Γράφει ο Αργύρης Αργυριάδης

Ο Σάμιουελ Ντάσιελ Χάμετ, (Samuel Dashiell Hammett) γεννήθηκε στις 27 Μαΐου 1894 στο Μέριλαντ των ΗΠΑ. Ο πατέρας του ήταν σκωτσέζικης καταγωγής και η μητέρα του είχε γαλλικές ρίζες (το όνομα του προέρχεται από το επίθετο της, Ντε Σιέλ, εξαγγλισμένο σε Ντάσιελ,). Το 1900 η οικογένεια μετακομίζει στη Φιλαδέλφεια και ένα χρόνο αργότερα στη Βαλτιμόρη. Σε ηλικία 14 ετών ο Χάμετ αφήνει το γυμνάσιο και κάνει διάφορες εφήμερες δουλειές: υπάλληλος της Εταιρείας Σιδηροδρόμων Βαλτιμόρης και Οχάιο, παιδί για θελήματα σε μεσιτικό γραφείο, κλητήρας...

Γράφει η Ειρήνη Πολίτου

Ένα πρωί, όπως όλα τα πρωινά απαρχής κόσμου, κάνει την εμφάνισή του ή μήπως όχι; Κι όμως εκείνο το πρωινό ήταν διαφορετικό για τον ήρωα του...

Γράφει ο Βαγγέλης Χαλικιάς

Bagatelles της οδού Αλκαμένους και η αλληγορική φωτογραφία του Σπύρου Σταβερη στο εξώφυλλο σε προδιαθέτει για έναν περίπατο στην πόλη σε σημεία ίσως όχι ιδιαίτερα ευχάριστα...

Γράφει ο Θανάσης Μήνας

(Στον Παναγιώτη και στη Δέσποινα)

«Είμαι θεά του πολέμου και του έρωτα. Θέλεις να με σώσεις, νεαρέ ποιμένα; Τότε πρέπει να κατέβεις στην κόλαση στη θέση μου»

Μετά από τους Ruben Pellejero & Juan Díaz Canales, που αναζωογόνησαν τον Κόρτο Μαλτέζε, αναλαμβάνουν για δεύτερη φορά (Océan noir - Ο Μαύρος Ωκεανός, 2021), η σχεδιάστρια Bastien Vivès, δημιουργός του Lastman, και στο σενάριο ο καθηγητής ιστορίας Martin Quenehen, συγγραφέας της μεταμυθοπλασίας Jours tranquilles d'un prof de banlieue (στυλίστας, στα πρότυπα του Boris Vian ή του Raymond Queneau).

«Οι Mudhoney ήταν τόσο συναρπαστικοί ακριβώς επειδή δεν είχαν μελετήσει - φαίνονταν τόσο γνήσιοι. Η μπάντα δεν προσπάθησε ποτέ να πουληθεί, απλώς βγήκε και έκανε αυτό που ήξερε. Οι Mudhoney είναι το κόσμημα του seattle» (Thurston Moore, Sonic Youth)

Γράφει ο Αργύρης Αργυριάδης

So don't you bother calling / There ain't nobody home / Sometimes we've got to stand together…  («The King of Hell» - The Nightwatchman) 

Αυτό πραγματεύεται το πρώτο κείμενο με τίτλο «Της Κολάσεως» του ομότιτλου βιβλίου του Νόρμαν Σπίναρντ που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Στάσει Εκπίπτοντες σε μετάφραση Σπύρου Κουρούκλη. Ο Διάβολος είναι εγκλωβισμένος στον ρόλο που του έχει προσδώσει ο ίδιος ο «Τέλειος Άρχοντας Όλης της Πλάσης» και ο «φέρων το φως» δεν μπορεί να εκφράσει την ελεύθερη βούληση του – γι’ αυτό και εξεγείρεται. Και μπορεί αυτός ο ρόλος να επιτρέπει στον διάβολο να διευθύνει απρόσκοπτα την κόλαση, αλλά τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι.

O καλός μας φίλος Σωτήρης Διαμαντής και η creative commons δημιούργησαν ένα κόμικ που θα σας κόψει την ανάσα μόνο και μόνο για την ιδέα του.

Γράφει ο Βαγγέλης Χαλικιάς

Αλήθεια είναι πως προσωπικά το όνομα Bathory το άκουσα για πρώτη φορά κάπου στα τέλη της δεκαετίας του ’80 από ένα σουηδικό epic metal συγκρότημα, που είχε πάρει το όνομα του από την αιμοσταγή κόμισσα της Ουγγαρίας, η οποία είχε ζήσει περίπου πέντε αιώνες νωρίτερα. Επίσης είχα ακούσει τη διασκευή των doom-metalάδων (επίσης Σουηδών) Candlemass στο τραγούδι των Venom “Countess Bathory”. Κάπου εκεί εγκατέλειψα ουσιαστικά τα συστηματικά metal ακούσματα και παράτησα την κοντέσα Μπάθορι στη λήθη του χρόνου.
Ώσπου… μια μέρα έπιασα να διαβάσω το βιβλίο του Βαγγέλη Γαρουφάλλου «Τα λουτρά της Κόμισσας» από τις πολύ προσεγμένες Μικρές Εκδόσεις. Στις εκατόν είκοσι εννέα απολαυστικές σελίδες του, ο αναγνώστης γνωρίζει την αιμοβόρα κόμισσα της Ουγγαρίας και την θλιβερή και συνάμα τρομακτική ιστορίας της, περιπλανιέται ανάμεσα στην Αυστροουγγαρία του παρελθόντος και την Ελλάδα του σήμερα, όπου συναντά τον Έκτορα, έναν φέρελπι συγγραφέα και… ζιγκολό που βλέπει στους εφιάλτες του την Κόμισσα και…
Δε θα ήθελα να καταστρέψω το ενδιαφέρον του αναγνώστη και τις πολλές ανατροπές που περιμένουν για να τον συνεπάρουν στο βιβλίο με το «ζεστό» βαθυπράσινο εξώφυλλο και την υπέροχη ζωγραφιά της Δήμητρας Κουλούρη να το κοσμεί …
Το βιβλίο του Γαρουφάλλου είναι γραμμένο με μια φρέσκια αμεσότητα και χωρίζεται σε μικρά κεφάλαια γεμάτα αίμα, τρόμο, μυστήριο, μαύρο χιούμορ και μια μεγάλη δόση σουρεαλισμού, όλα αριστοτεχνικά δομημένα.
«Tα λουτρά της Κόμισσας» είναι το τέταρτο βιβλίο του Βαγγέλη Γαρουφάλλου και κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία, ενώ μπορείτε να το παραγγείλετε και από τις Μικρές Εκδόσεις.

---

Βαγγέλης Χαλικιάς

Ο Βαγγέλης Χαλικιάς γεννήθηκε το 1972 και μεγάλωσε στα δυτικά προάστια, κυρίως μαζεύοντας δίσκους. Κάνει μια δουλεία για να ζήσει και κάθε Σάββατο 19:00 – 20:00 παρουσιάζει στο www.strummerradio.com την εκπομπή «όλα είναι δρόμος». Περιστασιακά κάνει τον Dj και τον μουσικό και όχι μόνο, αρθρογράφο. Υπήρξε για 10 χρόνια μέλος του web radio metadeftero.gr, ήταν από τους δημιουργούς και για πέντε χρόνια μέλος του Music Society, και έκανε και κάποιες εκπομπές στο Clip Art, ενώ στα FM έχει εργασθεί στον Voice 102,5 και έχει περάσει για δύο εκπομπές και από το 2ο πρόγραμμα της ΕΡΤ.
www.strummerradio.com

 
 
 

Βαγγέλης Χαλικιάς

Ο Βαγγέλης Χαλικιάς γεννήθηκε το 1972 και μεγάλωσε στα δυτικά προάστια, κυρίως μαζεύοντας δίσκους. Κάνει μια δουλεία για να ζήσει και κάθε Σάββατο 19:00 – 20:00 παρουσιάζει στο www.strummerradio.com την εκπομπή «όλα είναι δρόμος». Περιστασιακά κάνει τον Dj και τον μουσικό και όχι μόνο, αρθρογράφο. Υπήρξε για 10 χρόνια μέλος του web radio metadeftero.gr, ήταν από τους δημιουργούς και για πέντε χρόνια μέλος του Music Society, και έκανε και κάποιες εκπομπές στο Clip Art, ενώ στα FM έχει εργασθεί στον Voice 102,5 και έχει περάσει για δύο εκπομπές και από το 2ο πρόγραμμα της ΕΡΤ.
www.strummerradio.com

 
 
 

Βαγγέλης Χαλικιάς

Ο Βαγγέλης Χαλικιάς γεννήθηκε το 1972 και μεγάλωσε στα δυτικά προάστια, κυρίως μαζεύοντας δίσκους. Κάνει μια δουλεία για να ζήσει και κάθε Σάββατο 19:00 – 20:00 παρουσιάζει στο www.strummerradio.com την εκπομπή «όλα είναι δρόμος». Περιστασιακά κάνει τον Dj και τον μουσικό και όχι μόνο, αρθρογράφο. Υπήρξε για 10 χρόνια μέλος του web radio metadeftero.gr, ήταν από τους δημιουργούς και για πέντε χρόνια μέλος του Music Society, και έκανε και κάποιες εκπομπές στο Clip Art, ενώ στα FM έχει εργασθεί στον Voice 102,5 και έχει περάσει για δύο εκπομπές και από το 2ο πρόγραμμα της ΕΡΤ.
www.strummerradio.com

 
 
 

(Απρόβλεπτες εκδόσεις, 2015, κεντρική διάθεση: Βιβλιοπωλείο Αλφειός, Χ. Τρικούπη 22 Αθήνα)

Γράφει ο Αντώνης Ζήβας

Το Εξαρχείων Αλφαβητάριο (1840 -1875) (Εκδόσεις των Συναδέλφων) είναι ένα έργο που μέσα από τη γλαφυρότητα της γραφής του περιέχει όλη τη μικρή-μεγάλη ιστορία της περιοχής και κατ’ επέκταση της μετέπειτα μητρόπολης του αθηναϊκού υδροκέφαλου κράτους, όπως έχει αποτυπωθεί τη στιγμή του εκάστοτε εκάστοτε συμβάντος. Ένα πραγματικά σπουδαίο ιστορικό αλφαβητάριο...

Τον περασμένο Μάιο επανεκδόθηκε το κλασικό, αλλά και cult -όπως αναφέρεται από τον ίδιο το συγγραφέα- βιβλίο του Τουρκοβασίλη, Τα Ροκ Ημερολόγια.

Γράφει ο Αργύρης Αργυριάδης

Πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις ελευθεριακές εκδόσεις Ναυτίλος το βιβλίο Ανθρωπόσφαιρα, μια Αναρχική Ουτοπία του Ζοζέφ Ντεζάκ. Θεωρώ την έκδοση αυτή ιδιαίτερα σημαντική και ιστορική μιας και μας επιτρέπει να διεισδύσουμε σε μια άγνωστη τόσο μορφή του διεθνούς αναρχικού κινήματος όπως του συγγραφέα, όσο και της οξυδέρκειάς και πρωτοπορίας του έργου του, που ήταν μέχρι πρότινος σχεδόν άγνωστο στην Ελλάδα και όχι μόνο.

Συνέντευξη: Αλέξης Καλοφωλιάς

Η μουσική που ακούμε και αγαπάμε είναι ένα πολύμορφο υβρίδιο, ένα ταξίδι δημιουργικότητας μέσα στον χρόνο. Μια ελεύθερη πρόσμιξη από στοιχεία που εμφανίστηκαν και υπήρξαν σαν παράγωγα της εποχής τους, αποτέλεσμα της τόλμης και της φαντασίας συγκροτημάτων και μεμονωμένων μουσικών και της αφοσίωσης και της αγάπης των ακροατών, που από κοινού έπλασαν ένα εκτεταμένο πεδίο από αλληλεπιδράσεις και νέες μουσικές μορφές.
Ένα τέτοιο δίκτυο παρουσιάζει και το τελευταίο πόνημα ενός «δικού μας» παιδιού από τη Θεσσαλονίκη, του Αλέξανδρου Ανεσιάδη, που έχει τίτλο We Can Be The New Wind. Μια έκδοση «επικών» διαστάσεων στα αγγλικά από τον οίκο Earth Island Books, που μέσα στις οκτακόσιες πενήντα σελίδες της βρίσκουν θέση γύρω στα χίλια συγκροτήματα απ’ όλο τον κόσμο που υπήρξαν και υπάρχουν στην τομή του punk και του hardcore με το garage rock, την power pop και το εναλλακτικό ροκ, από τη δεκαετία του ’80 μέχρι τις μέρες μας. Παθιασμένος λάτρης της μουσικής και με θεωρητική κατάρτιση ικανή να στηρίξει ένα εγχείρημα τέτοιων διαστάσεων, ο Αλέξανδρος ανίχνευσε την πορεία αυτής της πανίσχυρης δημιουργικής μηχανής που λέγεται ροκ συγκρότημα μέσα από συνεντεύξεις, εξιστορήσεις διαδρομών, παρουσιάσεις δίσκων και ανέκδοτες ιστορίες, συγκροτώντας ένα πανόραμα που δεν απευθύνεται μόνο στους θιασώτες του είδους, αλλά και σε όσους θέλουν να αποκτήσουν μια σε βάθος γνώση μια τόσο επιδραστικής μουσικής έκφρασης.

Μια νύχτα ακούμε κραυγές, σαν να υποφέρει κάποιος άνθρωπος από φριχτούς πόνους, έπειτα σιγή. Μάλλον κάποιος χτυπήθηκε θανάσιμα, σκεφτόμαστε. Μετά μια ώρα οι κραυγές επανέρχονται. Αυτή τη φορά δεν σταματούν. Όχι αυτήν τη νύχτα. Ούτε την άλλη νύχτα. Γυμνή και άναρθρη σιγοκλαίει η κραυγή, δεν ξέρουμε αν βγαίνει από το λαρύγγι ενός Γερμανού ή ενός Γάλλου. Η κραυγή ζει για τον εαυτό της, κατηγορεί τη Γη και τον ουρανό. Πιέζουμε τις γροθιές στα αυτιά μας για να μην ακούμε το κλαψούρισμα, δεν γίνεται τίποτα, η κραυγή γυρνά σαν σβούρα στα κεφάλια μας, ξεχειλώνει τα λεπτά σε ώρες, τις ώρες σε χρόνια. Στεγνώνουμε και γερνάμε από φωνή σε φωνή…

Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

Το Ουδέν Νεώτερον Από το Δυτικό Μέτωπο θεωρείται ένα από τα πιο συγκλονιστικά αντιπολεμικά αριστουργήματα που προβλήθηκαν ποτέ στην κινηματογραφική οθόνη, δίπλα πλάι στη Μεγάλη Χίμαιρα του Ζαν Ρενουάρ και το Σταυροί στο Μέτωπο του Στάνλεϊ Κιούμπρικ...

Συνήθως οι νικητές του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου επικρίνονται επειδή δεν προέβλεψαν εγκαίρως την απειλή της ναζιστικής Γερμανίας ώστε να την πατάξουν ενώ ακόμα βρισκόταν στα σπάργανα, πριν το φίδι ξετρυπώσει από το αβγό, και αυτή η «αμέλεια» έχει αναλυθεί εκτενώς από τους ιστορικούς τα μεταπολεμικά χρόνια. Υπάρχει, βέβαια, και η άποψη ότι ο Μεγάλος Πόλεμος υπήρξε τόσο ολέθριος και θανάσιμος, έχοντας στην ουσία εξοντώσει εντελώς άσκοπα μια ολόκληρη γενιά νέων ανθρώπων που κανείς ηγέτης δεν θα ήταν τόσο τρελός ώστε να τον επαναλάβει. Δυστυχώς, όλοι λογάριαζαν χωρίς τον αποτυχημένο ζωγράφο Αδόλφο Χίτλερ και την κλίκα των διεστραμμένων δολοφόνων του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος.

Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

Με περισσότερα από 100 εκατομμύρια πωλήσεις βιβλίων σε όλο τον κόσμο μεταφρασμένα σε 43 γλώσσες, σίγουρα ο Terry Pratchett είναι ένας από τους εμπορικότερους συγγραφείς της σύγχρονης εποχής και στην ακμή της καριέρας του έγραφε κατά μέσο όρο δυο βιβλία το χρόνο. Όταν, μετά το θάνατό του στις 12 Μαρτίου 2015 σε ηλικία 66 ετών, άνοιξαν τον υπολογιστή του, διαπίστωσαν ότι ο σκληρός δίσκος περιείχε καμιά δεκαριά ημιτελή μυθιστορήματα, το περιεχόμενο των οποίων δυστυχώς δε θα γίνει ποτέ γνωστό. Σύμφωνα με τις τελευταίες επιθυμίες του συγγραφέα, όλα καταστράφηκαν στο 2017. Ο σκληρός δίσκος καταστράφηκε κάτω από τον κύλινδρο ενός οδοστρωτήρα και στη συνέχεια τον περιέλαβε ένα μηχάνημα λιθοτριψίας. Ο άνθρωπος είχε χιούμορ. Στη ζωή του και στα βιβλία του…