Οι Dream Syndicate περιοδεύουν σε Αμερική και Ευρώπη, παρουσιάζοντας εκ νέου το δεύτερο τους άλμπουμ και ο Θανάσης Μήνας θυμάται «τις μέρες μετά το κρασί και τα τριαντάφυλλα». Μετά από μια μακρά και παρατεταμένη διαπραγμάτευση με την Universal Music Group, το συγκρότημα κέρδισε το δικαίωμα να επανεκδώσει το Medicine Show ως ένα κουτί 42 τραγουδιών με 29 ακυκλοφόρητες ηχογραφήσεις από την εποχή του 1983-84, και για αυτό το λόγο, το συγκρότημα ανέστησε την εταιρεία Down There, η οποία θα διανέμεται από την Fire Records. 

Ο σκληρός πίνακας του Mac James που εμφανίζεται στο εξώφυλλο του Medicine Show των Dream Syndicate (1984) απεικονίζει μια αφηρημένη φιγούρα σε μέτριο κοντινό πλάνο, με στρογγυλεμένο κεφάλι και ώμους που καταλαμβάνουν ολόκληρο το εξώφυλλο. Η φιγούρα έχει ατημέλητο περίγραμμα και είναι γεμάτη με μαύρο χρώμα, το πρόσωπο μια δίνη από λευκές και γκρι γρατσουνιές και σημάδια. Με την πρώτη ματιά, ο γήινος τόνος του μπεζ εξώφυλλου και η ανακριβής φιγούρα μπορεί να υποδηλώνουν κάποιο είδος σωρού δολαρίων. Αλλά όσο περισσότερο το κοιτάς, τόσο πιο ανησυχητικό γίνεται. Ξαφνικά θυμίζει ένα φθαρμένο σκιάχτρο, ένα πρόσωπο δεμένο σε συρματόπλεγμα ή ακόμα και ένα σώμα παραδομένο στη σήψη. Είναι αδύνατο να απαλλαγείς από την αίσθηση της διάβρωσης που προκαλεί η εικόνα, ειδικά αν την κοιτάς επίμονα ενώ ακούς το δίσκο. Η μεγαλύτερη ένταση στο άλμπουμ είναι μεταξύ της πνευματικής και ηθικής παρακμής κάθε αφηγητή, και το εξπρεσιονιστικό εξώφυλλο του άλμπουμ παρέχει το τέλειο αντίστοιχο.

Το δύσκολο δεύτερο άλμπουμ

Το Medicine Show ήταν ο δεύτερος δίσκος του συγκροτήματος και η πρώτη κυκλοφορία τους σε μεγάλη δισκογραφική εταιρεία. Το εξώφυλλο υποδηλώνει την αγνόησή τους για τις προσδοκίες των κριτικών.

Η πιο κοινή, κριτική άποψη θεωρεί ότι το συγκρότημα κυκλοφόρησε έναν ασφαλές και βαρετό εμπορικό ροκ δίσκο. Οι υποστηρικτές του άλμπουμ ισχυρίζονται ότι είναι ένα χαμένο αριστούργημα και ένα υποτιμημένο highlight του καταλόγου τους, που προσφέρει μια πολύ πιο σκοτεινή και αποκαλυπτική πλευρά του συγκροτήματος. Οι Dream Syndicate εμφανίστηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 1980, καθώς η post-punk σκηνή του Λος Άντζελες μεταλλασσόταν. Τα ιδρυτικά μέλη Steve Wynn, Karl Precoda, Kendra Smith και Dennis Duck πέρασαν γρήγορα από τις πρώτες πρόβες και τα demos στο να βρεθούν στην πρώτη γραμμή της πρώιμης indie ροκ σκηνής της Αμερικής με το The Days of Wine and Roses του 1982. Μεταξύ των αυξανόμενων ταλέντων και φιλοδοξιών του frontman Wynn και της συλλογικής αίσθησης μουσικής ανησυχίας του συγκροτήματος, σύντομα προέκυψαν συγκρούσεις όταν ήρθε η ώρα να συνεχιστεί η πρώιμη επιτυχία τους. Αυτό που δεν θα διαφωνούσα είναι ότι το Medicine Show έχει παρεξηγηθεί∙ ήταν ακριβώς το άλμπουμ που το συγκρότημα ήταν έτοιμο να κάνει εκείνη την εποχή.

Σε ορισμένους κύκλους, το Medicine Show θεωρείται κάτι σαν ναδίρ για την alternative rock της δεκαετίας του '80. Στο βιβλίο του Waiting For the Sun: A Rock 'n' Roll History of Los Angeles, ο συγγραφέας Barney Hoskyns αποκαλεί το άλμπουμ «απογοητευτικό». Μια κριτική στο allmusic.com που είναι λίγο πιο χλιαρή σημειώνει ότι «από τις περισσότερες απόψεις, αυτό (το άλμπουμ) βρίσκει τον Wynn και τους συναδέλφους του να ψάχνουν για κάτι που δεν μπορούσαν να κατανοήσουν πλήρως, και τα πλήκτρα του Tom Zvoncheck, παρά το δράμα τους, δεν βρίσκουν ποτέ πραγματικά τον δρόμο τους στη μουσική».

 Ωστόσο, παρά τις αρνητικές κριτικές, υπάρχουν κάποιοι που θεωρούν τον δίσκο κάτι σαν αναθεωρητικό κλασικό. Ένας blogger στο blogcritics.org γράφει ότι «το Medicine Show είναι ένα από τα μεγάλα χαμένα άλμπουμ της δεκαετίας του '80». Ένας άλλος blogger στο gloriousnoise.com λέει «αν το Medicine Show ήταν το άλμπουμ όπου ο κόσμος γνώριζε τους Dream Syndicate, υπάρχει η πιθανότητα όλοι να δηλώναμε ομόφωνα τη σημασία του αντί να μιλάμε για τον διχασμό του». Ακόμα και ο Peter Buck των REM, με τον οποίο οι Dream Syndicate περιόδευσαν την ημέρα της κυκλοφορίας του άλμπουμ, έχει συμμετάσχει στο εγχείρημα, δηλώνοντας ότι «αυτό είναι ένα Exile On Main Street για τη δεκαετία του '80».

Το μεγαλύτερο μειονέκτημα του Medicine Show ήταν μάλλον ότι ακολούθησε το αγαπημένο ντεμπούτο τους The Days of Wine and Roses, που με την αιχμηρή αμεσότητα του ήχου του, έγινε αμέσως ένα κλασικό μετα-βελβετικό άλμπουμ, ίσως το πλέον κλασικό αναφορικά με τη σκηνή που ονομάστηκε Paisley Underground.

 

 ***************

Η σκηνή του Paisley Underground του Λος Άντζελες ήταν μια χαλαρή, κριτικά επινοημένη ομάδα συγκροτημάτων που εξορύσσουν τους διαφορετικούς ήχους της ψυχεδελικής εποχής της δεκαετίας του '60 της πόλης. Η ολισθηρότητα της ίδιας της κατηγορίας είναι ο λόγος για τον οποίο ο όρος είναι πλέον εκτός χρήσης - όμως το 1984 περιέγραφε de facto μια ομάδα συγκροτημάτων τόσο διαφορετικών όσο οι Green on Red (στοιχειωμένη ψυχεδέλεια που μετατράπηκε σε alt-country-rock), οι Thin White Rope (ακανόνιστο desert rock εμπνευσμένο από τους Can), ακόμη και οι Bangles. Οι Dream Syndicate ξεχώρισαν ως οι πιο βελβετικοί ανάμεσα στους συνομηλίκους τους.

Η παρέα του Medicine Show σήμερα...

 Μετά από ένα ομώνυμο EP από την Down There Records του Wynn, το The Days of Wine and Roses τράβηξε απίστευτη δημοτικότητα, κυριάρχησε στα πανεπιστημιακά ραδιόφωνα και άφησε το στίγμα του στα ευρωπαϊκά indie charts. Κυκλοφορώντας από την εταιρεία Slash και σε παραγωγή του Chris D. των Flesh Eaters, ήταν το είδος του δίσκου με προσανατολισμό στο μέλλον που καθοδηγούνταν αλλά δεν καθοριζόταν από τις επιρροές του. Πριν το συγκρότημα προλάβει να σχεδιάσει τις επόμενες κινήσεις του, η μπασίστρια Kendra Smith σποχώρησε απότομα από το συγκρότημα μετά την πρώτη τους περιοδεία στις ΗΠΑ, αφήνοντάς τους να ψάχνουν για αντικαταστάτη. Η αποχώρησή της συνέπεσε με τη μεγαλύτερη ευκαιρία του συγκροτήματος μέχρι σήμερα, όταν τους ζητήθηκε να ανοίγουν τις συναυλίες των U2 σε κάθε ημερομηνία της πανεθνικής τους περιοδείας. Ο Wynn και η υπόλοιπη μπάντα συμβουλεύτηκαν γρήγορα τον γνωστό τους Dave Provost, ο οποίος προστέθηκε στο συγκρότημα χωρίς καν πρόβα. Τους συνόδευσε στην περιοδεία μετά από μια σύντομη καθοδήγηση από την Smith. 

Ο παραγωγός των Blue Öyster Cult

Η κυκλοφορία του The Days of Wine and Roses είδε το συγκρότημα να ξεπερνά τα όρια που μπορούσε να διαχειριστεί η μικροσκοπική ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία Slash. Σύντομα, το συγκρότημα δέχτηκε πιέσεις από μια σειρά μεγάλων δισκογραφικών εταιρειών, μια πρώιμη φάση των διαγωνισμών της δεκαετίας του '80, όπου underground συγκροτήματα όπως οι Hüsker Dü ή οι The Replacements προσέλκυσαν mainstream μουσικά κανάλια. Τελικά, το συγκρότημα αποφάσισε να υπογράψει με την A&M Records. Αφού βελτίωσαν τις ικανότητές τους σε περιοδεία μπροστά σε μεγαλύτερο κοινό, μπήκαν στο στούντιο με τον βετεράνο παραγωγό Sandy Pearlman, γνωστό για τη δουλειά του με τους Blue Öyster Cult, η οποία άρεσε στον πιο κλασικο-ροκά Precoda, αλλά εγκρίθηκε από τον Wynn για την παραγωγή του για τους Dictators και τους Clash. Το στυλ παραγωγής του Pearlman ήταν τυπικό των διαδικασιών μεγάλων δισκογραφικών εταιρειών, με μήνες να περνούν σε ένα κορυφαίο στούντιο. Tο συγκρότημα πέρασε δύο εβδομάδες ηχογραφώντας βασικά κομμάτια, με τον Pearlman να χρειάζεται αρκετές ηχογραφήσεις και να επεξεργάζεται σύνθετες εκδόσεις από αυτά. Τόσο σχολαστική ήταν η διαδικασία του Pearlman που ο Provost συχνά καλούνταν πίσω μετά από δύο εβδομάδες overdubs στο μπάσο για να διορθώσει έστω και μία νότα. Από την πλευρά του, ο Precoda χρειάστηκε έξι εβδομάδες για να ηχογραφήσει τα μέρη της κιθάρας του, ταυτιζόμενος άψογα με τον Pearlman και εκμεταλλευόμενος την ευκαιρία να πειραματιστεί και να αφιερώσει χρόνο στο στούντιο. 

Αυτή η έλλειψη αυθορμητισμού και το ασφυκτικά ελεγχόμενο περιβάλλον ενοχλούσαν τον Wynn, ιδιαίτερα μετά την ηχογράφηση του The Days of Wine and Roses σε τρεις ολονύκτιες ηχογραφήσεις με τον Chris D. Οι πιο δύσκολες ήταν οι έξι εβδομάδες που αφιερώθηκαν στην ηχογράφηση των φωνητικών για τα οκτώ τραγούδια του άλμπουμ, κάτι που οδήγησε σε μεγάλη ένταση μεταξύ του Wynn και του παραγωγού, καθώς και του κιθαρίστα του. Στα μάτια του Pearlman, οι μήνες ηχογράφησης ήταν τυπικοί για τον κόσμο των μεγάλων δισκογραφικών εταιρειών, και η μαχητική στάση του Wynn ήταν εμπόδιο στις δυνατότητες επιτυχίας του συγκροτήματος. 

Λιγότερο Velvets και περισσότερο Neil Young Όσον αφορά την πιο εμπορική παραγωγή του άλμπουμ, η οποία οδήγησε σε κατηγορίες ότι το συγκρότημα είχε -αν είναι δυνατόν!- «ξεπουληθεί», με τα λόγια του Wynn, η προσέγγιση στο Medicine Show ήταν «λιγότερο Velvets και περισσότερο Neil Young». Ο Wynn και τα άλλα μέλη ήταν απόλυτα πρόθυμοι να αγκαλιάσουν το hard rock της δεκαετίας του '70 στη μουσική τους, κάτι που είναι πιο εμφανές στο δεύτερο κομμάτι του άλμπουμ, "Daddy's Girl". Παρά τη φήμη του για τις γεμάτες feedback κιθαριστικές εκρήξεις, αυτή η πιο παραδοσιακή βάση ήταν η επιδίωξη του Precoda εξαρχής.

Οι υποκείμενες εντάσεις στα κίνητρα του συγκροτήματος ήταν πιθανό να έρθουν στην επιφάνεια κάποια στιγμή, αλλά η εμπειρία ηχογράφησης από μεγάλη δισκογραφική εταιρεία επιδείνωσε αυτές τις ρήξεις και έδειξε τις ταραχώδεις ιδιότητες που έκαναν τους πρώτους δίσκους και τις εμφανίσεις τους τόσο συναρπαστικές. Τελικά, όλα αυτά οδήγησαν στην αποχώρηση του Precoda από το συγκρότημα μετά την κυκλοφορία του δίσκου.

Το εναρκτήριο τραγούδι του άλμπουμ, “Still Holding on to You”, το πιο power-pop τραγούδι του άλμπουμ, σαν να ακούς Big Star στο speed. Ακούγεται επίσης σαν ένα roots-rock κράμα μεταξύ του Tom Petty του Bruce Springsteen. Η ροκ αναπήδηση στην καρδιά του κομματιού και η κιθάρα τύπου Stones ενθαρρύνουν μια επιφανειακή ανάγνωση μιας σχέσης που πήγε στραβά, καθώς ο αφηγητής του Wynn λαχταρά μια χαμένη αγάπη. Αλλά ο τελευταίος στίχος υπαινίσσεται την οριστικότητα των περιστάσεων καθώς και τη λύση του. Το εκρηκτικό όργανο, που είναι βολικά θαμμένο στο μιξάζ, επενδύει μια αισιοδοξία που είναι σαφώς αδύνατη από τις τελευταίες γραμμές, ανεξάρτητα από το πώς επιλέγει κανείς να διαβάσει την δομή του τραγουδιού: «Το δωμάτιο ήταν ζεστό, και το δέρμα της ήταν κρύο... Την άκουσα να φωνάζει το όνομά μου» - ευθεία αναφορά στο “Hear Her Call My Name” των  Velvet Underground. 

Το “Armed with an Empty Gun” είναι μια απίστευτη ιστορία νουάρ, με τον αφηγητή του Wynn να περιγράφει λεπτομερώς ένα πέρασμα συνόρων που πήγε στραβά. Το τραγούδι προδίδει επίσης την επιρροή που εξακολουθούσαν να έχουν οι Velvet Underground στο συγκρότημα. Ο σπασμωδικός ρυθμός, με την υποστήριξη του απλού, ακλόνητου μοτίβου τυμπάνων του Dennis Duck, υποδεικνύει την επιρροή της Mo Tucker. 

Το “Bullet with My Name on It” ξεχωρίζει ως η μοναδική σόλο συνεισφορά του Karl Precoda στη σύνθεση τραγουδιών, καθώς και η πραγματική κατάβαση ενός ήδη ζοφερού άλμπουμ στο σκοτάδι. Μιλάει για το αναπόφευκτο των κακών πραγμάτων που έρχονται, αυτή τη φορά με τη μορφή μιας σφαίρας στα ίχνη του, που είναι προορισμένη να χτυπήσει. Οι φιδωτές γραμμές της κιθάρας που οδηγούν σε κάθε στίχο αποκαλύπτουν πόσο έντονα παρέμεινε το έργο του Precoda καθ' όλη τη διάρκεια της θητείας του στο συγκρότημα.

 Μπλουζ για τον John Coltrane

Στη συνέχεια, η αφήγηση του ομώνυμου τραγουδιού δομείται βαριά με ένα μελαγχολικό μπλουζ που προσθέτει μια δυσοίωνη νότα. Ο Wynn κάνει μια παράκαμψη μέσα από ένα γκροτέσκο νότιο γοτθικό φόνο και μια ύστατη προσπάθεια λύτρωσης. Εδώ ξεχωρίζει η μπασογραμμή του Provost, με τις κιθάρες να ξεφεύγουν – γρατζουνισμένες και στραγγαλισμένες νότες πίσω από τον μονολιθικό ρυθμό.

Το ντυλανικό “Burn” έχει κάπως περίπλοκη δομή με τις κιθάρες του  Precoda να μπλέκονται γύρω από τη βασική μελωδία του πιάνου. Ο τελευταίος στίχος τελειώνει με τον Wynn να επαναλαμβάνει, «Κάποια μέρα θα είναι η κόλαση για να πληρώσει / Ναι, ξέρω». Ο στίχος μεταφέρει τον πυρήνα των θεμάτων του άλμπουμ, των κακών ιδεών και παρορμήσεων και των αόρατων συνεπειών που μοιάζουν αναπόφευκτες.

 Το “John Coltrane Stereo Blues” απογειώνει το άλμπουμ – και στις ζωντανές καταγραφές τους ήταν και εξακολουθεί να είναι το tour de force των Dream Syndicate επί σκηνής. Η αινιγματική ιστορία του Wynn είναι μια από τις πιο σκοτεινές, πιο εκτυφλωτικές σπουδές χαρακτήρων του. Ο αφηγητής του είναι ένας εκλεπτυσμένος αστός, κάποιος εξοικειωμένος με την free-jazz του John Coltrane ως σημαίνων κάποιας υποτιθέμενης πολιτιστικής φινέτσας, και αρκετά έξυπνος για να χαλαρώσει με το κρασί του πριν ερμηνεύσει τα πιο αποκρουστικά έργα. Υπάρχει ένα γρύλισμα στην κιθάρα του Precoda εδώ που λείπει από το υπόλοιπο άλμπουμ. Καθώς τα φωνητικά του Wynn μετατοπίζονται από χαλαρές και υπολογιστικές κοινωνικοπαθητικές παρορμήσεις σε βραχνές, απεγνωσμένες φλυαρίες κατά τη διάρκεια του κομματιού, το παίξιμο του Precoda γίνεται σταδιακά πιο ξέφρενο και βίαιο για να ταιριάζει με τα στιχουργικά στοιχεία του τραγουδιού. Η προφανής παραλληλία είναι η κιθαριστική δουλειά του Ron Asheton στο Fun House των Stooges (1970) και η σχέση της με τις ηχητικές εξερευνήσεις του ‘Trane στο σαξόφωνο, καθώς τα δύο τρίτα του "John Coltrane Stereo Blues" παραδίδονται σε ορχηστρική υπερένταση παρά στην αφήγηση των στίχων. Aκόμη και σε μια πιο συντομευμένη μορφή, το “John Coltrane Stereo Blues” είναι μια εκτεταμένη άσκηση έντονης επανάληψης και μοιράζεται ένα συγκεκριμένο κοινό με το εξίσου μακρύ “Marquee Moon” των Television, καθώς το ίδιο ρυθμικό μοτίβο παίζεται λίγο πολύ σε όλη τη διάρκεια.

 Goodbye Hollywood…

Όλα αυτά τα στοιχεία, ίσως αναμενόμενα, δεν οδήγησαν σε εμπορική ή κριτική επιτυχία για το συγκρότημα. Το Medicine Show πούλησε πολύ λιγότερα από ό,τι ήλπιζε η δισκογραφική τους εταιρεία. Εκείνη την εποχή, οι ανεξάρτητες μπάντες που έχτιζαν αξιοπρεπείς καριέρες από μέτριες πωλήσεις δεν ήταν στα σχέδια και το συγκρότημα γρήγορα βρέθηκε σε σύγκρουση με το σύστημα των μεγάλων δισκογραφικών εταιρειών που είχαν οικειοθελώς υιοθετήσει. Ως αποτέλεσμα, τελικά ζήτησαν την αποδέσμευσή τους από την A&M, παρά το γεγονός ότι εξακολουθούσαν να χρωστούν χρήματα τόσο για το ίδιο το άλμπουμ όσο και για την πρόσφατη περιοδεία τους με τους REM. Παραδόξως, κατάφεραν να αποδεσμευτούν ​από το συμβόλαιό τους, μια εξαιρετικά σπάνια περίπτωση ανεξάρτητης μπάντας που έκανε το σύστημα να λειτουργεί υπέρ τους. Το συγκρότημα διαλύθηκε για ένα μικρό χρονικό διάστημα πριν ανασυνταχθεί χωρίς τον Precoda (και με τον Paul B. Cutler στη θέση του) για το Out of the Grey του 1986. Αυτή είναι μια άλλη ιστορία, που θα περιμένει για του χρόνου…

 Medicine Show Boxset

Μετά από μια μακρά και παρατεταμένη διαπραγμάτευση με την Universal Music Group, το συγκρότημα κέρδισε το δικαίωμα να επανεκδώσει το Medicine Show ως ένα κουτί 42 τραγουδιών με 29 ακυκλοφόρητες ηχογραφήσεις από την εποχή του 1983-84, και για αυτό το λόγο, το συγκρότημα ανέστησε την εταιρεία Down There, η οποία θα διανέμεται από την Fire Records.

Αυτό που ελπίζει να αποκαλύψει αυτό το νέο box set είναι ότι, ως live μπάντα, ανάμεσα στα νέα τραγούδια του Wynn (τότε) και τις ζωντανές φωνητικές του εμφανίσεις, το διευρυμένο παίξιμο κιθάρας και τους διάφορους νέους μπασίστες, η εποχή του The Medicine Show ήταν ακόμα το συγκρότημα στο απόγειό της. Το άλμπουμ περιλαμβάνει επίσης τα πλήκτρα του Tommy Zvoncheck καθώς και την πλήρη ραδιοφωνική μετάδοση του WXRT από την κύρια κασέτα reel-to-reel (το αρχικό LP είχε περικοπεί) - και υπάρχουν μερικές κασέτες προβών και ζωντανών ηχογραφήσεων της Kendra Smith - λίγο πριν αποχωρήσει από το συγκρότημα.

 Υπάρχουν πρώιμες, πρωτόγονες εκδοχές πρωτότυπων τραγουδιών και πολλές διασκευές και live υλικό. Το ίδιο το άλμπουμ είναι πλέον πλήρως remastered (από τις αρχικές αναλογικές κασέτες) και ακούγεται, όπως δήλωσε πρόσφατα ο Steve Wynn, «όπως θυμάμαι να το άκουσα ενώ το μιξάραμε».

 Οι Dream Syndicate θα περιοδεύσουν στα τέλη του 2025 και στις αρχές του 2026 για να παρουσιάσουν ολόκληρο το άλμπουμ τους Medicine Show του 1984, με ημερομηνίες εμφάνισης στις ΗΠΑ (Νοέμβριος-Δεκέμβριος 2025) και στην Ευρώπη (Ιανουάριος-Φεβρουάριος 2026). Οι εμφανίσεις θα περιλαμβάνουν δύο σετ: μια συλλογή από νεότερα τραγούδια, ακολουθούμενη από το πλήρες Medicine Show.

https://www.thedreamsyndicate.com/tour.html

Για παραγγελίες: https://www.firerecords.com/product/the-dream-syndicate-medicine-show/

Τracklist:

Disc One: Medicine Show + Unreleased Bonus Tracks

1. Still Holding On To You
2. Daddy’s Girl
3. Burn
4. Armed With An Empty Gun
5. Bullet With My Name On It
6. The Medicine Show
7. John Coltrane Stereo Blues
8. Merrittville
9. John Coltrane Stereo Blues (Album Out-Take)
10. The Medicine Show (Solo Acoustic)
11. John Coltrane Stereo Blues (Live at WMMS, June 1983)

 

Disc Two: This Is Not The New Dream Syndicate Album… Live!

1. Tell Me When It’s Over (Live at The Aragon Ballroom, Chicago, 1984)
2. Bullet With My Name On It (Live at The Aragon Ballroom, Chicago, 1984)
3. Armed With an Empty Gun (Live at The Aragon Ballroom, Chicago, 1984)
4. The Medicine Show (Live at The Aragon Ballroom, Chicago, 1984)
5. John Coltrane Stereo Blues (Live at The Aragon Ballroom, Chicago, 1984)
6. Burn (Live at the Aragon Ballroom, Chicago, 1984)
7. The Days of Wine and Roses (Live at the Aragon Ballroom, Chicago, 1984)
8. John Coltrane Stereo Blues (Live in Lund, Sweden, 1984)
9. Bullet With My Name On It (Live at The Stone, San Francisco, 1984)
10. Witness (Live at The Stone, San Francisco, 1984)
11. Weathered And Torn (Rehearsal Recording, 1983)

 

Disc Three: The Road To Medicine Show

1. Still Holding On To You (Live at CBGBs,1983)
2. Armed With an Empty Gun (Live at CBGBs, 1983)
3. Let It Rain (Live at CBGBs, 1983)
4. The Medicine Show (Live at CBGBs,1983)
5. Bullet With My Name On It (Live at CBGBs,1983)
6. John Coltrane Stereo Blues (Live at CBGBs, 1983)
7. Burn (Live at CBGBs, 1983)
8. Morning Dew (Live at CBGBs, 1983)
9. Burn (Rehearsal Recording with Kendra Smith,1983)
10. John Coltrane Stereo Blues (Rehearsal Recording with Sandy Pearlman, 1983)

 

Disc Four: What Is And What Should Never Be

1. Susie Q (Live at Club Zadar, New Hope, PA, 1983)
2. Evil Ways (Live at Club Zadar, New Hope, PA, 1983)
3. Don’t Fear The Reaper (Live at Club Zadar, New Hope, PA, 1983)
4. Bullet With My Name On It (Live at Club Zadar, New Hope, PA, 1983)
5. Still Holding On To You (Live at Soap Creek Saloon, Austin, TX, 1983)
6. Born On The Bayou (Live at Soap Creek Saloon, Austin, TX, 1983)
7. Don’t Fear The Reaper (Live at Soap Creek Saloon, Austin, TX, 1983)
8. Still Holding On To You (Rehearsal Recording with Kendra Smith, 1982)
9. Armed With An Empty Gun (Rehearsal Recording with Kendra Smith, 1982)

 ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ:

Paisley Undergound: Ο απόλυτος δισκογραφικός οδηγός. Η αναβίωση του rock των 60s στα 80s στις 33 1/2 στροφές...

Thalia Zedek: Noise rock storyteller...

The Days of Wine and Roses των Dream Syndicate: Η γέννηση ενός κλασσικού άλμπουμ

ΑΚΟΥΣΤΕ

The Dream Syndicate Live στο Βεάκειο στις 13 & 14 Ιουλίου 1987 (full audio)