Blog - Results from #1305

06.12.08 NEVER FORGET, NEVER FORGIVE...

Details: Published: Monday, 05 December 2016 23:42; Written by Merlin's Music Box

Villa 21: Future Survivors, Hellucinations & Stories From The Creep (συνέντευξη στο Merlin's Music Box)

Details: Published: Sunday, 04 December 2016 11:06; Written by Γιάννης Καστανάρας

Συνέντευξη στον Βαγγέλη Χαλικιά και στον Γιάννη Καστανάρα

Οι Villa 21 υπήρξαν ένα από τα θρυλικά συγκροτήματα της ελληνικής rock σκηνής και η δεκάχρονη πορεία τους σε συνδυασμό με τη δισκογραφική τους παρουσία αποτελεί πραγματικά ένα μνημειώδες εγχείρημα νέων ανθρώπων με γνήσια αγάπη για το rock and roll και με πρωτοποριακές ιδέες που ακόμα και σήμερα εξακολουθούν να συναρπάζουν τη νεότερη γενιά και να προκαλούν ρίγη στους παλιότερους που βίωσαν από πρώτο χέρι τον ευρηματικό κόσμο της μπάντας. Εικοσι τρία και πλέον χρόνια από το τραγικό τέλος του ιδρυτή και βασικού συνθέτη και στιχουργού Κώστα Ποθουλάκη, τα τρία εναπομείναντα μέλη από την ιστορική σύνθεση, η Άντα Λαμπάρα, ο Μπάμπης Δαλλίδης και ο Αντρέας Παπαδόπουλος, τίμησαν το Merlin’s Music Box παραχωρώντας μια εκ βαθέων συνέντευξη στον Βαγγέλη Χαλικιά και στον Γιάννη Καστανάρα. Συγκίνηση, χαμόγελα, προβληματισμοί, ιστορικές αναδρομές, πρόσωπα που δεν υπάρχουν πλέον, λόγια σταράτα, εικόνες από ένα παρελθόν που έχει χαραχτεί ανεξίτηλα στις συνειδήσεις μας και στις καρδιές μας.

Οι Villa 21 πήραν το όνομά τους από την ομώνυμη πειραματική ψυχιατρική πτέρυγα που διεύθυνε ο υπαρξιστής-μαρξιστής (αντι-ψυχίατρος) David Cooper στο Χέρτφορντσαϊντ της Αγγλίας από το 1961 μέχρι το 1965 με στόχο την παροχή εναλλακτικών θεραπειών σε νεαρούς σχιζοφρενείς.

Nick Cave & The Bad Seeds, Hima Club, Νοέμβριος 1984

Details: Published: Saturday, 03 December 2016 19:06; Written by Γιάννης Καστανάρας

Κείμενο-φωτογραφίες: Γιάννης Καστανάρας

Τον Νοέμβριο του 1984 ο Nick Cave επισκέπτεται για δεύτερη φορά την Αθήνα μετά το συγκλονιστικό live των Birthday Party στο Σπόρτινγκ τον Σεπτέμβριο του 1982, αυτή τη φορά για δυο συναυλίες στο κλαμπ Hima της λεωφόρου Μεσογείων μαζί με τους Βad Seeds. Είχα την τύχη να παρακολουθήσω τόσο τους Birthday Party, όσο και την πρώτη μέρα των Bad Seeds με guests τους Yell-o-Yell, ενώ τη δεύτερη μέρα που έπαιξαν (αυτή τη φορά τους Villa 21) απείχα για λόγους που δυσκολεύομαι να θυμηθώ (πιθανόν λόγω έλλειψης χρημάτων). Ωστόσο, την πρώτη μέρα είχα φροντίσει να πάρω μαζί μου μια άθλια φωτογραφική μηχανή Kodak με αποτέλεσμα να τραβήξω μερικές φωτογραφίες της κάκιστης ώρας από τις δυο μπάντες. Παρ' όλα αυτά, σήμερα θεωρώ ότι αποτελούν ένα μικρό (έστω και πολύ πρόχειρο) ντοκουμέντο (υπάρχουν πολύ καλύτερες στο διαδίκτυο - παραθέτω κάποιο link) και τις δημοσιεύω με την ελπίδα ότι θα οι φίλοι του Merlin's Music Box θα δείξουν κατανόηση...

Η μουσική του διαβόλου – Ο μύθος του Ρόμπερτ Τζόνσον (μετάφραση: Πάνος Τομαράς)

Details: Published: Friday, 02 December 2016 17:15; Written by Πάνος Τομαράς

(Εικόνα: PlaidTidings)

(original source: www.udiscovermusic.com/stories/devils-music-myth-robert-johnson)

«Η πηγή απ’ όπου ξεπήδησε μια ολόκληρη γενιά μπλουζ και ροκ μουσικών».

«Ο πιο συναισθηματικά φορτισμένος απ’ όλους τους μπλουζ τραγουδιστές».

«Ο πιο σπουδαίος τραγουδιστής, ο πιο σπουδαίος συνθέτης».

«Ο σπουδαιότερος φολκ μπλουζ κιθαρίστας που υπήρξε ποτέ».

«Ο πιο προχωρημένος μπλουζίστας από τεχνική πλευρά και σίγουρα αυτός που άσκησε μεγαλύτερη επίδραση».

«Είναι ένας πρωτοποριακός καλλιτέχνης».

Αυτές είναι μερικές απόψεις μουσικών και δημοσιογράφων που μαγεύτηκαν από τη μουσική του Ρόμπερτ Τζόνσον. Δεν είναι παράξενο, λοιπόν, ότι η ζωή και το έργο του έχουν περάσει στη σφαίρα του θρύλου.

Adios, commadante...

Details: Published: Saturday, 26 November 2016 09:53; Written by Merlin's Music Box

Love is Like a Ball and Chain...

Details: Published: Friday, 25 November 2016 12:20; Written by Γιάννης Καστανάρας

Μεταφράζει ο Γιάννης Καστανάρας

Το 1966, ο θρύλος της βιολέτας που ξεπρόβαλε μέσα από τους βάλτους μιας πόλης διυλιστηρίων κοντά στα σύνορα του Τέξας με τη Λουιζιάνα για να ερμηνεύσει θρηνώντας τα blues, έτσι όπως δεν είχε τραγουδήσει ποτέ άλλος λευκός, άνδρας ή γυναίκα, είχε ήδη αρχίσει να ανθίζει. Χιλιάδες κείμενα θα προσπαθούσαν να περιγράψουν την Janis σαν τραγουδίστρια – το Cashbox θα την αποκαλούσε «ένα μείγμα από Leadbelly, ατμομηχανή, Καλάμιτι Τζέιν, Bessie Smith, ένας πύργος πετρελαιοπηγής κι ένα κακής ποιότητας μπέρμπον που διοχετεύτηκε στον 20ό αιώνα κάπου ανάμεσα στο Ελ Πάσο και το Σαν Φρανσίσκο». Ελάχιστοι όμως γραφιάδες θα μπορούσαν να συλλάβουν την πραγματική της φύση. Την Janis Joplin έπρεπε να τη δεις και να την ακούσεις. Ίσως οι καλύτεροι χαρακτηρισμοί για αυτήν αναφέρονταν σε μια γνήσια τραγουδίστρια των blues που σεβόταν τη μουσική – κάποια που έπρεπε να τραγουδάει και όχι κάποια που απλώς ήθελε να τραγουδάει – και ότι αισθανόταν μεγάλη ανασφάλεια από τη στιγμή που ανέβαινε στη σκηνή. Κατά συνέπεια, όλα έβγαιναν στη φόρα. «Χάρη στο ταλέντο της, η Janis Joplin σου δημιουργούσε την εντύπωση ότι κάθε βράδυ έβγαζε τα άντερά της τραγουδώντας», είχε παρατηρήσει ο Bill Graham. «Κατ’ αυτή την έννοια, ήταν σαν την Piaf. Παρακολουθούσες ένα κερί να καίγεται χωρίς άλλο υλικό για να αντικαταστήσει το εξαντλημένο».

Τρενοχή

Details: Published: Thursday, 24 November 2016 00:12; Written by Αχιλλέας ΙΙΙ

Έπειτα από όλα όσα είχε κάνει, το μόνο πράγμα που απέμενε στον Αλέξη ήταν να αυτοκτονήσει υπό το βάρος των ίδιων του των τύψεων, αφού ήταν αδύνατο να επανορθώσει το κακό που είχε προκαλέσει, να σώσει τις ζωές που είχε καταστρέψει ή να ελαφρύνει τον πόνο που αθώοι άνθρωποι ένιωθαν εξαιτίας του. Έτσι, ξάπλωσε κάθετα στις ράγες του τρένου, αποφασισμένος να περιμένει εκεί μέχρι να φτάσει το τρένο και να αφήσει τον δυνατό ήχο που το μεταλλικό θηρίο θα παρήγαγε πλησιάζοντας να τρομάξει τις τύψεις που τον βασάνιζαν και να τις σκορπίσει στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, ώστε να μην τις ξαναδεί, και να μπορέσει επιτέλους να συνεχίσει τη ζωή του ανάλαφρος και έτοιμος να διαπράξει νέα λάθη που θα έβλαπταν οποιονδήποτε άλλον εκτός από το μοναδικό άτομο για το οποίο ενδιαφερόταν αληθινά: τον εαυτό του.

Too Late for a Negative Creep (Ένα νήμα μεταξύ Black Sabbath και Nirvana)

Details: Published: Tuesday, 22 November 2016 18:41; Written by Merlin's Music Box

Εκτός από την ημιμπαρόκ-κλασικότροπη αφετηρία και τη jazz κατάληξη του "Don't Sta'rt (Too Late)" των Black Sabbath στα 1975, υπάρχει ένα μελωδικό καταρχήν νήμα, που ίσως να μετατρέπεται και σε αμιγώς νοητικό συνδέοντας τον κυρίως κορμό του τραγουδιού με εκείνον του "Negative Creep" των Nirvana στα 1989.

Ίσως επειδή η σκοτεινιά... στην Τέχνη και ιδιαίτερα στη μουσική της αποτύπωση, δεν έχει εκφραστικούς περιορισμούς – όπως και κανένα άλλο συναίσθημα άλλωστε – μα ούτε και αισθητικές απολήξεις, που αξιωματικά ανήκουν σε κάποιο συγκεκριμένο είδος (αν δεχθούμε βέβαια ότι τα μουσικά είδη είναι υπαρκτές κατηγορίες σαν αυτές της Αριστοτελικής Λογικής και δεν αποτελούν αναγκαστικές εκπτώσεις του ανθρώπινου όλου στον κατακερματισμό του υπάρχοντος).

Krautrock: rock, πολιτική και πρωτοπορία.

Details: Published: Monday, 21 November 2016 18:04; Written by Αντώνης Ζήβας

Γράφει ο Αντώνης Ζήβας

Στις αρχές της δεκαετίας του '60, το rock ’n’ roll έχει κυριεύσει τα νεανικά πλήθη σε Βρετανία και Η.Π.Α. Η μουσική εκτός από μέσο έκφρασης γίνεται και μέσο διάδοσης ιδεών, μέσο διαμαρτυρίας και καταγγελίας ενός γερασμένου και σάπιου συντηρητικού κόσμου. Η υπόλοιπη Ευρώπη απλά χάσκει παρακολουθώντας. Αλλά στη Δυτική Γερμανία υπήρχαν Αγγλικές και Αμερικάνικες αεροπορικές βάσεις.

Όντας ο τόπος της νίκης των συμμαχικών δυνάμεων, η Δυτική Γερμανία φιλοξενούσε χιλιάδες αγγλόφωνων στρατιωτών, κι έτσι το ραδιόφωνο γρήγορα στράφηκε στο rock ‘n’ roll.

Τα μεταπολεμικά παιδιά της Δυτικής Γερμανίας έμαθαν αγγλικά από το ραδιόφωνο και την τηλεόραση: όλα τους είχαν αμερικάνικη προφορά. Έβλεπαν όμως και τα τεράστια αμερικάνικα αμάξια που οδηγούσαν οι φαντάροι στις άδειές τους, μαθαίνοντας σιγά-σιγά να αγαπούν το όλο στυλ. Έμαθαν να αγαπούν τις τσίχλες, την κόκα-κόλα, τα τζiν κι ό,τι άλλο αμερικάνικο τους φαινόταν καλό.

O Αλέξης Καλοφωλιάς και ο Μάγος του Merlin’s στο inExarchia: «Ευλογία να ζούμε μέσα σε συλλογικότητες και ομάδες ανθρώπων»

Details: Published: Sunday, 20 November 2016 09:43; Written by Merlin's Music Box

Πριν από καιρό, ο Αλέξης Καλοφωλιάς (Thee Holy Strangers, The Last Drive, The Earthbound) και ο Γιάννης Καστανάρας (αρχισυντάκτης του Merlin's Music Box) φιλοξενήθηκαν από τος φίλους και συνεργάτες μας στο inExarchia και κουβέντιασαν μαζί τους διάφορα ενδιαφέροντα πράγματα. Από την πλευρά μας, σαν Merlin's, αισθανόμαστε υποχρέωση να αναδημοσιεύσουμε τη συζήτηση με όλο το σεβασμό μας απέναντι στη δημιουργικότητα και τις ιδέες αυτών των νέων παιδιών και τους ευχόμαστε κάθε επιτυχία.

κείμενο - φωτογραφίες: George Fiorakis, Philip Gavrilakis

(για το original link: http://www.inexarchia.gr/story/think/alexis-kalofolias-synenteyxi-magos-toy-merlins-eylogia-na-zoyme-mesa-se-syllogikotites)

Βρεθήκαμε με τον Alex K. (The Last Drive) και τον Γιάννη Καστανάρα (Merlin’s Music Box) και μιλήσαμε για την εξέλιξη της μουσικής μέσα στα χρόνια, την σημασία του απρόσωπου χαοτικού κυβερνοχώρου και νοσταλγήσαμε μαζί τους αυτά που και οι νεότεροι νοσταλγούν και ας μην τα έχουν ζήσει.

κείμενο - φωτογραφίες: George Fiorakis, Philip Gavrilakis

Φιλοξενήσαμε στο χώρο του inExarchia δύο ανθρώπους που πολύ εκτιμάμε για διάφορους λόγους. Ο Γιάννης Καστανάρας, αρχισυντάκτης του ιστορικού ανεξάρτητου περιοδικού Merlin’s Music Box και ο Αλέξης Καλοφωλιάς, μουσικός και μεταφραστής.

Merlin's Music Box proudly presents: Craang / Fuel Eater / Golden Nugget LIVE at ΙΛΙΟΝ plus Σαββατο 28/01/2017

Details: Published: Friday, 18 November 2016 22:12; Written by Merlin's Music Box

Τη Νυχτα...

Details: Published: Thursday, 17 November 2016 18:24; Written by Κώστας Ζήσης

Τη νύχτα τακτοποιούνται οι σκέψεις,σαν ληξιπρόθεσμα χρέη, επιβεβαιώνονται

στο αρχείο διεκπεραίωσης του παρόντος άνομου χρόνου

με φαντάσματα οφειλέτες τη μέρα, απαντήσεις πληρωμένες τη νύχτα.

Τη νύχτα που κάποιο κάθαρμα που το έλεγαν Lemmy

απογειώθηκε προς άγνωστη κατεύθυνση

αφήνοντας για ενέχυρο ξεκούρδιστα παγκόσμια ρολόγια.

Leonard Cohen on Moonlight

Details: Published: Thursday, 17 November 2016 18:04; Written by Merlin's Music Box

"Δεν τραβάω κανένα ζόρι να στέκομαι κάτω από το φως των προβολέων τη μια νύχτα μετά την άλλη, εκτός κι αν έχω κάτι να πω..." Leonard Cohen

Μια νύχτα τον Δεκέμβριο του 1974, ο Leonard Cohen επισκέφτηκε το νεοϋορκέζικο ραδιοσταθμό WBAI FM. Παραχώρησε μια συνέντευξη που από τη νύχτα που βγήκε στον αέρα έχει ακουστεί ελάχιστα. Ωστόσο, διατηρήθηκε από τα Pacifica Radio Archives (http://pacificaradioarchives.org). Ο Cohen μίλησε για τις δημιουργικές του προσπάθειες και τις επιρροές του στη διάρκεια της συνέντευξης. Το συγκεκριμένο απόσπασμα αφορά τα γραπτά και την ποίησή του. Ο Coehn διάβασε ένα ποίημα που είχε γράψει σχεδόν είκοσι χρόνια νωρίτερα με τίτλο Twο Went To Sleep.

Η Επιρροή του Θανάτου

Details: Published: Wednesday, 16 November 2016 08:23; Written by Merlin's Music Box

Με αφορμή το τελευταίο album των Nick Cave & Bad Seeds, Skeleton Tree, άνοιξε ξανά- και μάλλον θα συνεχιστεί κάθε φορά που υπάρχει η αφορμή για κάτι τέτοιο- μια σιωπηρή συζήτηση για τις επιρροές, που κάθε καλλιτέχνης (μουσικός, ζωγράφος, σκηνοθέτης κ.ο.κ.) αποτυπώνει στο έργο του.

Η συζήτηση βέβαια αυτή δεν αφορά τις αμιγώς καλλιτεχνικές επιρροές, που σαφώς επιδρούν στο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, ούτε τις κοινές, καθημερινές εμπειρίες, οι οποίες, ναι μεν επηρεάζουν το καλλιτεχνικό έργο αλλά δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να το καθορίσουν σε τόσο ισχυρό, σχεδόν ανεξίτηλο βαθμό, όσο μπορεί κάποιο προσωπικό βίωμα.

Τέλος, δεν αφορά επιδράσεις ισχυρού βιωματικού χαρακτήρα, που όμως ποτέ δεν γίνονται γνωστές, ή εν τέλει μπορεί να γνωστοποιηθούν πολύ αργότερα από την εποχή της επίδρασής τους, συνεπώς παραμένουν άγνωστες στο σύγχρονο με το καλλιτεχνικό έργο κοινό.

Δεν αφορά, λόγου χάρη, τις μουσικές ή άλλες καλλιτεχνικές επιρροές ενός μουσικού ή το αν κάποιος ζωγράφος έχει επηρεαστεί στην τεχνική του έκφραση, στα χρώματα και στις σκιές από τον Φωβισμό

Αφορά τις επιρροές εκείνες, που δεν σχετίζονται άμεσα με την τέχνη που υπηρετεί, με το έργο άλλων εκφραστών της ίδιας ή ακόμα και άλλης τέχνης.

Καμπαντελόνια...

Details: Published: Monday, 14 November 2016 08:00; Written by Αχιλλέας ΙΙΙ

Παρότι ο ταλαντούχος μόδιστρος Παναής Χαντσμπακάρης είχε ακούσει αρκετές φορές διαφόρους ανθρώπους να ισχυρίζονται ότι «το μέγεθος δεν έχει καμία απολύτως σημασία», δεν παρέλειπε, σε κάθε ευκαιρία που του δινόταν, να δηλώνει ότι ο ίδιος είχε άλλη άποψη επί του θέματος. Για να αποδείξει μάλιστα ότι είχε δίκιο, εμπνευσμένος από ένα ταξίδι που είχε πραγματοποιήσει στο Παρίσι, σχεδίασε μια ολόκληρη σειρά από παντελόνια καμπάνα τα οποία θα είχαν τα πιο φαρδιά μπατζάκια που είχε αντικρίσει ποτέ ανθρώπου μάτι, καθώς ήταν αποφασισμένος να γράψει ιστορία δημιουργώντας μια νέα τάση στην αντρική ένδυση, την οποία σκόπευε να ονομάσει «κουασιμόδα» – προς τιμήν του δύσμορφου ερωτοχτυπημένου κωδωνοκρούστη στο κλασικό έργο του Βίκτωρος Ουγκό.