Συνέντευξη: Χρήστος Κορναράκης
φωτογραφίες: Γιώργος Αθανασίου
Ο πρώτος προσωπικός δίσκος της Καλλιόπης Μητροπούλου, με παραγωγή του Νίκου Βελιώτη, κινείται ανάμεσα σε σιωπές και μελωδίες. Μια συνέντευξη για τη δημιουργία του Between, την εσωτερική ισορροπία και την τέχνη της αβεβαιότητας.
Κάποιοι δίσκοι λένε ιστορίες. Άλλοι φτιάχνουν έναν χώρο, μια ατμόσφαιρα, έναν ψυχικό τόπο. Το Between της Καλλιόπης Μητροπούλου μοιάζει περισσότερο με τον δεύτερο τύπο. Δεν ακολουθεί μια γραμμική πορεία, δεν φωνάζει για προσοχή. Αντίθετα, χτίζεται αργά, με φροντίδα, αφήνοντας χώρο στη σιωπή όσο και στον ήχο. Ο δίσκος κινείται “ανάμεσα”: σε φάσεις, σε σκέψεις, σε συναισθήματα. Είναι ταυτόχρονα γυμνός και γεμάτος, απλός και φορτισμένος. Δεν προσπαθεί να εξηγήσει, αλλά να σε κάνει να νιώσεις. Να μείνεις λίγο πιο πολύ μέσα του. Να αφουγκραστείς.
Μίλησα με την Καλλιόπη για το πώς γεννήθηκε αυτό το “ανάμεσα”. Για τη μουσική, τις λέξεις και τις σιωπές. Για τη στιγμή που δεν έχεις όλες τις απαντήσεις - και κάπως, αυτό είναι αρκετό.
Το Between δεν δίνει την εντύπωση μιας συλλογής τραγουδιών, αλλά ενός ενιαίου σώματος, που χτίζεται και αναπνέει. Αυτή η συνοχή ήταν εξαρχής πρόθεση ή προέκυψε στην πορεία της δημιουργίας;
Η συνοχή ίσως προκύπτει από την παραγωγή, την ενορχήστρωση, αλλά και από το ίδιο το concept του άλμπουμ. Παρόλο που κάποια κομμάτια γράφτηκαν σε διαφορετικές χρονικές στιγμές (το It’s the Water το έγραψα το 2014, και το Ghosted το 2022), τα περισσότερα δημιουργήθηκαν μέσα σε ένα πιο συγκεκριμένο διάστημα, και έχουν κοινές αναφορές και συναισθηματική βάση.
Η λέξη “ανάμεσα” παραπέμπει σε μια κατάσταση μετάβασης, εκκρεμότητας. Εσύ σε ποια προσωπικά ή καλλιτεχνικά “ανάμεσα” αισθάνεσαι ότι κατοικείς αυτή την περίοδο;
Το Between εκφράζει ακριβώς αυτό το “ανάμεσα”, το μετέωρο, την αβεβαιότητα, το να μη ξέρω πού ανήκω ή ποια απόφαση να πάρω. Εκείνη την περίοδο ήμουν ανάμεσα σε πολλά διλήμματα που ζητούσαν απαντήσεις, τα οποία κατοικούν στο άλμπουμ. Και τώρα είμαι ανάμεσα σε διάφορα καλλιτεχνικά πράγματα, αλλά κάπως έχω βρει την ισορροπία μου μέσα σε όλο αυτό το χάος. Δεν έχω πάρει τις απαντήσεις φυσικά, αλλά δεν τις ψάχνω με τον ίδιο πανικό και ‘angst’.
Ο ήχος του άλμπουμ είναι λιτός, σχεδόν γυμνός, αλλά με έντονη παρουσία. Ήταν τα τραγούδια έτσι από την αρχή ή φτάσατε σε αυτή την αφαίρεση μέσα από τη διαδικασία;
Ενδιαφέρον! Εμένα μου φαίνεται το αντίθετο του ‘γυμνός’ ο ήχος! Ίσως δίνει αυτή την εντύπωση γιατί είναι πολύ στοχευμένος, κάθε όργανο, κάθε padάκι, κάθε μικρό εφέ, υπάρχει στη θέση του για συγκεκριμένο λόγο. Με τον Νίκο Βελιώτη θέλαμε με μεγάλη ακρίβεια και φροντίδα να αφήσουμε χώρο στις μελωδικές γραμμές, να αναδειχθούν χωρίς να πνίγονται από περιττή ‘βαβούρα’. Οπότε ναι, δεν κάναμε καμία αφαίρεση εκ των υστέρων, απλώς από την αρχή υπήρχε μια καθαρότητα πρόθεσης στην ηχητική αρχιτεκτονική του κάθε κομματιού.
Η παραγωγή του Νίκου Βελιώτη λειτουργεί περισσότερο σαν εσωτερικό στρώμα, όχι σαν επίστρωση. Πώς χτίστηκε αυτή η σχέση; Δούλεψε πάνω σε δικές σου κατευθύνσεις ή άφησες τον ήχο να του μιλήσει ελεύθερα;
Η παραγωγή του Νίκου είναι θεμέλιο, η κατεύθυνση ήταν κοινή εξαρχής, γιατί έχουμε τρομακτικά συγχρονισμένη αισθητική. Καταλαβαίνει πολύ βαθιά τι θέλω, με έναν τρόπο που δεν χρειάζονται πολλές εξηγήσεις. Είπαμε ελάχιστες φορές ο ένας στον άλλον ‘έλα όχι αυτό’, και πάντα κάποιος από τους δύο έλεγε "ναι όντως, έχεις δίκιο". Αυτή η καλλιτεχνική εμπιστοσύνη είναι σπάνια και πολύτιμη.
Οι στίχοι σου μοιάζουν με σημεία επαφής – όχι με αφηγήσεις. Πώς γεννιούνται; Από μια εικόνα, μια λέξη, μια συναισθηματική κατάσταση;
Ευχαριστώ! Ναι, έχω μικρές εικόνες ή συναισθηματικά στιγμιότυπα στο μυαλό μου και ξεκινάω από εκεί. Μπορεί να είναι μια λέξη που θέλω να χρησιμοποιήσω, ένα συναίσθημα που νιώθω έντονα ή ακόμα και μια ιστορία που βλέπω μπροστά μου ή μου λέει κάποιος. Στο κομμάτι Olympia, είχα κολλήσει με τους στίχους του ρεφρέν, και τελικά μια μέρα περπατώντας σπίτι από τη δουλειά αργά το βράδυ, μου ήρθαν όλοι. Το ρεφρέν αυτό κρατάει όλο το νόημα του άλμπουμ και ήταν οι τελευταίοι στίχοι που γράφτηκαν για αυτό. ‘I had hope, that our love would cope, don’t tell me we want different things. You want me, and I do want you, we just need to pick where we’ll be (for now)’.
Σε κάποια κομμάτια, ο στίχος φαίνεται να οδηγεί τον ήχο. Σε άλλα, το αντίστροφο. Υπάρχει κάποια εσωτερική σειρά για σένα ή αφήνεις το κάθε κομμάτι να βρει μόνο του τη ροή του;
Μπορεί να υπάρχει κάποιο κόνσεπτ στο κομμάτι, αλλά οι στίχοι για μένα έρχονται πάντα τελευταίοι. Ξεκινάω πάντα από τη μελωδία, μάλλον επειδή παίζω βιολί, που είναι ένα μονοφωνικό όργανο, μου έρχεται δηλαδή πάντα μια φράση στην αρχή, που συνήθως είναι η μελωδία της φωνής. Μετά έρχεται η αρμονία και στο τέλος οι στίχοι.
Αν το Between είναι ένα σώμα, μια ενδιάμεση ύπαρξη όπως το περιγράφεις, πότε το νιώθεις πιο ζωντανό; Όταν η φωνή σου ακούγεται ή όταν σωπαίνει;
Πολύ ωραία ερώτηση! Νομίζω τα πιο ζωντανά σημεία του Between είναι τα οργανικά ξεσπάσματα, εκεί που τα έγχορδα ουρλιάζουν. Όπως στο Hoarder, στο τέλος του Egg Fryer ή στο Alarm for 2, εκεί που το όνειρο γίνεται εφιάλτης.
Το Between της Καλλιόπης Μητροπούλου κυκλοφορεί σε ψηφιακή έκδοση και σε περιορισμένο αριθμό βινυλίων από την Submersion Records
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ:
Μια συζήτηση με τη Σtella: Επιβραδύνοντας για να πας μπροστά...
Gandi: Μια μπάντα που δεν χρειάζεται να κάνει θόρυβο για να ακουστεί...
Messier 13: Μουσική για τις ώρες που χανόμαστε...
Χρήστος Κορναράκης
Ο Χρήστος Κορναράκης γεννήθηκε μια ζεστή μέρα του Ιούλη στην Αθήνα. Παράλληλα με τις σπουδές του (υποκριτική, μάρκετιγκ και επικοινωνία) και όντας συλλέκτης δίσκων από τα παιδικά του χρόνια, αρθρογράφησε επί μία δεκαετία στο blog fromthebasement.com και στην μετέπειτα εξέλιξη του, το ypogeio.gr. Η ένταξη του στην ομάδα του Merlin’sMusic Box αποτελεί φυσική εξέλιξη.
Χρήστος Κορναράκης
Ο Χρήστος Κορναράκης γεννήθηκε μια ζεστή μέρα του Ιούλη στην Αθήνα. Παράλληλα με τις σπουδές του (υποκριτική, μάρκετιγκ και επικοινωνία) και όντας συλλέκτης δίσκων από τα παιδικά του χρόνια, αρθρογράφησε επί μία δεκαετία στο blog fromthebasement.com και στην μετέπειτα εξέλιξη του, το ypogeio.gr. Η ένταξη του στην ομάδα του Merlin’sMusic Box αποτελεί φυσική εξέλιξη.
Χρήστος Κορναράκης
Ο Χρήστος Κορναράκης γεννήθηκε μια ζεστή μέρα του Ιούλη στην Αθήνα. Παράλληλα με τις σπουδές του (υποκριτική, μάρκετιγκ και επικοινωνία) και όντας συλλέκτης δίσκων από τα παιδικά του χρόνια, αρθρογράφησε επί μία δεκαετία στο blog fromthebasement.com και στην μετέπειτα εξέλιξη του, το ypogeio.gr. Η ένταξη του στην ομάδα του Merlin’sMusic Box αποτελεί φυσική εξέλιξη.
