Στις 20 Μαρτίου 1971, οι αναγνώστες των βρετανικών μουσικών εφημερίδων New Musical Express και Record Mirror, τα έχασαν βλέποντας μία ολοσέλιδη δημοσίευση, πληρωμένη από τους Stones, σύμφωνα με την οποία το συγκρότημα αποκήρυσσε το άλμπουμ Stone Age που μόλις είχε εμφανιστεί στα ράφια των δισκοπωλείων.
«Αγνοούσαμε ότι επρόκειτο να κυκλοφορήσει αυτός ο δίσκος. Είναι, κατά τη γνώμη μας, κατώτερος των κριτηρίων που προσπαθούμε να τηρούμε, τόσο ως προς την επιλογή του περιεχομένου όσο και ως προς τον σχεδιασμό του εξωφύλλου».
Το συγκεκριμένο άλμπουμ ήταν συλλογή (η τρίτη της μπάντας) και ήταν μια κυκλοφορία της Decca που περιείχε δώδεκα τραγούδια ηχογραφημένα ανάμεσα στο 1964 και το 1966. Τέσσερα από αυτά, («It's All Over Now», «As Tears Go By», «The Last Time» και «Paint It, Black») υπήρχαν στη συλλογή της London, Big Hits (High Tide and Green Grass) του και το «Confessin’ the Blues» στο EP Five by Five του 1964. Μόνο το «Blue Turns to Grey», το «One More Try» και η διασκευή του «My Girl» των Temptations δεν είχαν κυκλοφορήσει ποτέ στη Βρετανία. Κανένα από τα κομμάτια αυτά δεν είχε συμπεριληφθεί σε βρετανικό κανονικό άλμπουμ των Stones και τώρα η Decca προσπαθούσε να βγάλει από τη μύγα ξύγκι.
Οι βασικοί λόγοι της αντίδρασης των Rolling Stones ήταν τρεις: Πρώτον, έχοντας αποχωρήσει από τη Decca και έχοντας πλέον συστήσει τη δική τους εταιρεία τον προηγούμενο χρόνο, την Rolling Stones Records (σε διανομή της Atlantic), δεν μπορούσαν να ανεχτούν την «εκμετάλλευση» του ονόματός τους και της επιτυχίας τους στο βωμό του κέρδους. Δεύτερον, σε μουσικό επίπεδο το συγκρότημα είχε προχωρήσει σε άλλα μονοπάτια και αυτή η κυκλοφορία μπορεί να προκαλούσε σύγχυση στο κοινό τους. Τρίτον, η αισθητική του εξωφύλλου.
Το εξώφυλλο του Stone Age έμοιαζε (ή τουλάχιστον ήθελε να μοιάζει) με αυτό του Beggars Banquet, του δέκατου άλμπουμ του συγκροτήματος που είχε κυκλοφορήσει το 1968. Τότε η μπάντα είχε δώσει πραγματική μάχη με τα στελέχη της Decca, τα οποία κωλυσιεργούσαν επί εννέα μήνες, αρνούμενα να κυκλοφορήσουν ένα άλμπουμ που θα είχε για εξώφυλλο μια βρομερή χέστρα με φόντο έναν τοίχο γεμάτο συνθήματα και μηνύματα. Τελικά ο δίσκος είχε κυκλοφορήσει με διαφορετικό εξώφυλλο που θύμιζε πιό πολύ προσκλητήριο γάμου, παρά δίσκο των Rolling Stones. Με το Stone Age, τα ίδια αυτά στελέχη «καπηλεύονταν» την ιδέα την οποία είχαν πολεμήσει μόλις τρία χρόνια νωρίτερα και μάλιστα με έναν αντικειμενικά πρόχειρο και κακότεχνο τρόπο.
Παρόλα αυτά, το κοινό αγκάλιασε το άλμπουμ με αποτέλεσμα το Stone Age να φτάσει μέχρι την 4η θέση στα charts της Βρετανίας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
The Rolling Stones: Ιστορίες εξορίας στη Νότια Γαλλία και το Exile On Main Street...
Ο Rory Gallagher, οι Rolling Stones και ένα κεφάλαιο που (δυστυχώς ή ευτυχώς) δεν άνοιξε ποτέ...
Το “Sympathy for the Devil” των Rolling Stones: Ωδή στον Σατανά ή Καταγγελία;
Ένα εξώφυλλο, χίλιες λέξεις: "Street Fighting Man"
HISTORY LESSONS: "I Wanna Be Your Man". Οι Beatles και οι Stones σε ένα τραγούδι..
Ηχητικό από τη συναυλία των Rolling Stones στο ΟΑΚΑ τον Σεπτέμβριο του 1998 (audio)
