Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας
Ένας από τους πιο δραστήριους χαρακτήρες στα χρονικά του ροκ εν ρολ, ο Kim Fowley ήταν αυτό που θα λέγαμε «πολυτεχνίτης» αλλά όχι ερημοσπίτης, χρίζοντας μια καριέρα που διήρκεσε πολλές δεκαετίες: τραγουδιστής, τραγουδοποιός, παραγωγός, μάνατζερ, ντισκ τζόκεϊ, και ποιητής. Ήταν επίσης ο καταλύτης πίσω από μεγάλο μέρος της ποπ μουσικής που εμφανίστηκε στην περιοχή του Λος Άντζελες στη διάρκεια των δεκαετιών του 1960 και του 1970, οδηγώντας αρκετούς από τους συνεργάτες και τους ευνοούμενούς του στη δόξα και το χρήμα, παραμένοντας ταυτόχρονα μια σκιώδης καλτ μορφή, πολύ έξω από τα περιθώρια του mainstream.
Ο Kim Vincent Fowley γεννήθηκε στις 27 Ιουλίου 1942 στο Λος Άντζελες. Ήταν γιος του ηθοποιού Douglas Fowley (που εμφανίστηκε στην ταινία Singin' in the Rain) και έκανε τις πρώτες του ηχογραφήσεις με τον ντράμερ Sandy Nelson στα τέλη της δεκαετίας του '50. Αφού συνεργάστηκε με μια σειρά από βραχύβιες μπάντες όπως οι Paradons and the Innocents, ο Fowley γεύτηκε για πρώτη φορά την επιτυχία γράφοντας την Top 20 επιτυχία «Cherry Pie» για τους συμμαθητές του Gary S. Paxton και Skip Battin, οι οποίοι εμφανίζονταν με το όνομα Skip & Flip. Στη συνέχεια, οι Battin και ο Fowley σχημάτισαν το συγκρότημα των Hollywood Argyles και το 1960 σκαρφάλωσαν στην κορυφή του αμερικανικού καταλόγου επιτυχιών με το τραγούδι «Alley Oop», πριν συνθέσουν μαζί την πρώτη επιτυχία των Paul Revere & the Raiders, «Like Long Hair» και το 1962 σκοράρουν ξανά με το κλασικό «Papa-Oom-Mow-Mow» των Rivingtons. Μια άλλη καινοτόμα επιτυχία, το ορχηστρικό «Nut Rocker» των B. Bumble & the Stingers, έφτασε στο νούμερο ένα της Μεγάλης Βρετανίας (μια διασκευή ενός μαρς από τον Καρυοθραύστη του Τσαϊκόφσκι που το 1972 θα το διασκεύαζαν οι Emerson, Lake & Palmer), και το 1964 ο Fowley άρχισε να καλύπτει τις διαφημιστικές ανάγκες του τραγουδιστή PJ Proby. Την ίδια χρονιά έκανε παραγωγή στο σουξέ «Popsicles and Icicles» από το γυναικείο συγκρότημα των Murmaids.
Στα μέσα της δεκαετίας του '60, ο Fowley βυθίστηκε στην αντικουλτούρα του Λος Άντζελες, κάνοντας παρέα με τον Frank Zappa και το συγκρότημά του, τους Mothers of Invention, και μάλιστα εμφανίστηκε στο πρώτο τους άλμπουμ, Freak Out! Οι Byrds, ο Cat Stevens, οι Them και οι Kiss χρησιμοποίησαν υλικό του Fowley στις ηχογραφήσεις τους, ενώ ο ίδιος συνεργάστηκε ως παραγωγός με ονόματα όπως ο Gene Vincent, ο Warren Zevon, οι Soft Machine και η Helen Reddy. Τελικά, το 1967 κυκλοφόρησε το πρώτο του προσωπικό άλμπουμ με τίτλο Love Is Alive and Well, ένα δίσκο που τον βρήκε στενά ευθυγραμμισμένο κίνημα του χιπισμού. (Ο Fowley ισχυριζόταν ότι ήταν ο εμπνευστής πίσω από το πρώτο «love-in» στο Λος Άντζελες). Ακολούθησε μια σειρά από σόλο δίσκους, συμπεριλαμβανομένων των Outrageous (1968), The Day the Earth Stood Still (1970) και International Heroes (1973), αλλά κανένα δεν γνώρισε την εμπορική επιτυχία τόσων πολλών από τις άλλες συνθετικές δημιουργίες του.
Το 1975, μετά την ολοκλήρωση του άλμπουμ Animal God of the Streets, ο Fowley επέστρεψε στο ρόλο του ιμπρεσάριου. Οι περιβόητες Runaways σχηματίστηκαν το καλοκαίρι του 1975 στο Λος Άντζελες και ήταν ουσιαστικά δική του έμπνευση και η μεταγενέστερη επιτυχία των Joan Jett, Lita Ford και Cherie Currie τελικά θα τον δικαίωναν. Οι Runaways μπορεί να μην πούλησαν εκατομμύρια δίσκους, αλλά άσκησαν τεράστια επιρροή σε ένα ευρύ φάσμα της ροκ μουσικής, από το punk ως το metal. (Δική του ιδέα ήταν άλλο ένα γυναικείο συγκρότημα, οι Orchids, ήταν και η ιδέα του, όπως και οι Hollywood Stars που προορίζονταν ως η απάντηση του Λος Άντζελες στους New York Dolls.) Ο Fowley έγινε κινητήρια δύναμη στις πρώτες μέρες της πανκ σκηνής του Λος Άντζελες, δημιουργώντας τους Venus and the Razorblades, και οργανώνοντας «Βραδιές New Wave» σε κλαμπ του Χόλιγουντ – στη διάρκεια μιας εξ αυτών ηχογραφήθηκε το Germicide – Live at the Whiskey των Germs που θα κυκλοφορούσε το 1981.
The Runaways & Kim Fowley
Τις δεκαετίες που ακολούθησαν το άστρο του Fowley στη μουσική κοινότητα άρχισε να ξεθωριάζει, αν και κατά καιρούς γνώριζε αναλαμπές Στα τελευταία του χρόνια συνεργάστηκε με την Ariel Pink και τους BMX Bandits. Συνέχισε να ηχογραφεί δίσκους για ένα μικρό αλλά φανατικό ακροατήριο, όπως τα Hollywood Confidential (1980), το Hotel Insomnia (1993) και το Kings of Saturday Night (1995, σεσυνεργασία με τον Ben Vaughn), ενώ κυκλοφόρησε δύο άλμπουμ με ένα εναλλασσόμενους μουσικούς του Ντιτρόιτ, τα Michigan Babylon (1997) and Detroit Invasion (2014). Ο Fowley συνεργάστηκε επίσης με τη Norton Records για να κυκλοφορήσει αρκετές συλλογές σπάνιων τραγουδιών από τη δισκογραφική συλλογή του, ενώ το 2012 ο εκδοτικός οίκος Kicks Books εξέδωσε μια συλλογή κειμένων του με τίτλο Lord of Garbage.
Ο Kim Fowley πέθανε στις 15 Ιανουαρίου 2015 στο Δυτικό Χόλιγουντ έπειτα από μάχη με τον καρκίνο της ουροδόχου κύστης. Ήταν 75 ετών.
ΔΕΙΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΤΟΥ MERLIN'S:
"The Runaways", ταινία με θέμα τη θρυλική all-girl μπάντα των seventies (Joan Jett, Lita Ford, etc.)
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ:
Ο Darby Crash και οι Germs: Χάος και παράνοια στο Λος Άντζελες....
Γιάννης Καστάναρας
Ο Γιάννης Καστάναρας είναι καθ' έξιν και κατ΄ επάγγελμα slacker, συνεκδότης και executive producer (ο,τι κι αν σημαίνει αυτό το πράγμα) του φανζίν Merlin's Music Box.
Γιάννης Καστάναρας
Ο Γιάννης Καστάναρας είναι καθ' έξην και καθ΄ επάγγελμα slacker, συνεκδότης και executive producer (ο,τι κι αν σημαίνει αυτό το πράγμα) του φανζίν Merlin's Music Box.
