviews

SuperPuma: "Of Animals & Relatives", μια παρουσίαση του άλμπουμ από τον Μίκη Παντελούς

Μου ζήτησαν από το Merlin’s Music Box να γράψω πάλι κάτι για το φανζίν και, για την ακρίβεια, κάτι για το άλμπουμ μιας άλλης μπάντας.
«Με ποιά ιδιότητα θα γράψω εγώ για τη μουσική κάποιου άλλου;»… ρώτησα αρνούμενος αρχικά, για να λάβω την εξής ερωτοαπάντηση: «Γιατί, οι άλλοι που γράφουμε με ποια ιδιότητα γράφουμε;».
Χμ… αυτό είναι αλήθεια, μονολόγησα αναλογιζόμενος πόσα και πόσα έχουμε διαβάσει εγώ και πολλοί άλλοι συνάδελφοι κατά καιρούς σχετικά με τις δουλειές μας. Έτσι ρώτησα: «Για ποια μπάντα συγκεκριμένα μιλάμε;» Η απάντηση: «Για τους SuperPuma».
«Και πώς, ρε παιδιά, θα γράψω για το άλμπουμ των SuperPuma, τη στιγμή που πριν λίγο καιρό έπαιξα ως opening act στην παρουσίαση του δίσκου τους;» Η απάντηση: «Και τι πειράζει;»
Εκείνη τη στιγμή φαντάστηκα πώς είχα στο μυαλό μου τους SuperPuma πριν την παρουσίαση και πώς τους έχω έκτοτε, οπότε σκέφτηκα ότι τελικά ίσως να μην είναι και τόσο κακή η ιδέα να γράψω εγώ κάτι για το άλμπουμ.

Arcadian Child: "Afterglow" (βινύλιο/cd/digital)

Όπου το εναλλακτικό rock χορεύει με την ψυχεδέλεια πάνω από ένα αξιοζήλευτο pop υπόστρωμα. Αυτά είναι τα καύσιμα που φαίνεται να γεμίζουν τις δεξαμενές έμπνευσης των Κύπριων Arcadian Child. Μολονότι η rock σκηνή του μεσογειακού νησιού μου είναι παντελώς άγνωστη, όλα δείχνουν ότι οι τέσσερις μουσικοί από τη Λεμεσό την εκπροσωπούν επάξια με το δεύτερο άλμπουμ τους που κυκλοφόρησε τον περασμένο Οκτώβριο. Από το grungy περιτύλιγμα του “She’s On My Mind” που ανοίγει το δίσκο μέχρι το “Used” που κλείνει το άλμπουμ, το Afterglow ξετυλίγεται σαν ένα κουβάρι που δεν φαίνεται να κομπιάζει πουθενά, ένα κιθαριστικό ξεφάντωμα χωρίς υπερβολές, ένα ώριμο φρούτο έτοιμο για βρώση. Και η γεύση του είναι θαυμάσια.

Minorfase - "Thoughts EP" (free download)

Γράφει ο Δημήτρης Τζανογλος

Mου αρέσει πολύ να ακούω μπάντες που στον ήχο τους να βρίσκω πολλές επιρροές τις οποίες όμως δε μπορώ να προσδιορίσω. Αυτό σημαίνει ότι έχουν κάνει τις επιρροές αυτές κομμάτι του ήχου τους και δεν τις έχουν απλά κοπιάρει. Μία τέτοια περίπτωση είναι οι Minorfase από τη Λάρισα που τον περασμένο Ιούλιο κυκλοφόρησαν τη δεύτερη δουλειά τους “Thoughts”, μετά από το πρώτο τους demo τον Δεκέμβριο του 2016.

Rosewood Brothers: Soul Blossom (Ikaros Records, vinyl LP w. digital code for download)

Κείμενο: Γιάννης Καστανάρας

Φωτογραφίες: Τηλέμαχος Παπαδόπουλος (QοQ photos)

Μολονότι θεωρώ ότι έχω παρακολουθήσει την εξέλιξη του πρώτου (στην ουσία) ολοκληρωμένου άλμπουμ των Rosewood σχεδόν από τις πρώτες νότες, οφείλω να ομολογήσω ότι το τελικό αποτέλεσμα με εξέπληξε και εξακολουθεί να με εκπλήσσει σε κάθε νέο άκουσμα. Η παραγωγή του Soul Blossom είναι τέτοιου επιπέδου, που κυριολεκτικά κάνει τα ηχεία να «μιλούν». Έχουμε να κάνουμε με ένα πραγματικό πετράδι, η λάμψη του οποίου είναι εκτυφλωτική, τόσο εκτυφλωτική που η όποια περιγραφή μοιάζει περιττή.

45 Rats: Gazer

Ένας ωρυμαγδός από επιθετικό, γρήγορο heavy rock με κιθάρες που σκίζουν τον αέρα μπροστά από ένα στακάτο μπάσο και ανελέητα ντραμς στολίζει από άκρη σε άκρη το Gazer των Αθηναίων 45 Rats που σε λίγο καιρό κλείνουν με πάταγο την πρώτη τους δεκαετία. Το κατά βάση instrumental τρίο κυκλοφορεί τη νέα του δουλειά τέσσερα χρόνια μετά το ντεμπούτο άλμπουμ Electric (και έξι μετά το ΕΡ First Gear) και το πεντάλ τερματίζει προσπαθώντας να τρυπήσει το σασί. Στα επτά instrumental κομμάτια και στο μοναδικό με φωνητικά, η αδρεναλίνη χτυπάει κόκκινο και οι 45 Rats εκμεταλλεύονται κάθε λεπτό όχι για να παρουσιάσουν κάτι πρωτότυπο, αλλά για να ξεδώσουν αυτοί και το κοινό τους χρησιμοποιώντας «ιστορικά» διδάγματα από το παρελθόν έχοντας, ωστόσο, το βλέμμα καρφωμένο στο παρόν. Ο ήχος τους είναι vintage στο πρώτο άκουσμα, αλλά με το δεύτερο και τρίτο αντιλαμβάνεται κανείς ότι συχνά εμφορείται από σύγχρονα ακούσματα, τα οποία τελικά φαίνεται να είναι το κερασάκι στην τούρτα που σερβίρουν, διαμορφώνοντας επιβλητικά το συνολικό πλαίσιο της μουσικής τους.

Rusty Bonez: Wrath (LP)

Στο σημείο αυτό, οι Rusty Bonez μας κλείνουν το μάτι. Το ντεμπούτο άλμπουμ τους φέρει τον τίτλο Wrath και, πράγματι, το αθηναϊκό κουαρτέτο (τέσσερις αγριόφατσες που μόνο... καλό μπορεί να προμηνύουν) ακούγεται οργισμένο προφανώς επειδή τα βιώματά του είναι πέρα για πέρα σημερινά. Το Wrath είναι μια ηλεκτρική εκκένωση όπου το vintage heavy rock μπλέκει με το grunge και το speed rock για να δημιουργήσει ένα αποτέλεσμα που εφορμά ακάθεκτο κάνοντας τα ηχεία να υποφέρουν. Υπάρχει μπόλικη ενέργεια και μπόλικη συνθετική ποικιλία, θαρρείς και οι Bonez χρειάστηκε να αποδομήσουν διάφορες ακουστικές εμπειρίες μέχρι να καταλήξουν στον προσωπικό τους ήχο.

Ol' Savannah, Monolord, Siberian Meat Grinder, Primus: Κυκλοφορίες για χόρτασμα...

Oι Ol' Savannah έρχονται δυναμικά από το Μόντρεαλ του (σχεδόν μονίμως) παγωμένου Καναδά, οδηγώντας ένα όχημα που φορές-φορές θυμίζει εκείνο των Αυστραλών Graveyard Train, αλλά λίγο πιο χαρούμενο. Ήτοι, αντλούν folk/americana επιρροές από την τεράστια αμερικάνικη δεξαμενή, τις επενδύουν με ένα νεκρολογικό dark επίχρισμα και τις παραδίδουν με έναν ελαφρώς διεστραμμένο σεβασμό προς την παράδοση των Απαλλαχίων Ορέων και τον ανάλογο παγανιστικό λυρισμό. Το Burden είναι το τέταρτο τους άλμπουμ από το 2011 (συν δυο ΕΡ), όταν άρχισε η επίσημη δισκογραφική παρουσία τους και ανάμεσα στα έντεκα κομμάτια κυκλοφορούν τα φαντάσματα του Tom Waits, του Muddy Waters, του Roscoe Holcomb, ενώ κάπου κάπου πετάγονται διακριτικά μικρές, παραδοσιακές ιρλανδέζικες συνταγές. Εν αρχή (2008) ως ντουέτο και σήμερα ως κουιντέτο, οι Ol’ Savannah αποτελούνται από τους Speedy Johnson (κιθάρα, φωνή), Bartleby J. Budde (μπάντζο, μπουζούκι), Kevin Labchuk (ακορντεόν, αρμόνιο), Ram Krishnan (μπάσο) και Daniel Malone (τύμπανα).

Lower Cut: Oceans (digital album)

Γράφει ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΧΑΛΙΚΙΑΣ

φωτογραφία: Alex Karaiskos

Περίεργα συναισθήματα κυριεύουν το παρόν κείμενο. Δεν μου έχει ξανατύχει να ακούσω και να γράψω για ένα δίσκο που η μπάντα η οποία τον δημιούργησε ανήκει ήδη στη λήθη του χρόνου. Προσωπικά, δεν είχα την ευκαιρία να ακούσω το ντεμπούτο άλμπουμ των Lower Cut αλλά τους γνώρισα με το Ocean (Puzzle Music), το δεύτερο πόνημα τους (με ένα πολύ όμορφο εξώφυλλο) και το κύκνειο άσμα τους.

Οι πρώτες ακροάσεις του άλμπουμ δεν είχαν συνοδευθεί με την ανάγνωση της απόφασης τους να διακόψουν τη δημιουργικότητα τους. Οπότε τις πρώτες στιγμές τις μουσικής μας γνωριμίας αναρωτήθηκα πότε θα τους δω live. Ίσως επειδή εκείνες τις μέρες διάβαζα παράλληλα κάποια βιβλία του Μούρκοκ για ταξίδια και μάχες σε ονειρικούς κόσμους, παραλλήλησα τα τραγούδια τους με την επίσκεψη τους σε έναν ανάλογο σύμπαν (κι εγώ στον κόσμο μου…)

"Blackout 1" (του Μιχάλη Πούγουνα)

Πέρα από την όποια γκρίνια μας για το internet ή τα social media όλοι πλέον ξέρουμε πως σε αυτόν τον ωκεανό παραπληροφόρησης, προπαγάνδας και προβολής της ανθρώπινης κουταμάρας, υπάρχουν και πολλά καλά πράγματα. Ίσως αυτά τα πρώτα χρόνια με το internet να ξεσαλώσαμε μέχρι να μάθουμε πως παίζεται αυτό το νέο παιχνίδι αλλά ελπίζω πως πολλοί από εμάς αρχίζουν πλέον να αντιλαμβάνονται που θα βρουν αυτό που τους ενδιαφέρει. Αυτό που πάντα φυσικά θα προβάλλεται ξεδιάντροπα, είναι σίγουρα το φθηνό προϊόν που προορίζεται για μαζική κατανάλωση. Το καλό πράγμα όμως, αυτό που ενδιαφέρει μια άλλη μερίδα ανθρώπων, υπάρχει στο internet και περιμένει να ανακαλυφθεί…