Ο Sonny Boy Williamson υπήρξε ένας από τους πιο εμπνευσμένους φυσαρμονικίστες των blues, ένας από τους πρωτοπόρους που άνοιξαν το δρόμο για τα σύγχρονα blues. Ήταν όμως ένας απρόβλεπτος άνθρωπος και, κατά πώς λέγεται, ένας πολύ μεγάλος ψεύτης. Ήταν ένας ποζεράς της εποχής του - πολλές φορές έβαζε τη μισή φυσαρμόνικα στο στόμα του και συνέχιζε να παίζει δίχως να χρησιμοποιεί τα χέρια του - αλλά για τα περισσότερα νοικοκυριά των μαύρων ήταν ένας αστέρας του ραδιοφώνου.
Ο Αlex (ή Aleck) Miller, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα γεννήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 1912 (η ακριβής ημερομηνία αμφισβητείται και υπάρχουν διάφορες εκδοχές) και άρχισε να παίζει κιθάρα και φυσαρμόνικα στα πέντε του χρόνια. Στις αρχές της δεκαετίας του '20, πολύ νέος, χρησιμοποιούσε ονόματα όπως Rice Miller ή Little Boy Blue παίζοντας σε μπαράκια και καταγώγια σε όλο το Μισισίπι και το Άρκανσο. Στη διάρκεια της δεκαετίας του '30 εμφανίστηκε στο Grand Ole Opry, τη σπουδαία μουσική σκηνή του Νάσβιλ, και συνεργάστηκε με θρυλικούς μπλουζίστες όπως οι Elmore James, Howlin' Wolf και Robert «Junior» Lockwood, ενώ λέγεται ότι μπορεί να είχε γνωρίσει τον Robert Johnson και να είχαν παίξει μαζί. Το 1941 υιοθέτησε το όνομα Sonny Boy Williamson, «κλέβοντας», στην ουσία, το όνομα ενός δημοφιλούς τραγουδιστή και φυσαρμονικίστα από το Σικάγο, προφανώς με σκοπό να το εκμεταλλευτεί. Αυτός είναι ο λόγος που για να τον ξεχωρίζουν του έχουν κοτσάρει το «ΙΙ» στο τέλος του ονόματός του.Το 1941, σαν Sonny Boy Williamson πλέον, έγινε τακτικός «θαμώνας» στη μακροβιότερη ραδιοφωνική εκπομπή King Biscuit Hour (συνεχίζεται αδιαλείπτως από το 1941 μέχρι σήμερα) που μεταδίδεται από το 1941 μέχρι σήμερα, όπου συνεργάστηκε με τον Junior Lockwood. Αργότερα, οι δυο τους ενώθηκαν με τους Peck Curtis, Dublow Taylor και Pinetop Perkins και δημιούργησαν ένα συγκρότημα.
Ο Williamson άρχισε τη δισκογραφική του καριέρα υπογράφοντας με την εταιρεία Trumpet στο Τζάκσον του Μισισίπι και το 1955 μεταπήδησε στην Checker Chess, μέχρι τις αρχές της επόμενης δεκαετίας του '60. Μετακόμισε στο Σικάγο και στη συνέχεια περιόδευσε στην Ευρώπη ως μέρος του American Negro Blues Festival με τον Willie Dixon, ο οποίος ήταν ο συντονιστής των ταλέντων, και τους Muddy Waters, Howlin' Wolf, Lightnin' Hopkins, Lonnie Johnson, Sleepy John Estes, Big Joe Williams, Otis Spann και άλλους. Το 1965 επέστρεψε στην Χελένα του Άρκανσο, όπου πέθανε τον Μάιο του 1965. Το 1980 η Lillian McMurry της Trumpet τοποθέτησε μια επιτύμβια πλάκα στον τάφο του που: «Aleck Miller, γνωστός ως "Willie" Sonny Boy Williamson, γεννήθηκε στις 12 Μαρτίου 1905, πέθανε στις 23 Ιουνίου 1965, γιος των Jim Miller και Millie Miller, διάσημος φυσαρμονικίστας και τραγουδιστής των blues που ανακαλύφθηκε και ηχογραφήθηκε από την Trumpet Records από το 1950 έως το 1955». Ωστόσο, σύμφωνα με τον William E. Donoghue, αυτές οι βιογραφικές πληροφορίες δεν είναι αληθινές. Ο Williamson πρόσθεσε στη σύγχυση όταν ηχογράφησε το «The Story of Sonny Boy Williamson» για την Storyville Records στην Κοπεγχάγη το 1963, διαλαλώντας ότι «Γεννήθηκα το 1897, σε μια μικρή πόλη, την Γκλεντόρα του Μισισίπι». Λόγω όμως των πολλών ψεμάτων που έλεγε ο Sonny Boy, υπάρχει μεγάλη ασυμφωνία για τα πρώτα χρόνια της ζωής του.
Ένας άλλος ερευνητής, ο Gayle Dean Wardlow, πιστεύει ότι «ο Sonny Boy Williamson II ανέκαθεν ήταν ένας μυστηριώδης καλλιτέχνης των blues» και ότι γεννήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 1899, στο Τάλαχασι Κάουντι κοντά στη Γκλεντόρα του Μισισίπι. Ο Sonny Boy ισχυριζόταν ότι ήταν ο αρχικός Sonny Boy (John Lee Williamson) που καταγόταν από το Τζάκσον του Τενεσί ηχογράφησε για την Bluebird και αργότερα για την RCA Victor μέχρι που σκοτώθηκε στο Σικάγο στα τέλη της δεκαετίας του 1940. Ο Williamson ΙΙ είχε δύο αδελφές, τη Mary Ashford και τη Julie Barner. Παντρεύτηκε για μικρό χρονικό διάστημα με μια γυναίκα που ονομάζεται Margret, αλλά δεν είχαν παιδιά. Η Mary Ashford ήταν εκείνη που επιβεβαίωσε ότι το πραγματικό του όνομα ήταν ο Alex «Rice» Miller, πριν πεθάνει σε πυρκαγιά το 1972.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ:
Μικρά πορτρέτα σημαντικών ανθρώπων: Blind Lemon Jefferson...
Blues: Η φωνή του σκλαβωμένου μαύρου λαού, από τις βαμβακοφυτείες μέχρι τον πόλεμο του Βιετνάμ...
Ο Willie Dixon και τα Blues του Σικάγο...
Ο Muddy Waters και πώς ηχογράφησε τα δυο πρώτα του τραγούδια...
