David Bowie

  • Rock Against Racism: Μια ιστορία που το τέλος της δεν έχει γραφτεί ακόμα...

    Γράφει ο Μιχάλης Τζάνογλος

    Η δεκαετία του ’70 μόλις έχει ξεκινήσει. Το Swinging London, αν υπάρχει ακόμα, έχει καταντήσει καρικατούρα. Το ίδιο και τα κινήματα της αμφισβήτησης. Τα ναρκωτικά γίνονται όλο και πιο σκληρά. Στη rock μουσική, το πάνω χέρι έχουν πιά οι πολυεθνικές. Οι παλιοί «επαναστάτες» μουσικοί έχουν αφήσει πίσω τους τις εργατικές καταβολές τους και έχουν γίνει μέλη της «καλής» κοινωνίας: φανταχτερά ρούχα, ακριβά αυτοκίνητα, ποτά, ναρκωτικά, γκόμενες, σνομπισμός, απολιτίκ και βαρεμάρα, όλα ανάμεικτα με ένα πληγωμένο αίσθημα υπεροχής, με ιστορίες για το περασμένο μεγαλείο της αυτοκρατορία και αποκρυφιστικές τελετές. Η έμπνευση στερεύει και η καλλιτεχνική δημιουργία αναμασάει τα ίδια και τα ίδια.

  • Το κουτί με τις εμμονές (μέρος 5ο): David Bowie και William Burroughs. Cut up volumes...

    Γράφει η Φαίη Φραγκισκάτου

    Η πορεία του David Bowie στη μουσική παρουσιάζει ομοιότητες με την πορεία του Burroughs στη λογοτεχνία. Αυτή τη διαπίστωση, μεταξύ άλλων, διαπραγματεύεται ένα βιβλίο που πρόσφατα έπεσε στα χέρια μου, με τίτλο William S. Burroughs and the Cult of Rock n Roll του συγγραφέα και μουσικοκριτικού Casey Rae. Στις σελίδες του οι μουσικές μεταμορφώσεις του Bowie περιγράφονται σε αντιστοιχία με τις δημιουργικές εμμονές του Burroughs και την κοινή τους αγάπη για την τεχνική της τυχαίας συρραφής λέξεων που είναι γνωστή με τον όρο «cut up».

FEATURED VIDEOS

  • 1

Login