Συνέντευξη στον Χρήστο Κορναράκη
Υπάρχουν δίσκοι που απλώς ακούγονται και άλλοι που σε παρασύρουν σε έναν μυστικό, αληθινό μουσικό κόσμο. Το Original Sins των Sexy Christians ανήκει σε αυτή την δεύτερη κατηγορία: ιδρωμένο, τρυφερό, πειραχτικό και λίγο επικίνδυνο. Δεν επιδιώκει να εντυπωσιάσει, αλλά να θυμίσει και να προκαλέσει έντονα συναισθήματα. Μίλησα με τη μπάντα για τον δίσκο, τον ήχο, τη δημιουργία, και πώς κάθε κομμάτι εκφράζει μικρές αμαρτίες και χαρά.
Στο Original Sins ακούγεται σαν να μην προσπαθείτε απλώς να παίξετε μουσική, αλλά να επανασυνδεθείτε με κάτι υπαρξιακά πιο πρωτογενές – σαν να ψάχνετε κάτι που χάθηκε. Υπήρξε κάποιο γεγονός ή μια ανάγκη που γέννησε αυτόν τον δίσκο;
Η περίοδος που γράφαμε τα τραγούδια του δίσκου, μπορεί να περιγραφεί σαν ένα θολό όργιο ή σαν μια πρώτη νύχτα γάμου με ένα πρόσωπο που γνωρίζεις από παιδί. Η ανάγκη να εκφράζουμε μέσα από μουσική το τι συμβαίνει στη ζωή μας είναι, ήταν και θα είναι εδώ. Χαίρομαι που το βλέπεις έτσι και μου δίνεις και εμένα μια νέα οπτική στην προσέγγιση του. Ο ήχος είναι οργανικότερος, πιο κοντά σε ένα εύθραυστο έφηβο με άγνοια κινδύνου και έναν μεσήλικα που αρνείται να ωριμάσει με βάση τα κοινωνικά πρότυπα, παρά σε μια απροσπέλαστη, ακλόνητη μηχανή. Πάντα μας απασχολεί η υπαρξιακή ερμηνεία και πώς συνδέεται με το τι ζούμε όλοι μας σήμερα. Καταλυτικό ρόλο έχει ο Φώτης που παίζει τύμπανα και αυτή είναι η πρώτη του εμφάνιση σε άλμπουμ μας.
Το “Pictures” λειτουργεί σαν επίλογος με ανοιχτές πληγές — ή, καλύτερα, με ανοιχτές πιθανότητες. Πώς προσεγγίσατε τη δραματουργία της σειράς των κομματιών και τι σημαίνει για εσάς αυτό το άνοιγμα στο τέλος;
Το συγκεκριμένο κομμάτι είναι ένα πινγκ πονγκ ανάμεσα στο προσωπικό και το συλλογικό καταλήγοντας στο ότι το ένα χρειάζεται το άλλο για να πάμε στο επόμενο επίπεδο. Με αυτή του την ερμηνεία, ναι, λειτουργεί σαν κατακλείδα για ό,τι προηγήθηκε και δίνει έναυσμα για το πραγματικό τελείωμα με το "Velvetia" το οποίο μεταφέρει το ίδιο νόημα από τρεις διαφορετικές οπτικές γωνίες.
Πιστεύουμε πολύ στο άλμπουμ ως ολοκληρωμένη καλλιτεχνική πρόταση με αρχή, μέση, τέλος και υπάρχει μια μεγάλη ιστορία πίσω από τις δώδεκα μικρές.
Η παραγωγή του Δημητριάδη και το mastering του Ψαραδάκου διατηρούν τη φυσικότητα και την ανάσα των οργάνων, κάτι που λείπει από πολλούς σύγχρονους δίσκους. Ήταν αυτό συνειδητή απόφαση από την αρχή; Και πώς δουλέψατε για να διατηρηθεί αυτή η "ζωντάνια";
Επιλέξαμε να έχουμε αυτήν την ηχητική προσέγγιση και ο Δημήτρης μας βοήθησε να βγάλουμε το φαΐ από τον φούρνο χωρίς να καούμε. Ο Ανέστης μας φόρεσε τα γάντια. Είμαστε καλοί στο να καιγόμαστε. Αντιμετωπίζουμε κάθε δουλειά μας ως ένα νέο κόσμο που χτίζεται από το μηδέν και πρώτα από όλα θέλουμε να κρατάμε το δικό μας ενδιαφέρον ψηλά. Μας φαίνεται πολύ βαρετό το να επαναλαμβανόμαστε. Δεν νομίζω ότι θα ακούσεις πότε δίσκο μας να έχει ίδιο ήχο με τον προηγούμενο.
Από το God Proudly Presents μέχρι το Original Sins φαίνεται πως έχετε απομακρυνθεί από το αυθόρμητο "θόρυβο" για να εστιάσετε σε πιο εσωτερικά τοπία. Τι άλλαξε μέσα σας ή γύρω σας που έκανε αυτό το πέρασμα απαραίτητο;
Είμαστε παιδιά του θορύβου όσο και της μελωδίας. Ανά περιόδους παίρνει το ένα το τιμόνι και το άλλο είναι συνοδηγός. Πάντα όμως είναι πρόθυμα να αλλάξουν θέσεις. Εμείς κάνουμε ότι αυτά μας πούνε. Θα μπορούσες να πεις ότι είμαστε αβοήθητοι και ναι, είμαστε. Αλλά έχουμε ελπίδα ότι ο δρόμος που επιλέγουμε καταλήγει τουλάχιστον κάπου και όχι πουθενά.
Στιλιστικά ο δίσκος ακροβατεί ανάμεσα σε μια ρετρό αισθητική και ένα διακριτικό φουτουρισμό. Πώς ισορροπείτε ανάμεσα στην ανάγκη για πειραματισμό και την πίστη στη φόρμα; Πότε νιώθετε ότι ένα τραγούδι "δουλεύει";
Συνήθως το κάθε στοιχείο παίρνει τη θέση του μετά από αρκετό πειραματισμό. Μας αρέσει να μην βάζουμε στιλιστικά όρια ως το προς που θα κατευθυνθεί το κάθε κομμάτι και δοκιμάζουμε ακόμα και αυτά που εκ πρώτης μοιάζουν άκυρα. Σε περιπτώσεις μας εκπλήσσει το αποτέλεσμα, σε άλλες μας προσφέρει γέλιο, και κάποιες φορές όλα δένουν αρμονικά και δεν υπάρχει αμφισβήτηση ότι αυτό είναι που ζητάει το κομμάτι. Βέβαια υπάρχουν και οι εξαιρέσεις που βγαίνει κάτι αυθόρμητα και η πρώτη του μορφή είναι ουσιαστική και ολοκληρωμένη.
Υπάρχει χιούμορ μέσα στον δίσκο — αλλά όχι για να ελαφρύνει το βάρος, περισσότερο σαν ένα εργαλείο αποστασιοποίησης. Πώς χρησιμοποιείτε το χιούμορ στη μουσική σας χωρίς να χάνεται το συναισθηματικό βάθος;
Δεν το βλέπω σαν εργαλείο αποστασιοποίησης. Ίσα ίσα είναι αιχμηρό και εμπλέκεται σε βαθμό παρεξηγήσεως. Επιφανειακά μπορεί να ελαφρύνει το κλίμα αλλά λίγο αν προσέξεις ξύνει βαθιά τα στερεότυπα και τα κυρίαρχα κοινωνικά πρότυπα συμπεριφοράς. Χρησιμοποιούμε το χιούμορ σαν μέσο αμφισβήτησης.
Αν σας ζητούσα να περιγράψετε τον ήχο του Original Sins σαν μια εσωτερική κατάσταση — όχι ως είδος, αλλά ως συναίσθημα ή τοπίο — τι θα λέγατε; Είναι ένα δωμάτιο, μια ανάμνηση, μια εποχή;
Είναι μια αναζήτηση λύσης στην απογοήτευση και στο πόσο ανήμποροι νιώθουμε όλοι σε σχέση με ό,τι συμβαίνει. Μια παρατήρηση στο πως μουδιάζουμε τους αισθητήρες μας και προσπαθούμε να ξεγελαστούμε ότι νιώθουμε καλά. Ερωτευόμαστε μέσα από την καταστροφή όσων απεχθανόμαστε, σατιρίζουμε χρησιμοποιώντας τα ίδια όπλα, στρεφόμαστε στην ψυχεδέλεια αναζητώντας την λύτρωση αλλά πετυχαίνουμε την απομόνωση. Η αποδοχή της καταστροφής λειτουργεί ευεργετικά και μας δείχνει ότι το να σταθούμε ο ένας στον άλλον είναι επιλογή και μονόδρομος για τύπους σαν εμάς.
To Original Sins κυκλοφορεί ψηφιακά και σε 12ιντσο βινύλιο από το bandcamp των Sexy Christians
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ:
The Sexy Christians: Απαγορευμένοι καρποί και μπόλικα κέφια..
Sam Brace & The Merciless Bronze: Αποκλειστική συνέντευξη...
The BuzzDealers: Συχνότητες που λάμπουν στο σκοτάδι...
(youtube}https://www.youtube.com/watch?v=Xvf8VLOcDV8{/youtube}
Χρήστος Κορναράκης
Ο Χρήστος Κορναράκης γεννήθηκε μια ζεστή μέρα του Ιούλη στην Αθήνα. Παράλληλα με τις σπουδές του (υποκριτική, μάρκετιγκ και επικοινωνία) και όντας συλλέκτης δίσκων από τα παιδικά του χρόνια, αρθρογράφησε επί μία δεκαετία στο blog fromthebasement.com και στην μετέπειτα εξέλιξη του, το ypogeio.gr. Η ένταξη του στην ομάδα του Merlin’sMusic Box αποτελεί φυσική εξέλιξη.
Χρήστος Κορναράκης
Ο Χρήστος Κορναράκης γεννήθηκε μια ζεστή μέρα του Ιούλη στην Αθήνα. Παράλληλα με τις σπουδές του (υποκριτική, μάρκετιγκ και επικοινωνία) και όντας συλλέκτης δίσκων από τα παιδικά του χρόνια, αρθρογράφησε επί μία δεκαετία στο blog fromthebasement.com και στην μετέπειτα εξέλιξη του, το ypogeio.gr. Η ένταξη του στην ομάδα του Merlin’sMusic Box αποτελεί φυσική εξέλιξη.
Χρήστος Κορναράκης
Ο Χρήστος Κορναράκης γεννήθηκε μια ζεστή μέρα του Ιούλη στην Αθήνα. Παράλληλα με τις σπουδές του (υποκριτική, μάρκετιγκ και επικοινωνία) και όντας συλλέκτης δίσκων από τα παιδικά του χρόνια, αρθρογράφησε επί μία δεκαετία στο blog fromthebasement.com και στην μετέπειτα εξέλιξη του, το ypogeio.gr. Η ένταξη του στην ομάδα του Merlin’sMusic Box αποτελεί φυσική εξέλιξη.
