Άστεγη Συνοικία / Αθέατη Πολιτεία...

Γράφει ο Γιώργος Τσέκας 

Ένα έντονο κίτρινο φως καλύπτει το κλεινόν άστυ σαν ένας τεράστιος προβολέας να φέγγει προς την ατελείωτη σκηνή στην οποία οι ηθοποιοί πολίτες και ιδιώτες αμέτρητοι κομπάρσοι περιφέρουν τη σάρκα και το εγώ τους κυνηγώντας με λύσσα να σκοτώσουν τα όνειρα των άλλων και τα δικά τους και ο Χρόνος να κυλαέι και να γελάει εναντίον τους ερωτοτροπώντας με την μοίρα τους γεννώντας ζωές μικρές, ψυχές δειλές, επιθυμίες πρόστυχες και δόλιες, σπίτια σπιρτόκουτα αλλά και τεράστια...

Read more ...

Εξέγερση της καθημερινής ζωής: Henri Lefebvre, «Η εισβολή του Μάη»...

Γράφει ο Θανάσης Μήνας

«Το συμβάν ματαιώνει τις προβλέψεις».

Με τον παρόντα τόμο, οι εκδόσεις Εκτός/Γραμμής εγκαινιάζουν τη σειρά Συμβάντα – σύμφωνα, με τον ορισμό του Alain Badiou για τη μετάβαση από το Είναι στο Συμβάν. Δηλαδή, βιβλία που εξετάζουν συγκεκριμένες καταστάσεις της σύγχρονης ιστορίας, που προσέβλεπαν στη δυνατότητα μιας επαναστατικής ρήξης. Και ο Μάης του ’68, δηλαδή η σύγκρουση των φοιτητών και των εργατών, που δεν υπάκουσαν το Γαλλικό ΚΚ, με το αυταρχικό γκωλικό κράτος, είναι ίσως το σημαντικότερο Συμβάν των τελευταίων δεκαετιών και αυτό που άφησε το πιο ισχυρό αποτύπωμα. Εξάλλου, το βιβλίο γράφεται σχεδόν παράλληλα με το γεγονότα (Μάιος-Ιούνιος 1968), στην κίνηση της Ιστορίας εν τω γίγνεσθαι. Γνώμονας είναι, όχι μόνο η αποτίμηση του Μάη, αλλά και οι δυνατότητες συνέχισής του. Η εν λόγω συγχρονία φέρνει ίσως στο μυαλό τα κριτικά κείμενα που έγραφε ο Μαρξ, ενόσω η γαλλική Κομμούνα του 1871 ήταν σε εξέλιξη.

Read more ...

Wayne Kramer: «Αν θυμάμαι τις ταραχές του ’68 στο Συνέδριο των Δημοκρατικών στο Σικάγο; Φίλε, εγώ έπαιξα εκεί…»

του Wayne Kramer

(μετάφραση*: Στέλιος Μιχ.)

O Wayne Kramer [30 Απριλίου 1948 – 2 Φεβρουαρίου 2024], κιθαρίστας της ιστορικής μπάντας ακτιβιστών από το Ντιτρόιτ MC5, θυμάται, 50 χρόνια μετά, τη συμμετοχή του στα συγκλονιστικά γεγονότα που διαδραματίστηκαν τον Αύγουστο του 1968 στο Σικάγο, στη διάρκεια του Συνεδρίου των Δημοκρατικών και συγκρίνει το τότε με το τώρα...

Read more ...

Το «Κοράκι» του Edgar Allan Poe στην ποπ κουλτούρα...

Γράφει ο Αντώνης Ζήβας

Το ποίημα Το Κοράκι του θρυλικού Αμερικανού συγγραφέα και ποιητή,Edgar Allan Poe έχει «πετάξει» από τραγούδια, τηλεοπτικές εκπομπές και ταινίες, μέχρι τα κόμικς και τα σπορ και  μέχρι σήμερα θεωρείται ένα από τα πιο διάσημα έργα του. Δημοσιεύτηκε για πρώτη φόρα το 1845 στην εφημερίδα The New York Mirror εισβάλοντας στη συλλογική συνείδηση των αναγνωστών για να καθιερώσει τον Poe ως «μετρ του μακάβριου» και να τον κάνει αμέσως γνωστό.

Read more ...

Οι ταριχευτές του Λένιν, έναν αιώνα μετά...

Γράφει ο Αργύρης Αργυριάδης

H ταρίχευση του Λένιν αποτελεί ένα πολύ σημαντικό έργο στην υπηρεσία της κομματικής - σοσιαλιστικής επιστήμης. Ο υπαρκτός σοσιαλισμός χρειάζονταν να προσκυνά τον υπαρκτό νεκρό που τον θανάτωσε...

Read more ...

Message From A Black Man: Η ιστορία της Tribe Records...

Γράφει ο Θανάσης Μήνας

Η μαύρη μουσική στις ΗΠΑ είναι άμεσα συνδεδεμένη με τις ανεξάρτητες εταιρείες, από την εποχή κιόλας της πρώιμης jazz και του rhythm ‘n’ blues. Μολαταύτα, ακόμη κι όταν μιλάμε για θρυλικά label όπως η Blue Note, η Prestige, η Riverside ή η Impulse, αναφερόμαστε σε εταιρείες λευκής ιδιοκτησίας. Από τα μέσα της δεκαετίας του ‘60 μια νέα γενιά μαύρων μουσικών ξαναμοιράζει την τράπουλα. Διεκδικεί τον έλεγχο στα μέσα παραγωγής της μουσικής. Πλάι στις ανεξάρτητες προσπάθειες μουσικών της jazz όπως ο Charles Mingus και ο Max Roach (Debut Records), στην Curtom Records του Curtis Mayfield, στην κολλεκτίβα της AACM του Σικάγο, στην Strata East ή στην Black Jazz Records, αξίζει μια θέση και στην ετικέτα της Tribe Records.

Read more ...

Howlin’ Wolf: The London Sessions - Ο «Λύκος» στο Λονδίνο με την αφρόκρεμα του βρετανικού rhythm ‘n’ blues...

Γράφει ο Θανάσης Μήνας

Τον Μάιο του 1970, ο παντοδύναμος Howlin’ Wolf ταξίδεψε στο Λονδίνο, για ένα session που έμελλε να αποδειχθεί ιστορικό. Για δύο κυρίως λόγους: πρώτον, επειδή ήταν το πρώτο session σε ευρωπαϊκό έδαφος τόσο για τον ίδιο τον «Λύκο» αλλά και για την εταιρεία Chess και δεύτερον, επειδή στο στούντιο έδωσε το παρόν η αφρόκρεμα του βρετανικού ροκ της εποχής εκείνης.

Read more ...

Πάνος Μπίρμπας: «Η μουσική είναι το απόλυτο μέσο που έχω στη ζωή μου για να εκφραστώ και να εκφράσω όλα τα βαθύτερα πράγματα και τους προβληματισμούς που κουβαλάω μέσα μου...»

Συνέντευξη: Φαίη Φραγκισκάτου

Φωτογραφίες: Τζέλλα Βαλαβάνη 

Με αφορμή την κυκλοφορία Dandelion, του νέου άλμπουμ του Πάνου Μπίρμπα, που κυκλοφορεί σε βινύλιο από την United We Fly και σε ψηφιακή μορφή, η Φαίη Φραγκισκάτου μίλησε μαζί του για λογαριασμό του Merlin's Music Box και ιδού τα όσα μας μεταφέρει δια στόματος του ίδιου του καλλιτέχνη...

Read more ...

Ντίνος Σαδίκης - «Πίσω από τη Σκιά» (Labyrinth of Thoughts, LP, 2023)

Γράφει ο Γιώργος Αθανασόπουλος

Φωτογραφίες: Ηλίας Μωραΐτης [ElMo Art]

Η πληθωρικότητα του Ντίνου Σαδίκη από την εποχή του εκρηκτικού μεταπάνκ μανιφέστου των Εν Πλω βρίσκεται σε διαρκή ρήξη με την προσωπική του εργογραφία: μόλις τέσσερις δίσκοι μέσα σε τριάντα χρόνια δεν είναι δα και το καλύτερο δείγμα «επαγγελματία» μουσικού, κάτι για το οποίο μάλλον δε δίνει δεκάρα τσακιστή ο ίδιος ως ορκισμένος οπαδός του λαφαργκισμού.

Read more ...

Warrior On the Edge of Time: Ο Michael Moorcock και η Ακρόπολη των Ξεχασμένων Μύθων...

Γράφει ο Θανάσης Μήνας

Στον Χρήστο

Ο Θανάσης Μήνας γράφει για τον συγγραφέα του φανταστικού Michael Moorcοck, τους Hawkwind και τον «Έλρικ του Μελνιμπονέ», με αφορμή την έκδοση του μυθιστορήματος Η ακρόπολη των ξεχασμένων μύθων από τις  εκδόσεις Αίολος.

Ο Έλρικ του Μελνιμπονέ, ο επονομαζόμενος Αλμπίνος Αυτοκράτορας, ο χλωμός πρίγκιπας των ερειπίων, ο λευκός λύκος, είναι ο τετρακόσιοστός εικοστός όγδοος (και τελευταίος) κληρονόμος του Μελνιμπονέ. Στο λογοτεχνικό σύμπαν του Michael Moorcock, o Έλρικ είναι ο τελευταίος αυτοκράτορας του απομονωμένου νησιωτικού πολιτισμού του Μελνιμπονέ.

Read more ...

Τζίγκα Βερτόφ: «Είμαι το μάτι. Ένα μηχανικό μάτι. Εγώ, η μηχανή, σας δείχνω έναν κόσμο έτσι όπως τον βλέπω μόνο εγώ...»

Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας

Πιστεύω ότι το να αγνοεί κάποιος την ομορφιά του ντοκιμαντέρ Ο Άνθρωπος με την Κινηματογραφική Μηχανή (Man With A Moving Camera) είναι μια σοβαρή απώλεια. Και κυρίως είναι απώλεια η εκδοχή αυτού του σοβιετικού ντοκιμαντέρ που συνοδεύεται από την μουσική των Cinematic OrchestraΠαραπέμπω στη συγκεκριμένη μπάντα επειδή κατά καιρούς έγραψαν μουσική για το έργο και άλλοι καλλιτέχνες: o Pierre Henry το 1993, οι In the Nursery το 1999 σε μια σειρά από βουβές ταινίες πάνω στις οποίες δούλεψαν (όπως η ιαπωνική Asphalt και η γερμανική Το Εργαστήρι του Δόκτορα Καλιγκάρι), ο Steve Jansen των Japan με τον Claudio Chianura το 2001, ο Michael Nyman το 2002 και άλλοι πολλοί…

Read more ...

Lemmy: «Θα μπορούσα να προσέξω τον εαυτό μου να ζήσω περισσότερο, αλλά στην τελική έζησα όπως ήθελα...»

Γράφει ο Γιάννης Σιδεράκης

Πριν απο 8 χρόνια, άφησε τον μάταιο τούτο κόσμο ο Καπετάνιος και εκείνο το βράδυ αυξήθηκε η κατανάλωση Jack Daniels με Coca Cola σε όλον τον πλανήτη 500%. Την ημέρα της κηδείας του, έγινε μια παγκόσμια τελετουργία, με ανθρώπους που τον λάτρεψαν πραγματικά, να έχουν καθίσει στην μπάρα και να πίνουν το αγαπημένο του ποτό. Αυτό που κάναμε εμείς στην μικρή Άρτα, χωρίς να το κανονίσουμε, αυθόρμητα, έγινε παντού. Ένας φόρος τιμής, όπως θα ήθελε και όπως του άξιζε.

Curtis Mayfield: Ο ήχος του γκέτο...

 Γράφει ο Θανάσης Μήνας

Ο Curtis Mayfield (03/06/1942 – 26/121999) δεν ήταν μόνο ένας μεγάλος ερμηνευτής, κιθαρίστας, συνθέτης, παραγωγός και ενορχηστρωτής. Ήταν προπάντων ένας μεγάλος άνθρωπος, ένας οραματιστής που αφουγκράστηκε τα σημεία των καιρών, πιστεύοντας στις «αλλαγές που έρχονταν», κατά πως θα ’λεγε και ο Sam Cooke. Έχοντας αυτή την πίστη, ο Mayfield προσέφερε τη μουσική του στις υπηρεσίες του λαού του, την εποχή που η αφροαμερικανική κοινότητα αναζητούσε την ταυτότητά της μέσα στους ασφυκτικούς περιορισμούς που της επέβαλε η κοινωνική πραγματικότητα των ΗΠΑ, στις δεκαετίες του 1960 και 1970. 

Read more ...

«Ο Κόκκινος Θερισμός»: το βιβλίο του Ντάσιελ Χάμετ που γράφτηκε με αφορμή την δολοφονία του συνδικαλιστή Φρανκ Λιτλ, το 1917...

Γράφει ο Αργύρης Αργυριάδης

Ο Σάμιουελ Ντάσιελ Χάμετ, (Samuel Dashiell Hammett) γεννήθηκε στις 27 Μαΐου 1894 στο Μέριλαντ των ΗΠΑ. Ο πατέρας του ήταν σκωτσέζικης καταγωγής και η μητέρα του είχε γαλλικές ρίζες (το όνομα του προέρχεται από το επίθετο της, Ντε Σιέλ, εξαγγλισμένο σε Ντάσιελ,). Το 1900 η οικογένεια μετακομίζει στη Φιλαδέλφεια και ένα χρόνο αργότερα στη Βαλτιμόρη. Σε ηλικία 14 ετών ο Χάμετ αφήνει το γυμνάσιο και κάνει διάφορες εφήμερες δουλειές: υπάλληλος της Εταιρείας Σιδηροδρόμων Βαλτιμόρης και Οχάιο, παιδί για θελήματα σε μεσιτικό γραφείο, κλητήρας...

Read more ...

Νύχτα γκαζιάρα και αλήτικη! Μπαγουδό / Αχαΐρευτοι / Μεγάλη Φυγή, Ίδρυμα 2.14. Παρασκευή 22 Δεκεμβρίου 2023...

Κείμενο – φωτογραφίες: Γιάννης Κολοβός

Ξέρετε τη διαφορά ανάμεσα στην πεταλούδα και την καρακάξα; Η πεταλούδα εντελώς αθόρυβα, πετά από άνθος σε άνθος, είναι ένα θαύμα ομορφιάς και, ταυτόχρονα, γονιμοποιεί και τα λουλούδια. Ενώ η καρακάξα τραβά την προσοχή σου με ένα συνεχές και εκκωφαντικό «κρα-κρα-κρα», την κοιτάς και βλέπεις ένα κατάμαυρο πράγμα που κοάζει ασταμάτητα «κρα-κρα-κρα». Την Παρασκευή, 22/12 στο Ίδρυμα, παρότι η συναυλία προαναγγέλθηκε με μεγάλα λόγια –ευτυχώς στα μουλωχτά όσον αφορά τα μέσα δικτύωσης– τα συγκροτήματα ήταν ακριβώς η επιτομή του κάνω πολλά και καλά και δεν το κάνω και ζήτημα. Και εξηγούμαι…

Read more ...

Γραφτείτε στο Νewsletter του Merlin

FEATURED VIDEOS

  • 1