blues

  • Blues: Η φωνή του σκλαβωμένου μαύρου λαού, από τις βαμβακοφυτείες μέχρι τον πόλεμο του Βιετνάμ...

    Γράφει ο Nikolai Polikarpov

    «Δίχως τη μουσική η ζωή θα ήταν ένα λάθος», έλεγε ο σημαντικός -αλλά στερημένος από ζωή- φιλόσοφος Φρειδερίκος Νίτσε. Κι αν αυτή η φράση ισχύει για έναν άνθρωπο που έζησε εγκλωβισμένος στο χαρτοβασίλειο του κόσμου των ιδεών, τότε αποκτά ακόμα μεγαλύτερη ισχύ γι’ αυτούς που γέννησαν τη μουσική τους από την ίδια τους τη σάρκα και το αίμα, γι’ αυτούς που την έκαναν βίωμα αξεχώριστο από τη βάναυση καθημερινότητα, με την οποία τους καταδίκαζαν οι λευκοί δεσπότες τους. Το μπλουζ δεν είναι ένα απλό είδος μουσικής. Είναι πρώτα απ’ όλα η φωνή του σκλαβωμένου μαύρου λαού, η φωνή που τραγούδησε τις δυσκολίες, τις πίκρες, τις απογοητεύσεις, τη νοσταλγία, την ελπίδα της χειραφέτησης, την εξέγερση, τους έρωτες, αλλά και τις παρεκτροπές ενός λαού καθηλωμένου στη λάσπη της υποδούλωσης, που επέμενε ωστόσο να κοιτάζει τον ουρανό. Στο κείμενο αυτό θα κάνουμε μια μικρή περιήγηση στην ιστορία της μπλουζ, με βοηθήματα το βιβλίο του Γ.Ν. Σχορετσανίτη: Τα νέγρικα μπλουζ και οι ιατρικές τους αναφορές (εκδόσεις Οδός Πανός) και τις πολύτιμες και πολύ χρήσιμες σημειώσεις που μου έστειλε η φίλη Αμαλία.

  • John Lee Hooker (22 Αυγούστου 1917 [;] – 21 Ιουνίου 2001)

    Ο John Lee Hooker είναι η απόδειξη της δύναμης των blues και της ικανότητάς τους να υπερβαίνουν τα όρια των γενεών και του χρώματος της επιδερμίδας. "Τα blues είναι η ρίζα όλης της μουσικής", έλεγε. "Τα βάσανα και ο πόνος των ανθρώπων, τα προβλήματα και η απογοήτευση, όλα αυτά συνθέτουν τα blues και αυτά επηρεάζουν τους πάντες, πλούσιους και φτωχούς ανεξαρτήτως χρώματος. Το μήνυμα των blues είναι απαράμιλλο. Μπορεί κάποια στιγμή να ξεθυμαίνει, αλλά πάντα επιστρέφει, δεν πεθαίνει ποτέ".

  • Μικρά πορτρέτα σημαντικών ανθρώπων: Blind Lemon Jefferson...

    Ο Blind Lemon Jefferson ήταν ένας από τους πιο δημοφιλείς τραγουδιστές μπλουζ της δεκαετίας του 1920 και του έχει απονεμηθεί, δικαίως ως ένα βαθμό, ο τίτλος «Πατέρας των Μπλουζ του Τέξας», όπως μαρτυρούν η ένταση της φωνής του και το πρωτότυπο για την εποχή παίξιμό του στην κιθάρα. Αν και οι ηχογραφήσεις του είχαν εμπορικό αντίκρισμα, ωστόσο ο Jefferson δεν άσκησε τόσο μεγάλη επιρροή σε μερικούς νεότερους μπλουζ τραγουδιστές της γενιάς του επειδή δεν μπορούσαν να τον μιμηθούν όσο άλλοι εμπορικά επιτυχημένοι καλλιτέχνες.

  • Μικρά πορτρέτα σημαντικών ανθρώπων: Guitar Slim...

    Παρόλο που έμεινε μόνο λίγα χρόνια στο προσκήνιο, ο Eddie Lee «Guitar Slim» Jones έθεσε πολλά και σημαντικά πρότυπα για το πάνθεον των blues κιθαριστών που θα τον ακολουθούσαν. Το χαρακτηριστικό τραγούδι του «The Things That I Used to Do» ηχογραφήθηκε στη Νέα Ορλεάνη το 1954 και έγινε μια από τις μεγαλύτερες rhythm and blues επιτυχίες της δεκαετίας του 1950. Οι ζωντανές του εμφανίσεις ήταν θρυλικές, καθώς συνδύαζαν τη δεξιοτεχνία του στην ηλεκτρική κιθάρα με εξωφρενικούς θεατρινισμούς πάνω στη σκηνή. Ο Guitar Slim πέθανε στις 7 Φεβρουαρίου 1959  σε ηλικία μόλις τριάντα δύο ετών ενώ βρισκόταν σε περιοδεία στη Νέα Υόρκη, και μολονότι άφησε περιορισμένο αριθμό ηχογραφήσεων και κανένα βίντεο-ντοκουμέντο από τις ζωντανές του εμφανίσεις, παρέμεινε για δεκαετίες ανάμεσα στους κιθαρίστες με τη μεγαλύτερη επιρροή που ανέδειξε η R&B σκηνή της Νέας Ορλεάνης.

  • Μικρά πορτρέτα σημαντικών ανθρώπων: Sonny Boy Williamson II

     Ο Sonny Boy Williamson υπήρξε ένας από τους πιο εμπνευσμένους φυσαρμονικίστες των blues, ένας από τους πρωτοπόρους που άνοιξαν το δρόμο για τα σύγχρονα blues. Ήταν όμως ένας απρόβλεπτος άνθρωπος και, κατά πώς λέγεται, ένας πολύ μεγάλος ψεύτης. Ήταν ένας ποζεράς της εποχής του - πολλές φορές έβαζε τη μισή φυσαρμόνικα στο στόμα του και συνέχιζε να παίζει δίχως να χρησιμοποιεί τα χέρια του - αλλά για τα περισσότερα νοικοκυριά των μαύρων ήταν ένας αστέρας του ραδιοφώνου.

FEATURED VIDEOS

  • 1

Login