Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας
Εκκεντρικός, εφευρετικός και μονίμως αινιγματικός, ο Nik Turner δεν έδινε δεκάρα για τη μουσική δεξιοτεχνία. Ο πνευστός των Hawkwind, στους οποίους τραγουδούσε και συνέθετε, ήταν καθοριστικός στα ατέλειωτα διαστημικά ταξίδια της μπάντας, διαστρεβλώνοντας ήχους και ρυθμούς μέσα στο χάος της ατίθασης αισθητικής των συντελεστών της. Δεν ήταν καθόλου τυχαίο ότι στα νιάτα του ως μουσικός ήταν μέλος περιοδεύοντος θιάσου, ενώ πριν είχε «δουλέψει στα καράβια».
Ο Nik Turner είχε μια επιβλητική σκηνική παρουσία, ήταν το τέρας που συμπλήρωνε την ορθολογιστική παράνοια του Dave Brock, ένα απόκοσμο καρτούν που παρήγαγε μελωδικά ή όχι αγκομαχητά φορώντας συνήθως μια home-made διαστημική στολή και βάφοντας το πρόσωπό του – με άλλα λόγια, ένας θεότρελος εξωγήινος του rock and roll. Τραγούδια όπως το «Brainstorm» και το «Master Of The Universe» χαράχτηκαν ανεξίτηλα στην καριέρα των Hawkwind.
Παρεάκι του Brock από το 1967, όταν οι δυο τους γνωρίστηκαν στο Άμστερνταμ σαν δυο μουσικοί που αλήτευαν σαν φρικιά στην Ευρώπη [σημ. Τον Δεκέμβριο του 1966 ο Turner επρόκειτο να ταξιδέψει στην Κρήτη με το οχηματαγωγό Ηράκλειο αλλά ευτυχώς για αυτόν έχασε το πλοίο. Σε εκείνο το ταξίδι, το Ηράκλειο βυθίστηκε εξαιτίας μετατόπισης φορτίου κοντά στη βραχονησίδα Φαλκονέρα με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 224 επιβάτες], δυο χρόνια αργότερα σχημάτισαν τους Hawkwind, μια «μπάντα του λαού» με κοινοτικό πνεύμα, ένα αντι-συγκρότημα που αδιαφορούσε για την εμπορική επιτυχία, ψυχεδελιζόταν με ό,τι υπήρχε πρόχειρο και διακρίθηκε για τις εμφανίσεις του στα βρετανικά free φεστιβάλ της δεκαετίας του ’70, για τη διαστρική σκηνική παρουσία του και, φυσικά, για τον μπασίστα του, τον διαβόητο Lemmy Kilmister, τον τρίτο καθοριστικό παράγοντα στη διαμόρφωση του ήχου του, αλλά και την εκρηκτική χορεύτρια Stacia Blake.
Ο Turner συνέθεσε μεγάλο μέρος των πρώτων έξι (και καλύτερων) στούντιο άλμπουμ των Hawkwind πριν τελικά απολυθεί στα τέλη του 1976 εξαιτίας της «απειθάρχητης σκηνικής παρουσίας του», για να επιστρέψει το 1982 μόνο και μόνο για να διαγραφεί και πάλι δυο χρόνια αργότερα ως αποτέλεσμα των διαρκών αντιπαραθέσεών του με τον Brock. Στο ενδιάμεσο και μετά ασχολήθηκε με διάφορα προσωπικά πρότζεκτ κυκλοφορώντας πολυάριθμους προσωπικούς δίσκους, με σημαντικότερες στιγμές το άλμπουμ Xitintoday (1978, μουσική για φλάουτο που είχε παίξει μέσα στη Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας) και τη συγκρότηση των Inner City Unit (1979-1985), μιας μπάντας που συνδύαζε την ψυχεδέλεια με το πανκ. Στην καριέρα του ξεχώρισαν επίσης οι συνεργασίες του με τον Helios Creed, τους Psychik TV, τον Billy Cobham και τους Pressurehead, ενώ παρέμεινε ενεργός μέχρι το θάνατό του στις 10 Νοεμβρίου 2022 σε ηλικία 82 ετών.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ
Hawkwind “Urban Guerrilla” Η μικρή-μεγάλη ιστορία ενός απαγορευμένου τραγουδιού
Mark «Vet» Enbatta: Βετεράνος ψυχεδελικών πολέμων...
Πλήρης Οδηγός στην Ψυχεδελική Μουσική (Ποπ + Ροκ 1986-87)
Lemmy: Σκόρπιες στάχτες, γεμάτες σφαίρες...
«Ζωντανές» παρακαταθήκες (πρώτο μέρος): Motörhead - «No Sleep ’Till Hammersmith»
ΑΚΟΥΣΤΕ
Οι Hawkwind στο Ρόδον στις 9 Νοεμβρίου 1996 (audio)
loadposition kast}
