Ο Ελευθεριακός

  • Oι New Zero... Romance στο ΙΛΙΟΝ plus το Σάββατο 16 Δεκεμβρίου

    Γράφει ο ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟΣ

    Φωτογραφίες: Τηλέμαχος Παπαδόπουλος (QoQ photos)

    Αν και δεν ήμασταν πολλοί, η βραδιά ήταν ό,τι έπρεπε για να ακούσεις και πάλι ζωντανά, έπειτα από πάρα πολλά χρόνια, τα τραγούδια των Flowers Of Romance (παιγμένα από τους New Zero God), αφού η μέρα ήταν στην αρχή της ηλιόλουστη και βροχερή στο τέλος της.
    Κάπως έτσι όμως δεν είναι κάθε κομμάτι της ιστορίας των Flowers Of Romance; Αυτή η εναλλαγή συναισθημάτων, στιχουργικών θεμάτων και μουσικών υφών δεν ήταν πάντα οι Flowers Of Romance;
    Προσωπικά, πάντα μου έφερναν στο μυαλό αυτή τη φυσική εναλλαγή των εποχών.
    Δεν λέω... πολλές φορές αυτό συνέβαινε απότομα, απροειδοποίητα, αλλά σε άφηνε με την αίσθηση της προσμονής, δεν ξαφνιαζόσουν, δεν τρόμαζες.
    Άλλοτε πάλι, προετοιμαζόσουν κατάλληλα, μα πότε δεν ήξερες πώς να αναγνωρίσεις τις επιμέρους εναλλαγές μέσα στην κυρίαρχη.

  • Whiplash: Δεν μπήκαν σε Thrash Τετράδες, Πεντάδες, Titans, Big και δε συμμαζεύεται, αλλά οι δύο πρώτοι δίσκοι τους είναι τόσο ταχείς, μελωδικοί, άρτιοι και πωρωτικοί, που τους καθιστούν Τιτάνες...

    Γράφει ο Ελευθεριακός

    Από τα πιο αδικημένα thrash συγκροτήματα της δεκαετίας του 80, όπου εν γένει σταθεροποιήθηκε και άρχισε να εκτινάσσεται το metal ιδίωμα. Από τα συγκροτήματα που έκαναν το καλύτερο που μπορούσαν να κάνουν- και τελικά ήταν κάλλιστο- χωρίς φανφάρες και περικοκλάδες. Μερικές φορές αν το ’χεις, δεν χρειάζεται να κάνεις πολλά και οι Αμερικανοί Whiplash όχι μόνο το είχαν, αλλά υπήρξαν… προφέσορες.

  • Ένα Πάρτι για τον Παύλο... (Κύτταρο, 9 Δεκεμβρίου 2023)

    Γράφει ο Ελευθεριακός

    Παρασκευή βράδυ νομίζω. Χτυπάει το τηλέφωνο. Δεν μπορώ να απαντήσω. Είναι ο φίλος Μήτσος. Στέλνει μήνυμα: «Φίλε, έχω δύο εισιτήρια για αύριο το βράδυ, για το αφιέρωμα στον Σιδηρόπουλο. Πάμε;». «Μήτσο, δεν τα ρωτάνε αυτά» ήθελα να του γράψω, αλλά δεν του το έγραψα. Συναντηθήκαμε την επόμενη ημέρα έξω από το Κύτταρο. Είχα χρόνια να πάω σε συναυλία-αφιέρωμα στον Σιδηρόπουλο. Μία στο Ρόδον θυμάμαι αχνά και κάτι πάλι στο Κύτταρο, αλλά έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε.

  • Ιερότητα και ιεροσυλία με αφορμή την κυκλοφορία του νέου άλμπουμ του Παύλου Παυλίδη...

    Γράφει ο Ελευθεριακός

    φωτογραφίες: Ηλίας Μωραΐτης (ΕΙΜο Art)

    Mόλις πριν λίγη ώρα άκουγα την προσέγγιση των agoriastonilio στο «Μaster Οf Puppets». Έπρεπε να πειράξουν αυτό το αριστούργημα του σκληρού ήχου, αυτό το πασίγνωστο και πολυαγαπημένο τραγούδι των Metallica; Και στο κάτω κάτω, ποια είναι τα agoriastonilio και ποιος τους έδωσε το δικαίωμα να διαπράττουν κάτι τέτοιο; Οι Metallica, πάντως, αποκλείεται. Oι ίδιοι τώρα οι Metallica, πού βρήκαν τα κότσια να πειράξουν κομμάτια των Diamond Head, των Misfits και των Killing Joke, φτάνοντας μέχρι τους Thin Lizzy και τους Queen; Κάποτε η Joan Jett είχε βγάλει άλμπουμ γεμάτο διασκευές, με τραγούδια από Doors και AC/DC μέχρι Sex Pistols,  η αθεόφοβη. Οι ίδιοι οι AC/DC δε, ακόμα πειράζουν, με τον δικό τους τρόπο, τα blues...

  • Κάποιες σκέψεις για την Αναρχία...

    Γράφει ο Ελευθεριακός

    Μια συζήτηση ή ένα γραπτό για οποιοδήποτε θέμα είναι σίγουρο ότι δεν μπορεί να το καλύψει εξ΄ ολοκλήρου. Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, κάτι τέτοιο είναι αδύνατο και λόγω της δικής μου αδυναμίας να επιτύχω κάτι τέτοιο αλλά και γιατί ακόμα και ο πιο ικανός μπορεί πάντα να προσεγγίσει μια ή και πολλές πτυχές ενός θέματος, χωρίς ωστόσο να είναι ποτέ σε θέση να το αναλύσει στην ολότητά του, όσο ευρεία σκέψη κι αν έχει.
    Έτσι λοιπόν στο συγκεκριμένο κείμενο θα καταπιαστώ με κάποιες σκέψεις για την Αναρχία, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχω να προσφέρω κάποια αλήθεια πέρα από σκέψεις και αναρωτήσεις.
    Νομίζω ότι μια συζήτηση για αυτό το θέμα είναι καταρχήν δύσκολη, καθώς πρόκειται για ένα ρεύμα σκέψης και πρακτικής (ουσιαστικά μια κοσμοθεωρία που αγγίζει όλες τις πτυχές της ζωής, με αφετηρία τον άξονα περί μη κυριαρχίας), που μπορεί μεν να μοιράζεται κοινά στοιχεία με τα υπόλοιπα ιδεολογικά ρεύματα (ως γέννημα και αυτό του Διαφωτισμού, όσο κι αν υπάρχουν σημεία στα οποία αντιπαρατίθεται με αυτόν), αλλά από την άλλη έχει μια μεγάλη διαφορά: την αποστροφή της Αναρχίας σε οτιδήποτε κυριαρχικό, εξουσιαστικό, μη συλλογικά θεσμοθετημένο. Αυτή η διαφορά εμπεριέχει όλες τις εκφάνσεις της ζωής, ατομικές και συλλογικές, σε μια διαρκή διαλεκτική ροή.
    Έτσι, ενώ ο σκοπός είναι ένας, οι προσεγγίσεις είναι πολλές.

  • Οι Venom & ένα… κολασμένο ντεμπούτο!

    ΓΡΑΦΕΙ Ο ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟΣ

    Αν και παραγνωρισμένοι ή, τουλάχιστον, όχι τόσο αναγνωρισμένοι και αναγνωρίσιμοι όσο θα τους άξιζε, οι Venom κυκλοφόρησαν το μακρινό πλέον 1981 το Welcome To Hell, ένα από τα πιο σημαντικά ντεμπούτα στην ιστορία της σκληρής μουσικής. Και αναφέρομαι με τον όρο "σκληρή μουσική" κι όχι heavy metal ή κάτι παρεμφερές, επειδή οι Venom (όπως και οι μουσικά συγγενείς τους Motörhead) ουδέποτε υπήρξαν ακραιφνείς και... καθαρόαιμοι μεταλάδες, όπως λ.χ. oι Judas Priest (κι αυτοί από το Sad Wings Of Destiny και μετά) ή οι Iron Maiden (από την έλευση του Bruce Dickinson και μετά).

FEATURED VIDEOS

  • 1

Login