Παρόλο που έμεινε μόνο λίγα χρόνια στο προσκήνιο, ο Eddie Lee «Guitar Slim» Jones έθεσε πολλά και σημαντικά πρότυπα για το πάνθεον των blues κιθαριστών που θα τον ακολουθούσαν. Το χαρακτηριστικό τραγούδι του «The Things That I Used to Do» ηχογραφήθηκε στη Νέα Ορλεάνη το 1954 και έγινε μια από τις μεγαλύτερες rhythm and blues επιτυχίες της δεκαετίας του 1950. Οι ζωντανές του εμφανίσεις ήταν θρυλικές, καθώς συνδύαζαν τη δεξιοτεχνία του στην ηλεκτρική κιθάρα με εξωφρενικούς θεατρινισμούς πάνω στη σκηνή. Ο Guitar Slim πέθανε στις 7 Φεβρουαρίου 1959 σε ηλικία μόλις τριάντα δύο ετών ενώ βρισκόταν σε περιοδεία στη Νέα Υόρκη, και μολονότι άφησε περιορισμένο αριθμό ηχογραφήσεων και κανένα βίντεο-ντοκουμέντο από τις ζωντανές του εμφανίσεις, παρέμεινε για δεκαετίες ανάμεσα στους κιθαρίστες με τη μεγαλύτερη επιρροή που ανέδειξε η R&B σκηνή της Νέας Ορλεάνης.
Ο Jones γεννήθηκε στο Γκρίνγουντ του Μισισιπή στις 10 Δεκεμβρίου 1926 και μεγάλωσε στα βαμβακοχώραφα του Δέλτα του Μισισιπή γύρω από το Χόλαντεϊλ με τη γιαγιά του, καθώς η μητέρα του είχε πεθάνει όταν αυτός ήταν πέντε ετών. Στην εφηβεία του άρχισε να συχνάζει στα καταγώγια της περιοχής, όπου κατά καιρούς έδινε παραστάσεις σαν τραγουδιστής και τραβούσε την προσοχή σαν χορευτής αποκτώντας διάφορα παρατσούκλια όπως «Χορευταράς Eddie» και «Λαστιχένια Κανιά».
Σε ηλικία δεκαοκτώ ετών κατατάχθηκε στο στρατό κατά το τελευταίο έτος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Το 1946 απολύθηκε και επέστρεψε στο Δέλτα, όπου ο μπλουζίστας Willie D. Warren τον προσέλαβε σαν τραγουδιστή και τον μύησε στην κιθάρα. Ο Jones εμφανίστηκε σε όλο το Αρκάνσας και τη Λουιζιάνα με τον Warren και τον Little Bill Wallace, πριν μεταναστεύσει στη Νέα Ορλεάνη.
Ο Jones αρχικά εμφανιζόταν στους δρόμους και σε πάρτι και τελικά άρχισε να συμμετέχει σε διάφορα συγκροτήματα αναπτύσσοντας ένα επιθετικό κιθαριστικό στυλ επηρεασμένος σε μεγάλο βαθμό από τον Gatemouth Brown. Άρχισε να ηχογραφεί για την Imperial Records σε ηλικία είκοσι τεσσάρων ετών, περίπου την εποχή που άρχισε να αυτοαποκαλείται «Guitar Slim». Στα είκοσι οκτώ του ηχογράφησε τη διαχρονική επιτυχία του «The Things That I Used to Do» (σε παραγωγή του νεαρού Ray Charles) για την εταιρεία Specialty. Έγινε η μεγαλύτερη R&B επιτυχία του 1954 και ένας από τους κορυφαίους R&B δίσκους της δεκαετίας του 1950, πουλώντας τελικά περισσότερους από ένα εκατομμύριο δίσκους. Μέχρι τότε, ο Guitar Slim είχε αναπτύξει μια υπερβολικά φανταχτερή προσωπικότητα που την εξωτερίκευε τόσο ως κιθαρίστας όσο και ως σόουμαν.
«Έβγαινε στη σκηνή πάνω στους ώμους του προσωπικού βοηθού του, φορώντας ένα κατακόκκινο κοστούμι και κόκκινα παπούτσια, με τα μαλλιά του βαμμένα στο ίδιο χρώμα», συνόψισε το 2000 ένας πρώην συντάκτης του βρετανικού περιοδικού MOJO. «Το παίξιμο της κιθάρας του ήταν ό,τι πιο θορυβώδες και βρώμικο είχε εμφανιστεί στον Νότο σε εκκωφαντική ένταση από ένα τεράστιο σετ ενισχυτών... Τραγουδώντας με το παθιασμένο, σπαρακτικό ύφος που αργότερα ο Ray Charles θα δανειζόταν ως πρότυπο του, χιμούσε ανάμεσα στο κοινό μέχρι εκεί που έφτανε το εξήντα μέτρων καλώδιο της κιθάρας του, σολάροντας ξέφρενα σε όλο το κλαμπ – άλλοτε με τα δόντια του, άλλοτε πίσω από την πλάτη του. Μερικές φορές σκαρφάλωνε στα δοκάρια και συνέχιζε να παίζει. Τουλάχιστον μία φορά, πήδηξε μέσα σε ένα αυτοκίνητο που τον περίμενε και σόλαρε μέχρι να εξαφανιστεί, για να επιστρέψει λίγο αργότερα στη σκηνή υπό το ενθουσιώδες χειροκρότημα του κόσμου».
Ο Guitar Slim υπερασπίστηκε την ηλεκτρική κιθάρα ως κύριο όργανο στο αναδυόμενο είδος της R&B μουσικής πολύ πριν από οποιονδήποτε άλλο μουσικό. Επιπλέον, έφερε την ηλεκτρική κιθάρα στο προσκήνιο μελετώντας κυρίως μουσικούς από το Τέξας και όχι μπλουζίστες από το Μισισιπή, αν και ο ίδιος καταγόταν από εκεί. Εξώθησε επίσης σκόπιμα τις ηχητικές δυνατότητες της ηλεκτρικής κιθάρας στα όρια, δημιουργώντας μια νέα ηχητική παλέτα στον κόσμο των μπλουζ και της R&B μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο που παρέμεινε μοναδική μέχρι να εμφανιστούν καλλιτέχνες όπως ο Jimi Hendrix.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ:
Μικρά πορτρέτα σημαντικών ανθρώπων: Blind Lemon Jefferson...
Mississippi John Hurt: Ο γνωστός – άγνωστος των blues...
Ο Willie Dixon και τα Blues του Σικάγο...
Josh White: Όταν τα blues και τα gospel συνάντησαν την folk και το τραγούδι διαμαρτυρίας...
Blues: Η φωνή του σκλαβωμένου μαύρου λαού, από τις βαμβακοφυτείες μέχρι τον πόλεμο του Βιετνάμ...
Μικρά πορτρέτα σημαντικών ανθρώπων: Lightnin’ Hopkins...
Μικρά πορτρέτα σημαντικών ανθρώπων: Sonny Boy Williamson II
Ο Muddy Waters και πώς ηχογράφησε τα δυο πρώτα του τραγούδια...
Robert Johnson was the devil man...
Η μουσική του διαβόλου – Ο μύθος του Ρόμπερτ Τζόνσον
