Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας
Σίγουρα ο σερ Richard Starkey, γνωστότερος σαν Ringo Starr, ήταν ο πιο αστείος από τους Fab 4, θαρρείς και του ήταν αδύνατον να πάρει στα σοβαρά τον ρόλο του σαν μια από τις πλέον αναγνωρίσιμες προσωπικότητες στον πλανήτη, τόσο στη διάρκεια των ένδοξων ημερών των Σκαθαριών, όσο και στην μετά-Beatles εποχή, έχοντας μέχρι σήμερα στο ενεργητικό του τρεις δεκάδες άλμπουμ, σόλο ή με την μπάντα του, τους All-Starr Band.
Από την άλλη, πίσω από τους θεατρινισμούς και το ξεκαρδιστικό γέλιο ενός κλόουν, μπορεί να ήθελε να κρύβει, ακόμα και να ξεχνάει, έστω και για λίγο, τα πρώτα χρόνια της ζωής του που δεν ήταν καθόλου ρόδινα…
Για ένα φτωχόπαιδο που γεννήθηκε στις 7 Ιουλίου 1940 στο Ντινγκλ, την πιο υποβαθμισμένη συνοικία του Λίβερπουλ, τη χρονιά που οι βρετανικές πόλεις άρχισαν να υποφέρουν από τους χιτλερικούς βομβαρδισμούς, ο Ringo στάθηκε πολύ τυχερός στη ζωή του. Ο πατέρας του τον εγκατέλειψε όταν ήταν τριών χρονών και η μητέρα του ξαναπαντρεύτηκε. Στα έξι του χρόνια έπαθε σκωληκοειδίτιδα, η οποία εξελίχθηκε σε περιτονίτιδα με αποτέλεσμα να πέσει σε κώμα για αρκετές ημέρες, να χρειαστεί δωδεκάμηνη αποθεραπεία και να μείνει στην ουσία αναλφάβητος επειδή η υπερπροστατευτική μητέρα του τον κρατούσε στο σπίτι με αποτέλεσμα να αποξενωθεί από τους συμμαθητές του. Και σαν να μην έφτανε αυτό, στα δεκατρία προσβλήθηκε από φυματίωση και παρέμεινε για δυο χρόνια σε σανατόριο. Κι όμως, όποτε τον ρωτούν για την περίοδό του στο σανατόριο, ο Ringo δεν γκρινιάζει ποτέ επειδή, όπως λέει, τότε ήταν που άρχισε να ενδιαφέρεται για τα τύμπανα: περνούσε την ώρα του χτυπώντας ρυθμικά το σιδερένιο ντουλάπι δίπλα από το κρεβάτι του νοσοκομείου του με ένα αυτοσχέδιο σφυρί: «Έπαιζα στην μπάντα της κλινικής».
Σε τρεις περιπτώσεις οι γιατροί είχαν προειδοποιήσει τη μητέρα του ότι ο γιος της δεν θα έβγαζε τη νύχτα. Και τις τρεις έκαναν λάθος. Έτσι, ο παππούς του τον φώναζε «Λάζαρο». Σαν αποτέλεσμα των δεινών του, ο Ringo εξελίχθηκε σε μικροβιοφοβικό και αποφεύγει τις χειραψίες, προτιμώντας να σκουντάει τον άλλον με τον αγκώνα του – πολλές δεκαετίες πριν η εμφάνιση του κορονοϊού δημιουργήσει νέα ήθη για τους ανθρώπους.
Απέναντι στον «διανοούμενο» John, τον «γλυκανάλατο» Paul και τον «στοχαστικό» George, ο Ringo είχε να αντιπαραβάλει το χιούμορ του και αυτό προφανώς τον βοήθησε να αντιληφθεί από νωρίς ότι θα ήταν για πάντα ο «τέταρτος Beatle». Ήταν ένας ρόλος που έδειχνε να αποδέχεται με χαρά, καθόσον σίγουρα αντιλαμβανόταν ότι δεν διέθετε το μοναδικό συνθετικό ταλέντο των δυο πρώτων, ούτε την μυστηριώδη αύρα της Ανατολής που θα συνόδευε τον τρίτο μέχρι το τέλος της σύντομης ζωής του.
Ο Ringo είναι ο πρώτος και τελευταίος Beatle που απορρίφθηκε από δισκογραφική εταιρεία και μάλιστα από την EΜΙ που είχε θησαυρίσει κυριολεκτικά με τους δίσκους των Beatles…
Ωστόσο, σε ένα δημοψήφισμα του Rolling Stone, οι αναγνώστες του περιοδικού ψήφισαν τον Ringo ως τον πέμπτο καλύτερο ντράμερ όλων των εποχών. Και να σκεφτεί κανείς ότι πριν ακόμα παίξει με τους Texans, ένα skiffle συγκρότημα στα τέλη της δεκαετίας του ’50 και με τους Rory Storm & The Hurricanes, πριν ακόμα εμφανιστεί πίσω από τον Tony Sheridan στο Αμβούργο, και πολύ πριν η τύχη του χτυπήσει την πόρτα και τον εντάξει στο δυναμικό των Beatles, o Ringo σχεδίαζε να μεταναστεύσει με ένα φίλο του στην Αμερική, και συγκεκριμένα στο Τέξας. Ευτυχώς όμως για εκείνον (και για εμάς), τα έγγραφα που έπρεπε να συμπληρωθούν ήταν πάρα πολλά κι έτσι τελικά οι δυο φίλοι εγκατέλειψαν την ιδέα. Και… επειδή οι Beatles του έδιναν μισθό 25 λίρες την εβδομάδα, ενώ οι Dominoes, μια άλλη μπάντα από το Λίβερπουλ μόνο 20, οι πέντε λίρες έκαναν τη διαφορά και τον Αύγουστο του 1962 ο Ringo αποφάσισε υπέρ των πρώτων, νικώντας κατά κράτος τον άτυχο Pete Best με τα γνωστά αποτελέσματα…
Στο ξεκίνημα της νέας του καριέρας πάντως πέρασε δύσκολα, αφού για πολλούς από τους θαυμαστές του συγκροτήματος ο Best ήταν ο αληθινός τέταρτος Beatle και έτσι αποδοκίμαζαν τον «παρείσακτο» κραυγάζοντας στις συναυλίες «Pete forever! Ringo never!» Σε μια σχετική συμπλοκή μάλιστα, ο George αποχώρησε από τη σκηνή με μαυρισμένο μάτι, έχοντας δεχτεί γροθιά στο πρόσωπο από έναν οπαδό του Best.
Και δεν ήταν μόνο αυτό. Αν και ο John ήταν ο Beatle που τον είχε προτείνει για τη θέση, ο Ringo έδωσε πραγματικό αγώνα για να πείσει τον παραγωγό των Beatles, George Martin, ότι ήταν ο κατάλληλος και στην πρώτη του απόπειρα ηχογράφησης του «Love Me Do» προσπάθησε να παίξει τύμπανα και ταυτόχρονα ντέφι. Δεν τα κατάφερε και τότε ο Martin έβαλε στη θέση του ντράμερ τον Σκωτσέζο Andy White. Αυτός ακούγεται στην εκτέλεση του τραγουδιού που συμπεριλήφθηκε στο Please Please Me, το πρώτο άλμπουμ των Beatles, ενώ ο υποβαθμισμένος Ringo αρκείται στο ντέφι και τελικά παίζει τύμπανα στην εκτέλεση που κυκλοφόρησε σαν σινγκλ (και συμπεριλήφθηκε στην αμερικανική έκδοση του άλμπουμ).
Ο Ringo ήταν γεννημένος αριστερόχειρας. Η γιαγιά του πάλεψε σκληρά για να το αντιστρέψει και τελικά τα κατάφερε, αν και ο ίδιος εξακολουθεί να κάνει πολλά πράγματα με το αριστερό του χέρι.
Είναι σίγουρο ότι στα ποτάμια από μελάνι που έχουν χυθεί τα τελευταία 60 χρόνια για τους Beatles, το όνομα του Ringo αναφέρεται πολύ λιγότερες φορές από ό,τι των τριών άλλων μελών του συγκροτήματος. Συνήθως ο Ringo ήταν μια καρικατούρα, ένας τυπάκος cartoon που σπανίως φωτογραφιζόταν χωρίς να χαμογελά και που ακόμα κι όταν το έκανε, η πόζα του ήταν στην καλύτερη περίπτωση σοβαροφανής. Μετά τους Beatles, φρόντιζε να απασχολεί τα έντυπα περισσότερο με τα καμώματά του και τις κραιπάλες του με τον Keith Moon και τον Peter Sellers, παρά με τη μουσική πλευρά του εαυτού του η οποία, ομολογουμένως, ουδέποτε υπήρξε εντυπωσιακή. Δεν είναι τυχαίο ότι στη διάρκεια της δισκογραφικής καριέρας τους, οι Beatles ηχογράφησαν μόνο δυο τραγούδια του Ringo, το «Don’t Pass Me By» και το «Octopus’s Garden», ενώ του επέτρεψαν να τραγουδήσει σε ένδεκα, ανάμεσά τους το «Yellow Submarine».
Όπως όλα δείχνουν, ο ντράμερ ήταν ο ειρηνοποιός του συγκροτήματος, προσπαθώντας με το χιούμορ του και την καλή του διάθεση να γεφυρώνει τις όποιες διαφορές προέκυπταν ανάμεσα στα υπόλοιπα μέλη. Το σύνθημά του ήταν «τα εν οίκω μη εν δήμω». Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, ότι μετά τη διάλυση των Beatles διατήρησε καλές σχέσεις με τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας, ακόμα και με τον George Harrison, παρά το γεγονός ότι ο τελευταίος είχε μια σύντομη σχέση με την πρώτη γυναίκα του Ringo, Maureen Cox. Σε πολλές συνεντεύξεις έχει χαρακτηρίσει τους υπόλοιπους Beatles «αδέλφια» του και πόσο είχε πληγωθεί όταν αποφάσισαν να ακολουθήσουν καθένας δικό του τρόμο. Στο άλμπουμ Ringo του 1973, συμμετέχουν οι τρεις άλλοι Beatles και μολονότι σε κανένα τραγούδι δεν παίζουν όλοι μαζί (στο «I’m the Greatest», μια σύνθεση του John, παίζουν οι Ringo, George και John), βοήθησαν τον πρώην ντράμερ τους στη σύνθεση διαφόρων κομματιών – ο George επίσης υπήρξε συνετελεστικός στο «Photograph». Συνεπώς, μάλλον δεν είναι τυχαίο που ίσως είναι ο καλύτερος δίσκος του. Μετά τη δολοφονία του John Lennon τον Δεκέμβριο του 1980, ήταν ο μόνος Beatle που πήρε αμέσως το αεροπλάνο έσπευσε στη Νέα Υόρκη για να συμπαρασταθεί αυτοπροσώπως στην Yoko Ono. Και όταν τον Απρίλιο του 2015, ο Ringo εντάχθηκε στο Rock and Roll Hall of Fame (ο τελευταίος από τους Beatles που εντάχθηκε σαν σόλο καλλιτέχνης), ο Paul ήταν παρών για να τον χειροκροτήσει και να του παραδώσει το βραβείο. «Με λένε Ringo και παίζω ντραμς», ήταν τα πρώτα λόγια της απολαυστικής ομιλίας του μπροστά στο κοινό που τον αποθέωνε σχεδόν σε κάθε του φράση. Δυο χρόνια αργότερα, το 2017, ο Paul έπαιξε μπάσο και έκανε φωνητικά σε δυο κομμάτια του Give More Love, του δέκατου ένατου σόλο άλμπουμ του φίλου του.
Το 1964, στη διάρκεια της πρώτης περιοδείας των Beatles στις ΗΠΑ, o Ringo ήταν το δημοφιλέστερο μέλος – έτσι τουλάχιστον δήλωναν τα γράμματα των θαυμαστών…
Μερικές φορές οι έξαλλες καταστάσεις και τα ουρλιαχτά του πλήθους στη διάρκεια των συναυλιών των Beatles εξελίσσονταν σε σοβαρό πρόβλημα για τον νεαρό ντράμερ, επειδή, εξαιτίας του ορυμαγδού, δεν άκουγε καθόλου τι έπαιζαν οι υπόλοιποι που στέκονταν μπροστά του. Έτσι, ανέπτυξε μια πρωτότυπη και πετυχημένη τεχνική: παρακολουθούσε τις κινήσεις που έκαναν οι πισινοί των τριών άλλων μελών και τις χρησιμοποιούσε σαν οδηγό για να μη χάνει τον ρυθμό.
Ο Ringo ήταν ο πρώτος Beatle που εγκατέλειψε το συγκρότημα. Δηλαδή, όχι ακριβώς, αλλά… ναι. Τον Αύγουστο του 1968, απηυδισμένος από τις ηχογραφήσεις του The White Album, τα βρόντηξε και έφυγε για διακοπές στη Σαρδηνία, χρησιμοποιώντας το κότερο του φίλου του, Peter Sellers. Εκεί έγραψε το «Octopus’s Garden», ένα υπέροχα χαζοχαρούμενο τραγουδάκι (τα Muppets θα το «εκτελούσαν» πολλές φορές σε διάφορες εκπομπές τους που ακούγεται παράταιρο στο σύνολο του Abbey Road, του άλμπουμ που κυκλοφόρησαν οι Beatles την επόμενη χρονιά, πνέοντας ήδη τα λοίσθια σαν συγκρότημα. Θα ήταν και το τελευταίο τραγούδι που τραγούδησε ο Ringo μέχρι την επίσημη διάλυση της μπάντας.
Ανέκαθεν ο Ringo μισούσε τα σόλο στα τύμπανα. Όπως είχε πει ο Paul PcCartney:«Ποτέ μου δεν συνάντησα άλλον ντράμερ που να απεχθάνεται τόσο τα σόλο στα τύμπανα. Έπρεπε να τον θερμοπαρακαλέσουμε γι’ αυτό. Στο σημείο που το “Carry That Weight” περνάει στο “The End”,του είχα ότι είναι μια δραματική αλλαγή σε ενέργεια και ρυθμό – θέλαμε μόνο μερικά δευτερόλεπτα. Και τελικά δέχτηκε να το κάνει. Και ο Ringo ήταν υπέροχος». Ο ίδιος ο ντράμερ πάντως, όταν ρωτήθηκε, σχολίασε ότι ούτε κι εκείνος θυμόταν πώς έπαιξε το σόλο στο συγκεκριμένο κομμάτι: «Δεν θα μπορούσα να το επαναλάβω. Δεν το έχω ξανακάνει ποτέ»…
Ο Ringo ήταν το τελευταίο μέλος των Beatles που ηχογράφησε ποτέ για το συγκρότημα την 1 Απριλίου 1970 όταν μπήκε στα στούντιο της EMI της Abbey Road για να γράψει συμπληρωματικά τύμπανα στα "Across The Universe", "The Long and Winding Road" και "I Me Mine"
Ο Ringo ήταν ο πρώτος από τους Beatles που τράβηξε την πρώτη τζούρα από το τσιγαριλίκι μαριχουάνας που έστριψε για το συγκρότημα ο Bob Dylan στις 28 Αυγούστου 1964, στην πρώτη τους συνάντηση στο ξενοδοχείο Delmonico της Νέας Υόρκης. Μέχρι τότε, η ενασχόληση των Beatles με τις ουσίες αφορούσε αποκλειστικά τα χαπάκια διαφόρων χρωμάτων που κυκλοφορούσαν ευρέως ανάμεσα στα ατίθασα μέλη της βρετανικής νεολαίας. Το αστείο είναι ότι, στη διάρκεια της καριέρας των Beatles, ο Ringo ήταν ο μόνος από τα μέλη που ουδέποτε συνελήφθη για ναρκωτικά και μάλιστα στη δεκαετία του ‘70 ηχογράφησε ένα ραδιοφωνικό σποτάκι ενάντια στα «επικίνδυνα ναρκωτικά».
Ωστόσο, στα τέλη της επόμενης δεκαετίας συνελήφθη για κατοχή αλλά τη γλίτωσε με πρόστιμο. Ήδη τότε ζούσε μια ζόρικη και σπάταλη ζωή φορτωμένη με λογιών λογιών εξαρτήσεις, παρέα με την Barbara Bach, τη δεύτερη γυναίκα του που ήταν το «κορίτσι» του James στην ταινία The Spy Who Loved Me, (με την οποία είναι παντρεμένος από το 1981, έχοντας πάρει διαζύγιο από την πρώτη του γυναίκα το 1975, έπειτα από δέκα χρόνια, ενίοτε βίαιου, γάμου). Η Barbara ήταν εξίσου επιρρεπής με τον σύζυγό της στις κραιπάλες. Η πολύχρονη περίοδος της «κάτω βόλτας» για τον Βρετανό ντράμερ και για τη συμβία του έληξε λίγο αργότερα, όταν ο Ringo, σε έναν παροξυσμό, διέλυσε κυριολεκτικά το σπίτι του, ξυλοκόπησε μέχρι αναισθησίας την Barbara, και την επόμενη μέρα δεν θυμόταν τίποτε, νομίζοντας ότι είχε πέσει θύμα ληστών που είχαν διαλύσει το σπίτι Σημειωτόν ότι, σε ηλικία εννέα χρόνων, η Bach είχε βρεθεί ανάμεσα στους 55.600 έξαλλους θεατές που στις 15 Αυγούστου 1965 παρακολούθησαν τη μνημειώδη 50λεπτη συναυλία των Beatles στο Sea Stadium της Νέας Υόρκης. Στο δρόμο για την κλινική αποτοξίνωσης, ο Ringo έγινε τύφλα στο μεθύσι. Έχει εκφράσει επανειλημμένα τη λύπη του για τη συμπεριφορά του απέναντι στις δυο γυναίκες της ζωής του, ρίχνοντας το φταίξιμο στις καταχρήσεις, και όταν η Maureen πέθαινε από λευχαιμία, εκείνος βρέθηκε στο πλευρό της, μολονότι ήταν πολλά χρόνια χωρισμένοι.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες ο Ringo έχει περισσότερες Top-10 επιτυχίες σαν σόλο καλλιτέχνης από τον Paul, μακράν τον εμπορικότερο Beatle – εξαιρούνται, ασφαλώς, οι επιτυχίες του τελευταίου με τους Wings.
Έχοντας διαπρέψει στα γυρίσματα του A Hard Day’s Night, της πρώτης ταινίας των Σκαθαριών, αλλά και στις επόμενες, ο Ringo εγκωμιάστηκε από τους κριτικούς και, όντας κινηματογραφόφιλος και σταρ, έπαιξε σε διάφορες αμφιλεγόμενες ταινίες όπως το Candy (1968), το The Magic Christian (1969, με τον Peter Sellers), το That’ll Be The Day (1973), το Son of Dracula (1974), το Lisztomania (1975) και το Caveman (1981, όπου γνώρισε τη σημερινή σύζυγό του, Barbara Bach). Σίγουρα σε καμία από αυτές η ερμηνεία του δεν ήταν οσκαρικού επιπέδου, αλλά φαίνεται ότι ο Ringo ήξερε να διασκεδάζει μπροστά από τις κινηματογραφικές κάμερες, όπως άλλωστε και στις συνεντεύξεις. Για δυο χρόνια ήταν ο αφηγητής στη δημοφιλή τηλεοπτική εκπομπή Thomas The Tank Engine.
Όπως είπαμε, στην αρχή η ζωή του Ringo ήταν από τις χειρότερες που θα μπορούσε να φανταστεί ένα παιδί στη μεταπολεμική εποχή. Τελικά όμως κατάφερε να την αφήσει πίσω και σήμερα, έχοντας πλέον κλείσει τα 80, ο μεγαλύτερος σε ηλικία Beatle (γεννήθηκε στις 7 Ιουλίου 1940, ενώ ο John 2 μήνες αργότερα) και ο ένας από τους δυο εν ζωή, αναπαύεται στις δάφνες μιας δόξας που θα τον ακολουθεί για πάντα…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ:
John Lennon: «Οι Beatles είναι πιο δημοφιλείς από τον Χριστό»...
Ο Stanley Kubrick, οι Beatles και ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών...
Όταν οι Beatles έδωσαν τη τελευταία τους συναυλία σε μία ταράτσα
Revolution: Ίσως το πιο αντιφατικό τραγούδι των Beatles
"I Wanna Be Your Man". Οι Beatles και οι Stones σε ένα τραγούδι..
John Lennon: "Ανέκαθεν με ενδιέφερε η πολιτική και ήμουν εναντίον του κατεστημένου..."
27 Αυγούστου 1965: Όταν οι Μπιτλς συνάντησαν τον Έλβις...
Ο Τζον Λένον σε καραντίνα: ένα γράμμα από την Αβάνα...
Γιάννης Καστάναρας
Ο Γιάννης Καστάναρας είναι καθ' έξιν και κατ΄ επάγγελμα slacker, συνεκδότης και executive producer (ο,τι κι αν σημαίνει αυτό το πράγμα) του φανζίν Merlin's Music Box.
Γιάννης Καστάναρας
Ο Γιάννης Καστάναρας είναι καθ' έξην και καθ΄ επάγγελμα slacker, συνεκδότης και executive producer (ο,τι κι αν σημαίνει αυτό το πράγμα) του φανζίν Merlin's Music Box.
Γιάννης Καστάναρας
Ο Γιάννης Καστάναρας είναι καθ' έξην και καθ΄ επάγγελμα slacker, συνεκδότης και executive producer (ο,τι κι αν σημαίνει αυτό το πράγμα) του φανζίν Merlin's Music Box.
