Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας

Πιστεύω πως όταν θέλεις να γράψεις την ιστορία των Killing Joke, αναγκαστικά από κάποιο σημείο και μετά θα γράψεις για τις δραστηριότητες του Jaz Coleman. Δεν γίνεται αλλιώς γιατί είναι τόσες πολλές που δεν ξέρω αν η δική του ημέρα έχει παραπάνω από 24 ώρες. Το ενδιαφέρον του πάντως για τον μυστικισμό, προχώρησε πολύ περισσότερο από αυτό ενός περιστασιακού παρατηρητή, αφού υπήρξε ενεργό μέλος τεσσάρων διεθνώς αναγνωρισμένων μυστικιστικών ταγμάτων. Το 1993 παραιτήθηκε από δύο από αυτά, σχολιάζοντας: «Είναι καλύτερο να έχεις μεγάλη καρδιά, απ’ το να έχεις όλη τη γνώση του κόσμου». Ο Jaz έχει επίσης σχεδιάσει έναν ναό, τον οποίο σκοπεύει να χτίσει στη Νέα Ζηλανδία, τη δεύτερη αρχιτεκτονική αναζήτηση στη ζωή του.

Για να δώσω άλλη μια πλευρά της προσωπικότητας του, θα πρέπει να επισημάνω εδώ πως από το 1992 πήρε την υπηκοότητα της Νέας Ζηλανδίας και έγινε συνθέτης της Φιλαρμονικής του Auckland. Ο ίδιος ισχυρίζεται πως έχει 4 διαβατήρια, οπότε… που τον χάνεις, που τον βρίσκεις.

Από την στιγμή που το έργο του υπέπεσε στην αντίληψη του Philip Glass, η δισκογραφική καριέρα του Jaz ανέπτυξε μια εκπληκτική ταχύτητα, δουλεύοντας με τη Συμφωνική Ορχήστρα της Νέας Ζηλανδίας, τη Συμφωνική Ορχήστρα του Λονδίνου, τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Λονδίνου, την Ορχήστρα της Βασιλικής Όπερας, το Convent Garden, την Τσέχικη Φιλαρμονική, την Συμφωνική Ορχήστρα της Πράγας, την Ορχήστρα Δωματίου της Πράγας, και το Κουαρτέτο Εγχόρδων της Νέας Ζηλανδίας. Έκανε συνολικά 15 κλασικές ηχογραφήσεις σε δέκα χρόνια, πήγε τρείς φορές στα πέντε πρώτα της Αμερικής και δύο στο νούμερο ένα. Μάλιστα, τη μία φορά παρέμεινε στο Νο. 1 για 103 εβδομάδες.

Για παράδειγμα, το 1995 ενορχήστρωσε το Us and Them: Symphonic Pink Floyd, ένα ορχηστρικό άλμπουμ με τραγούδια των Pink Floyd. Εκείνος έκανε τις ενορχηστρώσεις των τραγουδιών, την παραγωγή ανέλαβε ο Youth και την διεύθυνση της Φιλαρμονικής Ορχήστρας του Λονδίνου ο Peter Scholes. Το εξώφυλλο του άλμπουμ ζωγράφισε ο Roger Dean που είναι γνωστός για τους πίνακές του. (Έχει σχεδιάσει εξώφυλλα για τους Asia, τους Uriah Heep και τους Yes, μεταξύ άλλων). Το άλμπουμ, το οποίο περιλαμβάνει έξι τραγούδια από το άλμπουμ του The Dark Side of the Moon (1973) και τρία από το The Wall που κυκλοφόρησε το 1979, έφτασε στο νούμερο ένα στο Top Classical Crossover Albums του περιοδικού Billboard.

«Οι Killing Joke, για εμένα, είναι μια συλλογική εμπειρία κάθαρσης, ενώ η κλασική ορχήστρα είναι η ατομική μου έκφραση μιας πιο επιθυμητής πραγματικότητας»... (J. Coleman)

Μετά την περιοδεία για την προώθηση του άλμπουμ των Killing Joke, Pandemonium, ο Coleman πήγε για να ξεκουραστεί στη Sedona της Αριζόνα. Εκεί όμως, ο πολιτισμός των Ινδιάνων της περιοχής αναζωπύρωσε το ενδιαφέρον του για τον πολιτισμό των Μαορί στη Νέα Ζηλανδία και τον ενέπνευσε να γράψει στίχους για ένα πιο αισιόδοξο άλμπουμ. Έτσι, δύο χρόνια μετά την κυκλοφορία του Pandemonium, οι Jaz Coleman, Kevin «Geordie» Walker και Martin «Youth» Glover ξεκίνησαν πρόβες με νέο υλικό σε κάποιο προβάδικο της Κορνουάλης. Στα τύμπανα βρέθηκε και πάλι ο Σκωτσέζος Geoff Dugmore όπως και στο προηγούμενο άλμπουμ. Να πούμε στο σημείο αυτό ότι ο Dugmore, δεν είναι κάποιος τυχαίος. Έχει παίξει μέχρι σήμερα, σε 89 άλμπουμ που έφτασαν στο top 20. Stevie Nicks, Tina Turner, Brian May, Debbie Harry, Robbie Williams, Peter Murphy είναι μερικοί από τους καλλιτέχνες με τους οποίους έχει συνεργαστεί.

Στο Democracy, όπως είναι ο τίτλος του άλμπουμ, συμμετέχει και ο Nick Holywell-Walker, ο οποίος συνεργαζόταν για τις συναυλίες του συγκροτήματος από το 1994, αλλά στο άλμπουμ ανέλαβε πλέον το programming και τα επιπλέον πλήκτρα, μένοντας μαζί τους για τα επόμενα δέκα χρόνια.

Το Democracy είναι ένα άλμπουμ δημιούργημα της εποχής του. Στιχουργικά παραπέμπει σε ένα ανθρώπινο είδος που σήμερα γνωρίζουμε πλέον πολύ καλά σε ποιο σημείο έχει φτάσει:

«Μην παρακολουθείτε πια αυτό το ινδικό χοιρίδιο για την έρευνά σας

θα ξαναπροσπαθήσω.

Οι φαρμακευτικοί  κολοσσοί με υπολογίζουν απλώς σαν μονάδα

Για το προϊόν τους

Προσδιορίζουν τον εχθρό. Αφαιρούν την πηγή του φόβου

Αρχίζουν να μου αλλάζουν την ζωή

Είναι μια κατάσταση παραπλανητικής αγαλλίασης

Μπορείς κι εσύ να προσχωρήσεις στο έθνος του Prozac»

 Η παραγωγή διαθέτει άψογους και μεγάλους κιθαριστικούς ήχους, αρκετά tribal τύμπανα, όμως το εμπορικό αποτέλεσμα δεν ήταν το επιθυμητό  και για αυτό οι Coleman και Walker κατηγόρησαν τους εαυτούς τους επειδή απουσίαζαν από το στούντιο όταν ο Youth μιξάριζε το άλμπουμ. Η δουλειά κυκλοφόρησε από την Butterfly Records του Youth και έφτασε μέχρι την 71^η θέση στα βρετανικά τσάρτ, με το σινγκλ «Democracy» να σκαρφαλώνει στο νούμερο 39 στις 11 Μαρτίου του 1996. Δεν ξέρω αν έφταιγε η απογοήτευση ή κάτι άλλο, πάντως η μπάντα μπήκε στο «ψυγείο» για τα επόμενα έξι χρόνια. 

Το 2000, ο Geordie Walker δημιούργησε τους The Damage Manual με τον Martin Atkins στα τύμπανα, τον Chris Connelly στα φωνητικά και τον Jah Wobble στο μπάσο και τον Απρίλιο του 2000 κυκλοφόρησαν από την Invisible Records του Atkins ένα ΕΡ με τίτλο One, ενώ τον Σεπτέμβριο ένα ομότιτλο άλμπουμ. Ύστερα από μια αμερικανική περιοδεία χωρίς τον Jah Wobble το σχήμα διαλύθηκε. 

Ο Youth στράφηκε προς την trance μουσική συνεργαζόμενος με διάφορους DJ, αλλά το 1988 δημιούργησε τους Celtic Cross με τον βιολιστή των James, Saul Davies, και τον Simon Posford (των Hallucinogen, και των Shpongle).  Αποτέλεσμα αυτής της συνεργασίας ήταν το Hicksville, ένα άλμπουμ που ακούγεται φρέσκο ακόμα και σήμερα. Όπως είναι γνωστό, ο Youth έκανε πάρα πολλές παραγωγές σε καλλιτέχνες όπως οι U2, οι Guns N' Roses, οι Siouxsie and the Banshees, η Kate Bush, οι  Primal Scream, οι Art of Noise, οι Crowded House, οι Yazoo, οι Erasure, οι Bananarama, οι INXS, οι James και άλλοι. 

Όπως πάντα, μετά το Democracy ο Coleman ακολούθησε διαφορετική πορεία. To 1997, όπως ανέφερα στο δεύτερο μέρος του αφιερώματος, θα κυκλοφορούσε σε δική του ενορχήστρωση με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Λονδίνου το άλμπουμ Kashmir: Symphonic Led Zeppelin. 

Την επόμενη χρονιά συμμετείχε ως τραγουδιστής στο soundtrack της ταινίας Mulan, και κατόπιν, σε συνεργασία με τον Νεοζηλανδό παραγωγό Malcolm Welsford και τον ηχολήπτη Martin Williams έχτισε και δημιούργησε στην πρωτεύουσα της Νέας Ζηλανδίας το York Street Studio με σκοπό να βοηθήσει και να αναδείξει την τοπική μουσική σκηνή. Η σύγχρονη μουσική των Μαορί δεν υπήρχε ηχογραφημένη μέχρι εκείνη την στιγμή, οπότε, σε αυτό το στούντιο ο Coleman ηχογράφησε το άλμπουμ Oceania, όταν το 1999 δημιούργησε με την Μαορί τραγουδίστρια Hinewehi Mohi και την Μαορί επίσης τραγουδίστρια και ποιήτρια Hirini Melbourne, το ομώνυμο συγκρότημα. Το άλμπουμ έγινε διπλά πλατινένιο στη Νέα Ζηλανδία, πουλώντας 70.000 αντίτυπα. 

Την ίδια χρονιά, στην έναρξη του παγκοσμίου κυπέλλου ράγκμπι, η Mohi είχε τραγουδήσει τον εθνικό ύμνο της χώρας, God Defend New Zealand, στην γλώσσα των Μαορί, κάτι που ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων από πολλούς λευκούς οπαδούς. Υπαίτιος ήταν ο Jaz Coleman, ο οποίος όταν της είπαν να τραγουδήσει στα αγγλικά, εκείνος απάντησε, «Όχι, σε αυτή τη γλώσσα το έχει προβάρει, σε αυτήν θα το πει». Ακολούθησε μια εξάμηνη συζήτηση στην βουλή της Νέας Ζηλανδίας μέχρι να βρεθεί μια λύση, με αποτέλεσμα να αλλάξουν οι νόμοι και ο Coleman να χαρακτηριστεί «ανατρεπτικός» από την αμερικανική εκπομπή Sixty Minutes. 

Όταν σε μια τηλεοπτική συνέντευξη τον ρώτησαν γιατί επέμενε να ακουστεί ο εθνικός ύμνος σε μια γλώσσα που το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού αγνοούσε, εκείνος απάντησε: «Πρέπει να καταλάβετε ότι η απόφαση είχε να κάνει με την μουσική και όχι με την πολιτική».

Το αποτέλεσμα ήταν να αρχίσουν απειλές για την ζωή του κι έτσι εγκατέλειψε τη Νέα Ζηλανδία για την Τσεχία όπου του πρότειναν τη θέση του διευθυντή ορχήστρας στην Πράγα, την πόλη που, όπως λέει ο ίδιος, «κρατά τα μυστήρια της παράδοσης του τάγματος των Ροδοσταύρων , καθώς και της ίδιας της ζωής και του θανάτου». 

Το 2000 ο Coleman έγραψε την μουσική για την τηλεοπτική ταινία Σταχτοπούτα, αλλά είχε έρθει και η σειρά μιας άλλης εξαιρετικής συμφωνικής διασκευής ροκ τραγουδιών. Το The Doors Concerto, στην μνήμη όσων είχαν πέσει στον πόλεμο του Βιετνάμ, με τον κλασικό βιολιστή Nigel Kennedy να συνεργάζεται με τον Coleman και τη Συμφωνική Ορχήστρα της Πράγας, αντικαθιστώντας με το βιολί του (και με την έγκριση των επιζώντων μελών των Doors) τα φωνητικά του Jim Morrison. 

Την επόμενη χρονιά συνέθεσε την όπερα Ο Γάμος στην Κανά για λογαριασμό της Βασιλικής Όπερας στο Κόβεντ Γκάρντεν του Λονδίνου και ακολούθησε ένα κονσέρτο για βιολί, βιόλα και ορχήστρα εγχόρδων με τίτλο Unwanted. Βρήκε πάντως το χρόνο για να παίξει τον ρόλο του Διαβόλου στην ταινία The Year of the Devil του Τσέχου σκηνοθέτη Petr Zelenka γράφοντας και τη μουσική για το soundtrack. Το 2001 πάλι, ο Coleman ηχογράφησε το πολυπλατινένιο άλμπουμ Proměny με το τσέχικο συγκρότημα Čechomor αποσπώντας τρία βραβεία Grammy. 

Στις 22 Μαρτίου 2003, o Coleman ανέλαβε να συνθέσει και να εκτελέσει το έργο Music of the Quantum για λογαριασμό των πανεπιστημίων Πρίνστον και Κολούμπια στις ΗΠΑ. Η μουσική θα συνόδευε μια διάλεξη για την κβαντική φυσική, την υπεραγωγιμότητα και τις επιπτώσεις της στην έρευνα της αντιβαρύτητας. Το εμπνεύστηκε από το πιθανό πάντρεμα μεταξύ τέχνης, μυστικισμού και επιστήμης και η εκδήλωση είχε τον τίτλο Coleman2, καθώς ο αδερφός του Jaz Coleman, ο καθηγητής Piers Coleman, είναι ένας πρωτοπόρος φυσικός στον τομέα της υπεραγωγιμότητας. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια με θεαματική ανταπόκριση. Επαναλήφθηκε τον επόμενο χρόνο στο παρεκκλήσι της Βηθλεέμ στην Πράγα.

 Το 2003 όμως είναι και η χρονιά που οι Killing Joke κυκλοφόρησαν το ενδέκατο και πιο βίαιο από όλα τα άλμπουμ τους. Είχε πάλι τον τίτλο Killing Joke ή Killing Joke 2003 και ενώ ο Coleman είχε κατά νου να γράψουν τα τύμπανα τρεις διαφορετικοί ντράμερ, ο Dave Grohl των Foo Fighters, o John Dolmayan των System of a Down και ο Danny Carey των Tool, ο Grohl ζήτησε να παίξει ο ίδιος σε όλο το άλμπουμ, το οποίο αρχικά είχε τον τίτλο Axis of Evil, λόγω της πολιτικής θεματολογίας των στίχων. 

Υπάρχει στο Youtube ένα πάρα πολύ σκληρό βίντεο, το οποίο έχει μοντάρει κάποιος Revan Seven για το «Blood on Your Hands», το οποίο δείχνει βομβαρδισμούς και θύματα από το Ιράκ και γονείς που κρατούν στα χέρια τους τα νεκρά παιδιά τους. Κάποιοι από τους στίχους του τραγουδιού λένε: «Πέντε εταιρείες / Κερδίζουν περισσότερα από σαράντα έξι έθνη / Έχετε αίμα στα χέρια σας / Η διαφθορά στα υψηλότερα επίπεδα / Η Κόλαση είναι δημιούργημα του ανθρώπου και ο Σατανάς είναι δημιούργημα του ανθρώπου / Έχετε αίμα στα χέρια σας». Στιχουργικά ο Coleman δεν χαρίζεται σε κανέναν. Παρουσιάζει την πραγματικότητα με έναν τρόπο βιβλικής γραφής: «Ακούστε εδώ / Υπάρχει αρκετό νερό / Για το ένα τρίτο του κόσμου / Ο βαρόνος του πετρελαίου ελέγχει την κυβέρνηση / Θα ξεκινήσω λοιπόν πόλεμο / Άκυρες όλες οι ψήφοι / Χρησιμοποιήστε οποιοδήποτε παλιό ψέμα / Θα μοιράσω τον πλούτο σας / Σαν κολοκυθόπιτα / Μόνο οι ανόητοι δεν θα το καταλάβουν / Δεν θα σας πουν ότι οι αυτοκρατορίες λειτουργούν με τον παλιό μαύρο χρυσό». 

Μπάσο σε κάποια κομμάτια παίζει ο Youth και σε κάποια άλλα ο Paul Raven και αυτό  επειδή ο πρώτος δεν είχε όρεξη να βγει για περιοδεία μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ, ενώ ο Raven ζήτησε, εφόσον θα έπαιζε στις συναυλίες, να ηχογραφήσει κι αυτός. Την παραγωγή ανέλαβε ο Andy Gill των Gang of Four και η σκληρότητα του ήχου έκανε το περιοδικό Rock Hard να δώσει στο Killing Joke (το δεύτερο με το όνομά τους) την 355η θέση ανάμεσα στα 500 καλύτερα rock και metal άλμπουμ όλων των εποχών. 

Στις 3 Απριλίου του 2006 οι Killing Joke κυκλοφόρησαν του άλμπουμ Hosannas from the Basements of Hell, ένα αυτοκαταστροφικό άλμπουμ, ποτισμένο με μπόλικο αλκοόλ και νοθευμένο με αρκετά ναρκωτικά, το οποίο έφερε στα άκρα τις σχέσεις μεταξύ των μελών του συγκροτήματος. Η ηχογράφησή του πραγματοποιήθηκε στο στούντιο Faust της Πράγας με ηχολήπτη τον ηχολήπτη του πρώτου τους άλμπουμ, Jerry Kandiah, με στόχο να πετύχουν έναν ακατέργαστο και σκοτεινό ήχο μέσα από μια μινιμαλιστική προσέγγιση και με εξοπλισμό της δεκαετίας του 1970, τον οποίον διέθετε το στούντιο. Το άλμπουμ έφτασε μέχρι του νούμερο 72 στην Αγγλία, αλλά έμελλε να είναι το τελευταίο για τον Paul Raven, ο οποίος πέθανε στον ύπνο του τον Οκτώβριο του 2007 από ανακοπή σε ηλικία 46 ετών. Στην κηδεία του που έγινε στη Γενεύη συναντήθηκαν ξανά ύστερα από πολλά χρόνια, ο Paul Ferguson με τον Jaz Coleman. O θάνατος του Raven έφερε κοντά την αρχική σύνθεση του συγκροτήματος και ο Walker ρώτησε τον Ferguson αν είχε την όρεξη να κάνει άλλη μια προσπάθεια. 

Έτσι, έπειτα από εικοσιοκτώ χρόνια, η αρχική σύνθεση των Killing Joke (Jaz Coleman, Kevin «Geordie» Walker, Martin «Youth» Glover και Paul Ferguson) άρχισε να προβάρει υλικό για ένα νέο άλμπουμ που κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 2010 με τίτλο Absolute Dissent.

Ο ήχος τους απλώνεται από το industrial metal μέχρι το dance-punk και το EBM. Τα θέματα με τα οποία καταπιάνονται οι στίχοι έχουν να κάνουν με την άνιση αύξηση του ανθρώπινου πληθυσμού και των τροφίμων, τον πόλεμο του Ιράκ, την ενωμένη Ευρώπη, την τεχνολογία κ.α. 

Στις 27 Σεπτεμβρίου του 2010, ο Coleman χρίστηκε ιππότης των γραμμάτων και των τεχνών (Chevalier des Arts et des Lettres) από τον Γάλλο Υπουργό Πολιτισμού για τη συνεισφορά του στη σύγχρονη μουσική και παρασημοφορήθηκε από τη γαλλική κυβέρνηση. 

Η φόρα η οποία είχε αποκτήσει ο ήχος και η δημιουργικότητα των Killing Joke από το Hosannas from the Basements of Hell συνεχίστηκε με το Absolute Dissent της πρωταρχικής σύνθεσης του γκρουπ και συνεχίστηκε το 2012 με το άκρως πολιτικοποιημένο και αντικαπιταλιστικό άλμπουμ MMXII.

 Εδώ ο Coleman μας προειδοποιεί, ήδη από το εξώφυλλο (έργο του γραφίστα Mike Coles) ότι ο πλανήτης βρίσκεται σε τροχιά συντριβής από τα στοιχεία της φύσης. Ηχητικά υπάρχουν όλες οι περίοδοι των Killing Joke. Σε αυτό το άλμπουμ υπάρχει και άρωμα Ελλάδας με το τραγούδι «In Cythera» να γίνεται άλλο ένα νησί μετά την Ισλανδία και την Νέα Ζηλανδία το οποίο έχει εμπνεύσει τον Coleman. Το άλμπουμ έφτασε μέχρι το νούμερο 44 στα τσαρτ της Μεγάλης Βρετανίας. 

Ο Jaz Coleman πέρασε το μεγαλύτερο μέρος του 2014 διευθύνοντας την ορχήστρα της Αγίας Πετρούπολης, ενώ ο Youth έκανε παραγωγές σε διάφορους καλλιτέχνες και το 2015 το συγκρότημα επέστρεψε με το δέκατο πέμπτο άλμπουμ του που είχε τίτλο Pylon και ήταν ηχογραφημένο στην Αγγλία και στην Τσεχία, πάλι από την αρχική σύνθεση της μπάντας (το γράφω, γιατί ποτέ δεν ξέρεις…) Σκληρές και μελωδικές γραμμές, προφητείες που όσο περνούν τα χρόνια βγαίνουν αληθινές: 

Πλησιάζοντας στα ανατολικά σύνορa

Είναι μια μονοκεντρική παγκόσμια τάξη πραγμάτων

Με ρωσοκινεζική συνθηκολόγηση

Είναι ένα ενορχηστρωμένο τέλος εθνών 

Οι τιμές των τροφίμων εκτοξεύονται

Καθώς άρχισαν οι κυρώσεις

Κι όλα τα γεράκια έκλαιγαν περισσότερο

Μα τις τιμές του πετρελαίου να πέφτουν

Και την προπαγάνδα να μιλάει για πόλεμο

Η Αθηνά έχει προστάξει κατάσταση φθοράς, εχθροπραξίες 

Νέος Ψυχρός Πόλεμος! 

Το Rolling Stone κατέταξε το άλμπουμ στην 10η θέση της λίστας με τα 20 καλύτερα metal άλμπουμ της χρονιάς, ενώ στην Μεγάλη Βρετανία έφτασε στο νούμερο 16. Ένα χρόνο αργότερα, το συγκρότημα ξεκίνησε μια παγκόσμια περιοδεία εορτάζοντας τα 40 χρόνια του. 

Στις 24 Νοεμβρίου 2021, η συμβολή του Coleman τόσο στη σύγχρονη όσο και στην κλασική μουσική αναγνωρίστηκε από το Πανεπιστήμιο του Gloucestershire, το οποίο του απένειμε τον τίτλο του Επίτιμου Διδάκτορα της Μουσικής – κι έτσι είναι πλέον ο δόκτορ Jaz Coleman. 

Και φτάνω στον λόγο για τον οποίο έκανα αυτό το εκτενές αφιέρωμα στους Killing Joke: Έχοντας επηρεάσει συγκροτήματα όπως οι Metallica, οι Nine Inch Nails, οι Nirvana, οι Foo Fighters και τόσους άλλους, στις 25 Μαρτίου 2022 κυκλοφόρησαν το ολοκαίνουργιο EP τους «Lords of Chaos». Περιλαμβάνει δύο νέα τραγούδια, το ομώνυμο και το «Total» με μια διαφορετική μίξη του «Big Buzz» και μια δυστοπική disco μίξη από τον Youth στο «Delete In Dub». Το δελτίο τύπου ενημερώνει για δύο ακόμα τραγούδια που θα υπάρχουν στο επόμενο άλμπουμ της μπάντας, το οποίο ήδη ηχογραφεί στην Πράγα. 

Κλείνω με ένα σχόλιο του δόκτορος Coleman για αυτά που ζούμε αυτό τον καιρό: «Ποτέ στην ζωή μου, από την εποχή της κρίσης των πυραύλων της Κούβας, δεν είδα κάτι ανάλογο με τους καιρούς που ζούμε τώρα, αλλά αν το συγκρίνουμε με το σήμερα, έχουμε πλέον πολλαπλές εστίες. Το «Lord Of Chaos» αφορά στην αποτυχία των πολύπλοκων συστημάτων – όταν υπερφορτώνεται η τεχνολογία και η τεχνητή νοημοσύνη παρερμηνεύει τις προθέσεις των εχθρών». 

Μοιραία έλξη σε εκτυφλωτικά φώτα και δυνατές εκρήξεις

Τα έντομα θα κυριαρχούν όταν θα φύγουμε

Η άνοδος και η πτώση μας, η διαχείριση μας, οι εκρήξεις θυμού μας

Η τέχνη μας, η υπεροχή μας, η ύβρις, η φτώχεια και η απληστία μας

Σημεία ανάφλεξης παντού

Κι όλοι φοβούνται

Αποτυχία σύνθετων συστημάτων

Κι ο άρχοντας του χάους μπαίνει στο παιχνίδι…

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΑ ΑΛΛΑ ΔΥΟ ΜΕΡΗ ΤΟΥ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΟΣ ΣΤΟΥΣ KILLING JOKE ΕΔΩ & ΕΔΩ...

 

 ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ:

The Undertones: Αποκλειστική συνέντευξη με το ιστορικό ιρλανδικό συγκρότημα από το Ντέρι που δεν λέει να το βάλει κάτω...

Από το glam στο new wave: Οι Japan και το νόημα του στυλ...

Gang of Four: Μια συμμορία με όπλο τη μουσική...

Brendan Perry: Το ρεμπέτικο στα αγγλικά...

Fruits de Mer Records: Θαρρείς και τα τελευταία 40 χρόνια δεν συνέβησαν ποτέ

Κraftwerk: Άνθρωποι, μηχανές και μουσική

Die Krupps: «Λατρεύω το βινύλιο και θα το λατρεύω για πάντα επειδή αυτός είναι ο σωστός τρόπος για να ακούς μουσική...

Λόγια ανθρώπων επιφανών: Brian Eno

BLOG και ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ ΤΟΥ MIΧΑΛΗ ΠΟΥΓΟΥΝΑ:

https://tribe4mian.wordpress.com/

https://newzerogod.com/home

ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΙΣ ΕΚΠΟΜΠΕΣ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΠΟΥΓΟΥΝΑ στο Blackout Radio Show...