Γράφει ο Αργύρης Αργυριάδης
Πολλά έχουν ειπωθεί το τελευταίο διάστημα εν μέσω της συνδημίας Covid 19 σχετικά με την κατάλυση της «θείας κοινωνίας» από λαϊκούς και ιερείς. Στο παρόν κείμενο θα ασχοληθούμε με τη συγκλονιστική περίπτωση της κατάλυσης των σταχτών του Joe Hill. Η ιστορία του δολοφονημένου συνδικαλιστή των Βιομηχανικών Εργατών του Κόσμου (IWW-Wobblies) έχει περιγραφεί αναλυτικά στο Μαθήματα Ιστορίας: Joe Hill, ο άνθρωπος που δεν πέθανε ποτέ, η μνήμη της δολοφονίας του όμως συνεχίζει να μας στοιχειώνει με το τραγούδι « I Dreamed I Saw Joe Hill Last Night», που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως prequel αυτού που επακολουθεί. Η όλη περίπτωση ταιριάζει καθ’ ολοκληρία στη δυναμική και αισθητική της rock and roll κουλτούρας.
Μετά την παράδοση του φακέλου με τις στάχτες του σπουδαίου τραγουδοποιού από το εθνικό ταχυδρομείο στη συνδικαλιστική οργάνωση Βιομηχανικοί Εργάτες του Κόσμου (IWW-wobblies) το 1988, ακολούθησε μια ανοιχτή συζήτηση για το ποια έπρεπε να είναι η τύχη τους - εκτός από το να σκορπιστούν στον άνεμο. Εκφράστηκαν διάφορες απόψεις που πέρασαν αδιάφορα, μέχρι που ο γνωστός yippie προβοκάτορας Αbbie Hoffman, ο άνθρωπος που λίγο έλλειψε να «τριπάρει» τον πρόεδρο Νίξον, έκανε πάλι το θαύμα του! Έγραψε ότι, προκειμένου να διατηρηθεί η κληρονομιά του Hill, σύγχρονοι folk τραγουδιστές όπως ο Billy Bragg και η Michelle Shocked θα έπρεπε να καταναλώσουν το «corpus anarchi», μια λατινική αναφορά στα καμένα υπολείμματα ως «αναρχικό σώμα». Στη συνέχεια, μετά το θάνατό τους, η στάχτη τους θα μπορούσε να καταναλωθεί από μελλοντικούς ριζοσπάστες τραγουδιστές και έτσι, ο Joe Hill θα ζούσε για πάντα, υλοποιώντας το «δεν πέθανα ποτέ», όπως ήθελε και ο ίδιος στην διαθήκη του.
Abbie Hoffman
Αρκετοί Wobblies το βρήκαν ενδιαφέρον και γνωρίζουμε ότι διάφοροι τραγουδοποιοί του συνδικάτου δέχθηκαν στο περίπου την πρόκληση αυτή, με προεξέχοντα τον αείμνηστο Utah Philips που έβαλε μερικές από τις στάχτες του στην κιθάρα του. Όμως ο Hoffman δεν μπορούσε να αρκεστεί σε κάτι τέτοιο γι’ αυτό και κάλεσε τον φίλο του Άγγλο ρόκερ και κοινωνικό ακτιβιστή Billy Bragg να ανταποκριθεί στην υπέρτατη πρόκληση. Ο Bragg αναφέρει ότι η πρώτη του αντίδραση ήταν έκπληξη. Στην συνέχεια όμως αποφάνθηκε: «Λοιπόν, ευχαριστώ πολύ, Abbie!»
Ο Hoffman απεβίωσε στις 12 Απριλίου του 1989 αλλά η πρόκληση που είχε δώσει δεν είχε ξεχαστεί. Όπως αναφέρει h Industrial Worker (η επίσημη εφημερίδα των IWW), τέσσερα χρόνια αργότερα η επιθυμία του έγινε πράξη. Την εν λόγω δημοσίευση συνοδεύει αντίστοιχη φωτογραφία ταμπλόιντ του περίφημου Wage Slave World News του διάσημου καρτουνίστα και πολιτικού ακτιβιστή Mike Konopacki, αναφέροντας διεξοδικά τι έγινε και πως ο Bragg έσωσε την μνήμη του Hill από την Shocked.
Billy Bragg
Όταν ο Bragg βρέθηκε στο Σικάγο για μια συναυλία λίγα χρόνια αργότερα, είπε ότι μετά την παράσταση τον πλησίασαν μερικοί Wobblies και, σύμφωνα με τον ίδιο, του είπαν ότι: «Έχουμε μερικές από τις στάχτες του Joe και αναρωτιόμαστε αν μπορεί να σας ενδιαφέρει να τον καταλύσετε». Συνέβη λίγο μετά το θάνατο του Hoffman. «Αυτός ήταν ένας λόγος για να το κάνω πάνω από οτιδήποτε άλλο», είπε ο Bragg. «Ήταν η τελευταία φάρσα του Abbie και ένιωθα ότι θα τον πρόδιδα αν δεν ανταποκρινόμουν στο χιούμορ του». Έτσι, μαζί με λίγη μπύρα οι στιφόπικρες στάχτες πήγαν άσπρο πάτο και η κατάλυση με το «άναρχο σώμα» ολοκληρώθηκε.
Οι Wobblies έδωσαν επίσης στον Bragg λίγη στάχτη για να την δώσει στην αμφιλεγόμενη τραγουδίστρια Michelle Shocked, την οποία είχε αναφέρει ο Hoffman. Σύμφωνα με τον ίδιο, ο Bragg κράτησε τις στάχτες διπλωμένες σε μια μικρή πλαστική σακούλα τυλιγμένη μέσα σε μια σελίδα από την έκδοση του Little Red Songbook του 1935, το οποίο παρέμενε για αρκετό καιρό στην βιβλιοθήκη του. Αφού δεν είχε επαφή με την Shocked για αρκετά χρόνια, ο Bragg πληροφορήθηκε ότι είχε γίνει αναγεννημένη χριστιανή, ακολουθώντας «ένα μάλλον διαφορετικό μονοπάτι από εμένα, τον Abbie και τον Joe».
Otis Gibbs
Έτσι ο Bragg σκέφτηκε τον Otis Gibbs, έναν νεαρό τραγουδιστή-τραγουδοποιό της Ιντιάνα, τον οποίο είχε ακούσει να τραγουδά σε μια εκδήλωση στο Όστιν φορώντας το καπέλο του συνδικάτου των ΙWW. Αρκετοί Αμερικανοί, και όχι μόνο τραγουδοποιοί, ανήκουν στην συνδικαλιστική ένωση καλλιτεχνών των IWW, ανάμεσα τους και ο Tom Morello των Rage Against The Machine.
«Μόλις τον αντίκρισα, σκέφτηκα ότι ήταν ο καταλληλότερος και ότι τόσο ο Abbie όσο και ο Joe θα πίστευαν ότι κάνω το σωστό», ανέφερε ο Bragg. «Όταν του προσέφερα τις στάχτες, ο Gibbs αντέδρασε κάπως διστακτικά λέγοντας ‘Αλήθεια; ‘Αλήθεια’ του απάντησα. Πρέπει να με εμπιστευτείς. Κι έτσι Ο Gibbs τις κατέλυσε».
Αργύρης Αργυριάδης
Ο Αργύρης Αργυριάδης αφού πρώτα έζησε την συγκλονιστική εμπειρία της συναυλίας του Rory Gallagher στην Νέα Φιλαδέλφεια το 1981 έκτοτε, από μικρή ηλικία τρέχει στα στενά των Εξαρχείων, πιστός στην Ιδέα της ελευθερίας, παραμένει πάντα καταληψίας «τρελός και ευτυχισμένος», υπερασπιστής του Ιστορικού Μείζονος Αναρχισμού και μέλους του Ενός Δυνατού Συνδικάτου. Μισό αιώνα μετά την γέννηση του, έχει αφιερώσει τις σπουδές του στην ιατρική, την ψυχιατρική και την ψυχολογία στον αγώνα για την κοινωνική χειραφέτηση. Όταν δεν διαβάζει επικίνδυνα βιβλία, δεν ακούει παράξενες μουσικές ή να γράφει ακατανόητες ιστορίες στο merlin's, συμμετέχει σε Αυτοργανωμένες Συλλογικότητες Υγείας,συνελεύσεις, πορείες και δράσεις διότι τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα.
Αργύρης Αργυριάδης
Ο Αργύρης Αργυριάδης αφού πρώτα έζησε την συγκλονιστική εμπειρία της συναυλίας του Rory Gallagher στην Νέα Φιλαδέλφεια το 1981 έκτοτε, από μικρή ηλικία τρέχει στα στενά των Εξαρχείων, πιστός στην Ιδέα της ελευθερίας, παραμένει πάντα καταληψίας «τρελός και ευτυχισμένος», υπερασπιστής του Ιστορικού Μείζονος Αναρχισμού και μέλους του Ενός Δυνατού Συνδικάτου. Μισό αιώνα μετά την γέννηση του, έχει αφιερώσει τις σπουδές του στην ιατρική, την ψυχιατρική και την ψυχολογία στον αγώνα για την κοινωνική χειραφέτηση. Όταν δεν διαβάζει επικίνδυνα βιβλία, δεν ακούει παράξενες μουσικές ή να γράφει ακατανόητες ιστορίες στο merlin's, συμμετέχει σε Αυτοργανωμένες Συλλογικότητες Υγείας,συνελεύσεις, πορείες και δράσεις διότι τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα.
Αργύρης Αργυριάδης
Ο Αργύρης Αργυριάδης αφού πρώτα έζησε την συγκλονιστική εμπειρία της συναυλίας του Rory Gallagher στην Νέα Φιλαδέλφεια το 1981 έκτοτε, από μικρή ηλικία τρέχει στα στενά των Εξαρχείων, πιστός στην Ιδέα της ελευθερίας, παραμένει πάντα καταληψίας «τρελός και ευτυχισμένος», υπερασπιστής του Ιστορικού Μείζονος Αναρχισμού και μέλους του Ενός Δυνατού Συνδικάτου. Μισό αιώνα μετά την γέννηση του, έχει αφιερώσει τις σπουδές του στην ιατρική, την ψυχιατρική και την ψυχολογία στον αγώνα για την κοινωνική χειραφέτηση. Όταν δεν διαβάζει επικίνδυνα βιβλία, δεν ακούει παράξενες μουσικές ή να γράφει ακατανόητες ιστορίες στο merlin's, συμμετέχει σε Αυτοργανωμένες Συλλογικότητες Υγείας,συνελεύσεις, πορείες και δράσεις διότι τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα.
