«Μια μέρα ήμουν τόσο πεινασμένη που μου είχε κοπεί η ανάσα», είχε πει η Billie Holiday στο jazz περιοδικό Downbeat το 1939. «Βγήκα έξω. Έκανε κολασμένο κρύο και περπάτησα από την 145η μέχρι την 133η Οδό και κατηφόρησα την Έβδομη Λεωφόρο σταματώντας σε κάθε καταγώγιο για να ζητήσω δουλειά. Τελικά είχα απελπιστεί τόσο που σταμάτησα στο κλαμπ Long Cabin που διεύθυνε ο Jerry Preston. Του είπα ότι ήθελα ένα ποτό. Αν και ήμουν τελείως αδέκαρη, παράγγειλα ένα τζιν (ήταν το πρώτο μου ποτό - δεν μπορούσα να ξεχωρίσω το τζιν από το κρασί) και το κατέβασα μονορούφι...
... Ζήτησα δουλειά από τον Preston. Του είπα ότι ήμουν χορεύτρια. Μου ζήτησε να χορέψω. Το δοκίμασα. Είπε πως ήμουν χάλια. Του είπα ότι μπορούσα να τραγουδήσω. Μου ζήτησε να τραγουδήσω. Πέρα στη γωνία ήταν ένας ηλικιωμένος άνδρας που έπαιζε πιάνο. Έπαιξε το 'Travelin' και το τραγούδησα. Οι πελάτες σταμάτησαν να πίνουν. Γύρισαν για να με παρακολουθήσουν. Ο πιανίστας, ο Dick Wilson, συνέχισε με το "Body and Soul". Χριστέ μου, έπρεπε να δεις όλους εκείνους τους ανθρώπους - όλοι τους άρχισαν να κλαίνε. O Preston με πλησίασε κουνώντας το κεφάλι του και είπε, 'Μικρή, κέρδισες'. Έτσι άρχισα».
Ο 22χρονος John Hammond, ένας φανατικός της jazz και μελλοντικός παραγωγός, άκουσε για πρώτη φορά την Holiday να τραγουδάει σε ένα κλαμπ του Χάρλεμ. Ο Hammond ενθουσιάστηκε τόσο πολύ με τη νεαρή τραγουδίστρια που επέστρεψε πολλές φορές για να την ακούσει. «Άκουσα μια τραγουδίστρια που θύμιζε κορνετίστα σε αυτοσχεδιασμό. Έτσι ακουγόταν». Και η Billie τον επιβεβαιώνει: «Όταν ήμουν μικρή, στη γωνία έμενε μια κυρία που είχε ένα γραμμόφωνο και μπορούσα να ακούω δίσκους της Bessie Smith και του Louie Armstrong. Ανέκαθεν ήθελα να τραγουδάω σαν μουσικό όργανο». Την εποχή που την άκουσε ο Hammond, η Eleonora Fagen είχε ήδη γίνει Billie Holiday από το όνομα της αγαπημένης της ηθοποιού, Billie Dove...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ
Η Billie Holiday αποφυλακίζεται και τραγουδάει...
Mουσική και Kοινωνική Συνείδηση: Η Billie Holiday και το "Strange Fruit"
Nina Simone - “Mississippi Goddam!”: Ένα οργισμένο, χαρούμενο τραγούδι.
Το "Bitches Brew" του Miles Davis: Ανανεώνοντας τη φαντασία στην τζαζ...
Pat Martino: We'll Meet Again...
