Achilles III

  • {Επιστροφή στην} Πλατεία Εξαρχείων...

    Γράφει ο Αχιλλέας ΙΙΙ

    φωτό: inExarchia

    Είχε περάσει σχεδόν μια δεκαετία από τότε που είχε πατήσει τελευταία φορά στα Εξάρχεια, αλλά εκείνο το πρωί είχε τυχαία συναντήσει στο μετρό τον παλιόφιλο τον Τάκη που έτρεχε να προλάβει κάποια δουλειά και –πριν καλπάσουν και οι δυο προς τις κυλιόμενες σκάλες προς αντίθετη κατεύθυνση– εκείνος του πρότεινε να συναντηθούν το ίδιο κιόλας βράδυ να πιουν μια μπίρα και να τα πούνε, «κοντά στην πλατεία, όπως τότε». Ποια πλατεία και τι να πουν, είχε σκεφτεί αυτομάτως, ωστόσο συμφώνησε από ευγένεια, από κεκτημένη ταχύτητα και, ίσως, λόγω της νοσταλγίας που τον επισκεπτόταν κάθε τόσο για το «τότε» τον τελευταίο καιρό. Και να ‘τος τώρα να περπατάει βραδιάτικα προς τα Εξάρχεια, όπως τόσα χρόνια πριν, όταν βιαζόταν να συναντήσει την παρέα σε κάποιο από τα αμέτρητα καφέ-μπαρ της γειτονιάς ή σε κάποιο παγκάκι.

  • Βορειοπόλωση

    Όταν ο Ερωτόκριτος άκουσε τη σύζυγό του την Παγώνα να του φωνάζει εκτός εαυτού να μαζέψει τα πράγματά του και να εξαφανιστεί από τη ζωή της, δεν κατάφερε να κρύψει ένα χαμόγελο ικανοποίησης και ανακούφισης, αφού αυτό ακριβώς ήθελε να κάνει και ο ίδιος, αλλά ήταν τόσο άβουλος και την έτρεμε τόσο πολύ που αδυνατούσε να πάρει από μόνος του την απόφαση να την εγκαταλείψει. Επιπλέον, προτιμούσε να είναι εκείνη που θα του επέβαλε να φύγει μακριά της για πάντα, έτσι ώστε να είναι σίγουρος ότι δεν θα γύριζε ποτέ πίσω, αφού δεν θα τολμούσε να μη την υπακούσει.

  • Καμπαντελόνια...

    Παρότι ο ταλαντούχος μόδιστρος Παναής Χαντσμπακάρης είχε ακούσει αρκετές φορές διαφόρους ανθρώπους να ισχυρίζονται ότι «το μέγεθος δεν έχει καμία απολύτως σημασία», δεν παρέλειπε, σε κάθε ευκαιρία που του δινόταν, να δηλώνει ότι ο ίδιος είχε άλλη άποψη επί του θέματος. Για να αποδείξει μάλιστα ότι είχε δίκιο, εμπνευσμένος από ένα ταξίδι που είχε πραγματοποιήσει στο Παρίσι, σχεδίασε μια ολόκληρη σειρά από παντελόνια καμπάνα τα οποία θα είχαν τα πιο φαρδιά μπατζάκια που είχε αντικρίσει ποτέ ανθρώπου μάτι, καθώς ήταν αποφασισμένος να γράψει ιστορία δημιουργώντας μια νέα τάση στην αντρική ένδυση, την οποία σκόπευε να ονομάσει «κουασιμόδα» – προς τιμήν του δύσμορφου ερωτοχτυπημένου κωδωνοκρούστη στο κλασικό έργο του Βίκτωρος Ουγκό.

  • Κομπλεξικό για ακομπλεξάριστους...

    Επειδή ως γνωστόν οι συνεργάτες του Merlin's είναι λίαν διανοούμενοι και κουλτουριάρηδες μικροαστοί, θεωρούμε υποχρέωσή μας κάπου κάπου να οδηγούμε τους αναγνώστες μας σε ατραπούς που δεν ανιχνεύονται εύκολα από ανθρώπου μάτι. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ένας από τους συνεργάτες μας, ο Αχιλλέας ΙΙΙ,έριξε στην πιάτσα τον περασμένο μήνα ένα χάρτινο αντικείμενο σε μορφή βιβλίου (θυμάστε;), το οποίο στην ουσία αποτελεί την άκρως διαφωτιστική εγκυκλοπαίδεια μιας άγνωστης ελληνικής γλώσσας, ένα αυθαίρετο, αυθόρμητο, προσβλητικό και ατελές λεξικό κόμπων που ο ίδιος έχει επινοήσει όντας σε τρελά κέφια, με πολύ ενδιαφέροντα και φιλοσοφο-παιδαγωγικά λήμματα (ή βοθρο-λήμματα, όπως θα έλεγε και ο ίδιος).

  • Νανά Ανανιάδου (by Achilles III)

    Η Νανά Ανανιάδου λάτρευε τους ανανάδες, και εκείνοι αναναγνωρίζοντας την αδυναναναμία που τους έδειχνε, τη σηκώνανανε κάθε τόσο στους ώμους τους και την ανανεβοκατέβαζαν, τραγουδώντας όλοι μαζί, με τις τσιριχτές φωνούλες τους και την χαρακτηριστική τους προφορά, το ρεφρέν από τη μεγάλη επιτυχία του σουηδικού συγκροτήματος Roxette, «The look», προσαρμόζοντάς το, ώστε να ταιριάζει περισσότερο στην περίσταση και να πηγαίνει κάπως έτσι: ανα-νανανανανα-ανανανανανα- ανανανανανα-ανανανανανα-ανανανανανανα.

  • Πέντε στιγμές από πέντε φανταστικές μπάντες, αλλά... σίγουρα φανταστικές;

    Εισαγωγή...

    Μέσα στα χρόνια έχουμε ορισμένοι φίλοι φτιάξει μια ομάδα στο internet που της έχουμε δώσει τον τίτλο Ξέρει το Παπί τη Λίμνη. Φυσικά δεν είμαστε «ενδιαφερόμενοι» και «νοιαζόμενοι» του ιστού, αλλά συναντιόμαστε και τα πίνουμε, καπνίζουμε και κουτσομπολεύουμε, λέμε βία και όχι μπουλινγκ, γράφουμε στα παλιά μας τα παπούτσια τα μπούμερ-μούμερ, πάμε σε συναυλίες που δεν παίζουμε οι ίδιοι , βγαίνουμε ραντεβού και γενικώς είμαστε αντι-ιντερνετικές προσωπικότητες. Κατά καιρούς γράφουμε και διηγήματα και βασανίζουμε τον Μάγο Μέρλιν να μας τα δημοσιεύσει. Και αυτός δεν λέει όχι γιατί οι Μάγοι δεν λένε όχι, κάνουν μόνο μαγικά. Στην ομάδα μας είμαστε και άλλοι όμως αυτή τη φορά γράψαμε μόνο οι πέντε για πέντε στιγμές από πέντε φανταστικά συγκροτήματα που θα μπορούσαν να ήταν αληθινές και  δεν είναι. Αν διαβάζετε ακόμα κείμενα σας προσκαλούμε να μας διαβάσετε.

    Σας ευχαριστούμε ήδη

    Οι Ξέρει Το Παπί Την Λίμνη

  • Το λεωφορείο...

    Γράφει ο Αχιλλέας ΙΙΙ

    Ο νεαρός Πότρικ περίμενε ήδη ένα δεκάλεπτο μόνος του στη στάση, αλλά δεν έβλεπε το λεωφορείο να έρχεται προς το μέρος του. Άνοιξε βαριεστημένα το φερμουάρ της σχολικής τσάντα που κρεμόταν στον δεξιό του ώμο και έψαξε με το αριστερό χέρι του ανάμεσα στα βιβλία και τα τετράδια του φροντιστηρίου των αγγλικών, από όπου είχε πριν λίγο σχολάσει, ώσπου βρήκε το αγορασμένο πριν το μάθημα καινούργιο τεύχος του αγαπημένου του μουσικού περιοδικού• το έβγαλε και ξεκίνησε να το ξεφυλλίζει, ακουμπώντας με την πλάτη στον οριζόντιο δοκό που στήριζε το σκέπαστρο της στάσης.

  • Τρενοχή

    Τρενοχή

    Έπειτα από όλα όσα είχε κάνει, το μόνο πράγμα που απέμενε στον Αλέξη ήταν να αυτοκτονήσει υπό το βάρος των ίδιων του των τύψεων, αφού ήταν αδύνατο να επανορθώσει το κακό που είχε προκαλέσει, να σώσει τις ζωές που είχε καταστρέψει ή να ελαφρύνει τον πόνο που αθώοι άνθρωποι ένιωθαν εξαιτίας του. Έτσι, ξάπλωσε κάθετα στις ράγες του τρένου, αποφασισμένος να περιμένει εκεί μέχρι να φτάσει το τρένο και να αφήσει τον δυνατό ήχο που το μεταλλικό θηρίο θα παρήγαγε πλησιάζοντας να τρομάξει τις τύψεις που τον βασάνιζαν και να τις σκορπίσει στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, ώστε να μην τις ξαναδεί, και να μπορέσει επιτέλους να συνεχίσει τη ζωή του ανάλαφρος και έτοιμος να διαπράξει νέα λάθη που θα έβλαπταν οποιονδήποτε άλλον εκτός από το μοναδικό άτομο για το οποίο ενδιαφερόταν αληθινά: τον εαυτό του.

  • Φλοράλ...

    Γράφει ο Αχιλλέας ΙΙΙ

    Φωτό: George Fiorakis (inExarchia)


    «Ραντεβού έξω από το Φλοράλ», του είχε πει εκείνη. Όχι έξω από το παλιό Φλοράλ, αλλά απλώς έξω από το Φλοράλ, το γωνιακό μπαρ-καφέ-βιβλιοπωλείο στο ισόγειο της Μπλε πολυκατοικίας, το οποίο τρία χρόνια μετά το κλείσιμο του είχε παραμείνει σφραγισμένο και, αντί για κόσμο, μάζευε πλέον μόνο σκόνη, ασυνάρτητα συνθήματα με σπρέι, και αφίσες κάθε είδους στις τζαμαρίες του. Περιμένοντας τη φίλη του να φανεί κόλλησε το πρόσωπό του στη τζαμαρία και, φτιάχνοντας δυο παρωπίδες με τις παλάμες του για να βλέπει καλύτερα στο σκοτάδι, κοίταξε μέσα στο κλειστό μαγαζί.

  • Φόβητρολ

    Η Λενόρα χρειάστηκε να αντιμετωπίσει, μαζεμένους, μόνη της και από πολύ νωρίς, όλους εκείνους τους φόβους τους οποίους οι περισσότεροι άνθρωποι, συνήθως, πρέπει να ζήσουν μια ολόκληρη ζωή για να τους δουν ή να τους νιώσουν να τους πλησιάζουν σαν αλιγάτορες που βγαίνουν από μια βρομερή λίμνη χωρίς πυθμένα.

    Παρόλα αυτά, κατάφερε να σταθεί απέναντι τους και να τους νικήσει, κερδίζοντας την ελευθερία της και αποδεικνύοντας εμπράκτως ότι οι πιο πολλοί από τους φόβους που «φυλάνε τα έρμα» καλλιεργούνται από ποιμένες διαφόρων ειδών, προκειμένου, αφενός, να τα κρατούν κοντά τους και να μπορούν να τα εκμεταλλεύονται προς όφελός τους για όσο καιρό κρίνουν ότι τους συμφέρει ή ότι έχουν τη δυνατότητα να το κάνουν χωρίς κίνδυνο, και, αφετέρου, προκειμένου να έχουν τη χαρά να τα σφάξουν με τα ίδια τους τα χέρια, όταν πλέον τους είναι άχρηστα ή όταν αρχίζουν να αντιλαμβάνονται το παιχνίδι που παίζεται εις βάρος τους από εκείνους που υποκρίνονται ότι ενδιαφέρονται για το καλό τους.

    Το Κομπλεξικο

  • Χαραντίνα...

    Γράφει ο Αχιλλέας ΙΙΙ

    –Μπορούμε να βγούμε τώρα! Είναι πια ασφαλές, το είπαν στις ειδήσεις. Κλείσε το τηλέφωνο και πάμε. Ραντεβού στη γωνία σε πέντε λεπτά.

    –Άσε με, δεν πάω πουθενά. Δώσε χαιρετίσματα στον έξω κόσμο.

FEATURED VIDEOS

  • 1