Οι Colour Haze στο An Club τον Νοέμβριο του 2004. Μια ακόμα ανέκδοτη ηχογράφηση από το αρχείο του Johnny the Tiger που μας παραχώρησε και σας παρουσιάζουμε. 

"Ανήκουμε στην rock'n'roll τάξη, αυτό τα λέει όλα, σ’ αυτούς που βιώνουν το rock'n'roll, σαν καθημερινότητα. Τα πάντα είναι rock'n'roll. Υπάρχει η rock'n'roll κατάσταση σαν μύθος και υπάρχει η ανάλογη σαν βίωμα. Εμείς το βιώνουμε το rock'n'roll. Κάνουμε τη μουσική μας, αλλά για να φτάσουμε στο αποτέλεσμα, στο προϊόν του rock’n'roll που είναι η μουσική των DEUS EX MACHINA, τα live μας, οι δίσκοι, περνάμε μια ολόκληρη rock'n'roll ζωή με μεροκάματα στις οικοδομές και όλα τα συναφή. Δεν είμαστε τα πιτσιρίκια που φτιάξανε την μπάντα να παίξουν rock'n'roll, είμαστε τα παιδιά που είναι rock'n'roll. Αυτοί είναι και οι λόγοι που στηρίζουμε τις καταλήψεις, τα παιδιά που διώκονται με σκευωρίες ή δικάζονται και όλους αυτούς τους ανθρώπους που λένε την αλήθεια. Κι αυτό είναι ROCK'N'ROLL." 
Ετσι αυτοπαρουσιάστηκαν ο Deus Ex Machina μέσα από τις σελίδες του Merlin's Music Box τον Φλεβάρη του 1991. Η μπάντα είχε ζωή τότε, λιγότερα από δύο χρόνια. Βρήκαμε μία από τις πρώτες τους πρόβες (από το 1989), και σας την παρουσιάζουμε.

To 1992 ο Mick Magic και η νεότοκη εταιρεία του Music & Elsewhere, κυκλοφόρησαν μία σειρά από κασέτες με δουλειές συγκροτημάτων από πολλές διαφορετικές χώρες. Από την Ελλάδα, επιλέχθηκαν οι Flowers of Romance. Η κασέτα περιείχε κομμάτια από τις μέχρι τότε επίσημες κυκλοφορίες του συγκροτήματος, καθώς και διάφορα demo, live και πρόβες.Με την πάροδο του χρόνου, η φήμη της κασέτας αυτής απέκτησε θρυλικές διαστάσεις με αποτέλεσμα η τιμή της αυθεντικής κόπιας (M088 M&E) να φτάσει, στους συλλεκτικούς κύκλους, τις 130£.

γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΡΚΟΥ

Ήταν η πρώτη φορά που θα έβλεπα των Fred Cole των θρυλικων Lollipop Shoppe - το ένα και μοναδικό άλμπουμ τους με τίτλο Just Colour (1968) με είχε μαγέψει όταν το είχα ακούσει! Ανάμεσα στα αριστουργηματικά τους τραγούδια, «You Must Be A Witch», «Someone I Know», «Don’t Look Back Sin», «Baby Don’t Go», «It’s Makin’ It», «Don’t Close The Door On Me» κλπ. υπήρχε ένας απίθανα ψυχεδελικός acid παροξυσμός με τίτλο «Underground Railroad», ένα από τα κορυφαία και συγκλονιστικότερα τραγούδια των sixties, το οποίο το είχα ακούσει άπειρες φορές είτε με με τα ακουστικά στο τέρμα είτε χωρίς αυτά, παρέα με όλους τους γείτονες! Ένα τραγούδι που μου είχε τινάξει τα μυαλά! Φυσικά, ήμουν διπλά χαρούμενος γιατί εκτός από τη συναυλία θα είχα την χαρά και την τιμή να συναντήσω τον Fred Cole για μια συνέντευξη που θα μου παραχωρούσε για το πρώτο τεύχος του GEW-GAW.

Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας (πρώτη δημοσίευση: tribe4mian's weblog)

Πέρασαν 26 χρόνια από τις δύο βραδιές που εμφανιστήκαμε οι Flowers of Romance μαζί με τους Last Drive στο Κηποθέατρο της Θεσσαλονίκης. Νομίζω πως ήταν λίγο πριν η σκηνή του Ελληνικού ροκ φτάσει στο αποκορύφωμά της πριν ορμήξουν οι πολυεθνικές και διαλύσουν τα πάντα. Υπάρχει αυτό το βίντεο για να μου θυμίζει εκείνες τις δύο ηρωικές βραδιές του Μάη του 1993. Μου το έστειλε η Steisy Μανδάλτση λίγες μέρες αργότερα, η οποία έβγαζε ένα φανζίν που λεγόταν Stigmata, και βρισκόταν πάντα εκεί όποτε ανεβαίναμε με τους Flowers of Romance και φαντάζομαι πως γινόταν και γίνεται ακόμα και σήμερα μάρτυρας των περισσότερων εμφανίσεων Ελληνικών συγκροτημάτων στην πόλη. Συναντιόμαστε και σήμερα όποτε ανεβαίνω με τους New Zero God. Την πρώτη βραδιά, αυτή που υπάρχει σε αυτό το βίντεο, εμφανίστηκαν και οι Deus Ex Machina ενώ την δεύτερη παίξανε στην θέση τους οι Panx Romana.

Στις 12 Νοέμβρη 1993 οι Fleshtones που εμφανίζονταν στη σκηνή του West Club, φώναξαν του φίλους τους για να παίξουν μαζί μερικά κομμάτια. Από εκείνη τη βραδιά, σας παρουσιάζουμε το 1ο κομμάτι του κοινού τους set. (Εάν κάποιος φανατικός φίλος των Fleshtones μπορεί να βοηθήσει με τους τίτλους των κομματιών, τότε θα ανεβάσουμε ολόκληρη τη συναυλία)

Los Natas στο An Club τον Νοέμβριο του 2004. Μια ακόμε ανέκδοτη ηχογράφηση από το αρχείο του Johnny the Tiger που μας παραχώρησε και σας παρουσιάζουμε.

Γράφει ο AΚΗΣ ΠΕΡΔΙΚΗΣ

Κισμέτ
Όταν δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό, πάει το βουνό στον Μωάμεθ... Έτσι, καμιά φορά, όταν δεν μπορείς να πας Καλιφόρνια, έρχεται η Καλιφόρνια σ’ εσένα ...

Δεν είχαν περάσει παρά δύο μέρες από τη συναυλία των – ανανεωμένων – Seeds στο Gagarin, όταν, μια ηλιόλουστη φθινοπωρινή μέρα του 2005, στρίβοντας από μια γωνία στο κέντρο της Αθήνας, έπεσα κυριολεκτικά πάνω στον Sky Saxon. Ξαφνιαστήκαμε, γελάσαμε, κι αμέσως του είπα πόσο πολύ τον απόλαυσα στο Gagarin. Μαζί του ήταν κι ο Mark Bellgraph (κιθαρίστας των Seeds). Κάποια στιγμή τους είπα ότι παίζω ντραμς και προτού το καταλάβω, βρέθηκα το επόμενο βράδυ να παίζω σε κάποια τραγούδια που ηχογραφούσαν, στο στούντιο Astra.

Γράφει ο Θανάσης Ζελιαναίος

Οι δυο συναυλίες των Tangerine Dream στο Θέατρο του Λυκαβηττού στις 30 και 31 Αυγούστου του 1983 είναι από τις σημαντικότερες στιγμές για τα εγχώρια συναυλιακά δεδομένα των 80ς, τόσο για το μουσικό όσο κυρίως και για το οπτικό σκέλος τους. Μέχρι τότε το ελληνικό κοινό δεν είχε ξαναδεί κάτι τόσο άρτιο τεχνικά, ενώ δε θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι μέσα στη δεκαετία θα ξανασυναντήσει κάτι παρόμοιο μόνο στη συναυλία των Pink Floyd, τον Μάιο του 1989.

Video και κείμενο: Μιχάλης Τζάνογλος

Φωτογραφίες: Νίκος Κερκινός

Για πολλούς από εμάς η πρώτη εμφάνιση των Cramps, δηλαδή του Lux Interior, της Poison Ivy και της παρέας τους, στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στο ιστορικό Ρόδον στις 29 Νοεμβρίου 1991, ήταν μία αποκάλυψη. Punk, rockabilly, psychobilly, garage… όπως και να το πεις, μέσα είσαι.

Το καλοκαίρι του ’87 οι δύο δεξιοί Δήμαρχοι της Αθήνας και του Πειραιά (Έβερτ & Ανδριανόπουλος αντίστοιχα) συναγωνίζονταν για το ποιος θα δείξει το πιο μοντέρνο και προοδευτικό πρόσωπο. Από τη μία ο Έβερτ διοργάνωσε το Music In Athens 87 στο γήπεδο της Λεωφόρου και από της άλλη ο Ανδριανόπουλος με ένα διήμερο φεστιβάλ στο Βεάκειο στις 13 και 14 Ιουλίου με headliners τους Dream Syndicate. Από χρόνια είχα βρει στο αρχείο του Steve Wynn στο Internet, ηχογραφήσεις και των 2 ημερών και είχα σκοπό κάποια στιγμή να τις ανεβάσω στο Merlin’s Music Box. Με αφορμή τη φετινή συναυλία των Dream Syndicate στο Fuzz και ξέροντας ότι δεν υπάρχει περίπτωση να με αφήσει η διοργάνωση να τραβήξω, θυμήθηκα αυτά τα παλιά ηχητικά ντοκουμέντα...

Γράφει ο Αλέξης Καλοφωλιάς

Μέρες εγκλεισμού. H ανάσα σκαλώνει χωρίς να το καταλαβαίνεις, η ζωή ξεθεμελιώνεται για άλλη μια φορά, το αύριο μοιάζει ακόμα πιο λάθος από το σήμερα και το σήμερα πιο αλλόκοτο από ό,τι έχεις ζήσει, αλλά παρ’ όλα αυτά ξέρεις ότι οφείλεις να μείνεις γερός για αυτά που έρχονται. Και ενώ συνειδητοποιείς πόσο διαλυτικό μπορεί να είναι όλο αυτό, ξέρεις την ίδια στιγμή πως όταν χρειαστεί να ξαναστήσεις όρθιο το μέσα σου θα το κάνεις χρησιμοποιώντας τα κομμάτια σου που δεν σε πρόδωσαν ποτέ, έτσι ανοίγεις και ψαχουλεύεις στο κουτί με τις μνήμες όπου συχνά καταφεύγεις στα δύσκολα.

Μια τέτοια ανασκαφή στην κρύπτη του χθες έφερε στο φως μια βιντεοκασέτα από την κοινή συναυλία που είχαν δώσει οι Drive με τους Dead Moon στο Αν Club το 1992. Ήταν μια επιστροφή σε μια ιστορία ελευθερίας και δρόμου που έχει στο επίκεντρό της την κοινή περιοδεία μας στην Γερμανία τον Αύγουστο του 1991.

Πρωταπριλιά του 1988 και οι Last Drive που μόλις είχαν κυκλοφορήσει το album Heatwave, ανέβηκαν στη σκηνή του Ρόδον για να το παρουσιάσουν. Κάποια στιγμή στη σκηνή βρέθηκε μαζί τους και ο Peter Zaremba (Fleshtones) που είχε κάνει την παραγωγή του Heatwave. Ακούστε τι σημαίνει κολασμένο Rock 'n' Roll και δείτε ένα φωτογραφικό αφιέρωμα σε εκείνη τη βραδιά.

Το Merlin's Music Box έχει τη χαρά και την τιμή να παρουσιάσει για πρώτη φορά videos από κάποια από τα κομμάτια που έπαιξαν οι Last Drive τον Φεβρουάριο του 1985 στο Κύτταρο. Ανάμεσά τους και ένα ακυκλοφόρητο κομμάτι που ακούγεται για πρώτη φορά από τότε.

Αντί άλλου σχολιασμού, ζητήσαμε από τους Last Drive να θυμηθούν με λίγα λόγια τη συναυλία αυτή.

"Οι δύο συναυλίες που έγιναν στο Κύτταρο στις 25 και 26 Φλεβάρη του ’85 ήταν η στιγμή που η σκηνή του Πήγασου ανοίχτηκε σε ένα άλλο περιβάλλον. Διοργανώθηκε από το Δικαίωμα Διάβασης, δηλαδή τη σημερινή Di Di Music, στα πρώτα της βήματα, στο ξεκίνημα μιας καθοριστικής χρονιάς που σημάδεψε τη γενιά και την κοινότητά μας... 

13 Φλεβάρη του 1993 και οι Last Drive που έχουν κυκλοφορήσει το 4ο full-length άλμπουμ τους με τίτλο F*head Entropy, αποφάσισαν να το παρουσιάσουν με ένα εκρηκτικό live στο Ρόδον. Καλεσμένοι τους ήταν οι Deus Ex Machina (ή Deus X Macina, αν προτιμάτε). Το Merlin's Music Box εξασφάλισε το video της συναυλίας και όπως ήταν αναμενόμενο, σας το παρουσιάζει.

Τις προάλλες που είχα πάει στο πατρικό μου και χάζευα τις κασέτες που είχα αφήσει εκεί, πέτυχα κάποια ξεχασμένα διαμάντια. Ανάμεσα σε αυτά ήταν και μία κασέτα από την επίσημη πρεμιέρα του «ΡΟΔΟΝ» στις 6 Νοεμβρίου 1987 με το μεγαλύτερο μέρος της συναυλίας που είχαν δώσει εκεί οι Triffids. Όπως ήταν αναμενόμενο, την τσίμπησα, την μετέφερα στο PC και ιδού …

Το αφιέρωμα του Γιάννη Πετρίδη στην ραδιοφωνική του εκπομπή "Ποπ Κλαμπ" τον Αύγουστο του 1978 από το "1ο πρόγραμμα" με αφορμή τον ένα χρόνο από τον θάνατο του Elvis.Ακούστε το νέο mixcloud του Merlin's από μία κασέτα που βρέθηκε στο αρχείο μας. 

Κάπου στα μέσα της δεκαετίας του '80 κυκλοφόρησαν δύο κασέτες που τις έβρισκε κανεις σε τραπεζάκια στα Προπύλαια και στις σχολές και σε ελάχιστα βιβλιοπωλεία όπως ο "Ελεύθερος Τύπος" του Γιώργου Γαρμπή. Η μία είχε τίτλο Αναρχικά Τραγούδια του Ισπανικού Εμφυλίου και η άλλη Τραγούδια του Αγώνα των Αργεντίνων Αναρχικών. Τις βρήκαμε στο αρχείο μας και τις ψηφιοποιήσαμε, όχι γιατί τα τραγούδια είναι άγνωστα (δεν είναι τουλάχιστον σε αυτούς στους οποίους απευθύνονται), αλλά γιατί είναι (και θα συνεχίσουν να είναι) βαθιά χαραγμένα στη καρδιά και στη ψυχή μας.

Ντάλα καλοκαίρι του 1981 και συγκεκριμένα στις 16 & 17 Ιουλίου, ο Mike Oldfield έδωσε δύο εξαιρετικές συναυλίες στο θέατρο του Λυκαβηττού. Η ηχογράφηση που παρουσιάζουμε είναι από την κονσόλα και κυκλοφορεί σε bootleg cd με τίτλο Athens Ruins. Δυστυχώς μόνο ένα μέρος της συναυλίας έχει διασωθεί. Κάποιοιες πηγές υποστηρίζουν οτι ειναι από τη συναυλία της Πέμπτης 16/7/81 και αλλές οτι είναι από αυτή της επόμενης μέρας. Μικρή σημασία έχει...

Με μεγάλη χαρά σας παρουσιάζουμε ένα κομμάτι από την πρώτη συναυλία που έδωσαν οι αγαπημένοι του ελληνικού κοινού, φυσικά και δικοί μας, Dream Syndicate στην Ελλάδα. Η συναυλία έγινε το καλοκαίρι του 1986 και συγκεκριμένα στις 9 Ιουλίου στο Άλσος (τα αναψυκτήριο) στο Πεδίο του Άρεος. Ακούστε το Tell Me When It's Over με το οποίο άνοιξαν τη συναυλία.